'aqljjapliraxaAuo j( ui piaquajBjafl jam 'pmaonaS uapaoM
noq susSuaAO az pies uba flijsnjsuaAOj aoq 'qoo asp qoiz
ajqiqos afijaaj^ as 'psq uopuoAafl Suisjqaajaq uaa puiq
ufiz jBp fijq sbm aapBA qoop 'uaSSaz aS jjnz 'abbC
Sijuimj uba afsiara nga jooa puaiaajaa afjaaq uaa ja^
•mo Sap ap sbm
ua paq jbbu uapraq uaSniS arm uaij mQ -jqinxqaS
paaM pfqjBBmpaoAB ap ua uapaoA\aS sbaa arm uaSaa
jaq JBp joj'uazajaooA aBBq sbm aaaM qfijaaj j( uaipui 'jo
uajapuBM afpuia uaa Mnoxjjnf ap )ara az jsaora BuaBBp
.'jBfiaA qqquoSoo uaa afqaasj paq ua uaddsuq afqm
uaa jqoiu SuiS sbm uadoojaSjB pfijjBBra ap aaauuB^
■puojs jajsj
do uaja jaq aiap jjBq SBjsaqqojq jfiMxaj 'pijaijimBj
aapuB jo uaa jo Mtioajjnf apno uaa suaa aoj ua jb
aapaaA ua 'apmaou raaq fiz sjbooz aauiraop jcvvij 'snaq
aaaq uba aauiraop ap 'qaaM ap ui jaaq uaa iqaozaq
ppSaaaS aa rubmq uauaa uaSaj jbm ooz 'arjjoq ap b^sj
•man uaddij ap do suaa jb Sou (apamaBBp
uoajodBfl appopaq az) i(jinABqos" p.tooM jaq 'annjoaj aip
aapuo aqpAA 'amup apno apuaAaijspuBjaapBA ap uba
siuaaSaa ajooaS joj qBBA 'uajaapapara jUBxnoa ap jm
aapuB ua uaa jaq afjjaajtf jsaora jfiMxapuo ua 'safdoq
uauppsaod aflianaq jm agjoq uam quoxp aan jjbbmj
aj, 'uaqBiu aj juajjB (iuapaquaraoqjoAUO aqfijaqosaajA#
do ajsjasj uap ua uaSuip aj jb ajsxaa nap fiq 'Sipoon
ooz mo ubbjs aj paooM aj aaSsjs ua aaoqajuaoaS sbm
jqoijdaaA sjaooA ua uaAaSdo jsaora saouiaduaqnaq ap ubb
{BBOiSappim j( juaajmo saapao appapaSapara assq
ap aajsnz aufira jfiMaaj 'sbm apao ui pM sajjB jo
uaiz aj rao aoop sinq apaqaS jaq spjnap SuiptuBzaaA
ajooaS uaa jam qosoqajuj/j Mnoagnf daij BuaBBQ maaBM
SipaooMuaSaj pfiJJB uapiam ap fiqaBBM ua paooqaSuBB
6
paaAA paiqxaa uajsaam uap jam jqora aoop uaaS j(
'aooA jaq fig nap jm jajjideq uaa uBp sbj afjpaj^ 'az
jaaqjuo ann jqoB rao ua 'do jqoiu puojs jqoB jjeq rao
sapaaj -dooj uapjaSaaaS ufjz sinq xusq ui SaiS sajjy
•saaajsaara aaxuq uappaquaAa apuaAaj qoo
usp uaaBM 'sbm Sipoou jqiajs unp uaqnads aaara jain
ua 'uapaais uoqnaq aBBq uaasf spurs aip uapoqjsuaip
aSijjap a (j -uajpA sinq j, ui anap ap jam jqoBMaaAuo
aj jb jbm suaa jaM 'sbm az sjb jsjxoq 'uoq ua fixaqBur
-safjBBxd ajjB uba SixaaqjB aaaz sbaa qasoqajurj jqoiu
'aaqaz si jip aBBin 'jaiu qi jaaM 'cuBMq UBAiBBp jaq jq
•uauaqaajaq aj sjai piaqqfijaqaaM ui aapuoz U39i[08 jaaA
jbm jb uba 'uajaaq jsaora jqoBad aapuoz quoad jbm sajj«
uba uipusfiAsjaBB ua tuaoA uap ubb jqoaqaS 'qfijaSap
'Sijjap 'Siuinz 'pfij aBBq uba qosuam uaa do aj ua do
paooM j( uba uiz uapaoS uap ui sbm ag raaSSaz aj aaara
Sou aBBq uba jbia aa qoop 'praaouaS uapaoM MnoaA
oddsuq uaa uaasf aBBq aooA uoq qosoqajuiq Mnoajjnp
•uaSoo aooA jsraoqaoj aSiuojuaa qooj( fiz aaaqaz
'siuaqaajaq aSipjaaqauuiz ui qfijannjBU auao jam 'uaanj aj
jqoaaS apnQ 8P safjaaaoq ap aajqon qosoqajuiq jqoiu
xaAOuaSaj qoo UBp afjjoa^j jbz BapjaM ua uaraouaSuBB
ajSBBaS jam 'si uadfiaSaq aj sjbooz 'paaM jajsaooA jajj
•uazaj aj aooA suaa
aoj ua jb aBBq ua uapnoqsinq jaq ui ufiz aj tUBBzdjnq
-aq SiutaM uaa sbm 'uaop aj paq aooAaBBp 'jqoiu iaz
ooz 'afsiara j( jbm aSiuag j, 'uauoMui uaraoq aj aBBq
fiq SuiqossBMaq ua Suipaajq 'jsoq uaSaj rao 'uaqaozaaA
uajjiM 'sbm ibbF Sijuimj uaaa uaoj aip 'afjjaajij fiz noz uep
'ubbjs aj jb aojaBBp saajqoop aufiz uba uaa rao ufiz jqaora
uaSauaS nu aapsA sjb ua 'afsiara Suof uaa jsjaij 'uaqqaq
•dsqosjazaS uba Mnoajjnf uaa apjiM qosoqajuiq jqoij^
(juajjajaaA aj qfijuaSia nu az paq jbm u;q
S
12
Klaartje, de dochter van zijn patroon. De verliefdheid
was nog wel in den beginne, maar dat nam niet weg
dat zij bestond. Klaartje was dan ook een lief meisje
maar ze bezat geen cent. Wat zou hij aanvangen
Bij wien zou hij raad vragen? 't Was een moeielijk
geval. Zijne ouders waren dood en zijn patroon, dat
lag in de aard der zaak, kon hij er niet over spreken.
Gerrit zat danig in 't nauw. 't Is waar, Klaartje was
een snoeperig meisje, maar Neeltje wel bedacht, toch
ook niet te versmaden en bovendien als hij haar tot
vrouw kreeg, dan had hij een aardig duitje in 't verschiet-
Vroeg hij haar niet, dan was 't misschien voor allebei
mis en toch och, Klara was zoo'n aardig deerntje
Wanneer hij 's avonds de woning van zijn baas verliet,
was hij geheel vervuld van de gedachte aan Klaartjes
bekoorlijkheden, en wanneer hij des morgens den winkel
weer instapte stond het bij hem vast: als Neeltje wil,
wordt zij mijn vrouw
De tweestrijd van den armen jongen was verschrik
kelijk.
Ten slotte echter zegepraalde de berekening op de
inspraak van 't hart, en van dat oogenblik af begon
Penstreek in allen ernst van mijn zuster Neeltje werk
te maken.
Wat was je tante gelukkig, want eerlijk gezegd,
ze had al lang heel veel van Gerrit gehouden, en toen
hij nu begon met haar aan te halen en met al die
kleine oplettendheden die den minnaar verraden, toen
raakte haar hoofdje zoo op hol, dat ze dikwijls in ver
gissing de suiker in den trekpot deed en het kokende
water in 't kopje.
't Waren heerlijke dagen voor haar! Menigmaal kwam
Gerrit Zondags avonds in de schemering even aanloopen,
5
drinken, moeder met haar breikous, vader met de
lange pijp, (want sigaren rookte hij nooit) tante aan
't haken van een beddesprei die ze altijd in een daar
voor bestemd taschje met zich droeg en door haar
geloof ik onvoltooid bij haar dood is achtergelaten,
terwijl wij in een boek verdiept warenwij zaten dan
juist hoogst genoegelijk bij elkaar toen de meid een
briefje binnenbracht. Vader opende het en zette terstond
een ontsteld gezicht, maar voordat wij nog naar de
reden konden vragen had hij al gesproken:
//Jongens, jongens, wat een slag voor de vrouw en
de kinderen, moederGerrit Penstreek is doodHad
hij zich maar stil gehouden, de goede man, want toen
we na een paar betuigingen van medelijden, toevallig
ook tante Neeltje eens aankeken, toen zagen we dat
ze flauw lag.
Water, eau de cologne, 't was spoedig bij de hand,
en tante Neeltje weldra weer bij haar kennis, maar
ach goede hemel wat zag het mensch bleekZe wilde
dan ook niet langer blijven, doch terstond naar huis.
Jacob liep naar den stalhouder, en 't duurde slechts
kort of tante zat goed en wel ingepakt in de vigilante
met mij als geleide tegenover zich.
Bij haar huis gekomen (ze woonde boven een spek
slager) beval ik de meid goed op tante te passen een
vermaning die eigenlijk overbodig heeten mocht, want
de oude Naatje was een zorgzame ziel en reed toen
na vele dankbetuigingen van Neeltje-moei, zooals vader
haar soms schertsend noemde, barstende van nieuws
gierigheid naar de ouderlijke woning terug. Vader zou
er wel alles van weten
Thuis gekomen vond ik de oudelui in een bijzonder
vroolijke stemming. Dat kwam me al heel vreemd voor
