dsqosuaqaM apuauooq
uaqmaaj Sou uaqqoizdo ajaA ui uftz uba Sauapjaatu
-j8a qo; uojbm qqiqosaS qsinf ooz 'uaAaSaS aqsaq uaq
SpnaqaqiMuo jo qqojaSqin 'uaSuqaapapatu aSipunqsSfuq
suaiM 'qoouaS-qnjo uaiiBjqicu uaMuaiu nap jam safdou
uftz ui qsjaqm sbm qaoq jBB[azao(j 'jaSuBAjuo uaqjjq
-aqaiqosaoq jaaz puoqsjaq nap jbbu Snjq agjpoouuo naa
spuoqsuBB |b uapuuoA pnoA ja fiq aip uassiuuayj
■japusg qupuajj
uba UBp jopuim pusraaiu uba uapjoAv aq Bdsduooqas
puq subjj aip 'subiu uaqoojS sap puotu uap qm uaraan
-jba uaSoui puq qnajdsqaqBio Siuam ooz spaaj qsp 'ui
afjjBsz qaq piaqSipjBBM jaufiz qaoAaS aqoA q( ui qoo uup
fiq psjj ujpja^ tujoa aqoojq uaa 'uajapuu jooa uup
jaaui Sou aSsqojjBq sum jootstn ap s[b puucaai joo^
•uaiz qqootu uapuBM aufiz uauuiq Suppim
uaqja jBB|azaoQ qpM q( qqapquo |BBqoj qaq qfqapuia
japuBg psq uajodsau pjuupaq uba jbb_[ j[Bq uaa Bjq
•uajqoBAAjB uoq pfiq juuq aqpA\ 'piaqSiqsBApuBqs
uaasaaMaq qooq Sb[subb appieqjaq jbbui aaa\q qoq aip
puoqaSaoj uaqqaq pao{AUi uaaS ujqsSBjpaS aufiz do
jBBq noz fiq 'uamoqaSjooA bjbm cuaq fiq ajqoupaS azap
qoo uaiput ua 'do raaq fiq qaiu tUBMq 'uapjOM noz
SipppaSuo jqoqjaAA (iqjnq uftz uba auiBp ap// jbq
•uaqajqjuo sqai qaiu jbbjs uaqfq
-addBqosjBBUt uftz ubb ia jbz 'qaotu uaAojjoojaA appa.M
azap qoiz 'pMnqaSuo jo pA\nqaS 'pfpjaaj uaiaqaz uba
uazaAv qhjauuBui japai qup SutSmjiaAO aqsBA ap ui
'uaSSaj aq qqosjd afqjBuq uftz jBBjazaoQ jaaquftui jbbm
qiaqaioos ap jbbu qaozjapuo joofuui ap paap SuipasqjOA
anqaq jam qooq jbbcu 'qosiuoquj 'SuiqsBBqjaAO japuog;
^jSajdo uaSuijqoqdaaA uaaS aip 'qqaaMq piaqqfqaMnojqjaA
uaa ua 'pMnoqosuBB uaqqaq aq uauuiq uba qioo Suiuoaa
6S
raaq fiz joopiBBAv 'piaqsBBMp apjBBqjaq aoq [Burn aijp
qoq ap uba pSuBiAaS puq dnqosuaqaj uaaS pfijp Sou
BJBg fiq jfiAA 'uaqqnjpjapuo qaiu piaquBBpqoAUO ua
[baajai uba jaoAoS uaa japuBg uoq jajqoa s|fiAAqiQ
•uaAoqosaS puoiSjajqau uap do 'siuajpuiq
-laA aAinaiu ap uba aqiAi jaj 'sbm qfijaquzpoou jqiijs
uup jaaui uapjaAA uajuooAiaS ua uaipnjs aiapuB aufiz
qoou ,,'spiQ ajiBjipui ap« qaou uadaiSaS sjBB|d maq
fiq SuuapuBiaA uaaS aajqoa ja puq uauuiq uu^
•ppiq Soo ui Suajjs dsqosiBBuuitn j, uba ap
-fiz ajaaiaqjo ap fiq jsp quaqosaS Sunaq uaa joop fiq
apuooj suaqjaj ua 'loop apubbjsubb uftz uba azmq
uaj fiq jqoruq qaaAV ap ui uapuoAB aijQ •qfqadsi.iaquo
iBBnuim s[B 'uatuouaS SuiqjamuBB ui uajBf ap 'qoiz
SaojpaS loofBiu ap f uaSüjq uaaS fiz psq suaSuaAO
j pjaA\ piajjajd
-i3a japuo qfqapaz jam ia fiq uaiput 'sbaa uajfu\ aj
piaqpuiBBqosaquo jaufiz uaaqu jbp 'SuijqoBJaA joa
opz uadiaAV aj aoj qqq uaa raaq japuoz qoou jbbui
'Saaiq uaAinoqosuBB aj Sou qaaAi uaq[aj fiz uaqqaij
-tiaza.w ajsqaS suoiaa 'jqosp jbbpaauo uap ubb fiz
s|b jaaq issq jappB uaa jo sbaa 'Bq lapnBg
•piujo)saq psq
japriBg uba jiBq jaq jaSaojA fiz aauiiBBAi 'napaqSi[[Bijaq
aip uba uapiajds uooj uaj jaq joj uoSbaa aj SuiSod
uaa qoo uio 'fiujaqqof uup apiajA jaam uoojaq-sSuij
-qoB uaiAA ubui uaa uba uazaM aj pinaq ap jsnA\aq uba
jaaz aq qoiz ia sbm BiBg ua 'apSaoA pfiqjaa| uaufiz qfqaS
uquq 'uftz aj jBBuuim auquq uaa qasjq joofBtu aQ
"uaAfqq aq pjaaSsSuaaS Subj sbm ub[d uba jaiu fiq jbbp
'uaiz a; qin Suiqqaiqaq aiapuB uaa jbbu jaquiM uap
uaSaq daq j( jBBq qqoozjaA ua pjBBpaq SiqqnjaS qoiz
pjaiq JapuBg qoop 'uadfijSaq aq si aqqsjBqqm uoubjj
9S
32
Nadat hij vertrokken was wijdde mijnheer Doezelaar
nog lang over de voortreffelijkheden des majoors uit,
een man zoo rijk en toch zoo eenvoudig, zoo geleerd
en tevens zoo bescheiden.
Mevrouw was 't volkomen met hem eens. Sander
kon een aanwinst voor hun conversatie worden. Hoe
meer hij kwam, des te beter, ontwikkelde menschen
zag ze gaarne in haar huis.
Sara bezat vooreerst nog geen bepaalde meening,
aangaande den haren ouders zoo welkomen bezoeker.
Haar smart moest eerst een weinig besterven om door
haar tranen heen te kunnen zien en haar zielen win
nende vriendelijkheid te herkrijgen.
Doch toen eenige weken verloopen waren, en majoor
Sander bij volgend bezoek een voorkomendheid te
haren opzichte had ten toon gespreid, dubbel treffend
wijl de nieuwe vriend haars vaders ongehuwd was,
toen schudde zij 't stof van haar maagdelijke voeten,
en niet lang daarna had zij reeds den sigarenbeker op
tafel geplaatst, en haar gelaat in de vriendelijkste plooi
getrokken, toen op zekeren avond, behoorlijk aange
diend, de krijgsman in ruste haars vaders woning
weer binnentrad.
Een oude vrijster heeft veel van zekere Martha;
Romeo's geliefde, in haar dierste verwachting bedrogen,
neemt gif, Gretchen's gezellin daarentegen coquetteert
nog op haar ouden dag met den duivel.
De majoor bespeurde het met kalm genoegen. Hoewel
nog altijd niet begrijpend waar Sara hem vroeger had
gezien, kon 't hem toch niet anders dan zeer wel
gevallig zijn, dat zij, nu 't zoover was gekomen, bij
haar liefde bleef. Men had toch nooit zekerheid
de vrouwen waren zoo wispelturig.
33
Beviel ze hem op den duur? Waarlijk, bij nadere
kennismaking mocht hij verklaren, dat zij als majoors
vrouw nog zoo kwaad niet zou wezen. Wel was haar
familie burgerlijk, burgerlijker dan eigenlijk bij zijn
stand en levenswijze voegde, wel vond de majoor het
onder anderen minder aangenaam een zeventienjarigen
opgeschoten knaap tot zwager te krijgen en op zijn
ouden dag een schoonpapa te zullen moeten eerbiedigen
doch daar stond tegenover dat Sara ietwat weelderiger
gekleed haar afkomst zou doen vergeten, en met de
meeste zorg hieraan twijfelde hij niet zijn huis
houden besturen zou.
Mocht ze soms sentimenteel worden, zijn cynisme
zou haar wel tot de orde roepen en wat haar vroolijk-
heid betrof de majoor had lang genoeg op 't zure
gezicht van juffrouw Hamelsveld gekeken om zulk een
ruil niet alleszins wenschelijk te vinden.
//Mijnheer Doezelaar," sprak hij op een middag tot
dezen, toen beiden uit de sociëteit naar huis wandelden,
„mijnheer Doezelaar," sprak hij vast overtuigd dat papa
van de Sinter-Klaas-grapjes niets af wist,//ik moet eens
eerlijk en ronduit met u spreken. Het ongehuwde leven
begint mij te vervelen. Ik meen dat uw dochter een
geschikte vrouw voor mij zou wezen. Zoudt gij eenig
bezwaar hebben tegen een huwelijk tusschen ons beiden?"
Mijnheer Doezelaar was in waarheid verrasthij had
den majoor nog niet uit dat oogpunt beschouwdwel
als standbeeld in zijn pantheon, niet als een mogelijk
minnaar voor zijn dochter. Dat er voor Sara nog kans op
trouwen kon bestaan, 't was nooit bij hem opgekomen.
//Uw verzoek verbaast me," antwoordde Doezelaar
theatraal. //Er tegen? vraagt ge. Ik heb er niets tegen,
en ik geloof dat mijn lieve vrouw er evenmin eenig
