uaiapfiAuaA a} qoiz Sooja jo[jsa fiq jfiMia} SuiuaopfOA
pea pq Sm paqjp^ 'najpAaS pdclnjp gjapq uaa
jaaAi sbm 'peq pgiauag rraMnoipBM p; «paop uljz ui
jbbui 'uaSfmz 3} aiaq nep jBBjg ajquow gtpsBjj
•joo pq at psig nap azap paq „'ufiz aq
pftjq jbbamio uapaorajaA ufira pp '9AaS jaraaq aQ//
•piBBwnj nap uba uooj nap joop pgjapS
8U!Ai sppJooMjnB i('pgip[nqasjaA uapnp aufira uba
dBqosuaqai naaS n naq qi qoop 'jqosnaM fiq aip
uaAaS nagnuapjaqdo apt! auiBsfl JBBjg uap |im qj;«
,/uaSuajq uapiooAi japno
pin uazap ui uapaspaS aufira jmp qi na qfipdfuSaq
-no fim si ppj (jnaddsnspo jBBuapjoora uaip fifl pi[
moiBBM na apapraasjj uba jaajj naqqaq niaq pra na§
-join uazap qaoj (IS puoq qaidsaS qfipAAnoipaA 'quip
qpAV i naquozag puoiS uap ui fiq aiBM sp 'Ssm fiq st
qocq na uapp na uapoq 'sppuaiS pm piaqazjaA sbai
jfqqjaA ufiz aoq 'paM fig "SqiaA raam pin aqfipog
do sjjaz nu qftz fiS 'puBqojj jbbu uapom Tim 'idnus
-po apmapaaM} naj si fiq 'napjsag puoqjaA uaa azooq
uappni ppjfiMpgno yaaq poop apBMg
naAinqosiBBM a; n mo jap qfipaëia rasAiq qjv/
:naoj ap°[OAiaA na qpaS apap
-maBjj uba jaajj uaMnaiu uap fiq aposuaA» rapyf
•napoq iooa ia noz aip
'PPpfusA na uaizjoop paq naunB[d anftz aip 'raa|iaBjj
uba qjig ua naSapgno iaaz p maq raBisq apA\ uba
praoqgnjaj ap 'uauoz uagia jaufiz uaa jooa uauaqas
-agaoj guipizaq aposnaMa® jaaz uaa maq pBq apap
-maajj ap 'uaddq ap do qoiz paq paBj|o^\ jaajj
((quAaaA fiqjap qi aip poqd ajnp uaa spaajs sup
si pq 'uaAia noz piaqqfqjaaq aip japaoiq ufim pp
'pBq pasuaAvag pfpp japBA jaajp ufim .laazaoq 'ppcq
IS
jfiMjaj 'paiqagspoa-i agB| na agooq pq pm napiaoj\\
uba puBj pq ua 'daoosuag uba piaqqfqjaaq ap pm
'uiapjasspj a; p]s pq fiz Suupo aAsgspinjq sjy
•uag
-uqwj, uba Buqapg apraaoiaq piaquooqos JBBq mo
ap 'aujoo^ uba poajqfay uba aMnpaM ap 'puBjaag
uba uiABiggmq ap pra apiau paajsguiAOjaaA ufiz
suBq; ua uapps noz qfipMnq apaaMq uaa BipjaiA aip
'pq sbaa qao; fijj -uapaiq a; ubb apjnq unq piBBM.
-n.t uagipoBmiB nap rao lapuuqp uaguoipiaA apuB[
uap uba uapqfquaizuBB ap ua uaAagag paaj qlii.iapin|
uaa piaM jg- -paq uba aaz uaa ui aqgspj uap ui
jojj pq uba uajBz ap uamraoAAz japj uaSsp pay
•qoipaA ua pq apjoopq pno|y
<(-qaq pgazag qi sp aop snp 'uipAinp ojbai uaa si
AvnoiA aip 'sBniBq pq ui suo naga? 'spqoiy uba ap
'poBjsag JBBq jaaqag fiz ^gusf siapus 'fiiA piAag uaag
ui JBBq pBg -uaAag guipiaps JBBq jbz pp 'uappiq
ubb jainjs uagqiaq nap jBBp fiz usq uep 'uaqBAAaq
guaijs ua uaguajq raojaqoaojj jbbu apiajag'paog japuo
JBBq pB{ f]8 'yajpq MnojApajnq ap pM ua uapnoq
a; piu pjooM ufiz uaqaqaj jaAonaSaj jjaoqaq nam
•uaguBAag aip pnoq fig 'ufiz pom [ija UBp aqpAA
'Hjajpq ajapuB ap p« 'uaguajq poop jai puoisiaj
fig pB| paq auaa ag "uapj uaA8[ unq rao 'si joao
gouguqpzaq aqasuiapjasspap uba aip 'uBm uaipaz
ap [bz jBBp 'poajpjog jbbu n ysagaq fig 'pnojy//
•uaAag a} ua[8Aaq
ajapBU maq mo uadaoj qoiz fiq pno{y Ainfpq pij
UBmspBBj ufiz ua pjaM pasjAjaA maq uba qp
pp 'daajgaq fiq piapqsgfuq ufiz jam qnjag maq
aposuazA jBBjg ag 'uaAagagjaAO sbm spaaj pjs pq ua
ff
40
//Mary, mijne Mary!" barstte hij eindelijk los, "bij-
alles wat u heilig is, zeg, dat uwe woorden niet
waar zijn, het kan niet zijn. Zeg het spoedig, maak
mij niet krankzinnig!"
Maar dit zoo vurig begeerde woord werd niet ge
sproken, alles bleef doodstil.
"Wat kon u hebben bewogen tot zulk een gruwel
daad, waarom zoudt gij.... Neen het is onmogelijk
Mary
O, die wanhopige kreet vol eindeloozen jammer!
Was er zwaarder straf denkbaar!
"Ik heb het gedaan, vraag mij niet meer, ik moest,"
klonk het met een stem vol versteende tranen, //o,.
wees barmhartig en maak nu een einde aan mijn
leven, heb nog eenmaal medelijden door mij te laten
sterven
Maar geen staal flikkerde voor hare oogen, geen
dolk werd getrokken, zwijgend wendde hij zich af
en zwijgend wilde zij gaan.
In doodangst klemde zij zijn mantel tusschen
hare vingers met den kreet:
"Wees nog eenmaal barmhartig, ik weet nu, ik
dwaalde en was het werktuig zijner wraak. Ik kan
niet langer leven met de herinnering aan zoo groot
een schuld en toch kan ik niet sterven, ik trachtte
den dood te vinden, maar ik kon niet, ik kon niet!
Het water was zoo donker, zijne golven zoo kil. Ach,
voltrek gij mijn vonnis en nog stervend zal ik u zegenen
O, van allen, van de gansche wereld, slechts deze
oogen niet met zulk een blik op haar gevestigd, de
zen niet! Was dat zijn stem, zoo koud en kil, was
dat zijn gelaat, dat meedoogenlooze strakke, waaruit
de laatste bloeddruppel scheen geweken? Zij verborg.
41
het gelaat in de handen, als uit de verte kwamen
zijne woorden tot haar:
"Is dit een nieuwe vond om mij als moordenaar
te kunnen aanklagen en staan uwe vrienden op wacht
om u te komen verlossen Ga thans, Mary, ik geloof u
niet meer, in geen enkel opzicht. Ik vergeef u met mijn
gansche hart, dat gij mij tot een rampzaligen banneling
hebt gemaakt, die moet zwerven van oord tot oord,
zonder ruste, zonder vaderland, wien het erfgoed zijner
vaderen is ontnomen, wien het zelfs is ontzegd de lucht
te ademen van zijn geboortegrond of te werken tot
heil van zijn volk. Dit alles vergeef ik u, doch nim
mer kan ik u vergeven, dat gij met mij hebt gespeeld
en liefde geveinsd, met haat en wraak in het hart.
Moest gij, juist gij, de liefelijkste van allen, het
hoogste, heiligste gevoel, bevlekken alleen door uw
aanraking? O, had slechts een vijand mij die wond
geslagen, maar gijWaart gij mij open, ridderlijk te-
gengestreden als mijn tegenstandster, ik had u kunnen
achten, hadt gij mij fier teruggewezen, uw gedrag zou
verschoonbaar zijn, doch zooveel grenzelooze dubbel
hartigheid Uw tegenwoordigheid, zij doet mij thans
huiveren, nooit heb ik gevreesd voor den strijd met
een leeuw, wel voor de aanraking eener glinsterende
slang!"
O, die ontzettend wreede woorden, waarom had
hij ze gesproken, waarom had zij, ofschoon half be
wusteloos verstaan 1
"Men dwong mij, het was een strijd op leven en
dood 1" snikte zij eindelijk. Hoe vernietigd klonk haar
stem
"Dan hadt gij onze verlooving moeten verbreken,
niet mijn bruid mocht de deelgenoote zijn van een
