si uipof ap qoo ua 'ua;qo8/& SippnpaS pjftjq ftjj
i aaizaS ;aiu puaiag ftq yaaq
pfijjB Sou jbbui 'ubbS Sbm ftq noz auiaeS aojj
j uauuaqiaq saaa siapus maq pqoom pnaraai psSipiaA ;t
rail] si ftjj 'uapptz yftjq joqraaojg qao(j 'jatuBq
-aiyoq ap jbbu sjaap uajinq jbeu sjaap qaiz qaqqnd
uba uaSiramos uaAaSaq Bujesp ua 'uatuouiaA ppioai
dojqaSpuaq puajaABp nag; pSipuiaaS uapoqas uba
oajbs uaa japuo si aznad ap jpoa jftjpaq a;s;BB( pajj
•nauuBcu
apjapjiqosaq ua apquudaS aip jb rapuo puajag uaaS
puaqjaq ftq 'iqftjf >[oo jadsBf aoq jbbui 'paauoo; ;t
do uaqasuatu [aaA jaaz ja ubb;s smog "pin uba
Sbjsui ua Suuaqos ia uaqsra pioora ua SuiSiyiSiaA
'pBBjia^ -uaAaSaS BmBjpojara pqoa uaa ppjOAA jg
"do ;bb§ mjaqas ;aq qpirt| jaqos ag
•puopsja; 'qftjapap uBB°uaaq
ftq |bz UBp 'yaaq uaizag maq ftq jaauuB^ -uaA\noqas
-ubb U8A8[ uftz uba [BBrausa Sou apsuira ua; ftq |ta\
puaiag uaiopiaA paoS iooa si aiiBjq 'puaiag
mo praoq ftq 'pads p( mo pain jpoo praoq ftq ibbj\[
suaqp ua 'puaMaSjo SuiSipiBBMpuoiaA para uapaqpapft
aqftpaSiap uba qaiz ftq pjaaq Sub; spaai 'psaaMaS Smq
-MnoqoB nap ui paiu ftq ei ibbC gipiap ua iaiA uj
j piaqosiapuo uaa qpa^p *nu ua uaoj,
i Sijsbj joq
-raaoia uapno uap ftq ;|ba ubSbia apSiuara uaa qpaM
para ua 'jpaiznra jap pBBiu ap do safpaoA aniapq ap
uapaddiip aojj j uapusq ap ui jfiipaq q[a bu ftq pdapq
juua uaa q[aM para ua 'ftq piapsinp SipqaapuBB aopj
•uaa8[ uftz uba pBsra apsiaa ap si p. faiparaoa apjpaz
-ap ui japBA uftz jam ftq piz jbbq -pguaf jau
-fiz uaSap ap ui ;s;BB[djaA qaiz ftq pajz sdspqsuag
42
Het angstzweet breekt hem uit. Zou Berend
geen figurant meer zijn, of is hij misschien al binnen
Heden is de kans schoon, misschien komt zij nooit
terug: de vrienden zijn zoo verzot op de oefe
ning! En Berend is ook al op jaren, indien hij
eens
Bloemhof kijkt op zijn horloge; 't wijst twee
minuten vóór achten. Alles klopt in hem, alles
draait hem voor de oogen. Nu of nooit. 't Is
een wanhopige gedachte.
Een enkele blik ten hemel, een kort smeekgebed tot
God om hem genadig te zijn en heilige Jasper, de
oefenaar, 't hoofd der vromen, is de comedie binnen
gegaan.
Werktuigelijk richt hij zijn schreden naar 't bu
reau, en even werktuigelijk vraagt hij een kaartje
op den zelfden rang als waarvoor zijn voorganger er
een verzocht heeft: 2e Amphitheater.
//Hier heen, hier heen!" hoort hij zich toeroepen.
Hij stijgt een paar trappen op en daar staat hij
eensklaps in de schouwburg-zaal!
Het tooneel, de menschen, de lichten, ze dansen
voor hem op en neer. De muziek klinkt hem in de
ooren, alsof ze zich op verren, zeer verren afstand
bevindt. Hij gaat zitten op een der achterste ban
ken, waar nog plaats is, naast een dikken slager aan
den eenen kant, en een Jodin met een kind op den
schoot ter anderer zijde. Telkens voelt hij 't handje
van 't kind op zijn knie, maar hij heeft geen besef
genoeg om de kleine toe te spreken. Strak is zijn
blik op 't scherm gericht.
Onwillekeurig vouwt Jasper de handen en bidt, bidt
God om vergeving.
•uajadmora"
naSuiqosuaMiaA aqft|aa{ jbbó uaa maq fiM uaiooq
'pjpuaqosui aaqp afdoq apaaM; uftz ftq psp qipquaSoo p,
do 'b[ Suiqqnippin laSipsuia uaa ;bb|8§ uftz pSftiqiaA
';quap ubb ja ftq jfiMja; 'nu sjjajj -uaAJopaq uaq
-qaq ;ajd uftz jb noz ;aq ';saaMaS dsqosjazaS mBBU
-a§uBB uaa qjnz ui ;aiu ftq aiB^ -naraoqjaAO ;ioou
°ou maq sbm 'psq uapuoAjapuo puoAB uaja;si§ ;np
ftq s[b Sia ooz jssm ;Saupoq uftqas }ep 'SuiJBAja
aSunaj; uaSia ftq Subj spaaj ;aq ;sim ftjj maSuBAiuo
8b]s uaSqaoAaS uaa ftq psq jajqoa ;qaizdo uaa up
•soopdoq ;aiu apuaara ftq jbbu ua 'pjaqjaA sbai ftq uamjB
-mo ua||iA\ noz jaA\ pjajazA ajaaqaS ap uam uijbbm
'puBjsao; uaa ui apjaaqjaA uo;uy raopjo^j
j usmpjooqjaAooj uaip uba japjoS uap ui uajopsid ap
jooa ;saaAiaS az sba\ Susq aoq pja/u uapoqosaS ja
jaauuBM uapnoqaS uajoo ap jooa eafpuBq aAaq jnaq
az psq SiddsjS aoq aipamoo ap ui japjaA ug
•;ja;jaA qaaj;sua;uap
-n;s ajapuB ;o uaa jBaq ftq s|b paizdo maq jbbu
puaqoB] 'najapuiiMpjooA uarass ftz jfiMja; ';np sjb ooz
afpqaizaS qftjapuauA s(bjb]q ftq ;MnoqosuBB jaa^
j pqasjqaSjoop fiq puq puoAB uagoApouaS uaa sqa^
•jpads uaddq ap
rao uapqoaj ap ui pBBpipuBO uaSipSnaf uap aip 'uaj
-8a\ aj qoBjraijS uap ;bb;s ui ;am uapaq uftz uapaq
-qft[ajaija§uo auiajq apiaq qoop 'uaqqBqpno ;bm saf
-poojq ap uftz ua qooq ap üba ja;8a\aaq; ;aq ei pa^
-uajftqpuo a; ;iz 'qsmaS uftz do ;sja;in 'ubb spayo;
-uBd para ua qBopo-jaqmsqa ui 'quuopg jbbav jarasip
ap ui pqoip qfipoojA jnaq pdjaM uozjaqopoQ 0Q
'IA
9^
47
Is het te verwonderen, dat het den openhartige
pijn doet wanneer hij bemerkt, hoe weinig menschen
te vertrouwen zijn?
Zonnelicht en schaduw; zoo is 't leven!
Daar schijnt hem een gedachte in te vallen.
Hij schelt. Een meid met een smerige japon en
een vuile muts, stormt de trap op en opent de deur.
't Is een echte studentenmeid.
//Wat blieft meheer?"
„Daatje, wil je vragen of ik de juffrouw eens even
zou kunnen spreken
Weldra staat juffrouw Krul in een zedig ochtend
gewaad uitgedost, te wachten op 't geen //de goede
betaler" haar te zeggen heeft.
//Juffrouw Krul, ik heb u een vraag te doen."
De aansprekersvrouw buigt het hoofd.
//Juffrouw," gaat Stovink voort, //is u wel eens in
de comedie geweest?"
Op deze onverwachtte vraag slaat de aangesprokene
den blik ten hemel. Maar zij bedenkt zich//ja
toch 't is waar
//In de dagen mijner dartele en onbezonnen jeugd,
mijnheer, terwijl ik nog in de zonde leefde, ben ik
daar wel eens geweest," antwoordt zij plechtig, „maar
sinds de Heer genadig mijne oogen..."
„Goed, goed, valt de ander in, //dus is u er sinds
den tijd dat..."
//De Heer mijne oogen geopend heeft," vult juf
frouw Krul den zin aan.
//Niet geweest?"
//Neen, mijnheer; hoe kunt u mij zoo iets vragen
Heeft de geroepene niet een afschuw van den dienst
der wereld?"
