ap yap 'yiajsing uay\[ -uaqoidsaë uba puBBin uaa |8aa
IB pjBBdaq ia jjaaq nam abbot uaayj -qi Saz (iqaaAA
nag -jibbm uamoqaloSniaj moJBBp fi8 ysp 'jqaBp qi na
'naSunqaS jqatq ap ui laaAaSuo qaaM uaa spaai yjaaq jaq
jubaa// 'qnjpBH jam fiq apiaz (l'naqqaq yqBBiuaS siai
aSnsj japuozfiq naa j8aa aijuaqaoxg an jaotu ub<p/
•jaan jod nap ajjaz flH
•qi apiaz (('piooq
-aS ubajb qi qaq piooAA uaag// ubb maq qaaq qj
uaqBAaS apBuaSuo ui
ptaqgoojj ufiz JBp 'pjooqaS jam Son UBp yqaq fig//
„•afpniJA 'aaubS snaa fiui yaq jajia^ 'UBAia sjaijsj//
•jm
pjapuoMjaA fiq daii ((<j piooqaS yam usp yaq fi§ jqafp
•pjaiq uapuBq
aufiz ni yod ubibaiz nap fiq jfiAAiay 'ubb fini Sbz ftjj
„s nsp jbaa ug joo
„•yjUBiag; ap laaqufiiu '[BBtiipjBvy nap jurying//
•qnai qi apiaz (('si usp yap
SMnaiu jooa jbaa snaa nn fim jajia^ "puaqaysyig//
•Sniq juua yaq jbao tnaq fiq jooa qaaq yod nap ui fiq
jfiAuay 'fiq appiooAAjUB 4<'aiyuaqaoxg 'laqoz jaag//
•ayyaz aiuq ufim do uaSuol nap
qi jfiAAiay 'qi apiaz iBBAAjaiu 'jpaq piooqaS SAinaiu
yaq fiS uaoy 'uosug 'Sniay sup fira yayqoBAviaA fig//
■tnau[aqBB ufitu jam apjaads ua aoy fim jbbu uaSajiaA
'naq qi yaad suaiAA 'qg auiayq niBMq uaqossBjsiai auftm
na {ajUBin uaufira yam dai| jaan ua do fiq ifiMiag,
(i'jatDBq aain ui anna naaS si ia na puoAB uba pnoq si
y(// 'niBn pjBBq nap jooa jaoys nap qi jfiAAiay 'apuaS
-uiids naaq fira mo jjooa fiq SaiS ,,'ufiz jaiq uaiapuiq
ap yap 'qfijBAAq jam fim aiyuaqaoxg oaau jmaa^//
((uaiz8njayiaaAi [baa yjnBiagapiaaqufim (iaa uaqnz nn
STI
118
reden hem lief te hebben. Maar ik had zijn geld aan
genomen, zijn opdracht aanvaard en ik had hem be
drogen. Daar deze drie dingen zoo waren, zou het 't
beste voor mij zijn, wanneer hij kwam te vallen, vóór
ik hem kon bezoeken en alles vertellen.
Dat zou voordeel voor mij zijn de kansen van
den oorlog of het geluk van de dobbelsteenen. Doch
wat zou er van mijn eer terecht komen, wanneer ik
mij hier verborgen hield en wachtte tot hij viel?
Wat voor waarde zouden dan die groote woorden
hebben, die ik de freule te Agen had toegeroepen?
Ik zou gelijk zijn aan den lafaard in de oude, roman
tische verhalen, die in de greppel ging liggen, terwijl
de oorlog woedde, en er later uitkwam en op zijn
moed pochte.
Maar dan, de mensch is zwak. Eén dag, vieren
twintig uur, misschien twee dagen, zouden een ver
schil kunnen maken tusschen leven en dood en liefd&
en dooden ik wankelde. Doch ten slotte was ik het
met mijzelf eens, wat ik doen zou. Den volgenden
dag om twaalf uur, den tijd, dat ik mij zou hebben
laten aandienen, wanneer ik dit nieuws niet gehoord
had, zou ik mij toch laten aandienen. Vroeger niet;,
aan mijzelf was ik verplicht die kans af-te-wachten.
Maar ook niet later; want op dien tijd behoorde ik
te komen.
Toen ik dat zoo geregeld had, dacht ik rustig te
kunnen slapen. Doch met het aanbreken van den dag
was ik wakker, en ik had werkelijk groote moeite
mij stil te houden, totdat ik Frison hoorde stommelen.
Dan riep ik hem om te hooren of hij ook eenig nieuws
had; en lag stil te luisteren, terwijl bij de straat op
liep om eens te onderzoeken, 't Scheen mij toe oneindig
uaqossny 'poop na naAaj uaqossny (sbm ooz yaq ysp 'qt
apjooq jojb[ na) puojs qfqaqjaw ubih azap jaauuB.w }Bp
'do fitn ui iaq raBAiq Smpsjou pnoAB uajajsi8 uba
uazaj do uarods ap qoo nsp JBBp qi uoq qfi|aSoraao
qfi|ajaiqosaoj na qfqapnaiJA piBjaS ufiz sbaa sjjaz ubb
ttqsq jsiajm jaAiuaAa fitn fiq 8bz raBAiqaoj maq jbbu
qi uaoj, -uajods jam uazjBBjfiJ jbbó uaa puaqiaiaojuo
jaaz sjqoajs SjoqjaA 'ajqapaq maq jajqos afjjajBj uaa
jBp 'paajq uaa ua iuajojsid ua piBBMZ uaa qoo qi
übz 'maq jsbbu jajBj ajooj§ ap do uajaidsd a[3a ap
japuo qsjoq ufiz do apjajjiqos 'smjq pnoë uaa ubb
jinp ajjiAA uaa 'jsaaf) uaSqiajj uap uba uaqaajapjo jaq
na jusq uaqfu jam jqapaq uaJBM [ajuara napooi ufiz
uba uaddqs ap qoop 'oipnoAuaa fiiA sbaa '[au duq ufiz
jaAO aip 'SuBjq aqosqaopiaraBq aQ 'uaSBj jooqos ufiz
ui Sijsni uapucq aiaSsm aufiz jfiAviaj 'do afjojaq uaa
jam 'piBBq uap jooa jao;s uajooiS uaa ui jbz fijj
■uapjapaq
a[qoB|UTii§ uaa mo spiBBqasjoij ap ua '8ui8 uainap aufiz
joop ppiaAA ap uaoj jBp 'puoA jaSipiBBM jaaA Sipuia
-uo °ou 'jbz JBBp fiq sjBooz 'uBra nap qi jsp 'ras/Aq
jaq aoq jam jsiaa qt ua uaaq jnqos jaq rao daq qj
(<-puauA ufim 'uauuiq JBBm UBp mo^//
■puaAaq qi appjooAAjuB <t'jnau8iasuoj\- 'Bp«
■raajs aSooq
'adiaqos uaa SaoiA „(jjpiBiag ap jaaqufim JBp sp"
•jnqosiatUBq uaa jajqoB puojs ua
uauuiq SuiS qy -uamoq aj uauuiq fim fiq ajqua.w 'ap
-uaAinqos apfiziaj ufipjoS uaa 'uaddq ufiz do joSuia ubz
jaui 'ua map ap apuado 'ajdoyq jaijjod ag uajaoA
-a2 uoq qfqapBp uara jsp 'ajjijs uba sbbm uaa sbaa
yaaqaS jaq J8aq '[ijs map apjap uaa jooa fiAi uapjaiq
nsp uaAfuqos aj ubjbz uassuBjaioas aSiuaa uubbaa
119
lang te duren voor hij terugkwamen, 't duurde een
eeuw vóór hij sprak.
//Is hij nog niet vertrokken?" vroeg ik eindelijk,
mij niet langer kunnende bedwingen.
Natuurlijk was hij nog niet weg; en om negen
uur zond ik Frison wederom uit; en om tien uur en
om elf uur, doch altijd weer met hetzelfde resultaat.
Ik was als een man, die wachtte en uitzag en vooral
luisterde naar uitstel. Doch toen hij om elf uur terug
kwam, gaf ik de hoop op en kleedde mij zorgvuldig
aan. Ik veronderstel dat ik er vreemd uitzag, want
Frison vroeg mij, blijkbaar ontdaan, aan de deur, waar
ik heenging.
//Naar de speeltafel," zeide ik //om een goeden worp
te doen, mijn vriend."
't Was een mooie morgen; de zon scheen vroolijk
in de straat, doch nauwelijks lette ik erop. Al mijne
gedachten waren bij mijn bezoek en 't scheen mij dan
ook maar een stapje toe van mijn huis naar het hotel
Richelieu; nauwelijks had ik het eene huis verlaten
of ik was reeds aan het andere. Twee of drie schild
wachten in de livrei van den Kardinaal, slenterden
voor het hek op en neêr. Toen ik nader kwam, zag
ik het tegenoverliggende trottoir onder het //Louvre"
vol menschen, die niet voor zaken uit waren, doch
allen daar zwijgend stonden te wachten. Toen ik het
hek doorgegaan was, keek ik eens om, en zag alle
oogen op mij gericht.
En waarlijk veel anders om naar te kijken was er
niet. Op het voorplein, waar ik soms, wanneer bet
Hof te Parijs was, een twintigtal rijtuigen had zien
wachten en driemaal zooveel bedienden, was nu alles
ledig. De officier van de wacht streek zijne knevels
