ufiz 'uaqqaqjaq aip 'aaMtiojA no 'qjaaqjaq Sou ficu fiz
qsp 'pSazaS firn qqaq fiSs JBBjy 'uaSSapiaau Suissqsaq
aiuq fiq fitu qi jbz 'qquap qip fiz jaauuBM ua 'qoo qup
qaq si uaiqassxpj -uioq JBBq qoq qiBq pnoüaS 'uaSsjs
-J8A uaa qaui qi sjb 'aauoia auficu jooa si SuiSipaajaq
aMuaiu auaa qaq qup 'uaSSaz qjnz fiS ua 'uap| pnoq u jbz
'pfq qi p^Y -napnoqaq aq ficu jooa qjaq jBBq ua uaiaoq
uaAfqq aq 'appoAaS apjaq aSiponzjpzuo 'atuuzjuup
uaa qi aiA\ jooa 'muoja aSmaa ap uoSbjs uaSotu ui
qaiu ja qaq qj -qqoBjqaSaoq Sb[S aSqaoAaS uaa piaqqapfi
ufitu ubb ua qupS ufitu ubb ja si uu qquatuaS qapfr
fitu qjaaq pp ua pBqaS qu[aS paA aq apjaq ap ui ua
U3A8] ufitu ui qaq qj -puaipjaA az puq qi 'Suojp fiz
uaJBAi p uio jaatu a; sap u ja qqou qi jbbui uaqqaq
uaizaS qsqBBj qaq jBBqp fiM uaoq 'pSaoAaSaoq uapiooM
aiaqqiq 'apjBq ftra qqaq fig -qfiz UBcaspBBJ aqsAinojqaS
ufitu ua puaiJA aqsaq jBBq fiS pp 'uaq pfhnqiaAO uba
ja qi pp 'uazfiAiaq aq rq mo pppitu japq uaaS qaaAv
qi ua uaSBjp aq do Suipuaz uaa qjnz jq joop 'jaa avu
do ua qjBq ppa aiu do AinoiqjaA qj 'uapfiM uaSoux
a} uaAaj puaS[OA ufitu JBBq 'uauioqaoq uaop a} poq
-ubb pq uapuuq aMti qin JBBq joop usp 'uajBAi puaip
-J8AU0 paqaS apiaq pp 'SuiSinpaAO aufuu uba uaAaSI
sfiAiaq japq uaaS u usq qj "uBBpaSuBB qaq joopjBBp
u qi aip 'SutSipaapq ap 'qaq pjapaoqaS jq suaSaf qt
uaip "ubbmSjb nap jooa uaq Sippqos SuiuaopjOA jq qi
ppiuo 'apaaA\q uaq ua 'japuu Siuaa usp qqaq JBBq do
paopui jaaiu fiS pp 'paAi qi ppmo 'aqsjaa uaq 'u joop
jaijq ufitu JBBq puaz qj -SuiqqoB aufiiu qaiu ufiz jim
uapajAaq fiz sp ua uaquaqos ]ia\ sinapiSjaA fitu fiz sp
'uaqtiAJSA qj pz aqjojaq azap jbbcu puq uaAaSaS sua»
qi aip 'uaqjojaq ubb qsaaAiaS Mtiojquo 'jim ufiui uaSaq
sifiAvqip aoq Sou qoq uaq qj 'uaAojaq pin qi jjnp jaatu
m
UBq qsaq qaq u qi qBM 'uaSSaz aq sqai n qaq qi "ubbS
spuiSjBBp sqoj ap jbbu suo qBsq// :Suipsqo|d fiq apiaz
uaojj -uaqqijquaSoo aSiuaa apuajnpaS SaaMZ fiqj
•SipuoAuaa fiz apiaz l('jaaq 'up"
•puoqs ufiqosauuoz nap ui
jBBp fiz jfiMjaq 'uapaj ajnq joop Suqjij uaa daij jg;
"SunaqaqiMuo fiq Sboja li(; qsiraaS fitu fiS qqaH"
•uaquijp
aq uba ja tuo uaq uaqiajaq qaiu JBBq aip 'si jaSiziaj
ppouuaA uaa jooa jaqBM qosuj uojq uaa uba qqaiz
-aS qaq qBAV 'tuaq jooa uajBM 'puoqs uazaq aq qBBpS
JBBq do aip 'piaquaSauaS aip 'tuoqpM qfipqjBq qBQ
•qqonz uaa qaiu fiq apiaz (t'SuB[ pAi 'up"
•qijquaSoo uaa sqqoajs qoop 'aufiz ap ui az iubu fijj
•qBq8aoq
uapuBq apiaq ajBq tuaq (jz jfiAuaq 'fiz apiaz ctj qjBBAt
jaiq qsqsB| qaq fiS spuis 'uapapS Subj qaq si qB^\"
•pBjqaoq tuaq do ua Sbz tuaq fiz uaoq 'qBBjaS
SiqsaaSjaojp JBBq apjappqjaA 'sbav qsnMaquo paqaS
jqaz qoiz fiz ubajbbai 'apSnajA uag; -pBjquauuiq afqaq
qaq fiq uaoq 'piBBSmooq nap ui puoqs fi£ -uaSaj
-uaSjoui uaqqoBz uaa uba uajnaS aSiqqooA ua 'uaqutq
ajaqos 'apoq pA 'qosuj qaoq ua qqoBz SBppitoaquaj
aqospSug; qqoa uaa sba\ qapj -uaApS ap jbao uap
-jaaqos uaMuaatuaaz ap ua 'smq qaq tuo uaSo[A uaAiup
8Q *qiAA ua poojuazoj uba SuipSuaiu aqfipjaq uaa
uapuooqjaA ua iaoqq uajjOA ui uapuoqs uapjBBStaooq apj
qatuaq uaA\riB[qjaAjiz nap uaSaq puaqaaqaSjB djaqos
uajiaz auiujqpooj ap 'aaz uado ap do JBBqqqoiz aqjaA
ap ui sba\ qoo|ASjaqossiA aqsjaa apj qaq ap do ua
apiaAv ap ui piaqfiJA ufiz uba qoouaS 'puq uaqspaA uaq
-qsqs ap sBd qap 'aaA qapq 'uiBAiquBB BaqsqsijqQ aq jfaiq
-ny uaoq 'SappituBU aSiuuoz 'aqfqajaq uaa sbav qajj
f6Z
290
menging onthouden en behoefde^ zichzelf daar niet om
te laken, en evenmin bevreesd te zijn voor het afkeu
rend oordeel van anderen. Maar zich onzijdig te hou
den scheen hem een laagheid toe; evenals^alle edele
naturen achtte hij het beneden zich een grens te trekken
tusschen plicht en geweten en de: stem van zijn hart
tot zwijgen te brengen, door zich diets te maken, dat
hij alles gedaan had, wat van hem gevorderd kon'worden.
//Als ik u liefheb, gaat u het aan|?" dachtjhij. Niets,
neen nietsmaar hem scheen het4toe, dat'hij haar
daardoor dezelfde toewijding verschuldigd was, alsof
zij hem toebehoorde. Zij had hem zonder eenig voor
behoud haar vertrouwen geschonkendat was voor
Aubrey voldoende om ook haar voor altijdjftrouw te
blijven.
Hij nam den brief op, dien Guilderoy [hem voor
haar gezonden had. Hij was open, opdat hij] hem zou
kunnen lezen. Doch hij las hem niet; hij kon den
inhoud wel raden. Guilderoy kon haar] niets andera
schrijven dan hemalleen had hij waarschijnlijk tegen
over haar zachtere termen gebruikt. Hij stak het
schrijven ongelezen in den binnenzak van zijn jas en
schelde toen zijn secretaris.
//Ik ga voor een dag uit de stad," zeide hij tot den
jongen man. //Op het oogenblik wordt mijn tegenwoor
digheid in het Lagerhuis niet vereischt en morgen
avond ben ik bij tijds weer terug, zoodat ik tegen
woordig kan wezen, als er een afdeelingsvergadering
mocht zijn. Wilt gij dit nazien?" voegde hij er bij
en gaf hem de noodige inlichtingen voor de behan
deling van eenige belangrijke onderwerpen, die spoed
vereischten, met die klaarheid en bondigheid, die een
tweede natuur wordt bij hen, die zich aan de staat-
291
kunde gewijd hebben. Het volgend uur had de trein
hem reeds buiten Londen gevoerd; en stoomde hij
door velden en bosschen, badende in het licht der
opgaande zon, op zijn weg naar de Zuid-west kust
van Engeland, waar de Atlantische zee hare golven
tegen de klippen der rotsen breekt, op welke het dorpje
Christslea gebouwd is.
Hij had haar niet weer gezien, sedert dien dag,
waarop hij haar gezegd had, dat hij geen andere liefde
kende dan die voor Engeland. Van tijd tot tijd had hij
haar een kort briefje geschreven, om naar hare ge
zondheid te vragen, maar verder hadden zij niets van
elkander gehoord. In zijn brieven had hij als reden
van zijn wegblijven zijn drukke parlementaire bezig
heden opgegeven. Zij begreep echter, wat de ware reden
was, waarom hij niet kwam, en drong er niet op aan,
dat hij haar zou komen bezoeken, zooals zij vroeger
altijd deed. Maar de weken en maanden waren haar
veel langer en ondraaglijker toegeschenen, nu zij dien
troost zijner geregelde bezoeken moest missen, die
altijd een punt hadden gevormd, waarnaar zij met
blijde verwachting had uitgezien, en dikwijls wenschte
zij, dat zij naast haar vader in de koele aarde mocht
rusten.
Die bezoeken en hun geregelde briefwisseling had
den haar veel meer genot, veel meer troost gegeven
dan zij geweten haddil bemerkte zij nu pas, nu zij hem
nooit meer zag en nu zijn brieven op zijn best als een
jewijs van zijn vriendschap konden gelden. En dikwijls,
als zij langs het strand wandelden op de eerste storm
achtige voorjaarsdagen, voelde zij met ontzetting, dat
het niet Guilderoy was, dien zij miste, aan wien zij
dacht, wiens verlies zij betreurde, maar zijn neef.
