„'moo uaSoniiaA nfira ui :(baa uaop jbz qp/
,/si puauA QMtioj) ufitu
*ptiBqja;qo9j ufira 'jsioquaajg aaaqufini ^Bp uoaoj
qaq pip ;aaM a° 'uaisoq uaaS jbbcIs ':)unq aS ^bm sags
aop// 'puaqaams sufiq }aq appinj (/SBonq// 'ubbjs tuaq
jooa qB[A SniS ua jaojs ufiz uba saaaioA uBuqojq
,/aapuo aa jo do aa si p uauuaq^uo qaiup usq qi 'qooj
jBBtn 'jajsaS ibb? naa yaaq qsjoqnaa^g aaaqufij\[/»
•apjaaq
napuB} ap uaqossn; sbaa Sipoou asp aapaaA 'uaqojsaSdo
'fiq aqjaAA 'puapBA jajBj ap uba jbbSis uaa SnqajfiM^iaA
aaaqaz :jain 'ui fiq jan <<(j sBonq; 'dooq Sou ja sp/
3JP 'PÜÏ
-jaaj uaa do qoiz ;puiAaq qsjoquaaig aaaqufipj i uaSSaz
jaiqoa u qi jbz }baa UBBpaS ubb sa[[B ipaoAA jg//
•do saapnoqas ap apjBBq iBBjia^
„guaop a} ubb jaatu s;aiu aa si 'iqaaado
ua qfipaa suaa fitu Saz 'sBonq qsaaMaS ;sbbu laiq
SBdooz uaq qi" 'puaiadeq usaqoj^ uoSaq (iqp/
■ubb Suipnoq apuaiqoBAAjB
uaa iubu ua 'tuaq jaAouaSa} qoiz apaz jaau ufig
*iooad uaj piaqjaqazuo aSuuq ubb 'uaisjs oj pn qoiz jooa
Btuig aap pjoojj ;aq jfiMiapuo }Bz Suqaqaatus uaa sjy
uaAoqasaSao) uaufipaoS
ap ua uaqojsjuo tqoij qaq sjappiiuui puq ?BB\aa^
*a^UB|d uauaaq
ap oaqossip douq uojoai uap )am qoqs uap ua iubu
SBjsaq ui |ao}8 uaa uba jund ap fiq [fiAi-ia:» 'pSssfaS
aapuB ap laz i('qiiquaSoo uaa qqquaSoo nag//
PUIOO *S}BB|d
tuaa^// -uapajaS uapuBBtu aau nu 'qaozaq ajsaaa p fiq
s[B paapuoMjaA uaAa p quojq (/uBtu[op\r moo 'qy//
•ma;s apuaqaq uaa qBids ^jSBOttq p uaq q["
68
apaaaq 'sbaa fiqaooA aajqoa apSnajA jap saoa ap uaop
•SqjazaS qfqaqqaajaq ao) ua jb uf 'sqBBUs azfiAA aufiz do
'qfqoojA pjBsdaq [BBupa uaa sbaa ubcujoj^ snuBtuaajq
•apraBsqos SimaAA
uaa pfipB Sou aaAOJBsp qoiz ua 'sbaa ua]iBAaS uaddsjq
ap uba uaquoap <(sbb|>j// ^sprao mBMq SipuoAuaa ?aq
qsp apjaaMaq 'poAaS ufg aapuoz ua puora uap ui aauj
'jaSoA^ods uaa 'qiajq apSuof ap jbbui 'paqqaiz p uba
paojAui uaraBzpaq uap ubb aapuB uaa 'ajqBAAz apuBBp
-aq Sou ubb ao; pq jaajqos uaa aQ "sbaa uapaoAAaS
puBBAAjaA aapuira spi 'uooj uba aauapiaqosaq }BAApi
aapnoqqaoq ap qsp uapaaaAAaq aip aa uajBAA qoop
•uaAaS
a!) aooqaS Sipaiqaaa paap paq p nam ubbjbbaa jBBra
'uamouaaA qsaqoad puaSfiMZ aapuo s^qoap Suof ua pno
joop 'uaddij aufiz jbao paooM puadsuaq ua puauBmaaA
Siuara aa apiaop aaSaoiA qfijag 'psq paaqazaaA piaq
-jBBqpuaqosuo ajqaajsjoA uaa spaajs maq aip 'uooapd
uap uba SuijqoB ap aoop qaajs uaAa 'paajqaq SszaS
apno p pro AAtiam do Suiuoqaapuo ap ajqosaaaq oog
jufiz piaqSiuiajq
uaa siBBmBuaaijj uaizStua) p paom 'SuiqqnaaaA ufiz
ui uBmpj^ jqoBp 'uaporaiuoaapaAA uaa qgiz fig
•paajS jaidad p jbao Stpjs ua iubbz
-Subj aaSaoiA s]b uad ap Bap ua 'piaAA uaSBjsaSuado
maq aoop raoaapaAA qaoq pq 'uamouaSui aaazA s)BBjd
apno ap uaot 'pauosaad ajaaqaS p aoop pS]OAaS uianap
'ajqnap punq ap maq Soo SgqooA qara uooapd ap
uao} 'paaaqosaaAO mopSqiaq p uba jadraaap uap 'paaS
-BmaaA ua qaajq 'jsaoquaa^g sbbjooi^ uao; 'uaSaomiajy
ajaoz aip oq uBmjoj^ sinq p uba siuapaiqosaS
ap ui diqspfrq SipiBBAAquapaS SiAAuaa uaa qjaAA qooQ
•)Bzdo aamBqaqaiz ap ui afyinn uaa aaaAA aapnoq
96
92
deur tredend//doch overigens - - werkelijk, je moet
geduld oefenen, Lucas! Adieu!" klonk 't daarop
haastig, //goeden avond ik heb het tegenwoordig
druk, erg drukBlijf boven ik ken den weg."
Lucas zag hem toornig na, zooals hij sneller dan zijm
leeftijd schijnbaar toeliet, de trappen afstrompelde, en,
keerde daarop tot zijn bureau terug.
Van 't briefschrijven kwam dien avond echter niets.
Toen Molman tehuis gekomen was, begaf hij zich
terstond naar 't kantoor. De laatste klerk was een kwar
tier geleden vertrokken, en er heerschte tastbare duis
ternis. Hij stak den pit boven zijn lessenaar aan, zoodat
de enkele gasvlam een droevig licht wierp door het
groote, sombere locaal, en zette zich op de hooge kruk
tot arbeiden neer. Maar 't wilde niet lukken. Hij was
ontstemd, wat meer is, hij verkeerde in een onrust welke
hij niet van zich afzetten kon, en te vergeefs trachtte
hij het gesprokene van dien avond te vergeten. Mocht
het verstandig heeten, juist nu zijn neef iets te weigeren
Maar hij was immers van den beginne af tegen een
huwelijk tusschen hen beiden geweest, en hij moest er
immers nog tegen zijnBovendien, Lucas behoefde
er geen weigering voor altoos in te zien Doch als hij
er die wel eens inzag en kwaad wilde Een rilling
vaart hem door de leden nu hij naar de verlaten plaats
tegenover hem ziet. Als die plek eens voor goed ledig
bleef! Zoo Verlaat dien avond tegen zijn belofte eens
niet naar Steenhorst ging; indien hij uit wraak eens min
der nauwgezet werd, en 't oog sloot voor één ongunstig
verschijnsel, een verschijnsel dat niet tegengegaan, mis
schien den dood ten gevolge hebben konDe wereld
zou hem niet veroordeelen, geen mensch den dokter
93
van plichtverzuim beschuldigen, en hij, Molman, hij
zou de dupe zijn. Steenhorstjdood. Dood dood
dood tikt de rustelooze slinger aan den wand, en
nu hij eens dat woord vernomen heeft, hoort hij 't altijd
door. 't Is onverdrageüjk.
Bijkans woedend, zoodat de vlam boven hem plot
seling flikkerend omhoog gaat, slaat hij 't grootboek
dicht en brengt het naar zijne plaats in de brandkast
terug. Daar kondigt de torenklok het uur van achten
aan, en weer hoort hij in eiken slag, maar nu dreunend,
dat akelige: dood dood dood. „Zou Lucas bij
Steenhorst zijn geweest, of zou hij 't wellicht moedwillig
verzuimen?" De angst maakt hem schier radeloos en
't sombere, half verlichte kantoor, haast bijgeloovig
bevreesd. Hij moet beslissen, maar hoe, maar wat?
Een paar seconden woelt hij door 't grijze haar, en
ligt dan vastbesloten den deksel van den lessenaar op,
waaruit hij een vel papier neemt, 't welk in den linker
hoek met kloeke letters den naam der firma vertoont i
H. Molman Co., Bankiers en Kassiers.
Geen tien minuten later had men daaronder de vol
gende regels kunnen lezen-.
Amice!
't Is U bekend dat de heer Steenhorst hoog bij
mij staat aangeschreven. Denzelfden dag nu, waarop
ik hem weer gezond tegenover mij zien mag, kunt
gij uw aanzoek herhalen. Wees verzekerd dat ge
dan over 't antwoord tevreden zult zijn. Dit blijft
natuurlijk onder ons.
Uw U toegenegen oom,
H. MOLMAN.
