.;SVVlH-H3iMIS HVA"
f
Mm
shisoot NaAiia aa
'HITCH VVH
(■•/r BOTiïnffi -H)
■SHrSOOl JLN30NIA
Hooa
-opom oqosoiq }Bp uba 'aiq^dnjjfs qiflip sip uba pip fjq
iubaaj[ jbbq 'ijsiop usnnsjjaq sajsz qoiz fiz asp jssui
jBBq sp[SMq ajqoBpoS aip ua uopiz ;aq jbbu nam
tnoiBBM uodfuSoq aj ja;aq fiz uoSaq gap uajapai ■jaj^
•apjsoAaS SiqqtqaSno qoiz BJBg }«p 'ptuooiA }oi\r
•SI AAtlOIA
aSinara ooz ni aqfipooqaq uba tnisqaS aqjoAA 'oijbjS
aip qoi najaqqiAA^uo a; qoiz nfiz a} ibbjs ui }oiu qaajq
pioqpjiBp apa ua o^snq ap aop '{BBiqos 'Sub| *}bb{
•aS sbaa Suapuasq 'Siqaog qsoof odcuojd uaa ubb
afyqoizoS jaq uaa jo qfqjopn uooqosuo uaa ubb ((ojh
-jnugy }ou// uaaS 'aqiaj aquajs naa§ qoiz apiBBd aaijj
•uozIiaa a; ubb jaiq jouuoqspioquooqos ap ^qootujaA
}und}qoi{ jaqua uaaQ -qf[[aa[ iaoj 'qfijaaj sbaa BiBg
<i nap BIBg SBAA 1B^\
•uaauiag Siuioaa dsqosjazaS ui piaquaqqojjaSjB
}otn pBq ^aq si uajqoBAA aj Sbbjiuo jsp 'uouopioA
soojuiaoi jooa }aq }saajA sjb 'uajaddnqpuoi qjfqq
apiBB ap uaAoq sood uaa Son }qnia°soj inooq nap uba
puiM^sjjsq uap loop jjjoaa 'pajq ajaS %t uba Suqai
-jBAip ap ;ara uaqfijaSiaA a; }saq i( ua 'uaSia iBBq aqfij
-aSsAAsq uopuoAAagdo ajaqaz ;ap 'b[ 'jbb[ uai^qoB uba
uiaap a^sSi;jBqiqon{ ap UBp aa^aq ?aq noq az nfiz Sqaq
-ubb 'uaiao^s ua uaja)iBQ qam }Bp qoQ ipuo^s uazsj
a; iBB|a§ do Suijoajoa ap oiaa 'aCsiacu uaa 'ibbs ua
p;s 'ïqoai }aui ua iBBq nam a^aaq uaiqossira qooQ
j uad[aq
lain qocq Ciz uoq ;Bp 'uajaaq nqoom SuipiopiOA
uaa° axas aqqBAAz lap uoipuoAoq jbb8is uaa ua p[off
sauiBp ap iaq jbbaa 'sbaa iooa pfcqB iBeq buibui ;bq
•uapaa^aSuauuiq sbaa sjapno jajBq jaraBqsmq
ap jaqaozaq aqfi|sauBcn uaa Bjpooz 'jooqosfiq jaqaq
-usjbSis ua pojs aip 'apjooqaq ua^sjaa ap ;o^ pfi](B °on
38
//Hij zou graag even voor 't kelderraampje willen
kijken als de trouwstoet aankomt."
//Volstrekt niet."
»Maar hij vraagt het zoo dringend, burgemeester,"
waagt de ander op te merken.
//Heb je hem al verteld dat Kees dood is?"
//Ja burgemeester."
#En heeft hij nu toch nog lust om daar naar te
kijken? Hoe is 't mogelijk."
//'t Schijnt zoo, burgemeester."
//Welnu," herneemt de Vader der burgerij, die altijd
een weinig medelijden met den stumper heeft gehad
en weet hoe door den drank hier weer een hoofdrol
is gespeeld, //kwaad kan 't in elk geval niet en 't
is waar Grietje Steffens was zijn buurvrouw."
En dus kreeg Harm Snel genadig een plaats voor
't raampje van zijn kerker.
//Daar komen ze!" klinkt het uit den mond van
jong en oud.
Ja waarlijk, ze zijn het. Eerst Pier met Triene. Pier
heeft een hoogen hoed op en een aster in 't knoops
gat en Triene Triene is mooier dan mooi. In lang
heeft Vijfhuizen zoo'n knap bruidje niet gezien. En
wie volgt er? Werkelijk, Jan Kespel met Grietje en
daarachter vrouw Kespel, en daarna nog een heele troep.
//Hoezee, hoezee! Hiep, hiep, hiep, hoera!!!
't Gejuich schijnt geen einde te zullen nemen en
zelfs op 't gelaat van den stroefste rust een glimlach.
Al dien tijd heeft Harm Snel onbewegelijk voor 't
getraliede venster toegekeken, doch in 'toogenblik
dat de moeder van den bruigom met knikkende knieën
de stoep van 't raadhuis opgaat speelt ook om zijne
39
lippen een glimlach welke hem voor een wijl het
droevig heden en de nog somberder toekomst verge
ten doet, want aan de rechterhand der weduwe heeft
hij iets blinkends ontdekt, dat schittert in de Novem-
ber-zon. Het is de trouwring van Grietje Steffens.
V
