'[ajBi ap uba nafta
-raqqaj aSipnoAuaa ap jam ftra uappBB[iaAO ua uojbm
uajaSraA Sipaods |BAa§ ;aq ftz josjb napap jo uajBgjaA
saump ap ua ,'uftz a; apno ap raojapa.M ftra aysnsq
qi ua 'yp ftra qi appjaaqjaA |BAa8 q|a uj -ayBBid
soopiqaBpaS ua SrjqaBMnuaz ajnaij ap jfiAuaj 'sum
qBraaS JBBq do jaiu ftz :)Bp 'naSoo ajsq ui qi °bz
'qaaquuB ftcn Muo.tAatn uaoi jubm apuoo^jaA ■jbbjoS
nftra do uajqoupaS aip uba sjai qotz yip 'joo[a8 qj
•psq uadojq
-aq inn niBBzuaa uaa ui ft at aip 'jsSub uoAaipiaAo
uaa jooa ua 'qnu uaa jooa uuSbm saj[B ua uaiaaq
uauunq uoz Smaj 'pfiyaaj uftra do qi }Bp 'qqquaSoo
uaa jooa jBBtu qoo UBp ;aq sbm |b 'uaquap uaop puq
ftra aip 'uaqoB| piaqsBBMp uaSia uftra rao qoo qoo;
qi isaora 'uajBapi uaAaipjaAO auuuq uio uaqoB[ a;
apuaaui jo ajqonj :jiBq ufitu ui qi jfiMia} ng qaop
-su9Aa[ ui ua SuiiBAia ui 'jqoizui ui ua.iBM p jap ft Mia a
japuBqja uba ("iaa pfiM aoq uajaasijBqduijfs a) uaq
^am Subj sbaa ;aq qfqaSouino aoq f appioqos uoavuoja
azap uba fttu aip 'sbm puBjsjB ap }ooi8 aoq psq
uaja§jaA qqquaSoo uaa jooa uaiqossira qi uaaSjaq
qi Sbz piaqiayiq jajq 'Jiazftra joj uiojapaM ftui uaj
-qoBjq ua ftra uappjsqjaA ftz ^qBBiuaS paq uiSaq uaa
uiti) nap ui SuiuftqosjaA aSnqasiojd sgiojQ ubbjbbm
'auaSjBp uapiooqoA hz tiapjooM s(A\noiAara |8m sjb
'paap uftd ftui aip 'puoAA apno ap jaazooz naiu ^aq sbm
UBp 'uamoq-ayyn piaqiBBAi ap jooa |8MuaAa nu tuo
■.la/snzuooips d.m>i ua mnoM3j,[
"AI isruscMOOH
19
,/uftd suaa pAv Sou suios ftra puoM apno
uaa pop uaaqy qaM paq uaq qj -najppiaq aj fttu
ayqouy ua yn joqas qi jqoBiq (<'n qunp 'naa^j//
^■jaaqftcu 'pM pin 8ubj Sou !)ftz fiS 'qftjiBByy// qm
a]najj ap dan (tj smog 'obuSoo ap mub° suaa pag//
,/qftpAAuqasjB ooz si uapBi
-J3A do yaaq Suiqqajpq pav sayy 'uaop aj uaq pin
jam jaAoq jbbui qoo; yaaq uaiu jbbcu 'qftjaqBzpoon
jBBMsipM uftz uauuoidg 'sbm paoMa? qBBz ajapuB auaa
jooa pq pp 'pM apjiM qi iBBjq *uapap§ yMjnazno
uio qftpsaaiA yaaq ftjj// -satpoBz ftz appjooAvps
,/aiz maq qi jaauuBM 'qi qiiqas smos 'qftpqia^//
(l"pppaA ppqSiupiq auaa suaa fttu yaaq smog"
•qi appj00A\pB <('pjooqaS uba spi pM ja qaq qp
•AvnojAara Sboja
piu siuapaiqosaS auftz n pag jUBin amjy«
<('na°BjpjaA pnq ppqftqBU
3MU ui maq ftS pp 'uadftjgaq pin pBBq ftra uBq qi
ua psdaqos praaajA uaa si ftjj// :ao; ubb ja apSaoA
qi ua uapoBj uappg *qi appjooMjUB f('ajnajj 'Bp"
•uayiz SmS qi jfiMja} 'qftppuaiiA arasp ajaSuof ap
appz <l(;pBBraa§ inuquBBpiaA unp qaiz yaaq uo[qa
•quraag ufira
do pBBuqoA |BBtnuoa do ftm a^qBBm 'pjooM uadiOAV
-aS uaaqjBBp soj uaa ug 'japaM jpzftra Buftq qi sbm
'uapoBM aj uapuop lira do saraup appq ap jbbm
'pojpauuiq jatUBq ap qi uaog -yoon -ppiaM ap uba
ubui uaa jbbto 'uaABiSaq a; jaiq qaiz uapoAaS pnj
09
64
beheersching had om zich op haar gemak te gevoelen,
zag ik toch wel, dat zij zichzelve niet was. Een paar
maal sprak zij Louis hard aanen zoodra zij dacht,
dat ik haar niet aankeek, was er diepe smart op haar
gelaat te lezen.
Ik was nieuwsgierig te weten, wat dit alles beteekende,
en dat te meer, omdat, na tafel, de twee dames een
uur met Clon in den tuin wandelden. De freule kwam
van dit onderhoud alleen terug, en ik was er zeker
van, dat zij geweend had. Mevrouw en de oude
portier bleven nog wat langer buiten, doch dan kwam
ook zij binnen en verdween.
Clon kwam niet met haar terug, en toen ik vijf
minuten later in den tuin kwam, was ook Louis ver
dwenen. Behalve vrouwen, die voor een der boven
vensters zaten te naaien, scheen het huis wel verlaten.
Geen geluid verbrak de namiddagstilte in kamer of
tuin, en toch gevoelde ik, dat er in deze stilte meer
gebeurde dan men wel zoo oppervlakkig zou denken.
Ik begon nieuwsgierig te worden, en zelfs achterdocht
te koesteren op eens kreeg ik een inval, om langs de
stallen naar buiten te gaan; en den boschkant achter
het huis langs loopende, bereikte ik zonder veel moeite
het bruggetje, dat over den stroom lag en naar het
dorp leidde.
Toen keerde ik mij om, om naar het huis te zien
en ging daartoe in het lage struikgewas staan, om
naar de vensters vrijelijk te kunnen opzien en zoo
doende misschien het raadsel op-te-lossen, 't Kon haast
wel niet, dat mijnheer de Cocheforêt zoo spoedig zijn
bezoek zou herhalen, en bovendien, waren de dames
bepaald geschokt geweest, zonder iets van de voldoening
te genieten, die zulk eene ontmoeting, alhoewel in 't
57
mijnheer De Barthe. Maar in dit geval hebt gij er
toch werkelijk veel op geleken."
//Ik heb er heusch niet aan gedacht, mevrouw,"
stamelde ik.
//Gebrek aan denkvermogen is de oorzaak van veel
kwaad," antwoordde zij glimlachende. //Wij vertrouwen
u evenwel, dat gij, zoolang gij bij ons zijt, voorzich
tiger zult zijn. Verder, mijnheer," ging zij voort, hare
hand opheffende om nnj het spreken te beletten, //weten
wij niet, waarom gij hier zijt, of wat voor plannen
gij hebt. En wij wenschen dat ook niet te weten,
't Is ons genoeg, dat gij tot onze zijde behoort. Dit
huis is tot uw dienst, zoolang gij er gebruik van wilt
maken. En wanneer wij u op de eene of andere
wijze kunnen helpen, dan zullen wij dat volgaarne
doen."
//Mevrouw!" riep ik uit; doch dan hield ik open
kon niets meer zeggen. De tuin met rozen en de
schaduw van het rustige huis in dien tuinde groote
iepenhaag, die mij aan mijne kindsheid deed terug
denken en nog zoovele andere zaken, deden mij meer
aan, dan ik zeggen kan. En dan de vriendelijkheid
der dames, hun onbepaald vertrouwen in mij en hun
ne edelmoedige gastvrijheid, die zij mij aanboden!
Hiertegen en tegen hunne schoonheid in die kalme
omgeving was ik niet bestand. Ik keerde mij om,
voorgevende diep getroffen te zijn door hunne edel
moedigheid.
//Ik kan geen woorden vinden om u te danken!"
mompelde ik. //Ik ben een weinig aangedaan van
morgen. Ik vergeef mij."
//Wij zullen u wat alleen laten," zeide freule de
Cocheforêt op haar vriendelijken, medelijdenden toon.
