•pU8°UBAJU0 U0|3Aaq JO puajOAaq
'lapuaqja joop uadoo] 8ubi [aiiaya uba uajqutBag;
•poop do yaadsuiz aip 'SuipjuiaA uba jfhnj oip 'sosqo
uaa 'tncqioq 'aadioA\a§tno uaiapua 'puBBjsdojqoai
Son uaSituraos 'saa°BM uba soij apnajaScB.w uaa lapai
lajqoa ua 'puBz y ui puaSëy apfiz ia; psnauqaS 'uapqasaS
sjibi ap yn 'uoAOijoraoaoj aaMj jadsAinoqos Suaoip uaa
juoojjaA azaQ •piapsuaS spaquo sap sjBB[d ap si fig
j JIOOA j JIOOA
- pjaqqBMaguBB piaqpus aiaSaoiA yy jibba apSssij
-iaA iBBqqiamuo ap suaa Sou 'pjatnaziaq uajqoaiq
ap suaa Sou :§aAv nap sSubj uajqoiyBBMp apuasusp
b[b suibbjubj ap qoiz uaSauaq iBBp "sputS 'aig
■yyaiaq
pop iBBq fiz yaaq nujig 'qaaqnapuig uba uBBjfudo
ap si pq :daaip araquop aSuBj uaa Soo inaq jqap
-juo 'uBBq ap uba Suiuuuoiq uaa fiq 'qfippup ibbj^;
j uaSoipaq pin jBBq siuiajsinp ap yaaq jiaA\qip aoq ua
'ufiz aj jaatu auaA jaiu puaaiuaS spaai az yaaq qooj
uajBiu jaaAaoq ïiayjBMq joojS uaa joj uaduniyut uaop
pq az jbz |b piaqSizsnaa uaa yifiqos inn j|Bq pjj
jSipaods jSipaods j uaaqiBBp
J uaaqiBBp uaSSaz az uayiM sjb 'apfiz ana a aip ibbu
puaSinq ajp ua 'afyaoq-iajsa^ pq uba inapa nap loop
puajaSaiM 'uauuap jap uaddoj ap 'piapfiMiaA japiaA
sjfiAAqip 'fiqau suios 'sjqoai ua squij ua looqsdtiaqos
uaa laaAi japiaA jpqosiooq uaa iBBp 'jnqsuBtnqiaAA
uaa spuiS Tiiapiaoq uaa iaiq uauaqaaya naAUipaqos
aSiaiiOAjaaA sjb 8 a a\ uap sSubj uadiawiooA ap jaqqis
-ubbïu uajsiaoymo uaq[OM joop uap fiz quap qoiz
uaSajiBBM '[aiuaq uaiaquop uap ibbu SuazaS puaSsjq
ufiz puuapsip pq jpuaz *puiM uap uba Sinyaads
SiyiMuo "laan puadmjS ysA uaSaijoiu apnoq uag
SI
•uaSaoA
aj aoj (1puoAOB uaoS jo uaSiotu uaoS// 'uajja jo puaiu
-uioiq uaa sjqoajs uapouyuo y fiq iBBqp 'auiBBp uaSap
aiip uaaS mo 'puaiBBMZ uaqaopqaz ua uayad 'puaq
-qnipuapuaq 'ppqosjB uacu man S;jqoniping 'SuiSuaaq
daqospzaS y uaoj 'uazanaA raiq laj spaai 6Ba\ uoz ag
(J II -otf jam uapnoq aj siraiaq '[aap uaj jqoai
•iooa pq lacutui [3aa tuaq piA ibbui uaizaS yoo tuaq
puamaiu Sou yaaq 'qsBuiiaA y ubb uaAaSaSiaAO poz
'Sijqonj 092 'JsuimiapB sfiq^ 'uapaiq aj puBjsiaaM
Sbuiioa jsn[suaAa[ apuajaqnf laip paojAui uap ai^
•lapuaAljiq ua
lajaq iooa jbz uaqaui sjBBjd 8ip[aM jBp 'jouaS y ubb
yaaSiaAO qoiz jsjbbj y iooa 'yaaMzpuoi iaiq jsjbb[ y
iooa az jap 'puiqsiajqoBMUBBq jaq yaoAag sjb juftqog y
"ajsSiynS ap 'ajsqfqooiA ap 'ajspiaouuaAUO ap si
•tuajs iBBq nam jiuaauiaA yn uayB uaAoq 'jqoBpuBB ap
-Haag uba. ayajsaS aqosioj ap jqay uays uaqossny
•uazaAA
jsbS aiuoq(3AAUO uaa suaa J8A\ iaiq uoq SuiqosiaAioA
-jqonj 'at 'pioojsaS loop jnnuitu uaaS ia jpiOM uaSip
-looiAuaSaj lap pSnaiA ap laSia joj pBBAsq uba suaq
ap i[oo iaiq jBBjsaq [B ibbcu 'Soo ubb ua Suoj ui noz
ua[aoA Suqaqqiid ap jqoora uapaijuauuiq am japooz
'pAau uaa ui says uaynq qooisqBqsj uauuno[og
-^uazBOiqjnn uap[iM saq ja siaia// az doiBBM 'jaojs ap uba
puaqosfiqdo laaiA aip 'sbjS aSipaj yoou y jsbbu yo[d
-aSiaau Suijasjojd siuos 'uapjaqaS aSijqoatuBB auunq
'si9I|babo admo[d lap [bbj ap jpinj laMni ua laAini
jb 'suiaap lap uauuuajs ap uaquijq layaqos latuiui
'uasjoqos puazood latuuiiu y fiq jaoA ap jdcuajs lapiaq
spaaig -uoz ap iooa Ainaaus sjb 'piaqSnjs-uaiaoq ap
yufiAvpiaA ua uaiaojS aj uaSusM ap uauuiSaq sSuayy
01
14
In't zelfde oogenblik wordt de deur geopend. Iemand
In 't kleed van den arbeider, een buurman van Reekers,
maar wel tien jaar ouder dan hij, vertoont zich op den
drempel.
„Goeien avond."
„Goeien avond ga zitten, Gerrit," spreekt Ree
kers niet zonder verwondering.
wNeen, ik wou maar zeggen" en zijn stem klonk
vreemd, «datje weet het zeker nog niet, maar er is
een ongeluk gebeurd. Twee treinen motten op mekaar
geloopen zijn dicht bij de sparrelaan van Lindenbeek."
Bleek als een doode vliegt Gees overeind.
Welke treinen, zeg, welke treinen?"
//De sneltrein en.
O mijn God
Nog voor de Jobsbode er iets bijvoegen kon, was
Reekers dochter 't huis uit en de baan opgesneld.
Te vergeefs is 't dat de beide mannen, luid roepend,
zoo vlug ze kunnen haar achtervolgen. Haar jeugd
lacht om de traagheid van hun ouderdom. Als op de
vleugelen des winds ijlt ze voort, nu de mulheid van
't zand trotseerend, dan zich bliksemsnel oprichtend,
waar soms de spoorriggels haar hebben doen struikelen
of vallen.
't Perron was weldra bereikter bevonden zich slechts
een paar mannen.
Een seconde staat ze stil en schouwt hen verwil
derd aan.
«Is hijis hij doodluidt 't
klagend.
We weten 't niet, Gees, we weten 't niet," antwoordt
een der lieden medelijdend.
En alweer ijlt ze verder.
11
Thijs en Gees sloegen met 't clubje van den vorigen
«vond, het landpad weer in. 't Was een schoone morgen.
De dauw hing in duizende parels aan 't reeds ietwat
'bruinend eikenblad en trilde aan de grassprietjes ter
-weerszijden van de mulle zandstreep, waarop, hoewel
geenszins schroomvallig en vaak afwijkend, de grove
voeten van 't jonge volkje voortwiegelden. Een door
zichtige nevel bief zich al hooger en hooger boven de
aarde op, getrokken van de stralen der in luister win
nende zon, en donzige wolkjes dreven kalm door 't
luchtruim, klein en alsnog machteloos tot 't vervullen
hunner bestemming, doch gewis niet minder schoon
en bekoorlijk dan 't kind in de wieg, eenmaal geroepen
tot den arbeid des mans. Vogels zongen hun ochtend
lied in de toppen der boomen, tot ze plotseling zwegen
-en haastig wegvlogen bij de nadering van den dol-
driesten drom, nog altijd joedelend en springend, blind
voor 't omringend schoon, kinderen des nachts, ver
dwaald op 't gebied van Aurora.
Over Gees echter behoefde de ochtend zich 'niet te
schamen. Frisch van koon, vast van gang, helder van
stem, was ze gelijk altijd, der losbandigheid te slim
geweest.
Een open plek gevormd door den muilen zandweg,
die 't pad recht doorsnijdt en zijn engheid van
kreupelbosch en akker nauwbegrensd als het is
afbreekt, brengt de nooit vermoeide op een denkbeeld
//Even een patertje!" lacht ze.
Ze helpt den schakel vormen en terstond hierop
staan allen hand aan hand.
„Daar ging een patertje langs den kant."
Achtereenvolgens kiest Hein Trui, Jan Femmigje,
Willem Griet, en Thijs natuurlijk Gees.
