U9AT2q uauaojS ap joop
(aaj«/L 'uaitfA. uapoin TW na
"ju^oaaspioon nap nan naSiora
l%ax[ qoou im u£s uapay*
jaoiSspiaqosjB aqfijoojA ap quojq
naddq annnq uba na puajjapBA jaq ui naSjOA noz
•'paaj ua Sjoz uba [ua 'uaAaj Shbj naa dojBBM 'jsmoq
-Sniaj apjaMnsjaS naa uba 'uajiajnapjaq na toaoi uba
uapraooip na aoj piaqfuA uapjnS ap uajqomf fiz qoo
^snaAaj sap iaojq uap ui aannam aSijqoBjq 'najjBjs
-aS naSoqaS aip nap naaapna Sou qoo toibaa jg;
•pricuS napraaajA do na
33Z up laAO jaA qoo nap jaq fiz 'aura ("iia naa uba
jbjS jaq jo piaqfuA ap :nanuiAv aj paoS ajsSooq
jtp fiz najjqoBjj pfnjaaj napiapiOAaniaA do Son nn
na 'jqoojsstnjq uap ubb Suimaujaap unq Joop pjOAV
uapoqaS snaqj uaq aip 'naAjaMiaA aj piaqfiJA ap jqosia
-agdo ufiz aj jaaq unq joop japuoz napajs ap ui uap
-noq aj jmqos Ssp ua ibb[ qo;z aoop 'uio jqnjaS jam
jaq sbm uajaA 'najjqonz quip uapiBq japuo aip aa
uaiBM ua|3A Sojj -ufiz uannnq aj SiqqnjaS mo si qasia
ajsjaa ap naps iooa piaqfuA jBp 'ua 'uajqoai aqfijaS
jam uajoqaS nfiz fiJA naqosnara ape jBp 'nadfuSaq
tioz qfjjapma nam uijbbai auaA jaaz Son sbm pfij ap
'uadooqiaA aj uajqjaMaq fiz jBp 'pnaj qnjs jaq jam
uaq jo napnoq aj nanaSiajfij pSazjuo jqoaj jaq pjazi
pnBraain 'naSnoapaSjoop naaraaSjB jain Sou 'si jaMiiiS
naa fimaABjs ajja jap 'jasaq jaq sbaa qooj jbbui
'najaipjsBj sjb jaara jain 'naqosnara sjb napjapnaqaq
snaqjja uaq jo uaquoqos piaqfiiA ajaaqaS naSuooq
annnq uaiaaq ajaA jfiMjaj 'jqoszjaA jaaA finaaABjs
annnq ua piajaqjaA Sipmano nanaSiajfij aap puajsaoj
•ap sjiojg na jj raapi^ uba naSnuaaSaj apuaSazaS
III
<d PÜHB 08 na 'naAfpq pp jbz na aptnaaiA naa
fira si 'napajjaS si sjaajd ufiz m aip piispojj uba
jBBir) ap ua poop si pnqaS jap qaq qi uaip ajp^v 9G"
jqaaads aip jam sauSy saararai
sbai jup 'raajsuajsaaS aauaa uaaajsing jaq sjb pnoq
na jiq 'raajs apuaqaquo naa aa jqupq 'uapfijS jjaoA
pusq ufiz ui Sau naa fiq jfiMaaj ua soj qoiz jqasra
fiz jbbcu aoj uapaooM ajsqfijajqoojsjJBq ap JBBq
jaajsinp ua uarajB aufiz ui JBBq fiq jtnjs Sirainjsuo
•sfud uaqja joj ufiz aufiz ap jsaora fiz 'uapnoqaq
iBBq fiq jsaora aajqoa ua 'Snaaj jaara jaiu uoq fiq
'najapa uaaoAizaSraBBS ap ubb qfijadaoaaaquo saararai
raaq puoq apjnq uaraouaSuBB ap 'qooj ua sauSy
uba saijaaA jaq jara uadooq uajaora noz aip fiq
sjb uaopjOA uauunq uapnoz jjuq u[iz jqoBtn ua aaa
uaaS jsp 'jsiaa spaaj nu fiq jaMaoq 'jbbj aj 'jbbj aj
jaq sbm suBqj qoop 'uaSajdpBBj uauunq aapaaa uaq
fiq pnq 'qoB 'apjjazjaq uaquads uappuq jap raaq aip
napy -jqaBuajuaj uapnoq uaa ui uaaaopaaA ua uaAfiis
-aaA uaop uaddouqraasaojq uajojsjuo «qlpaAvnuu ap aip
jaSsq ua dfia ap usp uajaiA jaaq ufiz do aajpq uauaaj
aiBq jfiAAiaj 'aaau JBBq do fiq Sbz aoM soojamBU joa ua
uaqqius jqoaz uaa ui uapaoOM aaaq uapSipuia aaijj
,<i 9MIA\ 'aW!M 0 'uapiaqos pfipn
jooA suo UOOJJ uaaS jbbj 'jiAAjuaufiua rao UBp jaq
aop 'do jaq jaaS 0 'pfij jaq si Sou 'uapaajaSdo qfp
-nado jaiu jjS jfiz Sou 'jbbj aj jaiu jaq si Soj^//
<(-qaq uazaSaS paooMjappii uftra qi nu 'nap
-aaj noz Snaaj qi jup jaiu snp Sjoa uaramiqosuasaaq
aSijsSuB aAvn roo uaqoBjraijS fiS pnz suaa 'sba\ jojsuaAaj
suo ui Avnpsqos uap jqoij jaara aa jap 'uazfiMaq jbz
jsraoqpn ap 'fira joojaS jbbui 'uaiz aj pjaoapaq ooz n
poaj Siuui ooz fira jaop jaq 'SuijaAap arajB ufijy//
901
110
beloften van de vorsten ontvangen, doch daarbij was
het ook gebleven, de godsdienstige geestdrift van ko
ningen en ridders was bijna geheel uitgebluscht, men
dacht alleen aan het Heilige land in zijn laatsten wil
de verwikkelde toestanden in eigen landen en staten
namen thans aller aandacht in beslag en slechts zeer
weinigen toonden nog belangstelling voor het lot van
dat ver verwijderde land waar thans de stilte der
woestijn heerschte, nadat het zoolang had weergalmd
van de strijdkreten der gansche wereld.
Daarop hadden de pauselijke afgezanten zich recht
streeks tot het volk gewend en dit en de poorters
meer bereid gevonden naar hunne dringende vertoogen
te luisteren. Vele steden rustten op eigen kosten bo
dems uit en ook Ziericsee dat zich nooit onbetuigd
had gelaten als de oproepingen tot den kruistocht
•weerklonken zijn wapen met het kruis, getuigde
er van gaf aan het bevel gehoor, thans was de
dag der afreize aangebroken, nog heden zouden de
kruisvaarders vertrekken. Het waren geen ridders hoog
van moed en edel van wapen die zich tot den tocht be
reid hadden verklaard, deze werden te veel door hunne
onderlinge twisten bezig gehouden, doch eenvoudi
ge poorters en nog veel geringer hoorigen en huislieden.
Ach, velen van die laatsten zij waren zoo arm en
zoo oudJaren lang hadden zij gezwoegd voor het
kasteel of het klooster, hun rug was gebogen onder
de snerpende geeselstriemen, velen misten een hand
■die hen was afgekapt of een oor, dat zij hadden ver
loren toen zij zich van den banpaal moesten losscheu
ren, waaraan men hen had vastgeklonken, nadat zij
hunne ondragelijke slavernij getracht hadden te ont
vluchten. Wel was door tusschenkomst en onder de
107
Er komt een zwarte nevel voor zijne oogen, hij
voelt alles om zich heen wankelen, minuten lang en
toen hij eindelijk weer tot zichzelven komt is de
slanke gedaante verdwenen en stort hij met den
kreet: „Agnes, ook gij!" den slottuin uit, naar bui
ten in den eenzamen nacht.
Als iemand die door een onverwachten bliksem
straal verblind, door een nieuwen schok het gezicht
herkrijgt, zoo waren ook zijne oogen plotseling ge
opend. Witte van Holland is dood" die eenvou
dige woorden, zij hadden in zijn hart een licht ont
stoken, dat als een brandende fakkel al zijne wen-
schen en plannen bestraalde, dat hen blootlegde voor
zijn zielsoog en hem deed beseffen wat hij beoogde.
Geen hoogverheven doel, doch eigen hoogheid onder
den dekmantel eener verheven roeping.
De rust in Holland had hij willen herstellen door
onrust op te wekken, krijg voorkomen door burger-
strijd.
Leugen en schijn was alles van het begin tot het
einde, waar hij zijne blikken sloeg en huiverend be
dekte hij het gelaat met de handen.
De hooge beginselen van Graaf Floris, zij waren
niet het erfdeel van zijn meest beminden zoon. Zijn
zoon! was hij nog waardig dien naam te dragen,
nu hij bezweek bij de eerste verzoeking die over
hem kwam?
Waarom moest hij juist de eerste plaats innemen,
waar zoovele wegen voor hem open stonden?
Zijn gansche leven met al zijn hoop en verwach
tingen, hij had het gaarne afgestaan, als hij daar
door de gebeurtenissen mocht uitwisschen der laat
ste uren. Doch het was te laat, morgen zouden zij
