yaq mo ja naAjaz qaiz ayyqoBiaA fiq ^sjaaSiaA ay
uaSay ia ypaaiys fijj'yqoauq uapno nfiz jbbu uaSuB[
-J3A y, piaM raqjays ay sap 'jayqoop nfiz yoy Suiiapsu
-aoy aSiuaa uba 'uaiz ay ui noSaq piaqqfqaSorauo ap
fiq jaara aojj -tuaq iaAO yqoBin naa piaM az Sr/aq
tnaq az pjaiq yqosn ua 8bq 'ysiu uaa8 maq az yai[
qooy na 'na8oo nfiz ui sjjaz qfijaiaojiaA 'Siyqaciapuiq
'sBBMp sbm yaq apuaqja JadsBf ayqoBpaS aig
UBBjsapsS
uauunq 'uaaqjBBp SaM ufiz do maq piaqfiqau
ap m qaoqpnqos uaiapuB jo uaa nap ym qfijinnyBU
na 'uaAaSaq uauunq aoy ibbu ja qoiz 'yqou jjBq
uaSay ooz yam fiq noz nujaM SinqMuoqos uap do
spuoABs8Bpuo2 sap Sou azap apjaads Sijpys puadoaS
SaM uaa syqoajs qoiz Sbz fiq -joiyaq puaiag jb^
•SuiSinyaaAosjooyaS ufiz yam ufiz pfuys uayqoai
-ufiy ui noz yep uaMnoqosaq ay qBBzyoo ap s[B yip
]3M qoiz ayyqoBM jadssp yuBM pSazaS yayaq !p8iaA
-aS yaaA ay syoiy ufiz uba sum yap qoop uaqaozaq
ubbS JBBq ua uaiodsdo sjBBjduooM maq ysaora fiq
•••jo 'qfqaSoui yaiu yip sbm auBj\r yaj\[ juaizaaaAA
suaa auiBsSsjaiz ooz 'ouibbS ooz uapiaq aip noz fiq
'o 'o iBBra 'yaq apuaqia fiq 'Sipuoz sb^ yt maquap
ubbS aysiaa ap ubb .laara jaaM fiq sbm 'paq uaiojiaA
aysyuBj uap fiq uaoj, -ysaaMaS uayqonpaS ufiz ym yaiu
uapuBBtn aip jb uaiBM az puaiag ua auBjy
•uaSSaz yaiu y( uoq
nam ag uaaqiBB^ (<-psinqiaA sbm aip
'uaajq// -apuooM Sou ia iapjnj\[ puaiag jo pSsBiAaS
'puoys daoys ap do iBBp aip 'pnumai ubb fiq paq suag
•sooyayqouiA pfiyyy juadoojaS fiqiooA Suiuom spuaiag
spuoAB sap sjfiMqip pfiy uaip spuis fiq sbm ya^
jjaay ap imp uapiOMaS sbm laqiays Suiyasjojd inny
68
suo uamoq uaqjoMqooi aqqig "map ap uauado a^\
•laqriop si y( 'aim in Sjyqoizioo^ si pjaysaS ia yaq aoq
uaiz ua UBaSdo suaa duiy ap f]M uapi^ i uaAoqiBBg
•pjaSayfyrag japBA uba uaqaaid ap nap uaAoq
-iBBp// uba paojAUi uap uaSay [appim layaq uaag
•uazay uayyiz
SuiS ua qjaMiaiq maq mBU 'ui agjoq afdoq uaa qoiz
quoqos 'yqoizaS puaysnjaq uaa ayyaz imyj Mnoijjup
<(jaf qoB 8am uaqaids ooz
aysuitu nay qosuara uaAiopiaA ap sya 'pSnap oqfqay
-suqo uaa qoo si piaquapiaqasaq fyaiu jbbui yaq jaz qi
iBBm 'uaop do jaqad jbaa jom aoy ua jb ia jbz qi 'jaaq
-ufim Sipoou yaiu si yep" uaSSaz uauunq jsm qi paq
nN ,td sjJsyB iBBm qooj siapuB ypiOM y( 'uaqqaq yup
n |im 'jayoq afyod uaa Sou qaq q( ua pays ap ym
uaqaM jBBd uaa iooa bS qi '[nivj Ainoijjnf" :am uaSay
Sou liq jaz ysycag -pjaaqiooA uaa uaAoq oaaqufgy
si ubajbbq jiaqaz s^ap 'az ufiz jBBiCog -siapua
i uaqaids ay yam sauimop ap uba mo 'uayso
-OApa azuo 'siayqop azuo siapuB oa\ uaSaiq ibbmuba
'uazaM ia uayaom az *qfi|innyB^[ juauaysiiqo uaaS
ufiz uayuapnys aip// 'yiooA az yaaS <('af qoy// -Sooqrao
jbbu qijq uapuaqaaras uaa yam yaiz |m\j Mnojjjnp
•ui uaAoqiaap jooq yaq yjBA
nwj//
^«138 iaqo{99"
i^jodoia; odnia-j Q-/
"«svssvjiQqqonf/»
,3q«q059S Stip 9IA1 SSJ9M .19^//
nap 'quiAojg jaaqufim
aip 'sbm jajayaq aysaq aysuaAoq u ooz yaiu qoo uup
fiq sjy 'yqnipiaA jbbmz |om ypjOM qjOA spoQ j uamq
-j8a siaraaq uaufiysqig aip ubb 'yaiu jo uajjiM Tim jo
fS
38
V.
Den zelfden avond waarin het boven verhaalde
plaats greep, zat Jasper met vrouw Manders in de
ons bekende achterkamer. Ook voor hem waren acht
maanden voorbij gegaan, maanden van nameloos zie-
leleed. Want meent toch niet dat hij ongevoelig was,
de borstelige grijze, hij die voor een beginsel, zij 't ook
eenzijdig opgevat, zooveel over had.
Hebben wij den moed de gevolgen van het onze
te dragen?
En ja, Jasper had geleden. Geleden, toen hij den
laatsten band doorsneed die hem aan vroegere tijden
verbond; geleden, toen hij den trouwen Berend zijn
afscheid gaf. Doch moest hij Gode, niet meer ge
hoorzamen dan den menschen? En nochthans, hoe
eenzaam was het na dien dag in zijn huis geweest!
Eerst had hij den lach van zijn dochter verjaagd, nu
ook de hartelijke toespraak van Berend.
Vervelend, eentonig, gingen de dagen voorbij. Hij
had een nieuwen knecht genomen, maar ach, hoe
miste hij nu eerst den oudeZelfs de oefening gaf
hem niet de stichting van vroeger.
Menigen avond had hij hier in zijn achterkamer
gezeten, en als dan de schel van den winkel over
ging, had hij onwillekeurig opgezien van zijn boek,
r/'t kon Berend wel wezenWanneer hij Zondags
in zijn eenzaamheid langs 's Heeren straten liep, in
boe menig gelaat had hij dan dat van zijn ouden
knecht meenen te herkennen.
Te vergeefs was het geweest of hij al tot zich
zeiven had gesproken: //ze zijn dood voor mij, beiden
dood, Marie en Berend," 't scheen wel of de na-
35
tegemoet. In een hoek liggen eenige jassen op elkander
gestapeld; op een kastje nigt ver er van daan, vormen
zes hoeden een pyramide. Voorts is de geheele kamer
één grenzelooze verwarring. Het tafelkleed herinnert
ons aan een chaos: aschbakjes hebben hun inhoud
uitgestort in plassen wijn, terwijl de scherven van
twee gebroken glazen het schoon geheel voltooien.
Om de tafel zitten zes jongelui, allen in 't over
hemd de zevende staat op een stoel: hij is juist
bezig een speech te slaan, 't Is de gastheer, maar de
meeste letten er niet op en enkelen applaudiseeren
al bij voorbaat.
„Stilte, mijne heeren!" roept de spreker en gaat
voort
//Wanneer ik denk aan de reden die ons bijeen
gebracht, aan den band die nu reeds vier jaren ons
te samen heeft gehouden; aan de gelukkige uren in
welke wij offeraars waren op het altaar van die kunst,
waarvan Bilderdijk eenmaal zong: //Geen veld is dor,
waar dichtkunst zich vertreedt 1
//Mooi gezegd!" roept het koor.
//Kom, houd nu maar op," spreekt er een.
Stovink, wien dat een welkome uitkomst is, springt
van zijn stoel, het glas in de hand.
Algemeen geklink. Met geestdrift drinken de le
den van 't kunstlievend gezelschap D. A. G. (door
arbeid groot), op dien voortdurenden bloei van hun club.
Een lied bezegelt het geheel't is het eenig, on
vergetelijk, onvergankelijk: »Iö vivat!"
//Wat zal mijn hospita weêr kwaad zijn," zegt An
ton Stovink, in een oogenblik van betrekkelijke stilte
tegen zijn buurman.
