s(0f}BBQ do aip Suiqqnipjin apuaqaacas 6UBqfiq op }ioou
'Mnojjjnf ap uba iqoizaS apuapaoM ;aq qi jaaSiaA }ioo^
•uapuoqasa8 sbm Mnorgnf ap
uba saiAjas }aq uajaaq }qaoui jaSja }BM ua }adiBq }aq
J3AO apraooijs aaq} oq j ua}uamaiazini8 puazmp ui uaq
-oiqaS 'iaq Sb[ assp 's^ajq jaau afqadaj uaqojsaSui
uaraoi }o; sad ooz %t do uiBMq paaia8 d[t\q }0} sSui|ft
wquq ufiz 'puBj nap jbbu paajS atdoq }aq '8ui}qoi.i aqas
-uitiqas uaa afqajoqos }aq Saarq SiinaqajjiMUo uaAaq a;
uoSaq pusq ufiz na 'qaajq BuiBBp 'poor ;siaa piaw fiq
ubb ua8oo a^qjBdsaSuado }ara iBBq qaaq drasqjaa^
„•ufiz a} ua[|BAa§ qfqs ui
J8M qoo uaufiqos aip '}in ibbi ia safqaoq aip uaiz jba
'afjBBQ aq// 'dtaBqiaa^ uaSiqqnjaSuo nap jbbu qqq
uapuauaqaa;aqjaaA uaa jam az quids „'afyuBg 'ajj"
•jaiA pnoqui nap do 800 iBuq uao}
'uaiaa^uasaid a} suaa suiz uba }smt sbm ua puadoaS
afqatumoi} }aq Mnojjjnf ap puq qqquaSoo apjpz do
•uatuau
ai ui jaoAV 8}BB|d ufiz paaiaS 'puuqiaiqoai aqosaoj ap
ui uiajasrod aiaa} pq 'ubbjs iBBp maq qi aiz Soj^
■do pB[ azoiq ufiz pra afqapqos
pq uiBBzpaoqaq apji} ua pop ufiz uba fiq saauaA
'uauioq a} pouiaS a} suizSiuaa maq uaqqaq a} uaaqos
usjd uaa8 uaipuaAoq aip 'pz AinoiAsinq ap laAouaSa}
qBjA pi,j iBBp ua 'paaiq laaz sba\ jajqoa [ajBj o<q
•80} SiupAi uaa suaSpAiaA maq }aq jooqos
uBiupfu}g Ainoignf ua uaquoqosaSni piaAv afdoq }ajp
,/MUOijqnf aui8B£)"
«dqpm n3"
,/AMiaxgnf '}ja;jq af sjy//
■qi }qoBp ,,'SaJA. uapuaqaq nap ibbu ubSbja qoo si jbq"
<((j dtUBqiaa^ Md[ufna '.iaqins }qiniqa8 q«
12
24
't Volgende oogenblik hoorde ik de voordeur dicht
slaan.
//Is hij nu heelemaal niet wijs geworden mompelde
ik. Zou hij Daatje soms nog willen zien Hij haalt haar
nooit in."
Ik vatte mijn boek, en trachtte te studeeren. Ver-
geefsche moeite! Mijne gedachten waren bij Veer
kamp.
Een klein kwartier later hoorde ik een ruk aan de
bel, die luid klingelend overging, en een paar seconden
hierna stormde Piet de kamer in.
Hijgend en zich 't gelaat met den zakdoek afwis-
schend, viel hij op een stoel neer.
//Nu, heb je haar gezien?" vroeg ik nieuwsgierig.
Plotseling sprong hij op, sloeg den arm om mij heen,,
en walste met me door de kamer."
hHoezee! hoezee!"
//Maar, kerel," riep ik mij aan hem ontrukkend,
spreek dan toch, wat is er gebeurd?"
„Hoezee, hoezee, leven de lange handen!!"
Ik drong hem op een stoel:
Komaan, eerst vertellen
Hijgend en afgebroken verhaalde hij daarop het
volgende
#Ik hol een paar straten door, maar wie ik zie, geen
familie Strijdman. Ik kom vervolgens op de Steenkade,
waar zooals je weet de schuit afvaart, en ontdek wel
een paar menschen, doch 't is al te donker om ze goed
te kunnen onderscheiden. Ik nader nog een weinig,,
kijk eens goed, en warempel, daar staan ze met hun
drieën aan 't kantje van den wal en hoor ik duidelijk
de stem van de juffrouw: //ga jelui maar vooruit, ik
kan toch zoo gauw niet.'" Voor de zekerheid blijf ik.
25
zoo'n beetje op een afstand. De rector stapt voorzichtig,
want 't is al vrij donker, de plank op en laveert er over.
Daatje (ik kan nog juist het puntje van haar snoeperig
neusje onderscheiden) trippelt hem achterna en zit
weldra in 't roefje. Nu volgt de juffrouw. //Zal ik je
helpen vraagt de rector, die in den stuurstoel is blijven
staan; //neen, ik kan best alleen," zegt ze; maar nau
welijks heeft ze een paar stappen gedaan, of ik hoor
een gil't Zij er wat op de plank lag dan wel of het
door haar slechte oogen kwam, weet ik niet, maar ik
zie haar linker voet uitglijden, en ze zou hals over kop
in 't water gevallen zijn, ware ik niet ijlings toegeschoten.
Met beide handen grijp ik haar stevig vast en trek
haar aan wal. Voorzichtig breng ik haar vervolgens
de plank over, waarna ze in de armen van haar ont
stelden echtvriend te land komt. //Veerkamp," is zijn
eerste woord, t/jij hier?" De juffrouw kijkt op, staart
me ontzet aan, en denk eens wat ze daarop zegt?.-
//dank, hartelijk dank, Veerkamp!"
//Leven de lange handen," riep ik."
//Leven de lange handenherhaalde hij.
//En hoe liep 't af?" vroeg ik.
//Nu, ik zei de familie vaarwel, wenschte ze verder
goede reis en maakte dat ik weg kwam, want het
jagertje zat al op 't paard."
Wij vierden dien avond een schitterend feest. Piet
haalde bij den slijter een half fleschje punsch, Bartje
de meid, bracht op mijn verzoek, hoewel een weinigje
brommend, een ketel kokend water, en vervolgens
dronken en klonken we dat het een lust was.
Hoogst opgewonden verliet mijn goede vriend de
woning van den rector, niet zonder, tot groote ontzetting
van de eerbare dienstmaagd, eerst met den pook een
