aAjaq ap ibbhi qoo} naqqaq uajBjmq aQ j;raoq
smq nbb iaaq uaiapai jaiq ua8aof aip sjb naSSaz uba ia
tiaqosuam ap uajjnz ib^4 j af}bbg sjb pno uaaa sng«
„•ibbC Sijuiaa^ jbmooz 'lajqoa joojaS
3{t 'naau// :ui euaa Son jauq aap qaaq jojoai ag
<(iqoo ^Bp japBA nfiz Jffuqog <i jrq
si pno aojj j na ibboi 'iBBp qi jaij 'ubibm smqaj
Son puBQ jo nao^q sjy j naqqaq lajqaop aisqAinq naa
aip Tim jap ug// 'uajsni jaq jooqos nap do qqqnaSoo
naa qiaMiBau iBBq fiz jfiMiaj 'jiooa pSipiBBAAqnoiaA
az 3ui§ <('dsi8 aiootn nag j je jaq dfiiSaq qi« 'ni
Sjuuids fiz piA jdo ibboi pnoq 'do ibboi pnojj#
•nfiz sno fiq snaa ao} na jb
fiq jBp 'auiBfiS ooz japBA nfiz apjiM nn na pBjs ap ni
puBtnain laiq juaq uaSuof ap Suqaojj uba ioojubij
do jinoq doisqiaa^Y pig 'muoia// 'apuaizuBB naSapaA
SiniaiA naa naSoo a°iiatnooip aufiz pin issq ua pnaSSaj
-lapau jauq nap qqqnaSoo uaa sn fiq qsids uiM.noi^/i
•ubbSjuo giqqnjaS aiuBjoid
ap maq sba\ nn 'jqonza§ naqqaq qfipiiBms uaAa
naiqossim noz (iq 'paa.waS jdaipiaA uaAfuqos uaSuBA
-jnosBd pq uba Snizaj ap ui pin lopai ap aia^
•SipiBBM qBBz aiapq naa BiMaS piaq
-Sipaoiqpoq naa pin 'apBig jap uiSaq aqfqajiapno pq
ajijBBiqpBj UBinpfiijg Mnoijjnf na t„Bap 'aiaB anfijAj/'
jam psS paq ibbo na pspdo aip 'qaSuaqaoq n(ooz
laaAA laqaz si pp 'o dmsqiaa^ dmBqiaa^//
(<j afjuy 'dtnsqiaa^ pnaiiA napno nfini ub^//
'Sninaqaapapno ap sb[ na
'mo afpijaA pq piBnpaq apiaaq anaqoidsaSnBB ag
<((jfiq si uaiM nBjY//
■jjBiqiaA
jaSaz pq pfijp sp ujjBq aip 'ponaSjqoa IBBq uba
6
pnsq ap ibbo piaq§iia]ësAAnam uba naqnoA [bbtnaaa
do napqas MiioiASiojaai ap uba safooo aStjpq ag
~piaM pSipuBqiaAo maq japida ajsnMaq pq uaoj 'pjnAaS
snaa iaaM Son puaiiAjqoa iBBq uba atdoq pq UBmpfujg
AAnoijqnl paq pinp -piaM uajojsaS iaaM map ap
iaa|b apinnp pftq napaq naa pq pptno 'ajpoq pod
fiiA naAfiiqosaoj ibbto uBBiaiq apnimnaj pq {BZ
3ji aip 'ajqiaiuBB jauq naa piain lap na tuBMqdo
daop ap apoqpod ap uaoj 'naafiq 3i|pza§ lainsqsinq
ap ni Ciaa napz 'sbav ajisu do aip 'afpbq uba Suiiap
-uozjin pj^ "nBB i|Biq °Bp naip uba pnoABiooA ag
•HBsp naqnz aj obui
-pfiiJS ig uba Snipiaj ap iapno jooqas do qoo BippAV
qqoizjiniooA fqq ni 'piaaqaSSniaj ifniuoMsiopai ap
qoj aijUBOBA ajqoBiqaSioop qfqooiA naa bo sbm qj
•nfiz pjapaS siapnB pq noz iajqoa ap
-naSjOAdoiBBp pq pjq -naiaAaj aj do sSipiBBAiqiani spi
japnoz 'fiqiooA ajmpq ags ni nagniS naiBf[Ooqas ai.ig
■IBBiapB[
sSioa naa nop paaMaS lapq paA pin Soo nfini ni oibaa
fiq 'afpBg uba jo lopai nap uba naqaids uaAinp paq
pBBAiq naSap aip m ficn aiM na aA|az piaqqfippnaiiA
ap fim iooa sbm na niinj azooq iBBq Suinaqaiaq aSjp
-uBjsiaA jin laSnaSpoq nauiajq nap laAonaSaj SnoMpaq
apniaon ((MnoiAani// iBBq nam pp poon ap[iA\ fiz
qoo} UBmpfiijg Mnojjjnp -piqosaS nauioqjoA pnapaoj
naAAnain nfim ni Tim qi paq Sipaods [B na ni pjB) ubb
spB|d apiaiA naa obbjiooa qi man japiip jip jsbb^
'daauq nagiiafnaipaaA naa uba naSoo ap
ni sjpz jaSna naa piooAV naa ni 'naAoS apnadooj
-naajin lapiaq pm iapdaaA\p agippoq naa 'piaqginaano
aqfqasinq auiajq Sinara fiq lapiBBpppiniaq aAaij naa
sbaa ag -niaiq lappq siapBA 'naiaSnu addai siapaoto
8
12
op de //halve dagen" af tot een wandeling, en spoedig
bleek het dat wij, ondanks eenig verschil van jaren,
goed met elkander overweg konden. Ware 't anders
geweest, 't zou zeker aan mij hebben gelegen, want
Piet was de braafste, goedhartigste en eerlijkste jongen
dien ik ooit heb gekend.
Eens op een keer 't zal zoo wat een half jaar na
onze eerste kennismaking zijn geweesttrad Veerkamp
weder de huiskamer van den rector binnen en vroeg
of ik, daar 't mooi weer was, lust had een eindje met
hem om te wandelen.
Ik antwoordde bevestigend, en geen vijf minuten
daarna bevonden wij ons op weg.
Alras bemerkte ik dat mijn makker, die anders vrij
spraakzaam was, iets op 't hart hadhij deed ten minste
geen mond open en sloeg maar al met zijn rotting op
de straatsteenen
//Hij zou toch niet," dacht ik bij mij zeiven, //hij zou
toch niet verliefd wezen Hij zou toch niet op Daatje
verliefd wezen!"
//Piet," sprak ik, nadat wij een klein kwartiergeloopen
hadden, //Piet, wat ben je stil, mankeert er wat aan 1"
//Aan mij? Wel neen!"
//Ja Piet, er hapert wat!"
//Maar Willem," hernam hij schijnbaar verwonderd,
//dat verbeeldt je je maar, ik ben net als anders."
//Dat maak je me niet wijs," zei ik weer. //Kom laten
we hier even rusten en biecht dan eens op."
Wij waren juist buiten de stad bij een bank gekomen,
welke op een weg stond, slechts zeldzaam door de
Zondags-wandelaars bezocht.
Hij volgde mijn voorbeeld en ging zitten.
//Piet," hervatte ik na een korte poos, waarin mijn
5
met den zakdoek zwaait en wanneer de wagen ein
delijk stil staat, nog steeds uit 't portierraam hangt, als
ware de knip niet reeds afgeligttout comprendre
c'est tout pardonner.
Twee oude luidjes, ver in de zeventig maar nog
vlug en krachtig, beiden grijs van haar, doch met
een gezond blosje op de kaken, hij met een wandel
stok, zij met een ietwat antieke parasol boven 't
hoofdtwee oude luidjes staan weldra voor me. Zij
drukken mij de hand, een kwalijk verborgen traan
in 't oog, zij hebben veel te vertellen en veel te vra
gen, en toch is er iets dat ons drieën hindert: mijne
reisgenooten en de herinnering.
Ja, de herinnering! Brave Veerkamp, terwijl ik u
gadesla, uw hoofd even boven mijn knie, een krasse
vier en zeventiger, komt mij uw beeld weer voor den
geest zooals gij waart ruim drie en vijftig jaar gele
den, toen gij 't eerst de huiskamer van Strijdman
binnentradt, eene kleine, tengere gestalte met
lichtbruin haar en bleeke kaak en in de geenszins
adoniseerende kleeding van 't jaar Dertig. Wat zijt
ge veranderdal zijn ook twee uwer eigenaardigheden
dezelfde gebleven, het trouwe hart en de groote
handen.
Zij praatten en ik ik luisterde maar half. Hoe meer
ik hen aankeek, des te meer werd ik teruggevoerd naar
de dagen van een lang vervlogen tijdperk mijns levens.
Wat de verbeelding mij in die enkele minuten voor
de oogen tooverde, wil ik u in korte trekken verhalen.
De sombere rectors-woning, die ik voor 't eerst als
veertien-jarige knaap in gezelschap van mijn vader
schoorvoetend betrad, stond in eene stille straat. Haar
