-ui aqB uba qoiz uoq ftq uftz ap psuaip uba jaau uftz
jo JBBq 'pqoqdjaA pqoizdo joqug uaaS ui sbm ftjj
r]}s93a\oS 8JBM
uaA9{ ui Sou ftq j99uuba\ 'uaqqaq rtoz unspaS JBBq jooa
japBA jbbq ibm 'uaop JBBq jooa jam ajn azap ui Ciq
psooj\[ uftz noz SiqqtqaSuo SunpraaAO] fiz aq[9M japuoz
'uaSiau 8) piaqpuizaSsuaAaSjaA aip 50} pjBq jBBq mo
uapuaMUBB «ajjb para ftq psaojq <i paqjaq ftz uaip 'uiaq
uba uapiaqos psaora uaAaj ajaaqaS JBBq jooa JBBq aip
'pBBp uaa uba uapnoq a; Sniap jBBq tuo 'uoq ftq pbm
'uaop ap'para pqoqd uftz snp paq sbm qip psiM. fijj
mapoops noz qoiz uba puuq pin sppz af 'SuipqoBjaA pin
qoo 'uapopjaA paq raaq 'puqjaij ftq aip 'muoja ap
puprao 'apjaaqSnjap JBBq pop ftq sjb hfojap]in*) ftz pp
'psuv ftq !uapia[ uaAfqq ap uaAaj tuBBzuaa JBBq uftz
ai pqoqdjaA aAjazqoiz jooa SuipqoB ajaq ubb apuaara
ftz pp 'puizaSsuaAaSjaA SmiaM na sbm qospojp ftz
pp 'psiM fijj ,1 uapmjspuo ap JBBq jooa qnpS pq uba
napjood ap rao 'ubbS uapj ftqjooA piaquaSapS azap 'psq
-jai} Siuui ooz jbbq aip 'ftq pqooj^ -ponzjpz ua piaq
-SpjBqjBj uftz ja a o pracsqosaq 'jaaM az ftq apjnaqos
-J8A suaqjap ua 'spSaj azap ftq jaajqos jBBtuaiJQ
,/JBBq pop jpz bS
'jaq n pjaaq ftjr -uftz para pazaS Avn uaq qj" uap
-joompub aj maq na uapuaz ap Snjap sfpsjg ubb uba
-ftjqas uapopsaSui paq para jauq uap jaau uftz 'uadjaAA
ap qoiz uba JBBq SuiqaozjaA ap ftq ap[aoA qqquaSoo
uag -apSapdo raaq ftq aip 'pup ap rao ua ppqpaajAV
suaip rao jaAftqas uap apqaop ftq jbbcu 'uajBAjapaAV
pqoaj 'uaAftjqos uaop uappBq jauq uaip raaq aip 'uau
-apajSaaMaq ap paq fijj ubbaiSjb uajaSaojA uftz jooa
uaop ap apaoq uaAsnojpjaA qftjjappij sjjaz 'uaraoqjOA
uba pBBp uaa joop rao pop paq para 'pBq uaAajqosaS
683
uaqossnjq ap pin
puuq uaSia para piz jap pqoq pup 'ubSbaa uap paq ftz
nog (i'uapuoqosaSuo ua uiaj 'suo uba ppaip ua 'poop
uap ubb qaiz pqajppuo pap qftpjjapsuo paq jbbui 'si
suo ui qftpjjaps pba\ pjjaps 'piapcu poop ap spy" :si
pSipuoqjaA japsaiid uaSiuaa joop pioou usp 'uamaou
pqoora auftz paq joopS jaSooq uaa aqpM 'jaaSsfiAA
aqosuaaqpy uap uba apjapsingaop uapjooM ap j8Bq aip
'apjooq maps aufiz ftz josjb'JBBq sbm pajj •uaSuajqjoop
na a a] unq piaquapspaA azoopdoq ui aqjaM 'uaqBAjaAO
uaq sjfiMqip aip 'dooquBAi uba uaqqijquaSoo aip ui
uapnoq apuneps iBBq uoq japBA JBBq ubb apqonpaS ap
uaajjy raaqaoz ap paap iBBq uba piaqppaSjaA 'apssjdpnoj
ui safpaoA aSizoj ajBq para ia ftz uaop 'psaaMaS uajBM
sjaqqBtupads apsqftpojA ajBq uajafjapuiq ajBq ui aip
'uaApoS ap ui ua uadjaAi ap aaz ui uaspoj ap uba qaiz
'uBBpsjaaAi ap SuBjpuBB nap sbm qftpaSorauo Buftq JBBq
paq pup 'uaqqipquaSoo ubjbm jg; -pBq ppapjoojaA jpz
-qoiz ftz aopjBBM 'sbm piaquiBBzuaa uaSsjspoA aip qftp
-asaajA aoq 'uadftjSaq ap ftz uoSaq psjaa -Suippazpuo
para JBBq appAjaA psraoqaop JBBq na Sipap Suaojp
ooz sbm UBBpsaq SipjooMuaSap jbbjj -pnq pMnqos
-JBBMaS JBBq japBA JBBq JOOAJBBM 'U8JBM uajBAaS aip
aqpM 'qftppinp puBqjaniBzSuB] nu JBBq pjaM pajj
•pBq pqsspsaS uaqaozaq auftz ftq 190a 'uibu
-Ui uaAaj JBBq ui ftq spBB[d apooiS uaa qpM 'psaaMaS
psnMaq uba pain qaiz ja sbm ft2 "sbm piaquaSauaS
uba mjoa uaa spaaj jjaz qoiz do aip 'pqaMaSdo JBBq
ftq piaqjBBqquBp uaa ua najpojpaS jaiz jajsq psdaip
paq ui pop piaqSipqanzjpazuo auunq joop JBBq uap
-pBq 'uapnoqaS puq duqospuBMjaA ua duqaspuaijA uba
uazuajS ap uauuiq qoo aip ftq SippuASjoz aoq 'SutpfiM
-aop aMnojp 'aqftpauusra uftz 'piaqpSjozaq ajapaap uf}2
Z6Z
288
met weinig tevreden. De grootheid harer liefde bedekt
alle tekortkomingen, en zij zijn gelukkig, als zij onze
wonden kunnen heelen, zelfs al zijn die wonden door
andere vrouwen geslagen. Ik weet niet, of zij zulk een
genegenheid voor mij voelt; zij is mij altijd zeer koud
toegeschenen. Maar gij hebt mij gezegd, dat zij liefde
kan voelen, en liefde voelt voor mij. Hoe het ook zij,
zij is trotsch, en daarom zal zij misschien de booze
tongen der wereld tot zwijgen willen brengen door
eene hereeniging, die oprecht of slechts schijnbaar zal
zijn, zooals zij dat zal verlangen. Er is geen openbaar
heid aan onze scheiding gegeven, waardoor een her
eeniging onmogelijk zou zijn, en als wij ons vroeger
leven weder opvatten, zal de wereld weldra vergeten,
dat wij eens gescheiden zijn geweest. Hoe het ook
zij, ik heb gemeend, dat eer en plicht mij geboden,
haar mijn toekomst aan te bieden. Zij kan er mede doen,
wat zij wil."
Aubrey wierp in een opwelling van woede den brief
op den grond. Dat hij oprecht gemeend was, betwij
felde hij niet; maar zijn hart kwam in opstand tegen
de zending, die hem werd opgedragen.
//Kan hij niet zonder mijn tusschenkomst tot haar
terugkeeren was de bittere gedachte, die bij hem
oprees. „Moet hij zich nu juist tot mij wenden, om
den band weer samen te knoopen, die hij verbroken
heeft Kon hij daar geen ander voor vinden Kan hij
zich niet rechtstreeks tot haar wenden? Welk recht
heeft hij, mij die taak op de schouders te laden?'
Welk recht, om mij te vragen haar zijn hart aan te
bieden en haar te smeeken, het van alle vlekken te
reinigen
Hij wist, dat Guilderoy hem in alle oprechtheid
293
Haar vader had terecht voorzien, dat de vrienden,
die haar den meesten steun in den strijd des levens
zouden geven, die onsterfelijken zouden zijn, met wie
hij haar als kind reeds had leeren omgaan.
Hoe meer de late Engelsche lente naderde, hoe
zwaarder haar leven haar viel, hoe ondragelijker de
eenzaamheid haar werd. Als de vreugde van hernieuwd
leven alle levende wezens ja zelfs de ontwakende aarde
bezielt, voelt ieder jong menschenhart, dat eenzaam
en onbemind voortleeft, zijn verlatenheid dieper en
worden zijne physieke en geestelijke verlangens ster
ker dan in eenig anderen tijd van het jaar. Het
gras kan opnieuw groen worden, de bloem kan weer
bloeien, waarom niet de vreugde onzer ziel en on
zer zinnen?
Zij voelde nu, dat Aubrey gelijk had gehad, toen
hij zeide, dat haar leven dor en ledig was. Was het
haar schuld, dat het zoo was geworden? Had zij
zachtheid, medegevoel en toegevendheid gemist,
gaven, die de liefde ongevraagd schenkt, en zonder
welke de belofte van trouw geen waarde heeft.
Haar trots verdween, en groote droefheid en berouw
kwam over haar. Zij begon in te zien, hoe moeilijk
het is de poorten der ziel voor de verleiding te sluiten,
hoe nutteloos het is, gevoelens te verpanden, die nood
zakelijk moeten veranderen, naarmate het hart en de
geest ouder worden en meer verlangen, dan vroeger.
Zij begon haar echtgenoot minder sterk te veroordeelen,
naarmate hare liefde voor hem afnam. Die liefde scheen
gestorven te zijn te gelijk met die waanzinnige jaloezie
die eens al haar denken, al haar handelen beheerscht
had, en nu dood was, evenals de afgevallen bladeren
van het vorige jaar.
