yjuo siapnoSaajd uaufiz jo apuaipiaA sraos fiq qjaM
ppS ?aq i«p "uazaM inuuo aaa 'iapnoq§BpuBBj\i uaa
'jaipSap aaa 'jaAiniq-aqBq uaa sba\ 'ufiz uauunq
psq sraopiapno sunq unajs aaa p?p 'uamouaSdo pnq
lBBj;s ap uba fiq iBp puiq j, ua 'uaAiajs do sueqi 8bj
ua qaiz piaw 'laupiaA ua paodsduroi joop puaufiMq
Sub| spaaj 'afjuB^ majaraaSioA ajsm ap piaM naoj,
•puaajiaA
puBjsiapuo uamaiq qoo fiz 'aappgaiaS uaa SBBq
ufiz joop pia roaq oibm 'uBBpaS uaqqaq ibbjp do
MUOiA ufiz pra 'ïqBBmag peq puqq Bufiq maq
aqjaM pBpguBB SuiqaisjaoSoo aSisaq uaa joop 'noz
'jpz-fiq ua 'qunip iooa siqoajs 8}qi3M qoop 'UBtnqia.tt
i(sop/ uaa pjaM UBp -apuaija ap uoSaq jb uaoj ub^
jiqaopaS psq iapaora8aa|d aufiz 'uaraoq
-a8 smqa} ptnpMpaq 'uBf uao} 'puoAB aqft{asaaiy\
•dBqosuaquojp suaflaM uagBpiuo apiau i( pn 'pis
-jaip mo pgBBfjaA apiap }in 'uadoopggaM pjBBiny ap
sbm qooi iqoBquiB apaaMi i( ub^ j uaSajqaS piooM:>nB
uaaS nu 101 psq fiq 'qoy g uapiOM uaSuof nap uba
ja iaom ibm :°bbja ap pro paaMaS sbm p]OAiaA fiq
uijbbm uaiqoBU ap suaa Son fiq jqBBMioop pusjfij
j pSuaq azooj
-aiqotii 'ajBqjapuBquo uaa sp uapuozaSSaM uapiOM
ai BUJBBp }ioq rao paaMaS siqoajs sbm i( 'SBBjajj
•uapajiui noz uaAaj pq 'praoqaoi ap jooa
uaijopq apaq ap pro 'af^BBtuSuof sp azap uaiM fiq
'apjapuBM japiSpoo] uap ibbu dsBuq uaSuBfjpBMi nap
.pro paora joa fiq uao} 'uagjora uap pi 8maj maq
Suuauuuaq ap paoA Mnaiu do 'uaajq -saiapfq apjaapgjB
'amis ap pro gizaq piu suaqi qoiz azap ipnoq qooj,
'raBBzqjaM si paag ap 'pp
mBBqoq pz jb jbbcu apiBB aa; pjooq pq }8mq ua
83
uaa pro fiq 'paaapS uaqqaq fiM uBp uaiaa[ laora pro
fiq irooqjB jBBl'apjiBBMi ufiz jooa pro ja fiq p(}«
„dUBp pfa»
(1-uajaqazjaA af qi
treq Snip uaa// 'piaquaSapS aip fiq fiq quids ,,'B]y[//
qooqos jai
maq uiajq puoz 'daq uaaaz ap jbbu uafluof ap uaoj,
•uaqjamdo uaiaaj puq jom
fijA jb uBBpaq qospiBB i( uba uapfizMnpBqos ap 'pfiyaaj
uaiapaai Son do iqoBif) UBf pp qfqapinp si i( ua
'pSiapjaq uaa pro uaqura siuuaq iqoBzuo uapra azoo||Bi
'apBjigiA uaa joop SuipfiuaAO jaaq aaMi 'piBBd uaa uba
•dBJi uap pBmuaa fiqjBBp i§ao^ ((j uaiojiaA puiq uaa ia
Ijaaq aiM j naiopiaA puiq uaa ja ijaaq ai^// uba daoiaS
Siuopaa i( japuo 'piSaq uapjp ap loop iqao} ap ua
'uaraiajiuo jaAjaMZ uap iaAo suaSuof aSiuaa qoiz uaipui
uaSspdo piz Snippaj piaa 'paq piu Som nap pp pniq
pq jaauuBM 'pup apoiS uaa u; ufiz ppBMpiaA i( uba
aSiqazaSuo pq apuBBoUBB ua 'uaqBAaS sbm psmaup fiq
uijbbm japM i_ uba piaqpnoq ap apuBBSnBB SuipuiA
-japuo aiaqaz uajuf ufiz jooa spaaj qoo usp UBp auiajq
pzaq 'pno jBBf sag (jSoopdo psjp ap ua aidiMqn
Binq pq 'aiqasm qnuqaS piaquaSapS ap uba smos
'apaora snip uaAa] pp 'praBqpq ap pp praaajA i( sj
•apiajq uasnoq azap (fiMja; 'uaqfiquBB iqoora pjoojj
pSipaiqiaaaS ufiz 'isnqp jbao uapuBq ap 'simnaip ajapai
jaauuBM sjB 'pfipooqas uap uba pap 10018 uaa apuainpaS
aipp aiqaipjOA uba poqaS p joop uapuiqjdA uapora ai
siapno jap aip pro uaSuBpq ainq Sipuaqdsuq 'Suiqapui
jazap auojpra arauzjaa ap apjaapjoo 'uaiojsagdo 8ub[
•uain uaiapuiq aiapus ua;i pro afiiauiBq uia|q uaa
uj -pro i, uoq japjaaqja^Y "aapuaz ai jooqosjBBMaq
4( jbbu aSusfiaiA ap usp uaop uauunq ai apuaam
81
22
aan de drukkende hand des winters, een ieder schijnt
toe te roepen: ge zult mij, zomer geworden, meer ont
wikkeld en krachtiger aanschouwen, doch lieflijker,
reiner dat nooit
Doch wie ook 't opstandings lied moge aanheffen,
in de enge steeg tusschen Nieuwendijk en Damrak, in
't kleine dakvertrek, waar de verbeelding ons ongezien
doet binnentreden, daar wordt aan geen lente gedacht.
Heeft men er niet de nadering vernomen des grooten
Vijands, die allen bloei, alle ontwikkeling tegenstaat?
Tezelfder stond toch dat buiten de nachtegaal zingt,
zit daar een arme man aan 't krankbed van eene op
■wie de dood reeds zijn stempel heeft gedrukt.
Het dunne haar is grijs geworden, diepe groeven
ploegen 't taankleurig gelaat en de hand van den arm
welks elleboog op de knie rust om 't moede hoofd
te schoren, is tot aan 't been vermagerd.
Ongelukkige zeventiger, schijnt het niet of de lente
den spot met u drijft?
In de kleine, schamele kluis, niet meer dan een
afgesloten ruimte onder 't dak, heerscht tastbare duis
ternis en 't is er stil, akelig stil. Geen geluid wordt
er gehoord, of 't mocht zijn het geritsel van een musch
tegen de pannen of 't geknabbel van de muis in baar
onnaspeurlijk hoekje.
Zoodra de donkerheid volkomen is, staat de grijze
op en ontsteekt een flauw licht.
Na ruim acht jaar, in vreemden ommering, komt
de klank zijner stem ons geheugen te hulp.
//Och God, och God!"
Het is Hein Duisburg.
Weer zet hij zich neder aan't armelijk bed, besloten
tusschen los ineen geslagen, half vermolmde planken
19
knappe vent worden, 't Zal wel centen kosten, maar
<de domenee zei Zondag
//Als de meester maar geen last van 'em heb," viel
ze haastig in, //hij is zoo ondeugend
//Wel kom an, laat naar je kijken 1" sprak de ver
blinde pleegvader. //Jan is wat speulsch, maar dat is
niet vreemd op zijn jaren."
//Hij is zoo bretaal," zuchtte Naatje.
„Och, heerejee, dat gaat er wel uit als hij maar
eerst bij een baas is; dan leer je wel een beetje op je
woorden passen."
't Leek er voorloopig weinig naar dat de profetie
zou vervuld worden.
Geen grooter rekel dan Jan Gracht. Op school
trachtte men te vergeefs hem in bedwang te houden.
Altijd kattekwaad uitvoeren, altijd vechten, maar
leeren, leeren, daar kreeg men hem niet toe. Zoo hij
in de gelegenheid was, droste hij en liep met nog een
atuk of wat rakkers de straten af, zingend, puisjes
vangend, voorbijgangers beleedigend, kortom alles ver
richtend wat tot het handwerk van den straatjongen
behoort. Het pleegkind van Hein werd ongemerkt een
doortrapte deugniet, de schrik der dienstmeiden, de
kwelling der politie. Geen dag ging er bijna voorbij
of Duisburg moest klachten over hem hooren, en
menigmaal kwam hij tot zijn droefheid te weten, dat
Jan weer een paar uurtjes in de kortegaard gesleten had.
Zag hij hem bij die gelegenheid toornig aan, dan
achold de rekel hem uit en heette 't hem liegen, en
als hij, kwaad geworden, den arm verhief om den
onbeschaamde te kastijden, dan liet hij hem 't volgend
oogenblik weer zinken: hij had dat opgeraapte kind
zoo lief!
