aiz qony qi .iaa aoq ug ua;aq aoq 'ubbS 8bm do jbbot
nap Cim jaa aojj/' -qi apiaz ((^aq 'uajd af nap si ;ng//
•pinj a;qoB| na raajs
auftra apiapuBiaA qj gqoaiqag 8uiuuizaq ;o; moiapaM
fim paq jbbao8 a;ooj§ ;ap qsmCtnapB daip apjasq qj
„'Sa/w. nap do
jo jaiq ftzjaq 'uaiaagB |8M 11 Tim uajjnz gpaiq ft8 uaip
'puB;sua§a; ua;suim nap// 'apuajaq Sap uap jooa jaaMaS
uftz 'jiooa ftq SuiS <(';sba jaMU8Aa ;bb;s Snip nag gjiM
uamaou ;aq ftS sjaooz si ;ag" gqoizaS uooMaS poop
naa ;ara'ftq appjooAgua (<j laaqufttu 'jim aiu uaSag//
•qi apjaaq uap 'naniBn
qoo fiM °aM uaqjaM 'uajsaora joop uapuooSja adaip
sSuaj qBjA Cim aip gqoep safjuaBj aMnau ua safpaed
ajaquopap ubb qi sjy -na^aarn Si;sSua ftm aip 'nai
-nadsaq a; nannscn ai.ip azap uba qijq uap ui piaq
gsaoM na piaq9immi.i8 naa sbm ja jbbiu 'paqaS uaop a;
uajuajq ajAiij ;ara §uaj uaAaj nftcn paq qj -tuBMq ftq
ïqoip jaaz qoo:) ja ;ap jbbiu saaiA uaaS uaunaq
uajaddBp ap jubm 'natnaou jim saaiA uaaS qi ;ap 's;ai
siapna sjai Sou qa;s apaoM aip jajqaa jbbj\t
•puapaoM qi man
-jaq <i(j uamauapara jim ufttu uaSa; uap ftm ftS gqyy/
'aoj naa qoa[ uajjoASiuaqaajaq naa ;ara ia ftq
apSaoA t,'djop ;aq ui uaf>uijapraaaiA uaaS ja uftz Sasp
-ua^// -mjaq ftq appjooMjua (('naaS jom [bz jaaquftj^//
gin pnapaoAi
qi dau {i(j jim naa§ ■jam suaa itn qi jaauuBM jbbj^//
<(juaq8iu qftjapaqos
-uo ua uagaz uajjnz uazuajS ap ibao n fiM ;ap 'najaAY
a; SaouaS ;aq si n joo^ -uaqaz anftiu uftz lap 'jaaq
-ufttu'ja^//•AVUJ ftq appjooMjua <<(;najaAaq suai^//
gin qi dau <<tjuajaAaq suai^//
86
•ja;ioq ftq appjooAgun <('uajaAag//
<<(:iaTq uaunaui aip uftz nmtBByy/
"nainaqaS noz ia ;baa 'daajSaq uamoqjoA qi jaMaoq
-|8 qosaaq qi apiaz nauaqaajaq lap ;aom ;a^//
*uaqqaj;-a;-uaa uauaoqos auftz Shzaq sbm piaaM ag 'ftm
sajqaa map ap ;oojs ua uauuiq jbbu SuiS qoop 'naa ;aiu
jaMuaAa uaq qajds qi majappis paap ftm ;bm 'jaq sbav
?ap saajA aSijaqa naa [in: doojqaq 'Saz naq qi uoog
•uapuoqaS^sBA {aiq uauaa uap uaa
joods aSgsaoi uaa ^aiu s^aoAjooyq paai jazaSjatu uftg
•psiaapS sbm noj0 ua puadaMaS ftz najBM uapiag qaiaq
auaatuaS 'aAini uaa 'paq uaizaS Sjaqjaq ap ui qi uaip
'nam uaa sbm pjaad ufttu pjaiq sjaSnaj ap ftq
pjaad so| uaa aip 'aiapua ag -uojg sbaa uaq uba uag
•pjaad a; uauuatu aaM} uaaaM Som uap do map ap uaqng
•uaiappis piu ftiu paap pp jbbui uaaq tobbuoii apaqaS
ufttu joop Suoip }qon|ua8jom aSgqooA 'aqiq ag -saga
puopjaj qi daaiSaq 'uaaS a; jap uap jbbu mo tUBMq ua;
-inq jbbu ua apuado anap ap qi uao; uaquap a; jbao
too 'sjapua ;bm jom paq ua gain raaq daajSaq qj
•apuazuftjS 'ftq appjooMjua <t'ao; uaaiaap ;o; si ;ag//
,/aftz
qony a; qi jaz ann jjbbm; sqaagstoo "a;°ooq ap ;in
qt tuaujaq ti'uBa do ;aiu qoo ia ;iuoq ;ap 'n\j//
•puaqoBj qosjBA 'ftq
appjooA\;ue <('pja;saq ;ftq;uo uaaS gaaq ajnajj ag//
•uaiaius-aj-do ;aA assatu uaa ja joop uaqBtu a; agqoaj;
jajqoaz ftq aip 'uazjaaj uajaajjaA ajoojS jaad uaa jbao
naSoqaSjaAOJOOA 'raaaj ;aq uaa pttojs pjaaAt ag
•sbm qfijaq
-jaM'qi uap pjnamnqaS ja;qoajs qi apiaz lci uaqqaijiaA
ua;aj 'ua;a a; s;ai japuoz 'jaara ooz ftra ftS ;aag
•apmojq ua puoi qaaq qj
Z6
96
//Wat?" zeide ik nijdig. „Denkt gij, dat ik den
•weg niet weet? De weg, waar wij nu op zijn, is de
weg naar Auch."
//Naar Auch ja," antwoordde hij kortaf.
„Maar wij gaan niet naar Auch."
//Waarheen dan?" zeide ik boos.
//Dat zult gij dadelijk wel zienhernam hij gemeen
lachende.
//Ja, maar ik wil het nu weten!" wierp ik tegen,
door mijn hartstocht overmeesterd.
//Zoover ben ik met je mede gegaan en gij zult
het gemakkelijker vinden mij verder mede-te-krijgen,
wanneer gij mij uwe plannen vertelt."
//Gij zijt een dwaas?" riep hij sarrend uit.
//Volstrekt niet," antwoordde ik. //Ik vraag alleen
maar, waar ik naar toe ga."
//Naar Spanje," zeide hij. //Stelt u dat nu gerust
//En wat wilt gij daar met mij doen?" vroeg ik,
terwijl mijn hart hevig klopte.
//U aan eenige onzer vrienden overleveren," ant
woordde hij kort, //wanneer gij u tenminste geschikt
gedraagt. Want //wanneer dat niet het geval mocht
zijn, dan is er nog wel een korter weg, die van ons
ook niet zulk een lange reis eischt. Bedenk u dus
wel, mijnheer. Zijt gij besloten?"
HOOFDSTUK VI.
Onder den nPic du Midi."
Dat was dan hun plan. Twee of drie uren zuidwaarts,
strekte zich boven de bosschen de lange, witte glin
sterende muur naar het oosten en westen uit. Aan
89
niet in staat zijnde door mijne opgewondenheid rustig
ie blijven.
Bij zijn overhaast vertrek van de herberg dien nacht,
had hij ongetwijfeld de juweelen laten vallen! En
eveneens had hij ze ongetwijfeld op zulk een vreemde
plaats geborgen met het oog op de veiligheid, daar
de roovers, wanneer hij in hunne handen mocht vallen,
niet zoo spoedig dat taschje van hem zouden wegnemen
en nog minder zouden kunnen vermoeden, dat het iets
van zooveel waarde bevatte. Overal zou men het voor een
eigen gewerkt geschenk van zijne vrouw houden.
Mijne vermoedens hielden zelfs hier nog niet op.
Ik veronderstelde, dat de edelgesteenten familie
eigendommen waren, de laatste schatten van het huis
en dat mijnheer de Cocheforêt, toen ik hem daar aan
de herberg zag, op weg was ze over de grenzen te
brengenhetzij om ze niet in handen 'te doen vallen
van het Gouvernement, hetzij, om ze te verkoopen en
geld te maken geld, om in dezelfde wanhopige
onderneming te steken. Een dag of twee, nadat hij
Cocheforêt verlaten had en den bergweg wellicht zijne
gedachten had beziggehouden, had hij zijn verlies niet
gemerkt. Dan had hij waarschijnlijk naar het taschje
met kostbaarheden opeens gezocht, het gemist, en
onmiddellijk naar huis teruggereden. Hoe langer ik
nadacht over de omstandigheden, hoe zekerder ik was,
dat ik het bij het rechte einde haden dien ganschen
nacht bleef ik wakker in de duisternis, peinzende, wat
ik doen zou. Op de steenen, zooals ze daar waren,
kon nooit iemand aanspraak maken. En de wijze, hoe
ze in mijne handen waren gekomen, kon ook nooit
door iemand vermoed worden. In alle opzichten waren
zij dus mijn eigendom; mijn eigendom, om mede te
