«i fiq 30H
jaAonaSaj J99M u9suiibjj qidef °ui{os}0[d fiq josjb
5, si 'aapaiAgq pds nfiz ui J99q U99 U9 ugiooq joia
qijqnsSoo u9A9°98 U99 do qoiz ug ^Saj sf;jenq nfiz
5P59100S 9p UI fiq 8JB *piU99IA JBBOI 'U9598l9A qBBZ
opaqgS 9p U9}nnini 981099 bo qoo oBp si fijj '591a
J9q9Z jQ ./SsM Ï9IU 09do0[ U9MOOJA 9p 'pi9qq9£)//
(/J98lJBO |n9A 19q pou 950190198 9p// 09
<(8i099 002'iqoBOigS umq do qnjpui 5j99q qaidsaS
5Bp *qfijj9puoA\ qooi ug -|99A 9p8ipjnqos5UOi9A ppq
-J9ZOOUOO oSqpq 9p *aqa9 SjisodfiiA ooz *5Bp sbaa
piaq 9jbj 099 5B^ '510 jgqgozgq nfiz 5BB| qosqmog
„"UBq qi 5BM D90p mgq jooa jbz qj jjgq9z J9Ak"
•9poBB5sdo 'fiq 58[oaj9a <i(i asjgip
-UBIUUIO09J tl 0B0 J9M UU9Z U9IUI OBp qi 8bJ^«
,/UOqOlds DBA 0Z9IM 9iq JBOm SBAA 5.// 'SufllS [B
09 o99 ipiOAA 5qoiz9S nfiz 09 agsmjBjj ;89z '(<U9JB0J
-J9A0 usq 5S9q jggquara 58p qi 5Bp jnopS qi 'nojq;/'
•qfi[9qBOiJ9A qfipqisM qajdsaS 59q 5puiA qoBqmog
•po9S5J9qDS 59q 5quijq ti(;u9smiBjj
'90J JOOA AAOOJA 099 SOIOS qOO OBp fit 599^II
'905 UBB 5qoiZ98
p0909q9959qp9A 099 5901 J9 fiq 5S90A (<j SI PM00J5
pjoojj J9 sb J98ijbo |09A qoo qooi 59q 5puiA 950pm
-98 099 qoo5 jBom 'sjpz oba s( 5Bp 'Bof 'o"
(I*09moq pAV qoo ajooja iopooz J9
jbz qi '55019800 5910 jbboj of qBBm 'ogsmjBjj 'n^//
(i'9qosj95si9uis8joq 099 5sod jgjspuraoinq 099 gig
•9iq ooz J9 5J09q 5( 9ra 5q9i{ 5/' 'pSipaoumSuBB raqoBj
5ip joop] 'aasraJBjj 58pAj9A „'5BA1 gf 599A1 ug//
j 095Bid qoo5 J90q
n(ooz OBq jib a oojj -japuB 9p ajqosj <('Bq 'bjj"
J95spra9Sjoq gp jggqaora
sjb 0B058 J981JB0 J09A qoo qoo5 ooz 5( loom 'aiooja
8T
16
als ambteloos burger te Grensdorp, met zijn vrouw en
zijne twee dochters, Betsy en Dora, die of 't door
de kostschool kwam of door de gaven waarmeê de
goede God haar beschonken had verre boven heur
ouders stonden in kennis en ontwikkeling. Want
braaf mocht Bremer wezen en het epitethon '/dood
goed" ten volle waardig, daarmeê was dan ook alles
gezegd; terwijl Mevrouw Bremer, die langzamerhand
uiterlijk en innerlijk op heur echtgenoot was gaan
gelijken, zedelijk met hem gelijk en intellectueel nog wat
lager stond, maar als bijzonder kenmerk een zeker
vrouwelijke ijdelheid met zich voerde, die nochtans
vrij onschuldig was.
Hoewel de gewezen wijnkooper alzoo een kortzich
tig man kon heeten en in menig geval niet verder
zag dan zijn neus lang was in een opzicht ech
ter was hij alles behalve onnoozel; hij had dochters,
mooie dochters, (elk in heur soort) en die dochters
moesten een echtgenoot zien te krijgen. Tot nog toe
was daar weinig kans op geweest. Wel had hij eens
opgemerkt hoe Willem van den Dominé soms ver
liefde blikken op zijne oudste, zijne Betsy wierp, maar
daar bleef het dan ook bij. De toekomst was donker
genoeg totdat de nieuwe Burgemeester kwam!
Al zat hij niet in den raad (ware verdienste wordt
zeldzaam erkend), hij was toch al dadelijk in de gelegen
heid geweest om met dat jonge mensch kennis te
maken, en wel denzelfden dag waarop Grensdorp zijn
pas gekozen Hoofd zoo luisterrijk had ingehaald. Ze
hadden toen juist een oogenblik naast elkaar gestaan
om naar het vuurwerk te kijken.
"Mag ik mij zelf maar aan u voorstelleh Bremer,
om u te dienen
U9iz U95nq 5910 unq isoq 9Q •m( 9iq 9isB59tn9JJ9d
U9IZ UBA PUBUI9I japuoz 'U9Un9AA 95 SlU9JJB OOZ J9iq
J95spm98jnq uooz jooa 8iJ9iz9jd 5910 sqm 9tn 5qa;i
'qipz 'jbq *j9iM U9ira 09895 U9j958i8 Sou 59q pz qj
•Siuajp ooz 'Siu99 ooz 'noSSoz q( jbz 9oq 'Bof J9^«
*pjgpuoMJ9A qoBqraog 5jBBqj9q <<(;8in99 002"
„j8lU99 002"
i<(|59iu mojBBjW"
u 'UB058UB0 J95S9iq 59iu om 5( noz jbaoS U9im
uj 'Snara uaiz qjg 'pgoS s( 5Bp// 'si uamoqaS qBuraS
ufiz do J39ra 5BAV 9ip 'U9SUIJBJJ 5pjOOM5UB „J002"
SubScUO 9mBU98uBB U99 'U9S
-9J9S pgoS 'jnn5BU 9A9IJ U99 J9iq SI 5; '589qJ9ddQ"
Kiq
j95spui9Sjnq nap 59q 5q9ij 9oq uo" '5J00A U005 uajgp
-UB u99 do 8uij9S50jd fiq 5bb8 ooz '<(U9 qnnzj9A U99
JBom qoojuup si 5( 'j35spra98jnq 'uodojSaq j9Af"
tt' U9ipU9A0q
'U90P S9JJB 59IU SUBJ q005 JBBm '8591 J9M UBq qi -JBA
-98 Si588j U99 pfiiJB si 59q '5dfij89q 9f'nsqqaq 95
U9qo5sgS qoiz fiq jo9aa 9jjin9j95Jod ufiz bu 'su99 Sou
qoBqmog 5q99jds pnaiJA 9js9q 'uaiz U9jjnz 9^_«
•5jfijqo8do
uapjooAA 99M5 9ip fiq jfiA\J95 'uoddij 9p rao moq 5j99ds
qoBjraijS 9jsqqj9ra] avobu uag tfj uasrajBjj unojg"
t(-u9smjBfj unojj//
-U9AflJqasdo U9A9 mBBU ufiz JBZ qi 'iqOB^// Sl5J9p
qouquiog 5S9Z „jU9iz uajjnz 9A\ 'noiz uajjnz aj^/i
„jjnn J9 si 5, 'qusppoQ"
•do U9smj8fj 5pnoq 5qoijJ9A JBBqqfijg
<<(j59ïn5( 81 'U90p UBO 58M J9AA J9q9Z
jBop 5unq 9f 'ugdjgq 95 5100A 58M ra, rao uaSSaz
SI
9
twee der hoeken, een canapé, gemakkelijke stoelen,
een rooktafel en verdere geriefelijkheden doen het
nederige dorpsvertrek als van zich zeiven blozengeen
wonder niemand zijner vroegere bezitters had kunnen
wijzen op zoovel fortuin bij zooveel zucht naar weelde
en gemak!
Rombach, juist van zijn wandeling teruggekeerd
(weinig vermoedende welke oogen hem gevolgd zijn)
heeft zich na 't gebruik van een glas port aan de
tafel neergezet, waar het eenvoudig doch keurig maal
dat hem wacht, der kookkunst zijner juffrouw eer
aandoet.
't Schijnt echter wel dat het eten hem dien middag
weinig smaakt, althans, hij bedient zich slechts sober
en binnen 't kwartier vat zijn hand reeds de tafelschel.
„Grietje, je kunt afnemen," voegt hij der boere-
deerne toe.
Weldra heeft Rombach zijn stoel bij den haard
geschoven, waar een kolenvuur de kamer soms hel
verlicht, om met Nana van Zola in de hand een
weinig te dutten; de schemering van Februari is
daartoe noch te kort noch te lang. Het zal echter
dezen avond bij pogen blijven, want waarlijk, wat
hem anders nooit overkomt, geschiedt heden: hij
geraakt aan 't mijmeren.
Onwillekeurig laat hij de gebeurtenissen van den
tijd die achter hem ligt, sinds hij zijn ambt aan
vaardde, voor zijn geest voorbijgaan. "Bah, hoe on-
beteekenend zijn ze wel bezienBezoeken van en be
zoeken aan notabelen. De deftige notaris van Poppe-
len met zijn stijve dochters, die hem altijd zoo
smachtend aankijken. Mijnheer Bremer en zijn
vrouw dood goede lui. (Jongens, wat heeft die
