jo sSappira-sSapuog; s[fiMqip fim op[BBq fijj -uapuaijA
uojbm qi no ptreqSmri jo jjoq s^qoojs opinnp jajj
•uaqara aj pooB uajjqosjj AinoignC ap uba SajpaS
jaq suizsSiuaa jaqaz azap aamiaaiA piaqpuaraoqjooA
uaa uamquof uajuqaS janq joop nap snaSaf afjBBQ
ua UBinpfiijg uba piaqpuaraoqjooA ap sbai j( 'uajaaq
jqaom jBBq jooa jsSuaiza[duo jaq ibm ua 'uaizaS jaSajq
ooz jioou Sou afjuy japaora pnq qj 'Snjaj suaa Sou
'Snjaj iaaM 'Smaj tUBMq ftq 'SaouaSapiammoqaq mo
SiuiaAi qoiz ja (jq jo uBp 'jqaamaS usrapfijjg Mnojjjnf
do raaq joop qnjpui uajqaajs nap uba paq jqiamaq
sjaiu drasqaaa^ jo 'PPpfiJaA jajqoa piaM dooq aig
,/jaz jadraajp uap jaAO jsoa uaa jaaM
jaiq fiq jooa 'Sara uajnp Suaj |aaq jaq jBp dooq qi ua
'uaSuof uaSqaqa uaa jaq putA j// j jsaq jaq jqoaj 'jqoa|
jsjbbj j, aiM// 'az mBUJaq (('jbbui jqoBM 'jbbui jqoa^*
t("maq ui spaoB sjaiu qoo af jpuiA
ua ua dtuBqjaa^ uaip uaSaj jaapioojooA uaa pmrauaa
jqaq ap "SuaS uap ubb iaaM at uaq jbm 'afjuy qoQ"
-ubb jaaq uaiapai afjaBQ fiq aoq jqjaraaSdo join uap
j(afqaq« qoij aoj qoiz jbbu joouaSjqoa JBBq fiz {fiA
-jaj 'uaBjoA puajajsing fiz jaij ((ua jossajoid uaa sja
jqoizaS uaa jam 'jaam jb jbm qi jaaM ua raapjajjojj uba
uaqajjaA aj jaiq jiz jB(j jaomjuo qaS naSijuajjss u.ooz
jioo at qajj j uaAajg 'qfqaSom j< si aoq 'jamaq ufij\[«
„•uaSuot aAaq 'aSipjBB uaa jaq
putA qj "aoj SraiaM fira jqunp ja jaop j, JBBra 'safSoojp
«arapfujg appjoo«juB ,/najjBAaSdo jam am sj %j<
^•afjjajaq uiajq u(ooz jooa qfqajjodsaq jbbjs jajj <jjjaaq
uapuBq aSuBj Sijaqs fiq jBp uaizaS jam uap at qaq#
^qfqaiqoBjaA jaq quojq tij panqSus/j puaiJA 'pAi"
•SuijqoBjjaqBU amBuaSuaa mm uaa jooa psaajAaq
II
op uajinq maq Bbz jaojaapnjs ajdmopaq aQ noz uaq
-aoz daqosjazoS jajapus jo uaiaoraaq uaSaajaq jajapus
jam qoiz tiq jap ufiz aj psaajAaq jam apjaoqaq 'jaq
ojbjj ua sapipionqj, 'snjUBfj ua snqiBia^ raaq aiAV
•aipnjs ap ubb ua
dfid ufiz ubb pjBB[SJ9A uaBuip aaMj ubb sjqoajs' ua
ajsra aBooq ui uaqqojjaBja 'apjaayaBjamaq Bujazuaa
uooqos 'BijjaqpaoB uaa sbav sazmq sap pjooq jajj JbB
jqoaj piaqqfqaqjaM ap aojjaaM uap jsaaMaS sbm jaSja
SuiqajsjooA ap jap sbjjb uaqossujui apjnadsaq qj
•uadajBaBuBB paq uapuaq
apiaq jam 'ubbjs aj jb SuraoM-sjojoai arainj ap ui
sjasjd auaa uaBuot ufiz mo 'sjapBA sufira pjsjooa jaq
puBjsaoj aqfqappS uadraojqaq suaiM 'jojobj uap uba
Boo jaq japuo uapiaqja aj Sap uaBuaAO Sou uap uba
jaap ajsjoojS jaq 'uajajjaA paq jooqos aqosufijaq ap
sSappira s, qi jbbm 'praajsaq "Suqadjop auiajq 'qi
"^pfij uajsjaa uap ui fira qi apjaoAaS uaja[jaA aojj
•Sipoou Soojaq uaaS Jjaaq
^uaSizfiM aj qnjpui uaip pap uaa jooa sjpz ebm jbbjs
ui jam 'uazaAiaSaoj paq fira nam qpM j( 'sinq j(
<ui uaAoq atjjaraaq aupiq jaq jbq do atjpajjsauuoz
pqua uaa sqfipAJtiau japuBqp jam uaSuu ua jqoqjaA
SuBq ua Sooq uaJBM sjaraaq aQ -juaquauuiq ap usp
ubb jaam Sou apfizuajinq ap Buiqamsiuuaq ajapsu
■ftq fim qojj qooj, •jaAinoqosuaB puojapuoMoq uap
pjapuoMjaA jaam uaa 'puiqsdjop jaq 'fira ui puoA
saqBjap'uaqajs aj jnaj aj uajsiA\ 'uajinq uba qqq
uaSuaiSsMuaiu uaqp ua ubabS uaiz aj SooquaBaj uap
uba uajua|q aqa uaaqos do ja uoz ap sp smos aip
satjinj apjaaAtjaA 'aupjq ap 'uazaj aj Mnoq uap uba
pijjBBf jaq uaqujq aqfqjais ui aqpM 'sjaqua apaarasaS
-Sijsunq ap 'uaajsqaq uapooj jaquop uba afjpAaS-dajj
9
10
wereld," ging ze bijkans huilend van ergernis voort.
//Kom, kom," hernam de goedhartige schoolmonarch,
f/zoo'n vaart zal het wel niet loopen. Wat voor kwaad
/steekt er eigenlijk in? Wij beiden zijn toch altijd tehuis,
en dan is Willem er bovendien nog."
De juffrouw antwoordde niet, doch zag haar man
met zulk een diep minachtenden blik aan, dat deze
niet beter kon doen dan ijlings den noodlottigen brief
in den zak te steken en zijn boek weer te nemen, dat
hem weldra den aanstaanden bezoeker vergeten deed.
Arme Veerkamp, kondt gij het helpen dat de jongste
spruit van juffrouw Strijdman geen opgeschoten lummel
zoo als ik, doch een aardig deerntje van twintig
zomers was?
Hij kwam en zag maar overwon niet. Bescheiden
zonder bedeesdheid, onderhoudend en nochtans een
gewillig hoorder waar een ander aan 't woord was»
vermocht hij echter het hart van de rectorsvrouw niet
te veroveren. Ze bleef van 't begin tot het einde op
een afstand, en telkens als hij bij voordacht of toevallig
Daatje aanzag, zette haar moeder een gezicht waarop
te lezen stond: past op, nu zul je 't hebben!
Indien Dr. Strijdman dan ook dien Zondag-middag
niet bijzonder spraakzaam ware geweest en zijn dochter
niet somwijlen een schuchter woordje hadde meegespro
ken, de nieuwe klerk van Koeling zou al een zeer vreemd
denkbeeld hebben gekregen van de wijze, waarop in de
rectors woning de deugd der gastvrijheid beoefend werd.
//Nu, hoe is je vriend Langhand bevallen?" vroeg
juffrouw Strijdman, toen het voorwerp van haar ergernis
vertrokken was.
//Wien bedoel je?" sprak haar man, die juist gereed
stond zijn heiligdom weer op te zoeken, wellicht
7
lesuren steeds over zijn classieken gebukt, en wanneer
Lij dagelijks mijn schriftelijk werk nakeek want hij
was in dit opzicht even nauwgezet van geweten als hij
■in al 't overige slof kon worden genoemd dan ont
haalde hij vaak mijn jeudig brein op zulk een menigte
■citaten, dat ik er stil van werd en hetzelfde dacht van
den rector, wat Vondel eenmaal aangaande Vossius
■terneer schreef:
»A1 wat in boecken steeckt is in dat hooft gevaeren."
Ongelukkig bezat dokter Strijdman welk een naam
voor zulk een apostel des vredes! een vrouw, die
In alles met hem een tegenstelling vormde. Zij was
wel niet bepaald een Xantippe, maar toch alles behalve
een katje om zonder handschoenen aan te vatten:
kraakzindelijk en daardoor lastig, bij de hand en daar
door scherp, dom en daardoor vaak onhebbelijk. De
botsing echter, die aanvankelijk tusschen deze twee
verschillende karakters had plaats gevonden, was weder-
-keerig afgestuit op beider geloof in de voortreffelijkheid
van eigen levensopvatting en had zich om dezelfde
reden niet herhaald: een in ons oog reeds verloren
zaak is immers de moeite van den krijg niet waardig
Dokter Strijdman had zich dan ook met de wijsgee-
rige kalmte die zijn deel was, in zijn sloidige studeer
kamer teruggetrokken, en door de juffrouw was het
overige deel tot een waar Broekerhuis gemaakt, of
liever tot een soort van heilig Land, dat men, althans
wat sommige deelen betreft, alleen mocht binnentreden,
met de schoenen uit.
De zeventienjarige Daatje, de eenige telg die zich
siog tehuis bevond, want een oudere zuster en twee
broeders waren reeds gehuwd, bezat van beiden iets;
