jaq uaqossnjui jqaotn ajsjBB] qajj "sbm Sijjfu ap ur
]3M lisp SijjaaA ap ui az jo uajadaq uauunq uaqqaq
piaqjaqaz jam noz 'ubb afjauuodsf uauaojBq j, ua 'do
sjnm ajqsaqaS ap jam puojs jaiq az sjbooz pMnoqos
-ubb appaq afjMnojAjagjnq jaq uaoj aip puBOiaiu
'jjaijaq mopjapno JBBq jb^ "uajaSjaA naop uBq
jadniB 'jqnjpaSjtn jbbjs joop suazaj ja jap afhjjBq
-paoS jaq aqpM 'ubb piaqmop uaa uaqqajj JBBq uazfiM
qoojj 'Suuajjiqos aqfijaSaupaq aaa jjaaq 800 ajjop j,
ua 'juijaS jqoez jufiqas jBBjaS uiajq JBBq uba aqaajq
-|oq j( jubm 'is8i(«uti8 ufiz do qaiz SjnqsinQ afjBB^
juoojjba 'afdniBpBBds aSipjojs j( uba jqoq apooij, fig
piajdsjaA uaqaoq jap qja ui soojapio j8i[ 'UBq
uapjOM uaSjoqaS jaiu suaMnojj jb^y •qfi[aqBzpooa
jqujs jam 'ufiz jsaaMaS uoz jsuiavubs joj p|BBdaq
sjapuB jaqnauuauiBq sjb j( jaMaoq 'sjBBjdSiaq assoj
uaa jufiqas 'ufiz puB.w uap ui uajsuq jeed uaa ja
jspuiQ "jaSBjpjm uaa fiq jqooqaS 'jsfq auinjq-puA ui
'uaqqajAjajBM [oa 'puig /Cuuap uba ajtiABj8|BB(s uaa aoop
jaAonaSajjBBp ua qamadfid soojajsunq jaaz uaa jam
piaisiaA apljz jauaa jaj si 'uaiatnaqosjoop jbbj juuui nap
-Bq uap uaqqajd ajaA do q|3M j( 'Suaqaq pno uaajuapojs
aSqiBAMTioq aaMj jam jojbj uaa j§BBip 'raojA uap
do jbui uajajsjaA uag -si psinqaq SipaouiJB jqaauqsjBBj
-asjara ap jBp UBq uaiz nam fiqjBBM 'afqaijjaA j, joop
ja6ufiqos JBBq jdiaM afdoiBj j( ua a]fiM ajjoq nag
„•afjaag fiq uaAa sbm qi fSaAA 8ub[ ooz jaajq ap
j uiapj'ajqnjp uaa af qb8m jbm" 'uapauaq uba tuajsaM
-nojA uaa pfij japjjazjaj jaaAaSuo jdaoj „'aafaiaapj//
„jqfqapBp tuoq 'b^// -ubbjs jbb8 dsjj ap ubb
uaAoq fiq jfiMjaj 'japjBq jbaa fiq jMnaajqas „jbpq//
<<(j uaza.w jaqqis jaam uiafj noz» :aoj ubb aa fiz
jsaoa 8a]az qoiz fiq ua 'jatuaqjajqaB ap jm MnojAinnq
6
ajsjBBj uaj ua qfqapuia jbbuj 'uaqaojA qfqajqaijsjuo
jaaz jjup ua piaqsoojapaotn uba uaqqqquaooo ui uiajj
uoq sjfiAAqip ua 'uapjOAA aj [op tuoj( uaaqas smog
•guiqaja
-8ub[aq jap pjupaSno j, ua piaqSuaiSjaaj jap jaaft
uap jam 'uaqaoz j( ubb 8jzaq 'uaqjaAi aj jbz uiaq fiq
]ijs jo apSaiAA dsB|s ui uaSuof uap muoja ufiz ifpvuaj
Sjnqsirtg sbm qooj puoAB ubb puoAy -do jaiu paom
nap jbS uiajj jbbui !uazaj j, ui uajBAja Siuiom ooz
'Sipuuquo 99z puBuiai jooa jaqaz qBBj aqfqaiaom uag
•puojs jaSug uaip uba SuszaS jBp
jbbm apfizpBjq ap jbbu uaqaoz aj fiq uo8aq 'uoSbja
aj tuo qasjojj aj ua pqfiq uaa jqooq uiafj 'uajaSjaA
jaiu „uaSuqaqjaM// jaq qoo pjaM piaqjBBqquap jig
•ufiz jsaoui uapajAaj jojsSbbja jo j8°bja a8ijai8sMiiaiu ap
'qfijadfuSaq 'sbm aj8ooq ap do aip maq jooa uaajp
'pjooMjuB SiuuizujiaqaS qpM jaui „'sinq ui pja8 jaq
jjljiq nou nou ua 'af aiz 'uamouaSuB puiq uaa qaq
qi" :°ui[ajiaM japuoz jaq quojq unp 'uaAfjiqas aj aoj.
sbm SuuapuBjaA aip ubbjsbm stuos maq nam 8aoj^
•jBBjq uajuaa ap jam 8joaj3a j( ui uiajj puojs pfip
do jdijs jubm 'uaSsjq aj ja§ub[ jaiu jaaqsinq ap pBq
suBqj 'uauuiq p|a8aja8uo suaa jom jnnqsinq sSjnq
-sinQ jaSaojA niBMg '800 jt ui uajau ua8|OAa8 ag
•uoq uazBqjaA SaouaS jam qoiz
uaaSiuaiu joaojbbm 'piaq8ipao[q[aoq ajsqufiqos uaa jaui
UBB°a8 fiq jooa tuaq joop 'uoojqaaM j, uba jsSubajuo ap
bu 'sSspjajBg sap sjjaz „UBqjBiAag// ap ua uamoqaSsu
jdijs pjaM uaqinjqag aj jaatu qnBjp uaaS uba ajjojaq
apSapSjB ag uapjoMaS jaqfijuaosjBj sbm uiajj
•jqaBjqaS maq jbao suaAaj sap piaqqfqaqjaM
ap joop 'SuiAoopjaA ap jin uadaoiaS jaqqBM siujaap
ua apjaq uba uajqospaS apuajaminp aoj nu joj ap
91
12
ik, //ik zal jelui wel mores leeren." Ze krijgen er dan ook
ongenadig van langs, maar op eens" en hij begint te-
lachen «maar op eens trap ik verkeerd, en 't had
weinig gescheeld of deze jongeheer was verzopen."
//Lag-ie dan bij 't vullesvat?"
//Bij 't vullesvat!"
//En van wie zou dat kind zijn?"
//Zeg jy mij dat?"
«Maar wat motten we er mee doen?"
„Hoor ereis, Naantwoordt Hein en zijn rood-
beloopen oog krijgt een vriendelijke uitdrukking, na
hij 't wichtje gadeslaat //de domenee, Na, dien ik
niet verstaan kon, die sprak van avond over //wel
behagen" en toen heb ik gevraagd aan iemand die
naast me stond, of hij 't begreep, en toen heeft die
gezegd dat 't zooveel als een gezang van een engel
was, en toen heb ik er uit opgemaakt dat de man
sprak over 't welbehagen van onzen lieven Heer in
de menschen. Weet jij wat welbehagen is, Na?"
//Neen," sprak Na beslist, haar man even aanziende,,
maar terstond daarop rustte weer het zachte oog op de
nu sluimerende kleine.
//Welbehagen," ging Hein met een deftig gezicht voort,.
#is genieïgheid, aardigheid, liefhebberij in iemand heb
ben erg veel liefhebberij, zie je. En nou zeg ik maar
en dat dacht ik ook zoo bij me eige-zelvers, toen ik
naast 't vulleshok stond als onze lieve Heer van ons
houdt, dan motten we ook van mekaar houden. Zou ja
ook niet denken?"
//Dat spreekt van zelf, maar 't is toch wel wat erg
zoo maar in eens met een wild kind te zitten op
gescheept. Het Gesticht
//Het Gesticht P" riep Hein met minachting. //Praat met
13
niet van 't Gesticht; ze hebben 't er goed, dat'a
waar, maar weet je wat er ontbreekt? juist dat wel
behagen. Zie je, daar zit 't 'm. Kom, Na," ging hij
voort //kijk nou niet zoo beteuterd. Drie kinderen heb
ben we gehad en zou je er nou niet één kunnen
groot brengen?"
De goede vrouw kreeg tranen in de oogen. //Ik zou
't wel willen, Hein, maar je verdient zoo'n beetje en
ze keek hem veelbeteekenend aan.
//En.viel hij in, „drommels, ik begrijp je, wijf. Je
bedoelt de jenever, maar ik zal je wat zeggenik heb
van avond het laatste spatje gebruikt wees daar
gerust op, hoor!"
Toen nam hij den kleine in zijn armen, liep er een
paar maal de kamer mee door, en gaf hem eindelijk een
ongemanierd harden kus.
Een half uur later was het knaapje in de versleten
kleertjes gestoken van 't voor vijf jaar gestorven kind,
zoo goed het kon met wat koemelk gevoed en hierop
in de bedstee van 't echtpaar gelegd, waar 't alras den
rustigen slaap der eerste levensdagen sliep.
Inmiddels had Hein het korte pijpje ontstoken en
zat Naatje reeds stil neuriënd aan eenig verstelwerk
ten behoeve van den nieuwen bewoner, telkens daarbij
een blik werpend op 't slapende jongske.
De natuur wreekt zich soms op de beschaving, door
haar beschermeling datgene te geven, wat deze niet
schenken kan.
Immers, Naatje was een vrouw uit 't volk. Een geweten-
looze schoonmaakster had haar 't leven geschonken, haar
vader had ze nooit gekend. Opgevoed in onkunde en
te midden van verdierlijking, wist en begreep ze weinig
en kon haar gezichtskring beperkt worden genoemd
