jgiM 'jjooa JBBqja jam safjaurap aaM) quBA uappuBAA
snosapjsBiq 'snsap S8.ig -ubb ajoouaSaxas JBBq fiq flip
-gods 'uaAaqaSdo aijuaAiioo jap pjooA\jqoBM j( suaa si
'qoiz jmjs qooj muoja ag -pësBAaSSaAv uggqos puojs
uba piaqosjapuo qja rap 'uaafiq jaAnaqaS qfi[aA\noij
-JOA qpiz ni Bjp uo}bz uaAaSaq ajjuaqnaq j( jbbu
sjappiraui qoiz peq quijssg japaom safsiam gg
•poop [nap jam Suijojsjoaa apsoodiaAno ap jsbbu
'uaAaj j( uba fiddsqosjggq ajsnA\aquo ap 'aijaj ap jsbbu
sooj ap fuap|iqos ajaqmos uag qoo j( fiz uaiz
a; jusqja liq jBBp aaAAj aip fuapqqos uaa sbm jajj
•gpuado Si|iBAUioojqos gzap qjaAA j. 'jbao afjsiq uaa aqaiz
jap ajqiaj ag ,,1 uuAJBBp sS jpnoq// kiajsqaozaq ap
quids JjqoBiqalooam n iooa uaAinjp jbm qaq qj//
•apfijAjaan uaqossnjui qoiz Bpy
ibbaa juuq nap ubb jsinf 'jb jajBj ap do afqajd Sq
-azaojo uaa qaop ajinA naa jam Sou az ajqosiAA 'apiaz
jaq az jsp jam na 'jjjaqiapaAA s(quijsBg quids (['iaj
-qoop u(m jsbbu laiq 'A\noijjnf 'sjBBjd n jraaajq//
j jquap fim mo ooz n jup 'jaq j,
qi pniA juq^ "qfipE I9M {HA I" °ou siapuu jjfqq j(
ibbiu 'jsaoq aip usp ua aom jba\ pjij|B A\noignf
'ja/w qosnaq jbbS j( 'o" az appiooAAjira doiusp ubb
puaSsjA uaAa jajsqaozaq apuazojq ap Sbz aquBjq ag
<(-si qfijinnjBU UBp jaaui jaiu 'jiBBAiapaM
aqiuraj jaufiz uaaS ui 8aii(ajs§UB[aq jup 'joojuBq jt
do udBd fiq "ubj ooz jb si japaoiq Mq 'uaqfiq ubbS
aj n jbbu suaa qi joojsaq uaoj ua jjbbaa qaiz aS jup
SqjBAaoj jgjbbj apiooq qiqi (j" jaq ;bbS aopj
•pooi SnqoujA uaaSoojA jBBjaf? s(BJoqag joao 'qÜl8Pn8HA
j4 quojq ,/uaniz jfipq 'qugsBg A*nojjqnC 'uagiz jfqg"
•U3AAH0IA apuaSinq jap loo^sSBpuog ua;
-ajsiaA SiuiaAA uaa 'a]BA ap fiq jb pmaajA japo; JBBq
89
62
oor bewees dat zij op iets wachtte, 't welk haar blijk
baar in spanning bracht.
Zoo was het ookjuffrouw Molmau kon elk oogen-
blik komen.
Op de burgerschool waarheen 's vaders fatsoen en
5s vaders gulheid, zijn verstandelijk ontwikkelde doch
ter onder groote geldelijke opofferingen een poos ge
zonden bad, was haar plaats naast menige jonge
juffrouw geweest, en de vriendschap welke tusschen
haar en Neeltje Steenhorst bestond, kon daarvan een
blijvende herinnering worden genoemdmaar nog
nooit had zij zelfs een enkel woord gewisseld met de
dochter des aanzienlijken, in weelde en overdaad op
gevoed, wier schoentje naar zij dacht meer 't ijzer
der rijtuigtrede, dan 't plaveisel der straat placht te
drukken.
En thans zou juffrouw Molman haar bezoekenhet
kind van den man die in de schatting der wereld
als koopman zoo hoog, als mensch zoo laag stond
aangeschreven; de dochter van den geldwolf, naar hij
genoemd werd.
Wat mocht het doel van dat bezoek wezen?
Debora Bastink was in den laatsten tijd zeer ver
zwakt en elke prikkel, elke aandoening ontroerde haar
min of meer; geen wonder derhalve dat zij zich on
rustig op haar stoel heen en weer bewoog, en er van
haar reeds telkens door vermoeidheid afgebroken ar
beid dien middag weinig kwam.
«Moeder, daar is zij!" riep ze op eens.
Moeder Bastink overzag het nog altijd slordig ge
heel met een zucht en schoof ijlings een stoel bij de tafel.
Een oogenblik later trad Ada binnen. Ze was keu
rig gekleed .zonder echter opzichtig te zijn; toch stak
(i'uapuoz
-aSoaAA °ub| |B raaq puq qi 'japBA ap s[B uooz ap ajB»«
'uBrajopj apmojq ,/qa§ uaa si quijssg apno ag«
'SB.W
puaqaquo joaa ftjA jaauosjadjoojuBq jaq 'uaSuaAO
ap jooa sjb 'aiaa jooa *A\nojAam SaoiA (i'jaauiS;io
uaa qjnz sjarami si quijsBg uaip uba japBA ag"
„•fijJBdMnojj uaa fiq uauaip aoinj
-a§ sjb jaoiu qugsBg ua qaiz si Sjaquasing 'PAV
af 90H"
((qajs jaa|dmopui jaaM uaipuaAoq SsupuBA baa uappsq
nap ua SipjooAinaSaj qn.ip spmraojp si 'Bp//
(.'UBmjajj 'jbbj juaq ap//
•uoq siapuB jaAi jam aip
'jaau ufiz qBjds ,/aam n jam jbaooz qi bS uug
<(qiajaioos ap jbbu
BSqiJBBm" 'sbaa pjaaqa8°njaj jBBga^ uaoj 'uBrajoj^
jaaqufira laz <i(: SBong 'qfi[BA\q jam am jmaau ap//
•apAvnoqosaq
joa s[B jam qfquaSia 'qfiiqiud japuoz jajqop uaa fiq
jBp 'JBBjqauuoz qaajq paap fiq dojBBM azfiAA ap jm
JBBm 'do japuq/Co uap Sijbjs appj japnoqqaoq ag
„■isioq
-uaajg jaaqufira 'jnotuog" -jin jpz uiaq jai[ suong
•Sijjap jaq appinj ,((:jbbaa jaiu 'uajaomjuo suaa
jaAA jaqaz uajnq sjb jBBqja uaqnz f|y\ j quBp uaag//
<(-aj;aom uamouaS ap jooa qusp ufira uaqossnjui// 'uooj
uajdraapaS do fiq qBjds (<'uajnq JBBm qooj siamcq
ap jbz qj// -aoj puuq ap maq qBjs apmaouaSj6}BBg
<(qB8{ja^ Jajqop jssuaip .wn
'UBm|oj^ jaaqufira jBBuaip aau 'sarasp 'jBBuaip Avg
•sjai jioou jo uapjaz qinjqaS qi 'jaaqufira *n qusg//
•uoojjBd ap SaojA (<(jjsjoquaajg 'jjod sbjS uaag//
85
59
//Er is immers ook nog een dochter, niet waar,
papa?" sprak Ada.
//Zeker de arme stakkerd heeft de tering; ze
helpt door 't maken van bloemen geloof ik, nog zoo'n
beetje den kost verdienen."
//Zijn die menschen dan behoeftig, Molman?"
//Het schijnt zoo. 't Is me echter altijd een raadsel.
De jongen verdient hier op 't kantoor 600, en al
mag nu ook 't salaris van dien ouden blaaskaak
niet groot zijn, bij 't geld van den zoon maakt het
toch altijd een aardig sommetje. Maar ik vermoed
wel waar hem de kneep zit: die lui leven van den
hoogen boom af, hebben geen flauw begrip van spaar
zaamheid en zitten dus voortdurend in de schuld. Enfin,
dat moeten zij maar weten. Nu, adieu, tot straks."
Hij was op 't punt te vertrekken en ook Lucas
greep naar zijn hoed.
//Waar woont de familie Bastink, papa?" klonk 't
plotseling uit Ada's mond, nadat zij een poos naden
kend voor zich had gekeken.
//Waarom vraag je dat?"
«Dat zou ik graag willen weten," luidde het glim
lachend.
//Ik begrijp het al," zei Cato. //Ada wordt senti
menteel; ze wil die interessante tering-lijderes eens
gaan opzoeken."
Lucas beet zich van ergernis op de lippen.
„Allemaal malligheid, kind," hernam papa, „soort
bij soort, je hebt daar niets te' maken. Kom,
Lucas, ga je mee?"
Toen de beide heeren de kamer verlaten hadden,
barstte de verontwaardiging los:
„Mon ciel, Ada, waar heb je toch die dwaasheden
