apjajs stjojq jrb.iq jbbui 'jaau qi quoz soojapB^//
•naop aj
puaisafl SnjpjaA uajojsaS jaSaoiA jaq na uaqaiqjaA
a} uapuaq aqe 'ajqosta pnapojj uba jbbiq uap uba
'jaajj ufiz uba rasBU jm aip 'uajapuBBj^ uba jbbjq
nap uba apoq uaa 'uapjaojjaA uaoj (iaa jbbm 'juBg
jaq do tuapaBfj aj joq jaq ubb uaaqosjaA jbb(J//
qfqaSuo raaz joaa japBA uaqfqjapptj
unq uajBAA uauoz ap jbbmjooa tuaSuBAjuo aj uajapa
aqospuBjjojj uba apjuquaaj ua uadjaw aj do puB{
"I°HU! U81°18 na uajqojnq uio Sbz^uo jaiu sjjaz qaiz
suojq japaojq ufiz jftAuaj 'puBjaag ut uooj uajsSooq
uap spaai jam uap uooz jBBq apjaoA 'apuBBAA fiquu
jaaz pop JBBq fiz }Bp 'uaiz aj put pq sbaa ugv/
•apap aj puaraaujm fiqjaiq JBBq ujBMq 'dauSmaj uaS
-naqafl pq ui suaqj fiz pp 'usiapuBtq^ put SsjpjaA
pq 'uajqoaj aufiz uba uajBjqjaA uaop aj uaqBAiaA qftpAA
-nq qfqaSuo ufiz joop suojg jbbjq uajqoBJj ua ubb§
japjaA fiz noz 'psq uafluBAjuo uooz JBBq jooa lajia.v
pq noMnoSauajj uba uiabjq ap tin jbbui pBqjatj
qi uaip 'uiaq jooa uaAaj aj uaajjB 'ppjaM ap joop
uajaSjaA mo nappa a Subj ua japirq aip jb qi psq
oujbbS aoq 'uapjooqaq lira fiz UBp jaara spaajs ftm
uajqpqosjaA jqoBtn ua jaa aip 'joq pq uba subjS aip jb
'jpz fira jooa sjb uoojj uaa SiuiaAA uaAa qi apjaaflaq
uajaputq aufitu jooa 'ajjiBms jip fira pp 'piNj//
■SuiuoAj-qasunoog uap uba
jajsnz ajspno sjb JBBq ubb jsiaa pq daqosjEBiS pq
piAjaA UBp ua ua8[OAdo jioou sup uapuoq uajapuiq
aufim 'uijsjoa uaa8 sbaa qj -saps qi daajflaq suBqg
■jsuioqaoj ap jooa qi apjaaq ua uaSoo ap uba lim qaop
-puqq ap paajg uaoj, ■uaquoqosafl paq jip JBBq jazia^
ap jap ua paapaAO uatuBuafljia aSjjjaAY japuoz
18
•jqoBjq aqjajsuaznaj uaa joj uapioAA uapnoz 'pSiuaaiaA
'fiz jbbm 'uaSSipaau toopjqoBui UBp aip ua 'paaus
-joop 'apjafluqs uaaquio ja aqpAA pjooq apuapuiqjaA
ap nam ubajbbaa uajfid japunq uaqBAaS apjBB jaj
uaa do uaqfqafl 'ppapjaA ua uaptaqosaS 'aip 'map
uaa uba uauoz ap japuo uapuoAaS uapjoAA fiz sp Si[
-BzdmBj pqqnp 'uaqjoA apuaqiqosiaA uaqossnj uaqos
-jaaq uapuBjsaoj aqpz sp SipjBBAASuaSfrqqaq daiQ//
•uaSuBAjuo Sbjs
-qau nap 'pop pfiAAafl uaa jbbu uapiaj aip uaSuiSod
ajp ua jqBBraaS qfipSorauo SuuapqjaA ajapai 'pufira
-japuo jpjOAA JJBBApAA 8jp JOOpjBBAA 'UOJbC 8|8A JOOA
uauuBqjaA aj apajA nap Muaiudo mo 'uanoq aj joods
Sipaojq uaa ppqos ua SuipAip spamSou mo uauuiAA
-J9A0 uaa[p qoop 'uaSfuqjaA aj aip mo uapaij uaqftj
uba uaojaq joao ua uaqosp SniuoopjOA a8ipaojq uaa
pnaq unq do atp 'uaSuipmoqau aufiz ubb jajqac psq
ufiz pappa ufiz sp jbbj '°ojjoo uap uba uapAAniS ap
japuo qaaAAzaq Bufiq jpz pp 'qpA pjj -SuippSjaA
mo uadaoj aip qaajM ua paq uba uaimj ap uazfijjaA
'ajqasta fiq aip spaojq uamoojp ap jiq -uajef aSuaj
'aSuBj jooa jppqos ua jpapjaA Sfuq ajapai sjammp/
stud uaqp joj uaAfqq apajA uaa§ mojBsp qoo nap jaq
paom'ajBM ooz jip uaipuj (tspquapjOA apjpzjaq ubb
aauojj ua apjaq Joop uapuoqjaA 'ppqpuizaSsuaa joop
SijqoBra 'uazfijjaA pbjs ajBqpapuo pqua uaa suaa 'uaq
-sjds pBj apjpzap uajp aufiq qooj aip 'map uapjpz
-nap uba uauoz joop jqpAoq uajp qooj 'uajsaAAaS
aSipusfiA qBBA ooz japuaqp 'uappqosaS 'appqqojq
-J9A aip p jm paom 'SuiSSazjooA uaa jaq sbj^u
„•jqosm jjaaS jqoBjpuaa IjoojS qpA upjq uaa iqBBtn
jqoajpuaa sjqoajg// uaApAAag ap sSubj apospj pq ua
'AinBjqjajqoaj ufiz ut az fiq apmajq puaajaA ppunqjCid
S8
84
bliezen het steeds in Friesland smeulende vuur uit
alle macht aan, de Avenessen kuipten en stonden
met hunne strijdkrachten aan de grenzen en het Sticht
vlamde op veroveringen. Van alle zijden grijnsden
mij ellende, bloed en strijd toe, zag ik tranen en
rampen komen over mijn Holland, dat ik liefhad en,,
dat alles door mij, ik alleen was hier de twistappel,
want stemde Graaf Floris toe in het huwelijk met
de jonkvrouw van Vlaanderen, dan was de vrede met
dit land en Brabant verzekerd, moesten ook de Friezen
het hoofd in den schoot leggen, waren de andere
staten gedwongen de rust te bewaren en was alle
gevaar, dat uit Henegouwen dreigde voorbij. En
Béatrix was zoo schoon en beminnelijk, aan haar
zijde moest het Graaf Floris gemakkelijk vallen mij
te vergeten, terwijl hem, als hij in zijn verzet bleef
volharden, den banvloek trof en de rampen hem
dreigden te overstelpen. Heete tranen stortend knielde
ik neer en smeekte om licht, wat hier de ijzeren
plicht van mij eischte.
i/En het antwoord weerklonk weldra in mijn hart.
Ook hier werd van mij gevraagd, wat mij het moeie-
lijkst scheen om te volbrengen, terwijl de hoogste
plicht voor allen: om den eens gezworen eed van
trouw te houden, voor mij misdaad werd.
sliet gravenhuis en mijn land wachtten op mijn
offer, zij het dan ook ten koste van mijn levens
geluk. O, ik weet het wel: er zijn velen die do
hoogste, edelste aandoeningen van het menschelijk
hart: vrijheid, vrede, vaderland, liefde opoffering en
plicht slechts met minachtend schouderophalen be
groeten, zij die zoo denken zullen medelijdend op mij
neerzien en het woorddweeperijzal spottend van
85
hunne lippen glijden, doch aan hunne woorden hecht
ik geen waarde, want die gedachten, zij moeten van
hoogeren oorsprong zijn, zij zijn immers slechts een
anderen naam voor de eeuwige verheven waarheid,
wier glans onze kortzichtige oogen verblindt en wier ge
wijde gedachtengang het ons bijna on mogelijk is te volgen
Zoo ras de gelegenheid zich voordeed begon ik
met mijn echtgenoot te spreken en een vreeselijk
tooneel volgde.
////Als gij zoo kunt denken, zoo spreken, hebt gij
mij nooit lief gehad Agnes!" sprak hij op een toon
als ik nooit van hem gehoord had, ik beefde voor
den blik zijner oogen, kromp ineen voor den klank
zijner stem, "dan waren al uwe woorden van
liefde slechts gefluisterd met de lippen, klanken die
de wind verwaait, die geen spoor achterlaten. Ach,
maar dit kan immers niet zijn, slechts éen woord en
alles is vergeten, zeg, o zeg, dat gij mij nog lief hebt
"De stem begaf mij, met mijne wanhopig ver
wrongen trekken en onnatuurlijk strakke oogen moet
ik er wel als een waanzinnige hebben uitgezien, doch
ontkennend schudde ik het hoofd, het moest immers
zoo zijn en aan de zijde van Béatrix zou hij zijn
levensgeluk terug vinden.
"Ach, welk een stortvloed van bittere woorden
overstelpte mij thans, vol vertwijfeling en namenloos
wee hoorde ik ze aan, maar toch ik bleef zwijgen
en eindelijk werden mijne handen teruggestooten en
was ik alleen, alleen en verlaten in de bitterste,
droevigste uren van mijn leven.
//Radeloos zonk ik neer en snikte om een enkel
woord van vergeving, een enkelen blik van liefde, er
klonk geen antwoord, ik was alleen.
