•qojjUBB inaq piaq
-Jhzaq apmaajA aip josjb 'puuq ap ui pjoq nfica jam
'uaqfiq aj jbbu jbbu uaqBAaëjaM jBBqjqaiz jam ubui jBBq
puojs pfij uaip jy ■uapiaaa pjnaqasaS qnjs jb ua paaqaS
ajapuB jaaaA Soa jfiAAjaj 'uajUBq apB ubb ftz ajjSBjaq
a.iapnti 'jqoq jaq uaSaj fiz pjatq pjaaq jooa fiq uaqaop
apno uaqsz aSimraog "apjapuoMjaA jaAO p|Bsdaq
ia fim qi jsp 'puapjBqjOA na SippipaS na Stinaq«nBa
jsjajm ooz fiz apjBBqjaq jip ua 'pjaM jqaniqaSiaAO jaq
jooa uaqaqa§Bu ua pnqasaS aSapiaj pjaAA Snip japai
uaSuajq a!) apfiz ajapuB ap jbbu auaa ap uba 'uaqqud
a} ubb mo jSBBq saiA a} 'uaSaM ua uajBjjs uba sjosóbbj
-do uba jbajb aSuaras 'uaSSaz jiaa JBp ajsaq jaq
Sizaq fiz sbaa 'ajqjarado JBBq qi uaoj, -Sbj [bajb ua
pararaoj dooq uaa uapfiz apiaq jbbq ubb {fiAiJaj 'qaiz
jooa jqoq uaa jam puojS uamaaj nap do jbz fi^
•paap fiz jbaa 'ajqiaraaq qi uaoj 'pjapuoAuaA
ajBiujajin sbaa ua Sbz jqoq puoAB uap uba jnn jip do
jBBpqi uaoj 'SijaiSsMuaiu afjaaq uaa raoiBBp sbaa qp
■ajqosBAA uauusd ua uajjod aauoja ap ibbaa 'afjjnnqos
uaa joj SubSooj jbS juap aQ -ppiquaSaj fira jsp 'jsod
ap ua jnap ap uaqossnj sjai qi Sbz Saqasjo[d qoopp
•UBBjs-aj-aoj Sbjs uaa jam JBBq mo 'jnap ap jbbu SuiS
ua 'do juua jaq uba qi puojs pBBAA^p majOA aj usp
uaizuBB jaSqaqs Sou uaa jarauq aSuaras ap jbS ua
uaiBBAA apfiz ajapuB ap jbbu auaa ap uba dunq ap
uba uib|a ap paap 'mBAiquauuiq aip 'jqooj app -ubbjs
jaq jaiq uaa do jnap ap fxq jfiMjaj 'smqjajqas jaq
jbbu apara 'puq uajaSaS qi ubajbbaa 'pjoq jaq msu ua
jssq ap jbbu pooiq ua uI'iaa uap fiq jqaujq qfqapBpp
•jtu juua jaq jooa 'najCAi jBUJOop aip 'uozjbbj aufini
paap ua uapjooMjuB aj raaq japuoz 'do puojs qp
•fiq apiaz (i(jjBBjq fiS jft
88
82
daar dat nu niet zoo is, zou ik maar heel tevreden
wezen en mijn mond houden; en wanneer gij morgen
Cocheforêt den rug toekeert, kom dan maar nooit
weer hier terug."
'/Tuttutzeide ik alhoewel ik moet bekennen
een beetje van streek te raken. //Menschen, die bedreigd
worden, leven het langst, schurk, die je bent!"
//In Parijsantwoordde hij, beteekenisvol. //Maar
niet hier, mijnheer."
Toen richtte hij zich weder op en knikte eenige
malen zelfgenoegzaam, terwijl hij naar het vuur te
rugging; ik, daarentegen, haalde mijn schouders op,
en begon te eten en deed net, of ik hem niet meer
zag. De blokken op het haardvuur smeulden en gaven
geen licht. Het armzalige olielampje, dat onheilspel
lende schaduwen van den eenen muur naar den an
deren wierp, maakte, dat men de duisternis nog meer
gevoelde. De lage kamer met haar aarden vloer en
met de vieze kleêren, die hier en daar verspreid lagen,
stonk naar knoflook en bedorven eten. Ik dacht aan
de eetkamer te Cocheforêt, aan de smaakvol gedekte
tafel, aan de stilte en de geurige groentenen alhoewel
ik een te oud soldaat was, om minder smakelijk te
eten, wanneer mijn lepel niet schoon is, gevoelde ik
de verandering maar al te goed, en weet het alles
aan het gedrag van de freule.
De waard, die mij; heimelijk van zijn plaats aan
den haard gadesloeg, raadde mijne gedachten en gin
negapte luid.
//Goed eten, goede manierenmompelde hij. //Wan
neer je een bedelaar te paard zet, dan zal hij toch
naar de herberg terugrijden!"
//Houd je fatsoen een beetje, hè .'"antwoordde ik nijdig.
ooz uajuaajsaSjapg; j uajUBtUBip U3JBA\ japj -uadooq uoq
jBBUi jjbbmj ]3av 'apjooqaq [jqJBBp jbaa saqB na Sjaq
-Jaq ap qi apauuBBAA 'paq puuq aufim ui sjai qi jBp
'qi daajSaq 'uajaSaids Sbz ajdaip auunq ui jqoq jaq ua
'pjaiq uaAOq ja sjBBq ap qi jfiAuaj, 'qfqapBp qi daajSaq
JB(J j apj8BAA uba uajUBtuBipp j uajUBtUBip qfqaqjaAA
uoibaa japj -pusq ajapuB ap uba uqed ap ui uapsjsuq
ap jam na auea ap ui jqaq jaq jam puojs ua do
aup a|jB az ajdBBJ qj -jMJa uaa S[B jaaAaSuo joojS
ooz qja .'japuB uaa Sou na japuu uaa Sbj fiq ja
jqoiQ 'afja[[8jsuq jnnjBiuiui uaa sdejqsuaa puoA ua
uaSSq uaaiuq auflui do qi SuiS 'uBBpjuo jaaqaf) "uajo v
aj usp sjBBjd ajapuB auaa do nu qoop 'apjaqqig
aaiiam do Suqasjojd afquoA jaq jBpjoj 'qfi{apnoqdouo
jqoq jaq ajsjBBjdjaA na puoj apjBBjs qx 'uaizaS jaq
poq qi qoop 'uauaMpjaA jaq sbaa qqquaSoo uaa up
•jUBtUBip uaa s|B apjaquoj qqquaSoo uaa 'jao|a nap
do laoqjaatus ap ua jojs jaq uaqassnj JBp 'spuaiaqqig
sjat do Soo ufim jaiA paap jip qi uaoj, •ftq jajqoip
jbaa sjBBq ap ppiq qi ua 'uaSuip auiajq ui Siddoq
sjpz ubui uaa si jaMuaAa uapaqSipuBjsuio araqaz up
■jqoaps sbav jamuq ap ui
jqoq jaq na jm qfqaqqoiUBB Siuia.w ua Siiaras ja Sbz
J30|a 9q -uaiz sjaiu qi uoq Subj uajnuiui aSiuaa qoop
pBBp ufim jaao a\nojaq afjaaq uaa spaaj paAi appaoA
ua sbaa jaq jbaa 'uaiz aj rao 'jboja uap jbbu qaaq qp
•ajqBBui uaquBpI ap do pmjaS pnapquiJ uaa jap 'spjBq
sjai ja piA pftjjaqfijaSaj ua Sooqmo Saajs qjOMjojs
apuaSuijpjoop sapB 'oufg uag; 'jaojA uap do uaqqnjs ap
jaauis ua uado jaq apuooj 'do Suip jaq qi ajqsd 'jqooj
-sjjsq uajqnjpjapuo Sbb[ uaa uba sbaa Snijm ap aip
'apaoAA aSijqoBiapuiq uba inq uaa ut 'ua uBAjBBp
jBBjpsaj jaq ua uauuB[d aiooui aufiui 'ujbbjub] ap uba
98
87
kostbaar en van zulk een zeldzaam water of ik
had nooit geen edelgesteenten gezien dat mijne
hand beefde, terwijl ik ze vasthield en mijn hoofd op
hol raakte en mijn hart hevig klopte. Een oogenblik
dacht ik, dat ik droomde en dat mijne verbeelding
mij een poets speelde; ik sloot mijne oogen en hield
ze eenige minuten stijf dicht. Maar toen ik ze weder
om opende, waren ze daar, hard, echt en hoekig. Toen
ik ten slotte overtuigd was, hield ik ze, half van vreug
de en half van angst, vast in mijn hand gekneld, en
op mijne toonen naar het trapluik sluipende, legde
ik er eerst mijn zadel op en dan mijn handkoffer
tjes en over alles heen mijn jas. Daarop kroop ik terug
en met het licht in de hand, zocht ik den vloer van
het begin tot het einde met het grootste geduld na.
Mijne kousen had ik uitgetrokken, daar ieder geluid
mij deed beven als ik van de eene zijde naar de an
dere kroop over de krakende planken. En nooit heeft
zoeken meer de moeite geloond dan toen. In de los
getornde stukken van het taschje vond ik zes kleine
diamanten en een paar robijnen. Acht groote diaman
ten vond ik op den vloer. Eén ervan, en dat welde
grootste en de laatste, dien ik vond, was weggesprongen
en lag tegen den muur in een verscholen hoekje. Het
duurde een uur vóór ik dien laatsten gevonden had en
daarom zocht ik nog een uur lang op mijn knieën
rond; ten slotte was ik dan ook uiterst voldaan ze
alle gevonden te hebben en ging ik op mijn zadel
zitten, om bij het laatste schijnsel van mijn kaars, mijne
schatten te overzien schatten, die de in fabelen
beroemde Golconda waardig hadden kunnen zijn.
Zelfs nu kon ik haast de werkelijkheid niet gelooven.
Ik herinnerde mij de juweelen nog, die deEngelsche
