A
M
JBBq suojq JBBI0 pp 'iaz ua uaraau spiqd tiapoA ajBq
U8B uossnq naa do ftra pq figj <('aljinpp:)joj pq// uaa
ua japjoojuapuq amaiq" ftra apmaou na pjooqjooA
pq do uaddq aqiq pm ftra ajjsnq 'uapajj a; japsu ftra
ftz ajquajn uaoj 'uanuiMiaAO a? aAjaz qoir ua uaqqnjp
-japuo a? uaSmpjoMiBBAAaS JBBq ftz uaaqas SuiuuBdsui
aqfqaqosuamuaAoq pm 'qtjquaSoo naa s^qoajs qooQ//
•uaSa} ftra
ftz uajqqq Sooq ua pnoq Sizft 'jaaqjB joa ooz 'uijsjoa
jap uaSoo ap jooa qi apiaAinq 'uaiz a; ubb uaAa
JBBq apSBBAA pq 'jqBBUiaS uaqqaq a; poj§joq uaq
-fqaqiniqaS uap bu 'qi uaoj jubaa 'uaSuoAApaS uaqqaq
sopBBp uiABjQ jap Suipnoq ap qooj ftm noz 'ubbjs
a; jaau naSoo ap jqBBzpoouaS piu ftm 'jau uauuiq
jbbu ftm jaAonaSaj jqoaj aip 'uozSuppiui apuaiaojS ap
psq ]y uaojA uapSapSui uap jbao ua spBjdqz uaAaqjaA
JBBq suaAau uapajj apfqodaS ap jbao puajajqqos raoojp
-pno§ apuazuBjS naa sp jaiA 'pjnnpjoqaS UBBqjooA
ap ui puBqojj ua uaMnoSauajj uba suadcAA ap pm
paajq pzmo ufqamjaq pui 'Suna|qpno8 jbbaaz JBBq ua
japuaAflooq apojS pq ftq 'ppz uapaajqaq paraas uba
suassnq pra uaa ui ftz pz uaAaqaSdo jag pjooq pjj
•uaAMiosjaq ua uaftajoaoB uapnoS pra jqipaq 'uajftd
-b!jpuBAA uaiadjnd ap jbbu 'praaouafl piaM aip spooz
'jatuBq apooj JBBq m uaajp JBBq puoA qj -ajqasjaaq
saga ua uaajapai jbao piaqpuaqiAApAA uba uftqas
uap japuo 'utabjS ap aoq jsiaa qi 'uapjOAi uoz aauoja
•uftz qi uBp pusraaiu pp 'uajoMzaS suopq jbbjq paq
]b jubaa 'uaraau a; ubb janqs uap qfiqappirauo uapAaq
lira noz ftz jo 'sjapun piu apqoBAAjaA ua pAA ooz
uiabjS aqospjj ap sjamrai apuaq qp -qajpaA Sooq jssq
jbbu fira qi jaSaq jsSub uba puajappis ua aadaoiaS
piajy niABjr) ftq qi piaAA japi uaSsp aSiuia^
61
jjnz uBp 'uaputA uaSojpaq ua uappaA 'pppaSmapj
uaAjaz n ft° qnz 'ubbS uado uaSoo amu bjb jbbui 'uajap
-UBq aj paoS ft8 paara suaqj 'uooz amjB uftra 'O"
•msupo uaq biiojj jbbjq aqpAA uaqosia uaqnz Snjaj uaj
-qoajiooA ap n uba aip uajapa aggqonzjpz aip jy//
„•uapajj pom sjjbbm
-jooa nu qi pp 'pjBBjqiaA jajqoa uaqqaq uapy//
qqonz uaqftpiJBras uaa pm ftz
uiBUjaq (('p8ipinqa§ uapjoM aj j uftz praoqaoj JBBq
pom paa 'jssq adpq pop) 'paiq jaq 'iujb sauSy
jooa ua uapsS azuo p jooa ooz 'uajaajp pai piaqppft
mu paora pq 'uaSuajq aj Suiiauuijaq ui pinf uu
SuiSSazjooA aip rao 'jBAaq uapajisiara jap appiq ap
aip 'japBA uftra uba pSajjaAo pao8 pai sbaa pjj/»
<(^jbbj§ puajaaSaj sjb UBp uauunq pp qi
noz aoq ua SusSjapuo uftz uba uappaj noz puaqojj
qi pp 'pjadsjooA apooqaS uftra ftq spaai pin ja sj//
"Snjaj pgipjBBAAjuojaA pq quojq <(jjapaora uauaqai
pBp ui uapaq§bb[ aqpz pj ftra ftS junq aojj//
<(-piz apuia pq piu
jbbui 'uiSaq pq pAi nam ubajbbaa 'qbja puaqaq uaa
-do pap jqaqd ua jqaaj uba jqfimjb aiAi jub
,j pjoorajapaojq joop jqjarapuBjqaS uaiqassira
'uoojquaABiQ uaa uba ppjaip joop puaqaapS 'uaAaj
uaa do uaiz uaAjnp Snjaj jnnsuaAjap Ain ui ftS jpno^
qoojg uap paaAiaS uftz aj paoS japq pq si 'iraoq poop
ap sjb ua 'jioq ooz qbba si uaAaj pq jqoB fSipoou
unap aau jjaaq ua yaaj ftq 'susq; jbbjij dpaip soopap
-uiq azap sp SuiqjamuBB ui sjqoajs piu SuiSpAdo Mn
uiBA\q ua uapf aj [ua uap jaquof uaSaAAaq aj puaj
-a8ug uba Suiuoj uap mo SuiSod uaaS pp sb^*
uaraaouaq aj jaSpAdo uftz p) ftra jqoozjaA pin
jazp3 uap qoo ftq jjaaq ug <(-uaq8iu aj poj8 ua
78
kleurig licht, lag daar het trotsche slot, ingesloten als
een schitterende edelsteen, tusschen de hooge, blonde
duinen, op welker hellingen en toppen de bronzen
beuken en de forsch getakte eiken, als zwijgende reuzen
uit den voortijd de wacht hielden over het sluimerende
landschap aan hun voet.
«Te midden dezer vredige avondstilte weerklonken
-opeens snelle, vaste schreden en mijn hart bonsde
van geluk en jammer beide, want ach! die vlugge
voetstap, hij was mij slechts al te goed bekend. Ik
hield den adem in en trok mij zoover mogelijk in de
schaduw van den boom terug, die zijne donkere tak
ken beschermend over mijn hoofd uitbreidde en wiens
geurige bloesemtrossen bijna mijne gloeiende wangen
raakten, terwijl mijne oogen angstig over mijn kleed
gleden, uit vreeze, dat ook het geringste geruisch mij
zou verraden.
«Maar de eenzame wandelaar trad op de linde toe;
had hij uit zijne vensters die op den slottuin uitzagen,
mij in mijn wit gewaad herkend in de schemerende
-duisternis
//In een oogwenk was hij aan mijn zijde en hield
'hij mij in de armen terwijl hij mij smeekte hem ook
te beminnen, zooals hij mij lief had. En ik maakte
mij niet los uit zijn omhelzing was dit niet het
morgenrood van een nieuwen dag vol eindeloos geluk
en de gouden sterren kwamen langzaam te voor
schijn aan den wolkenloozen hemel van donker azuur
en trilden als bloemen uit het Paradijs tusschen het
dichte lommer, alles was doodstil in het rond, zelfs
geen voorbij zwevend koeltje verbrak de sluimering
der natuur, alleen de nachtegaal zoDg zijn tooverlied
en dat ruischte van liefde, vrede en eindeloos geluk
75
gij het allen naar den zin moeten maken, terwijl gij
ten slotte niemand zult kunnen voldoen. Weersta de
verzoeking die over u kwam, dan zal de strijd die
gij moest voeren met eigen wenschen en het belang
van anderen u hebben gelouterd en veredeld. Ach,
verban slechts alle zelfzucht uit uw hart, en gij zult
•overwinnen. Verwek geen burgerkrijg, maar offer uwe
eigen wenschen op aan het geluk van uw vaderland,
als ik voor dezen."
Bijna onhoorbaar waren de laatste woorden gefluis
terd, blijkbaar kostte het der spreekster moeite ze te
uiten, terwijl haar zoon verbaasd uitriep:
«Gij moeder! daarvan hoorde ik nooit iets!"
Zij knikte, sloeg de smalle handen voor de vermoei-
•de oogen en eenige oogenblikken heerschte er een diepe
stilte. Het zilverlicht der maan gleed door de hooge
vensters en goot zijn zachten glans over de bleeke
vrouw die met gesloten oogen in haar zetel leunde en
■wier pijnlijke ademhaling verried, dat er een wonde
was aangeraakt in haar hart, voor het oog der wereld
sinds lang gesloten, maar die even als zooveel zieleleed
mog altijd in het verborgen bloedde en schrijnde.
//Het was mij steeds onmogelijk er over te spreken,
het deed mij te veel pijn, maar nu gevoel ik, dat gij
alles weten moet," fluisterde zij eindelijk.
Weer heerschte er eenigen tijd een diep stilzwijgen
toen vervolgde zij:
«Het is reeds zoolang geleden maar het heugt mij
nog zoo wel, al zijn ook jaren bij jaren elkander op
gevolgd in hun cirkelgang. In de natuur is alles af
wisseling, de welige herfst volgt op den stralenden
zomer, de ijzige winter wijkt voor de liefelijke, alles
vergoedende lente, maar het menschelijke zieleleed
'.v'i.- j&j
HHÜ
