uamouiapuo Snip qftjtaora uaa qfqaqjaM qt jBp '8iaq
-tooq uap na jaAnaq nap uaqossnj .taquop ooz sbm j( 'jgaz
Jaam jbm 'na ïsjaiu sbm JBBp qoo(j 'una jojojaqaog ap
jaaquftra na p.wnoqaSuBB tooq jaq uaflaj 'uapttiA a; jnq uaa
JBBp jqonp na fljaqtooq uap hba apftz.tajqoB ap jbbu Ssm
uftra qi puoA puajsBj |y -puBq ap ui joojstd naa jam do
jaAnaq nap ua8aj qt uto[q safjqoBz ua UBBjs-aj-ftq fun na
uaSjoA aj ftra ubcu nap qt jqoozjaA puajajsmjg 'camp!}
a; mo pftj uaa2 jaq sbm nn qoop 'pus ajdojq janq ufij\r
-na[3Anaq jap uaa uaëaj uaqajsjB jjbmz 'Sjaq
-tooq naa uba BssBm ajUBqjau ap juB.quaAoq uap ubb qt
§8Z Sutpsjojd ua 'ftra djaiq jig •safqosoquauiBjq ap
uaqassnj uaraooqaqta .rasp ua jaiq uapuojs uaaqB jsaaM
-aS ftra jooa jaqftjataom ]aaA Siputauo jaq sbm sjapus
tsBMaSjnoq jqotp sbm najusq apiaq uba uaaS UBy
•raoorjs uap ut qoiz ftq joojjoa apftz ajapuB ap ubb
'do pais qftjatUBj 8jaq ap dap apftz auaa ap UBy
-uaqqapjuo aj apuajqoBij Sjaqtooq uap uapftz apiaq ubb
'uadooj a) jamBzSuB] ua uapioM aj jaSijqotziooA qt uo8
-aq ubq 'jaara jam uaddujsjaOA auuuq sjpz uapjooq
(iM "PIa(19nPI!3A daoij 9P ua suo uaqossnj puBjsjB uap
fiM uappuq jnnutui uaa ut ua 'uaqqajj aj-jjooA pus
uup uaAfijq a} rapqaS jm do jaam ja ftz ubjbm Siqqnj
-ar) do 8am nap qftpSom pus ooz uadaq ua aoj flni
uap unq 1'im uapjaaq puojsiaj ua uapjOM a; jqjamaq
uftzajSuBq jatu sup uapjaoqaq ft^ •apmajsjaAO 'ua;
-qBBcn fiM jsp 'uajaj afjaaq jaq uaddujsjaOA paAOOz uba
ptnpS jaq jftMjaj 'pqipjqoq unq uajtnq uapu ft*
ua uaqojsaSuBB ftz uappuq sujbb}UB[ aa*j sjqoa[g
•jooa jajara "ijjftA uaa
juBuajuq uap uba daojj ap sbm ua djop jaq ftqjooA
2a* uap qt ajqpiaq apuaSftq ua soopnapB uaAoq jbbu
jaa* apftz ajapuB ap ubb apiajnBjq ua jtp qt appBBM
99
'ppquooqos aqfqiaaqiaAO ajsq ui uaAa] joa qoop 'qftpS
Mupuqos auaa jafluuj jam 'ftra jaAOuaflaj ftz puojs jqoq
apoA jaq ui JBBp ua jnnA jaq ftq ftut jqoBiq f]z
•appuBjq piBBq nap do
juua joojS uaa jbbm 'sinqjooA a;qoqjaA qftjoojA ;aq ui
SubS ap na jaiuBq ap joop ftra ;qosjq ua 'puuq ap fiq
ftra ftz uibu saaJA japuoz qoop 'jaquop sbm jarauq a(j
■puo;s uado aip 'jarasqpz ap uba jnap ap joop ut stnq ;aq
pnjooA 8u;8 ua rao qoiz ftz ap.taaq 'qBjds ftz jfiMja^p
<(qatu jaiq jbbj^
•;atu jo joojaS ;aq qi jo uauoo; n qi jbz UBp 'rao^j//
jooa uapuoMaSdo ftz SutS ((japara raoq 'raoq jbbj^
jaaquftra 'joopS pjp qt JO" 'ubb praaajA jsjapn qqq
-ua°oo uaa ftra ftz °bz UBp ug *pn ftz dap ((j jbq//
•qt apjajstnp ,/aptaz ftni uba ubcu atp jb^//
(((jlBM qi JoopQ jJBBM
jaiq ft8 jBp 'jbSjoa qj// apuaqftjjs pjooqjooA JBBq
jaAO puuq ajsq 'ftz appdraora (ij jaaquftra 'uopjBj//
•rao qoiz apjaaq ua do ftz Suojds pug
<<(;ftm uba qftpqjaM JBp
ftS poo[a8// 'quojq qftpnnjBUUO ua pjBq uajoo uaSp
auftra ut sjpz aip 'raajs uaa pra qt appz l('a|najLq/'
■ubb Mtiora JBBq ajqBBJ ua ftq
-japBU pBjj qj 'uaSBjpjaA jaSuuj jatu qt uoq ppqjaqaz
-UQ 'fttn apjapoj ajqoBpaS at(j uaraoq ppqjBBM ap
jajqoB uapqjaa aip |B joop qftpqjaM ftz noz ua 'ubaooj
-a§ uaptM psq jatu uapapS uajnutra aStuaa uxaq ftz
pMaoqjB 'uaquapBH 'sbm 8a*v ftq nu 'nn puq p8az
-aS ftq atp 'uaSutp atp ]B joao ftz nog ^apuaSaoA ftq
-JBBp ppqSipuBjsmo auaS ua azap 'uajBM pjnaqaS ja atp
'uajpj ap do ajsudaoj az ftz jfiMjaj 'uapjooM subui s(
JaAO nu ftz jqoBQ puaMaSjB ftra uba jBBpS jaq ;ara
qftpS Mnpuqos uaa 'qusq uauaajs ap uagaj jbbjs punap8
09
64
«n het onderdrukt praten in de dorpsstraat konden
hooren; het commando en het geklink van wapenen
klonk ons duidelijk in de ooren.
Ik greep den man bij den arm en hurkte neer, om
te luisteren. Toen ik genoeg gehoord had, fluisterde
ik in zijn oor: nWaar is je kameraad?"
//Bij den luitenant," mompelde hij.
//Vooruit dan," zeide ik, terwijl ik opstond. „Ik
heb alles gezien, wat ik weten wil. Laten wij nu maar
heengaan.
Hij greep mij evenwel bij den arm en hield mij
tegen.
//Gij weet den weg niet," zeide hij. //Langzaam aan,
mijnheer. Gij loopt te hard van stal. Daar marcheeren
ze op. Laten wij hen achternaloopen en wanneer de
tijd daar is, ze den loef afsteken. Zij moeten ons dan
maar den weg wijzen."
//Dwaas!" zeide ik. //Ik verzeker je, dat ik zeer
goed weet, waar hij is! Ik weet heel best, waar zij
heengaan, kom mee, dan plukken wij de vruchten
reeds, terwijl zij nog op weg zijn."
Zijn eenig antwoord was een uitroep van verbazing.
De fakkels kwamen in beweging. De luitenant trok
op; de maan scheen niet helder en de lucht was grijs
bewolkt; voorwaarts te gaan van de plaats waar wij
stonden, geleek veel op het rondtasten in een duister
hol. Doch wij hadden reeds te veel tijd verloren, en
ik aarzelde niet. Mijn metgezel verzoekende mij te
volgen en zijne beenen te gebruiken, sprong ik over
een laag hek, dat ons in den weg stond; dan strui
kelde ik in den blinde over een gedeelte opgebroken
grond achter de huizen en kwam met eenige tuime
lingen voor een beekje met hooge oevers. Moedig door-
61
terwijl hare oogen schitterden, met een blos op de wan
gen en met hijgenden boezem.
//Of ik het geloof?" zeide zij met heldere stem. //Ik
zal het u zeggen. De schuilplaats van mijnheer de
Cocheforêt is in de hut achter den hooiberg, een kwart
mijl verder dan het dorp op den weg naar Auch. Nu
weet gij, wat niemand anders weet, uitgezonderd hij
en ik en zijne vrouw. In uwe handen houdt gij nu
zijn leven en mijn eer; en tegelijkertijd weet gij nu
ook, mijnheer de Bérault, of ik dat verhaal geloof."
//Mijn Godriep ik uit. En ik keek haar zoolang
aan, totdat er in hare oogen iets van den schrik was
gekomen, die in mijne oogen moet geweest zijnzij
beefde en ging eenige stappen achteruit.
//Wat is er?" Wat is er?" fluisterde zij, hare handen
vouwende. En, terwijl alle kleur eensklaps van haar
gelaat verdwenen was, zag zij bevende naar de deur
en naar de hoeken van het voorhuis. //Er is toch nie
mand hier?"
Ik dwong mij tot spreken, ofschoon ik over mijn
geheele lichaam beefde als iemand, die de koorts heeft.
„Neen, freule, er is niemand hier," mompelde ik. //Er
is niemand hier." En dan liet ik mijn hoofd op mijn
borst vallen en stond voor haar als het toonbeeld van
wanhoop. Wanneer zij een greintje verdenking of
twijfel gekoesterd had, dan moest mijne houding hare
oogen geopend hebbendoch haar hart was zoo edel,
dat zij, daar zij mij eenmaal verdacht had en dat ten
onrechte, niet meer aan mij twijfelde.
Toen zij een beetje van den schrik bekomen was,
stond zij mij met verbazing aan-te-staren; ten slotte
schoot haar iets te binnen.
//Gij zijt niet wel?" zeide zij eensklaps. //Het is
