„sjnopiidsuoQ sap jib// pq do 'snaquooBjAj sBpnf nap
ïm looqiapaud pq do pbSjoa si spaaj az sjfiMqip
aoq pin poM Bioqag na 'napSnifj Siprq suoquBO
nnq jnn paq na j|Bq 'loipBMq ftq suoqpi 8ipft}qftp8
jooaoSuo naop 'japnB ap uap pjapfiMjaA jaam naa
ap 'snajoj oijq 'ftqiooA naan ap ubbS oog 'J« Sipaom
'najapsu aj iqoBJi ftq jbbm 'maq ftz paaM suaqj 'napBA
pin dBBfs nap sqsip az noq qoop 'jioo nap jazoop^
-qoBm 'jaSipnajp 'jaqqBMZ 'aptq ap joop 'ppqppouuaA
joop 'SnipniAido joop qoiz qaoAoS ftjj 'pop napaoq
snaqpï jBBq na ?raa|qoo} sp pjoq ap oqnBjq jap oqpM
'jaajsouip opuaqqnip naa ofqoipoA ui ^qosjaaq JJJ
jpin qoo Ijaoqaq pp ap
-nanuiq JBBq ui pq qqoinf na 'pin 8bui pp 'nnq pq
j j paM sajp ftz lfjz jfiMjaj 'si piaiaq maq pp qnpS
apoaS pq pra uoAfqq napom pnaqaqno puoABiioSiom
pi ftq pz ,i (j puoAB-uoSiora pjaa snQ *naiz psraSep
-piraftq piu qoo 8sp napna§[OA nap maq az pz siajpp
uba qajpaA joop na aoopaq jbbh pfi} narainjaS spaai
ftq si pnpdo ftz sp ua3joj/\[ ,j jaaunBAv qooQ j naman
-J8A pjaa pq oiam apfqq ap ftq pz pnora im ug
j pjnAjaA oipaods qosuoM apjaq s(qiipuojj si UBp 'jpnoq
ayojaq uftz pioqnaajg uaipnj qqnap spB|d apjaa ap ui
sueqq az am ubb uojgpua oom; ja uftz qooj napinp
psna jBBq nnq puBtuoiu qoo} na 'naiz nannnq
pz naSoo apnapjp opSnaiA uba ap ui JBBq az dojBBM
pnop nap p|npa"no pin az ipiaq aoq na ni Ja qoiz ftz
ïSnaqiaA qftppBq aojj j pjaa^BcuaaS uBuqoj^; Bpy
•uaqopg 800 naaS Bjoqag paq pfqp
Son na 'aqip ap miibj smos qsjqjaA 8ubzo8 na qoBj
-a§'qosfuqaS :Subaubb uaa pnBqjatnBzSnB} tnan 'noq
naiz BjaAaSjapoB ap sSssp sap jaiq nam ubajbbm 'pnnq
apniBBjaq ap ui jaip8 pq josm na naaq jamsq ap joop-
STI
noz uajnp Subj pin pp pSazoS pM pft?p qaq qi//
'pooA uaApz-qoiz p} jpq ftq 8ui8 (i'bC 'sp ,;naqosnaM
qnpS n qi °Bm 'naqajds aj patnaSsSna Mn bu
n paaAiaS punSjaA pin Son ftm si apnaSojpjB
ua8oo anfiz na (/8ni|pp8nBpq aqfipjiBq aMti 'Snijpp
-°UB[aq Asn jooa n qnsp qi// 'ftq pz ^'Mnojjjnfaj^//
•map
ap ftq apnado 'namoqaS dajj ap ubb napanag
„•paajiaS pniq ultra jooa paoS ooz
pÜip ïfiz aS ;in n psj qp *ftq qajds (('naan pAi"
„jqnipBg jaaqnfitn 'naAOq jfqg//
•pop nfjz UBA
qnipag saajjaA 'obb8 a) SdM mo pnopdo fiz naoj,
•pooj; uba pjooAA naa japai jooa paq na
'napjaojpaq jap uappicn aj pfg naminjaï jaajq spy
•so[ uanBJ} ai ftq apsjaq Jaa^V
<1((jnfiz SiqqnpS az
pp ft[q ooz naq qi appz az pAi n paM ua 'afjpa^
uba na n hba az quids naqqqqnaSoo appuj jsuq m
8°]\j qjaaq pospaS naiapus mo pfiip aip 'uaAjaz qoiz
mo ^oon aip fiz nu az }8ij jBBp 'AAnojjgnC Bp"
•japqaozaq
ap a^qappo na mo qoiz ftq apjaaq qfip8inpjaA\
(<;uftz noq poo napauaqiaifj az nap 'uapiOM
p8na janooqos Son naa naAoqjsBQ apjiM az// 'ftq
apiamraBf ,,'pq paM qj jSaz Saz Saz fjapaom
uajapBA ftq pao8 pin nsp pq af ,;nB88a8naaq
aS ^ftz mojBBM// 'afpoizaS aSipaiA do pnadiaM qijq
naa snaqp; ftq daii (<'pqos uftra 'SnipAaij uftj^//
•quipsg sBimaiap 'qnipag
pz 'pftpaS raiB JBBq do pjooq pra ua anftz ap nt
anaAJopaS jap pnsq apnoq ap 'paqspoop nay
•napnop japnaA fiq psras uba soopaoj afqaajq;
021
116
Debora den morgenstond af Ze was gelukkig in haar
liefde, 0 zoo gelukkigen toch ze voelde het thans
dieper en bitterder dan ooit in haar binnenste was
een ledig, dat niemand vermocht weg te nemen, want
die ééne liefde, waarvan de dichter zingt//geen liefde
komt Gods liefde nader, noch is zóó groot," die zou
zij nimmer leeren kennen neen nimmer!
VII.
Veertien dagen zijn verloopen sinds der fatsoenlijke
Wereld zwart op wit het bewijs is geleverd dat Lucas
en Ada verloofd zijn. Met wijsgeerige kalmte heeft zij
het voor en tegen overwogen, de jongelui daarop min
zaam ontvangen met vrijmoedige nabetrachting achter
hun rug, om vervolgens weder haars weegs te gaan,
tuk op een nieuwe kennisgeving van dien aard, altijd
welkome stoffe voor 't sluimerend gesprek. Maar één
is er geweest op wien dat kleine briefje een verplet
terenden indruk heeft gemaakt, die het hij was
juist alleen in een hoek gesmeten, en den ouden heer
Molman vrij oneerbiedig naar de Mokerheide heeft
gewenscht; die in den slapeloozen nacht welke daarop
volgde tot de onaangename slotsom gekomen is, dat
zijn herstel en de verloving van den jongen dokter
gewis met elkaar in zeker verband hebben gestaan.
Die veertien dagen zijn lijdensdagen geweest voor
Nicolaas Steenhorst. Bescheiden doch zeer beslist heeft
de jonge Bastink hem aan zijn belofte herinnerd, en
wat had hij, die nog nooit zijn geweten met schen
ding van 't eens gegeven woord bezoedelde, wat had
hij anders kunnen doen dan toestemmen Wel waren er
door hem voorwaarden gesteld: verschuiving van 't hu-
117
welijk totdat Hendrik's inkomen verhoogd mocht zijn
en terugkeer van Neeltje's moederlijk erfdeel, indien
zij onverhoopt zonder kinderen het eerst kwam te
overlijden, wel had hij den //ouden praatjesmaker" bij
zich ten gehoore ontvangen en hem zóó parlementair
dat de goedhartige Bastink er een soort vriendschaps
betuiging in zag, te kennen gegeven dat hij niet van
plan was veel met de familie van zijn aanstaanden
schoonzoon om te gaan, doch de zaak zelve was er
niet door veranderd en Neeltje en Hendrik hadden
juist den vorigen avond plechtig als verloofden aan
Steenborst's tafel plaats genomen.
Naturen als die van Molman's boekhouder kennen
weinig blijdschap, doch ook luttel eigenlijk gezegde
droefheid. De eenige vorm waarin zich aan hen de
smart openbaart is bitterheid; bitterheid over 't lot,
dat niet altijd handelt naar hun wenschen.
Zoo ook thans.
Een huwelijk tusschen zijn dochter en den jongen
Bastink was altijd zijn schrikbeeld geweest, en dat niet
enkel zooals hij voorgaf wijl Hendrik's middelen mis
schien zelfs bij opslag van salaris, eene zuinige huis
houding eischen zoudenwat ging 't hem, den zelf
zuchtige aan, of zijne dochter zich afsloofde neen,
de voornaamste reden was gelegen in de vrees dat de
opgaande lijn, waarvan hij den grondslag had gelegd,
wederom een afgaande worden zou, door Neeltje's onwil
en dwarsdrijverij. Met andere woorden: de dochter
van den boekhouder Steenhorst, ex-mosterd-haler van
een dood-burgerlijk moedertje mocht ongehuwd blijven,
doch waar zij trouwde, daar diende het met iemand
te zijn die in stand en vermogen haar gelijke, als 't
kon haar meerdere was.
