"qfiiaS yaaq fijj -uba afpajd uaa suaa qoo ia uiaau
'n3A\nojA apno aip para uajnazjaA a; puoABSBpuog uaqja
a[ aop pBA\ 'afpiadsBf 'ubb uioq p8azo8 uaAjaz qaiz
fiq jaqaz pjaaq ubui ag -uaqqaq jaizajd suaa qoo
tnaq' pBB[ 'niqa^// -aiuojp-sjaqajdsuBB pqoa uaa para
Usui uaa pSaz ,/paiu saapuB p, si jooz 'Q"
(<j psaawaS
aipatuoo ap jbbu puoAB uajapsi8 si jadsBf//
tll jadsBf uba ja si pBM 'rqq//
<(j-ladsBp 'o jbbui 'uaau ,;pu8ig//
„(jjaqpuiq 'puBjq uaaS qoop si jg//
•uadocquBB
pjapspuo praoq 'uoqqajp ap ubb rannpsoqsjaqajdsuBB ufiz
si ühzaq sinq p, m lapqoe suaSia aip '[tug [a-iBg
•az pdaoi j [aiBg '[aiBg"
■pqiajaq qaipjaAUOOAi jnaq
jnjg Anoignf pjaaq piaoipuo pi ua jaaqaS So^j
•qfi|aSorano uazaj
paq niaq pq8BUi ua 'qaoq ufiz ua tnaq uaqossnp afdoq
-safsiam jaq uaa psfujaA suaqjap jbbui 'uaiaapnps pbb§ ua
'do dfid uaa quuopg pqoaps pSaouagjaA JBBqqfqg
„•aaz loop pqaai// sauap sjb japuo JBBp ua 'do uapaz ajjB
para diqas uaa uajaoA uaSoui ap uadBM ufim ui 'uaqaoz
-J3A qfqapuaiJA Suiuog nop ubb qt jbz usp (fiq japs
uaqqcqMnaiu jaaAooz SipiooAtuaSap ptnoq ja 'uajaAA
pioou punq at jbbui) 'jbz uajnaqaS pain [9m pep 'ubbjs
uapqoora jappu pop suios am az sjb ug -Atnoip apaoS ua
piaqqfqjaa uba uazaM jaABqpusq uaa 'qoo Suiqqajpaq
aqjaM ui 'qi |bz 'uaq pjaaAoraojdaS suaa qi jaauuB^
'pjaqsauipno jBBjaqomq uaa :ua§joui uap uba
uiSaq paoS uaa si pap// 'pin |aops°uinna[ ufiz ui qfi{
-aqqBoiaS qaiz pqaips fiq ua quuopg p8az ,/ooz aig//
6f
52
weldra krijgt het deugdzame gemoed weêr lucht.
„Rampzalige! En wij we hebben jaren lang
naar u geluisterdEiken Zondagavond hebben wij 't
Woord hooren prediken door een verachter van des
Heeren geboden. Ik, arme dienstmaagd, die niets
ben slijk in de oogen van mijn Formeerder
heb gemeend troost en voorlichting te kunnen vin-
den bij een Judas! Bloemhof, wat heeft u tot
zoo iets bewogen?"
//Ik heb het verdiend ga maar voort ik
heb het verdiend!" klinkt het dof.
„Ge begrijpt, Jasper Bloemhof," vervolgt ze, //dit
is de laatste maal dat ik hier kom. En wees er ver
zekerd vanook de andere broeders en zusters
zullen geen voet meer over uwen drempel zetten.
Er kan geen gemeenschap bestaan tusschen het licht
en de duisternis. Ge hebt u zeiven uitgestooten uit
den kring der geloovigen. Voortaan moet ge uw heil
maar zoeken bij anderen vrienden. Bloemhof, ik
heb de eer u te groeten. Vaarwel, Saartje, het spijt
mij om uwentwil, maar ik kan niet anders."
//Ze heeft gelijk ze heeft gelijk!" mompelt
Bloemhof, terwijl juffrouw Krul het vertrek verlaat,
//maar toch
Een zachte aanraking doet hem omzien, 't ls
vrouw Manders.
De brave vrouw heeft wel niet alles begrepen,
maar zooveel is haar toch duidelijk: Jasper is van
zijn voetstuk gestooten.
//Baas," zegt ze, //ik ben doof en sufferig; je zult
aan mijn gezelschap weinig hebben, maar ik zal voor
je doen wat ik kan. Ik zal je nimmer verlaten. Wat
er gebeurd is, weet ik niet, en 't kan mij ook weinig
1(-fiut fiq ufiz aip 'aaA\p 'bjv/
^uaiapuiq az uappBjj//
„•uapajag inn uaa fiz aup fijj//
uaAiopsaS az si iaauuB^\
•pjapsiaq suizsSiuaa
qoiz joqmaojg pjaaq pfiq ua°iuaa uba doojjaA bjj
•uajqoBM pjs yfqq usm ag
•uaqjam aj do sqfqaMnBu iaq jufjqos jadsBf jbbui
'ouaajg uba qfi] laq }oq apajspaq ajapus auaa up
•uapnoqaSdo
yaaq uapfijiaSuoq paq piaidsaSyn ioao sbbaa Sip
-aiA uaa ja josjb y si qaoj jbbui 'uaSuojMjaA pfu;s
-poop uap joop na qaajq si atjqoizaS auooqos ooz
suaa pajj qam ppjooAvpuB auaqojdsaSuBB ap qoog
((j aiJBj\[ j aiJBj\[//
•uapBAaS uaaiuq
ap do paq y jooa si jadssp ua pS ajAnsj uag
•apajspaq uaa
apuado fiq ua ^'sjqoajs aig 'SuajjsaS azap jpjoow
-JUB <('jaaqufiiu 'j s a a a\ a 8 Bjajoqo ap si Jaipj"
<ïCjBjajoqo ap Jaiq sj// *ubb UBm uap jadsBp jaiz pazpug
•paoraaSap uapiaq praoq pqonjjoojqo aqjajs uag
•jnap uaa ynjsjuo SuijapraaajA ag
•japjaquop
ua jauiajq Sou jbbui 'aiapuB paq qfijaS jBBpjod
uaa do az UBBps Bjpjaw ua 'jaSooq az ubbS Jaaypp
<(jdo dsjp azap
'jaiq uaSjoA a; firn paoS ooz uap saazi 'nuja^p//
„1! "8q aia/;
•Sipsuja fiq pSbbja l<(4joquiao[g jadscp jaaqufiui n sj//
•aop jadssp do ppaajp ubui ag
•uajooqaq ap uizaS p( pop |8a\ qoo pufiqos pjaaq
pqoBjqaS jaiq raaq pup afsiacu pajj 'uaiapuiq aup
9Q
53
schelen, doch wees er verzekerd van: zoolang ik er
ben, zal Jasper Bloemhof niet alleen zijn."
Hartelijk drukt Jasper haar de hand, en terwijl
hij haar aankijkt met tranen in de oogen, ziet hij
voor 't eerst in, welk een oprechte, vrome ziel hij
jaren lang heeft miskend.
Door zijn oude vrienden verlaten, (want geen hunner is
den Zondag daaropvolgende in zijn woning verschenen)
gevoelt Jasper thans eerst recht, ondanks de toe
wijding van vrouw Manders, wat 'tzeggen wil al
leen te zijn. Kwellend bovendien is hem de gedach
te dat dit geenszins zoo behoefde te wezen, dat hij
vrijwillig hen verjaagd heeft, die hem nog altijd lief
en dierbaar zijn.
Een zware strijd wordt in zijn binnenste gevoerd.
Hoe weinig is er toe noodig om te herstellen wat
hij misdaan heeft. Misdaan? Ondanks alles is de
oefenaar, is Jasper dezelfde gebleven. Misdaan Neen.
Is 't z ij n schuld dat Marie heur's vaders lessen en
geboden in den wind geslagen heeft? Heeft ze door
Kleene te huwen niet hem, wat meer is, God den
Heer verworpen? En Berend? Is 't zijn meester
geweest die hem het pad der zonde heeft gewezen?
Heeft deze hem niet telkens zijn verkeerdheid onder
't oog gebracht?
Ook hij, Jasper, is gevallen doch boet hij er
niet voor Is hij minder streng tegenover zich zeiven
dan tegenover anderen?
Maar wat wekt toch telkens in hem zulk een vurig
verlangen naar die ongelukkige, verlatene dochter?
Welke is zij, die stem, die gestadig tot hem schijnt
