pftj[b jajqoa yfqg j( s[g ja auSiiag 'quuz apaqos uaa
SI h 'uojgojjaS juagaoxa j( yaaq Jiaq"g apuaqajsjgp
„iinoo 'sfusg jm uajqouaq apaog//
(IqaAv sagy//
ttd o^bq ua Bpy ug"
„•uajuaraqdcuoo ap 'jsag//
(<(jnioo 'apjo ui paoS ajuuj sj//
„"sjaiu 'af quop 'ajiaotu uaa§ aog"
l(j uaiqos
-sim jajjiq afsBB[S uaa -jo Bjaputu sbjS uaa 'jjod
sb[S uaa :raoo uajaajuasajd n qi 8biu
(<jdo puazinp ap Ijq az fif aop 'oog"
(<'tuoo 'agicu j( uapjnS Sijjap ub^"
tll paAaoq ub^
•seang 'ibbSis apaog" "do jbbSis uaa jqaajs UBuqojq
•jqaajdouo spy
uba aj|ia\ jaj juaijud ap jpjooMjus ,/jatu jqaijsjOA"
•qiuuuSar) „jjjapuiq jam at j( sjy//
li(:raoo 'uaqooj qoo n jgAV"
•ufiqosjooA aj jaaM jraoq qaB[
-raqSag j jnnp aj Sou j, si uup jbbj\i -qfqjnnjbfq"
„jiuoo 'jauiuqdsBjs jaj\["
"jufiMpjaA qoBjmqS
ag ,,'SaouaS Jiinp si jbq j uapjnS Sijjap ua jfu 'oog"
<('azap uBp jauiajq sjai si fig uajqoB jaiq si jauiBq
-dBBjs ufijq -moo 'puBBra ap ui uapjn§ Sqiap ua jffA"
(<(iaf uooA\iaa
jaaAaojj -jatuBq addsuq nag;// -qajjjaA j( joop uajBAAp
uapuaijBiA sap uaSoo ap ua J jajaq jbav jb af at jao^"
■jBB|j3yY jquap <((iamtuaj 8[ jsa iiQ"
•qmuij8a§ jo uaiz
suaa qaoj qt ap[ia\ nu ua jjbbaa pjajsaSuo at jup ap.iooq
qi'(puappnqos pusq ap maq) <;no[ j( jbbS aoq ug//
81
16
"Dat Gerrit overleden is."
"Had die ook longontsteking?" vroeg hij gedachte
loos, terwijl hij zich een glas wijn inschonk.
"Ja."
"Dat lucht op," zei mijnheer weder, zijn aardap
pelen met jus begietend, n't Is immers een nest vol
twaalf, dertien, weet ik hoeveel? Zulke menschen
hebben toch maar werk ze allemaal aan den kost te
helpen."
"Foei, Herman," sprak mevrouw verwijtend.
Het vrouwelijk gevoel had de echtgenoote van Mol
man tot nog toe vrij wel bewaard voor de ploertige
gevoelloosheid, waarmee de geldduivel zijn slachtoffer
tracht bespottelijk te maken.
De koopman grijnsde over zijn geestigheid.
Hij deed 't alleen. Cato toch at kalm door, en Ada
zag haar vader slechts even verontwaardigd aan.
Wij willen dit bewijs van smaak op zijn minst, in
laatstgenoemde niet te hoog aanslaan. Ada was het
kind harer ouders en slechts zelden wordt in de wonino-
O
der geld aristocratie, een zedelijk genie geboren. Maar
toch had zich reeds vroeg bij haar een gezindheid ver
toond, welke, de omstandigheden waaronder zij soms
aan 't licht komt in aanmerking genomen, inderdaad
onbegrijpelijk heeten mag.
Op nog jeugdigen leeftijd meteen hartsvriendin naar
kostschool getogen, had een gelukkig gesternte haar
in kringen gevoerd, waar men door een zeker comfort
in 't dagelijksch leven, de waarde van 't geld toonde
te begrijpen, doch tevens in gesprek en omgang be
wees, nog voor iets anders 't oog te hebben dan voor
de eflfecten-noteering in de krant.
Indien 't waar is, dat goed en kwaad slechts bij tegen-
„^moo *y jbb§ aojj#
•aufiz ap jsbbu jajaz
uaa jsjbbjd na jaojs ufiz uba sbong jsfujaA qooj,
■pjBiïdaS qaoz.iaA j( jam jbb§ afqosj
-mqf> uaSajJOA jbaajoi uag <(-sBong 'uajjiz jbbui jfqg//
•ubbjb
-do |iav apuagajsjaq ag -uBnqojq snustnjapj si jajj
•aSuaffhjsaz Bufiq SuissiS jbbu uaa uba
uauaaq ajaSsm ap ua 'jaqfijaaj Sou alqoB] uaa joop susqj
')bb[aS aSimrauSasi jaq 'uapjBBqaqqBq apuauaqaajaquo
ap 'pjooq azfuS j( qaiz uauoojjaA pdtnajp uap do
<(maunig//
jnap ap uaSaj qtj aqosjoj
uaa uajSBj jBBqjooq uaa dujs apuaqajq uag
«iqfqa°om j, sj"
qaqjaquiAv ap uba
jaSuijaS j( fiq jraaaujaA qqquaSoo apuaSjoA j( ua 'quqos
uba SuiSaAAaq uaa uum aSuof ap jqBBm Suqasjojj
•uapiaqosiapuo qfqapinp nu siaSuBSfiqjooA ap qoo
UBp usq jbüpay "jdraA\ subjS ajapjaq uaa uajinq jbbu
'uajinjjaSaids apmasBMaq ap jfids '[asufiqos jaq ubajbbaa
'uaqojsjuo jqoq j( jjaaq uapauaq uba pirasjaAjiz ag
(1 j firn ua n uaqossnj uapoS jb jbaa 'upy// •Suiqqnjpjin
aqfqajJBras uaa jSfuqjaA sjaqfiq bjjbmz op jam jBBjaS
napausaqjaAi qaop ajaSum j, ua 'fiq jjadmom <('«py"
•Suuap]oz apjaaunojnjdaS ap jbbu
Soo ajjBm jaq jbbjs ua psjS uajBq apjBAAJOA jBAijai
ap suaSjOAjaA jqfujs 'jin qoiz fiq jSuijm puadBg
j aqimBj-sjaiqusq Jap
Suuq uapfiMaS pnoS j( joop uap joj '°Bra uaysqosJaA
SusSaoj uap qoiz bijbjS ap fiq fiq aamjBBAA *[ajna|s
ap UBp ufiz maq iooa jaara jajqBJBq puBqapfiq Jtisq
squupuo 'uaSipapjaA aj jqaBjj usmjojq rdsd fiq apjaij
Z\
9
nauw verholen onmacht, en gelijk de dekens elk ver
der twistgesprek smoorden, zoo verijdelde haar wei
nig opzienbarend tegenkanten, al wat officiëele of
officiëuse huisontzegging heeten mocht.
De mate zou intusschen worden volgemeten.
"Vindt ge het goed, Molman, dat we Lucas tegen
morgen ten eten vragen sprak de bankiersvrouw op
zekeren middag toen men zich aan tafel bevond.
"Zaken gaan voor." Mijnheer had tot nog toe niet
gesproken.
"Hè?"
"Of 't goed is dat we Verlaat morgen ten eten vra
gen?" herhaalde de ander op vasten toon.
Emilie Molman deed haar verzoeken altijd in tegen
woordigheid van getuigen die weigering moeielijk
maakten.
"Waar zou dat voor dienen? Egbert is in Parijs,
en ik vind stotterde de bankier met een
nijdigen blik naar zijn weerhelft.
Deze keek echter haar echtvriend en daarna de
meisjes aan als of ze zeggen wilde: "als je blieft kalm
hè, we zijn niet alleen;" en, overwon ten slotte,
gelijk altijd.
Verlaat werd gevraagd, maar er kwam een ongedacht
antwoord: "mijnheer was ziek, zwaar gevatte koude."
Een paar dagen gingen voorbij: „mijnheer lag te
bed en hoestte erg."
Drie etmalen later„mijnheer zat weer een weinig op
doch voelde zich nog uiterst zwak't was een lichte
graad van longontsteking."
"Molman," vleide mevrouw des middags toen haar
echtgenoot van 't kantoor kwam. "Molman, je zoudt
me een groot plezier kunnen doen."
