ua 8ma} uainra anfiz uaqaM ruBMq fiqjajqaip qi uaoj
jbbiu 'MTioqaS duiojd uaa sbm iajj -puoAB uajng uaiaq
-nop nap ui 0jsjo]q p|iM aip 'apiaqas ^p JBAao ap ubb
saaido fira jooa sinqjqoBf pno uaa jo jo sbm jajj//
•pjooq jaq puaSfiMz Sooq /Cjbj\[
•pnoq fiq
apgjOAjaA Il(jpBq qi uaoiziA q[9M uajooq fig qi^.//
j jaaiq aip quojq gyjsguB aojj
(<j najassiog uba jaajp
1(-si jaara 8q
-laq sjaiu aiM MnoiAquof naa uba uajqoBMJaA pjooAquB
qp uoq qj (jJBBMjaiu 'ubb jam ,ia ^qoaq fig jbbj^//
•pnajazjBB fiz uogaq ujbbeu
'aaqqaq siuaqaajaq fiz }Bp 'suo jjaa[ qjaq 3Q«
qaoq fiq aqBAjaq „(jiqasq uaguiuftqosjaA ubb
'uajqoizagmooip ubb fig jo uapM a'4 ojqosna.w qj"
•ubb maq fiz 8bz puaSsj^
(<(j nanaoiziA ubb
fig yoojag /CiBjq -uaoizu naa pnoAB 09194818 pBq qj
•napnoqdo qqquagoo naa sjqaajs n appM qp •pnazno.y
naMUBjqquaM ap pgooA jBBq jaz j/Cjbj\[ jain saaj^//
•siajsuaA auiajq
ajqaBiqaSuBB jnnni nap ui gooq 'jap uaa uagaj fiz
apnuaj 'uazfi.i a} do nauaqos naqaoq ap ui aip uaMnp
-Bqos apnagiajp ap jooa puajqonjA j|uq na 'gni.iapjoz
apunajsag uaqjuq bjjbmz joop na uajjoqosaq ajaqnop
anfiz jam 'uapajjaq jsaoui pgooA JBBq uba qajjjaA ajaq
-tnos jaq fiz s|B guiiaAinq uaa jCjbj\[ piAjaAo spaajg
•saaMUBB |ao]s uaa jssq fiq jfiMjai uaiassiog
uba uo8aq (/jb pfij mu uba qqquagoo uaa fim B|g"
•qBBJM
«pjiM uba jajjo]qoB[s gqczdcuBJ jaq sjb jo uauapiaq
.«pno jap sajajsaud uaa s{8 uiaj soojapams 'pBBMag jim
661
uajapuB nap ubb uaggqjaau 4B[d qfip nap s8ub{ uag
-ijaAo'ap jaq ua gBBjiapuiq ui uajnqos ua uaqqoqsuaq
-JBA ap uaqossnj qi apgaj aiABjg uftcu uba jj|aqa(j//'
•puagaA
-JB pjooqjooA jaq qoiz 'pnojy uogaq ,,'djop bjsbbu jaq
jBsduapuauA japa^aq jam gipfijqfqag Bufiq sup uajqiaj
-aq ua uapajag uapjaA ap jaAO sjBA\p ubjbm fiy\//
«'PnoIV 838A\
^•paogjooA ua ui ja jiz fiq jbbeu 'uaguuds jajaq nap
jm qfijuooMag uaqossu ajoojg ap jBp 'jaM jgaz nam
'jdiuqag-si jagoA ap// '8ui8 jaau ua do qajjjaA ufiz
uapajqos ajoojg jam aip 'uajassjoy; uba joj 'auaiuoq
-aguBB Mnaiu ap daij i(j pjBBMtu jaajj 'ooz ai2»
-quojqjaaM jajsuaA ufiz
japuo jaiB[ giuiaAi jBp 'duiBjsagjaoq jaq joop ajqBBM
-juojaiu sjjaz fiq jfmiaj 'jusqajg jbbu jqooj ufiz 501
ajqBBui paajag qaiz fiq jooa uajsnj aj nam agiuaa
mo 'jagaj ufiz do qoiz fiq djam jij uaqaus ufiz uba
piaorajaA ua joop pjapuiqaguo maq jaji 'jbbjq nap fiq
puojs fiq jsung agooq aqjaM ui jsim aip 'jqoBM a(j
•qoinq
-uapuBg uap do gnjaj gup nap uba uaqajquBB jaq jooa
jjoq mBMq ua jjooa ga.H ufiz fiq ajjaz pjajsinpg ua
jqoBAiag uaqqaq aj pftj uagiuaa gou b^ 'jbao maq joj
puiM ap gaojp jBiqaguapuoq ua uaiaoq uba iaopg jaq
sjqoajs 'pjs jaaM sbm sa]|B jbbui 'pjooqag psq paog fiq
jo puojg uap do joo ufiz jam apjajsin[ 'jb gaajs fiq
'jajjajqagpjBBMZ ua Ainaajqasagsgfijq uba uaraaujaA aj
qqonjag MUBp uaa fiq apuaara sdBjqsuag -gaM uajoojg
nap uba pjapfiMjaA puia paog uaa BjpjaM uapjaguqsuaaq
jnoqqsq jaq joop aip uapudfiz apuajaquojq ap sgusj
sbaa assaua'jj •guqqoii apjajsagjaAOuagaj ui qoiz uap
-japfiMJaA uapiaq ua qnjppuuq aqfijajjBq uaa 8ojq
^61
198
»Het wordt toch licht, eindelijk. Eo nu, Mary, mijn
lieveling, vaarwel, blijf aan mij denken terwijl ik heen
ben en geve God ons een spoedig weerzien, mijn
eenige zonnestraal!"
//Gij kiest een somber beeld," zei zij na eenige
oogenblikken met een diepen zucht, //zie, de zon is reeds
weer verdwenen achter de wolken en het is donkerder
dan te voren, het was slechts een korte lichtglans."
//Hoe zijt gij zoo droevig gestemd, dat is toch an
ders uw gewoonte niet?"
//Ik weet het niet, maar een voorgevoel zegt mij,
dat u een ongeluk dreigt, ach, wees toch voorzichtig,
om mijnentwil."
//Ik beloof het u, om uwentwil, doch ban die zorg
uit uw hart, welk leed zou mij kunnen dreigen, zoo
lang gij mij lief hebt?"
Het terugkeeren der Gravin maakte een einde aan
het gesprek, met een buiging nam Renesse weldra
afscheid terwijl Mary het perkamentenboek weer op
nam met de wijdvermaarde historie van Ogier van
Ardennen, door Jan Boendale, waaruit zij bezig was
Gravin Elisabeth voor te lezen.
Weldra echter werd zij in haar lectuur gestoord
door de komst van een lijfknaap, die jonkvrouw Scotte
"verzocht, indien de Gravin dit toe wilde staan, een
«ogenblik bij haar voogd te komen voor een dringende
zaak.
wGa mijn lieve," zei de Gravin, //en keer straks
terug om onze geschiedenis voort te zetten."
Mary boog en volgde den lijfkaap naar //Mijns
Heren kamer."
Het was of het licht met haar naar binnengleed
zoo onbeschrijfelijk lieftallig stond zij voor hem in haar
195
kant van het dorp. Al gauw kwamen zij opdagen."
//Zij, wie had hij dan bij zich?"
//Wie? wel Renesse natuurlijk."
Van Borsselen stampvoette.
//Wel, zij namen dan een hartroerend afscheid en
Renesse zei, dat hij terug moest, anders zoudt gij ach
ter het fijne van de mis komen."
//Dat zal ik, zoowaar ik leef, hij zal het ondervin
den!"
„Toen trok hij af door het veld en IJsselstein draaf
de voort. Zoo ras was hij niet buiten gehoor of wij
renden Ghisbrecht achterop. Mijn voorhoede was al
met hem slaags, hij verweerde zich als een baarlijke
duivel, dat moet ik zeggen, maar eindelijk werd hij
toch ontwapend en gekneveld."
//Goed, goed, verder 1"
„Zeker, hij ging verder, maar onder de schuts van
Vianen. Zooals gij weet is zijn neef, Johan van Bosin-
«hem afwezig en op diens slot zijn aardige vertrek
ken waarin zon noch maan het ooit wagen hun licht
te werpen, daar heeft Heer Ghisbrecht tijd om te
bekomen van den schrik."
«/Maar het zal ruchtbaar worden. Ik had immers
«nders bevolen."
//Het zal niet ruchtbaar worden. De slotvoogd van
Heer Johan is eens door Vianen gered uit de handen
van struikroovers, hij is hem toegedaan met lijf en ziel,
Baarbij hebben wij zorg gedragen, dat hij het gelaat
van IJsselstein niet te zien zal krijgen, dus uw Edel
heid kan gerust zijn en in vrede met het beleg van
IJsselstein aanvangen."
//Dat zal terstond geschieden en volgens mijn be
lofte ontvangt Vianen het slot, hij heeft het verdiend,
