^jafpjOBq Su9Ztl]d U99
I-giaq gBM U8 t jaig S|8 SI98 gCM jaaq 1)90) SI g, J9BIU//
'az] apjadmora (('noosjadsuBtn deuq uaa jaA\ sj g(//
,/SlaJ 9I90§ 'S9A9Q Jt99U9in °BQ//
*map gp uba atqaoq q( mo
jagBj gBA\ jo gnnuira U99 gsq quo|q „'nuaijj, 8bq"
•dmqqosBM jap uapuBM aSooq 9p uaqos
-snq uaraggnds ua uassBjd 'uazucqd gaq aap uaaioujaA
pinjaS aapuB naaS Sue; pfig naa js pjaAV jaaM ug
•U99[|B Sna°|0AJ9A 9U9IJX Ï9I] U3
afgjnnqos g( uba jnapuauuiq ap apuado jaSiztaj ag
(<"ui at unq xaijj -sioja gaq jaaqaij -gam gaq jna[9< qp/
•japuB ap SaoiA ui uaqqaq ëipoou gBM Sou az nog"
<(jooz gsaqgaaS g, ua jaiq qi moq UBp 'qaq paaa(
japaotu fiqfsnnqg [aoq nap gsiaa suaSjom s( 'at atz 'nou
qi S[Y 'Suaigs ag ua pno ag gpaoM az qaiu fuaqossBM ap
jaBm'uainaiuaBM gaA\ Sou az usq afgjaquiM q( 'at aiz bf
(l-jBBiq s( gBQ atgauQ at djaq snp ug//
,/ai quBQ//
,(*aog uiaq
jasq gqaags ua jb puaq apjadrauaS jBBq gSaaA ag;
,/qnjaS aqjsq uba 'auaijg 'qnjag//
,/piaqpuozaS fiq 'Sepaapuog uapuamoqgsjag//
<l(;uaz9M ua/smojg g( jbz
aaauuBA\ ug j jaM 'jaM 'jafuA af gaig si snp 'oog//
•gSuuMgm
qngs uaa puazojq az jfiAuapuo jaus afsiam gaq gSaz
,/japaorauooqs apuasgsuaB uaira si suajgagg afgauy//
•ajgan^g-ijuajg
aSigam ufjz jaSuu nap gain gsgids saAag ua n^//
,/assi^//
,((iaq 'jaquiM-Mnog uap pfigjB Sou qoog gjaaq
aig g japBA fiq jaatu gaiu nap at uoom JB8j\[//
LI
20
plotseling in dartelen overmoed de hand uitstrekkende,
gaf ze hem een veeg langs 't gezicht.
//Kiek kiek hem ereis!" proestte ze.
Oogenblikkelijk sprong Pier naar 't gebroken stukje
glas, dat de eenige versiering van 't schuurtje uit
maakte.
Zijn linker wang droeg een zwarte streep.
//Pas op, Triene," riep hij luid lachend. //Kom me
niet te nabij, want dan stop ik je, zoo waer ik hier
stae, van 't hoofd tot de bienen in de waschtob.
Moeder StefiFens zag 't aan met een gelukkigen
glimlach en slechts de vochte plek, die nog glinster
de in haar oog herinnerde aan de droefheid van
zooeven.
Een lichtstreep in 't Westen strekt den wandelaar
aan 't strand ten bewijze dat de zon, de sabbatslooze,
op dezen November-rustdag bijna alweer haar kort-
stondigen loop heeft volbracht.
Toch was het voor Slachtmaand geen kwalijke dag
geweest; somber doch zonder regen of wind. De na
tuur scheen te rusten van de langdurige inspanning,
welke de zomer en zelfs nog de herfst van haar hadden
geëischt.
Bij het elfen spiegelvak der zee vermaakt de vis-
schersjeugd zich met haar gewone spelen, al schijnt
het dat 't Zondagsche schoeisel sommigen want
ook die menschen in den dop zijn ongezeggelijk
meer dan anders op eenigen afstand houdt van het //zilte
nat," 't welk volgens ervaring aller visschersvrouwen
het leder doet springen. Tegen den duinzoom en op
't duin zelf bewegen zich wandelaars van allerlei ouder
dom en kunne dooreen, grootendeels in die stijve, af-
•qpiqasg, gquqq I((jpaoS gaiuq, si 'Bp
t((jraiq fit uaq 'auapj, 'ajaapp
•jBBq gsBBU fiq gBBgs qijquaSoo apuaSjOA gajj
■saAaf) jaaqufim uba
(('jnazB/foA uaqaimaq// nap uba qoBjmijS uapuajapuoMaq
uap gaiz ua 'do gqfiq ag 'gdaqosjapuo gqoq g( gpjOM
ua°B]sa§jaan qijq uap gjaaq auauj; suaado
•guaipjaA iubbu uazap
suBqgjB gaq ooz 'uagaaq SuipiapB a°iuaa iBBq uadjow
-a§ afdtUBBi gi joop Soo uaa usq puaSuiJAt 'puajaods
'puaSfig jaau ua do "Sizaq psoodraAUO si aiaAfiu aQ
•guissBdaog uba gsuimjaqB
jaiq pjooii uaa si piaqdmoj 'uamaou ag uiajq UBp
goorS jaa gmoq ufiqosjooA ag joopjBBp aqgaM gaoA ap fiz
ua jBBjazaoq g( uba uapuBq ap uaqassng gjoqosaSdo
SiuiaM uaa qoi agjBMZ ap uaAoq 'agjBgsaS aqosjoj Stgam
-jappira ap ginjsmo dsjgsjoq uapooj gam qct sjBBd uag
•puBz aggi.wjaaS g( do uBBaoo
uap uba siniq gaq s[b 'uaAaog ag gSaagd raapoq uagqoBZ
uaip do ajfiM uaa safgajjaq aSunagq|aaA auiajq gara
gazaSjB 'mmqos jaiM 'sqqogqosBM agoojS ap ui uasgngq
jaaM ua uaaq soojagsnj oip 'pSipgnqosjaA uamjB a8i]jom
'aquBjq jap guuapuoMaq ap uba Sa/vv sgam graaau gaq
'uapuiA ag si auooqos-uo|Bs uaaS jaiq gap uazfiAAaq
piaqmBBzpiaqjB agsaou ubb apjnq jbbui apuaqos uaaS
siMaS uasjod ap fiq suBjq apooj ap qoo aSoj^
'MUOJA apno
lap smgq ap gam gBBgs daqosuaamaS ui uanuiq uba
gsp 'afgjnnqos] gj uba jnap apjjaAaSuo ap auado ua
'gpiaqos SaMpuaz uap uba atguing gaq aqgaM SuigingsjB
uagnoq ap jbao ammqq uaiz jim auauj, uba jaara ai^y
•japnoqos uapmjoAaSjaM 'uapuoj uap s8ub[ uajaiMz
uajjiM noz pp8naga§ sgaiu joop ua so[ guBjg uaqos
91
13
gelijks in de stad met schelpen en horens, terwijl het
avond-uur hem bezig vond met het herstellen der
vischnetten, met het teren der zeilen, kortom, met
elk werk dat de huiswaarts gekeerde visscher hem kon
toevertrouwen en binnen de enge wanden zijner kluis
Icon worden verricht.
Zoo leefde Harm Snel nu reeds jaren voort, 't Was
een vreugdeloos, eentonig, armoedig leven. Geen zege
nende engel wierp er een licht over. Gemoed noch
verstand schonken hem iets van die reine blijdschap,
welke vaak het deel pleegt te zijn zelfs van den door
fortuin het minst begunstigde wiens geest nog iets
hoogers kent en najaagt dan zijn schamele omgeving
hem dagelijks aanbiedt. Harm Snel kon men een on-
beteekenenden, norschen, vervelenden, dranklievenden
suffert noemen. En toch was er voor jaren langs dit
zelfde leven een Maartsche zonnestraal gegleden: op
den linker overslag van zijn Zondagsche jas prijkte het
metalen Kruis, en geen morgen trok hij dien aan of
het doffe oog glinsterde van kortstondige bezieling als
hij die veelbeteekenende woorden herlas//Trouw aan
Vaderland en Koning!"
De hut van den venter lag aan 't eind van 't dorp,
bijkans tegen de helling van 't duin. Zij had een steenen
vloer, leemen wanden, een lage, haast instortende zol
dering. Een klein tafeltje, eens geverfd, maar dat even
als de twee matten stoelen, zeker vele jaren geleden
nieuw was geweest, stond bij het venstertje, welks
groene ruitjes het daglicht nauwelijks toegang schonken.
Over de deur bevond zich een bedstede, tegen den
wand een vrij groote kast, in een hoek van 't vertrek,
naast den schoorsteen, lag een stapel netten ordeloos
door elkander.
