j uauuiq jaiq pq sbm lapmp aopj 'naqnq jBBp pq sbm
jaquop aojj qqonj jbbu puaSfiq 'jaAoiooA qoiz °ooq
ua uado uaqmj najnoq 'auiajq jap naa pip fxjj j pjax
-3M apaqaS ap pq ua pBBuaA 'saps °orpaq ua uaS
-naj 'jbbm qoo) 'jbbm asp pq sbm oo£ j pspS ufiz sbm.
qaajq aoq '}qapaq pusq ap pcu ua8oo aufiz puq fijj
•qaiuaA pq ui pppoop jaajq pjj
<(jpaapsira qi jbbu suBqj (jm
PjsSjba 'o 'qiaM uftra uaaps ua saps si pjj -8aMJapno
u jbbu spaax apiapgjjjA pq sbm sjjaz *joo SipiMaS
naa uiaq apuaaj azap 'jbbjq nap fiq uaSuBjaq smr
uapnoqdo japuoz apiajdaq apiyv\ J'Jjnof 'uauioqaS
sbm Snippaj ap ug "aaSippMiaAO iqomq aqjap ap
uoq pBBJiaA siqoap 'uamouaSui piu poniiaojq aiBM
fim japuo£ "piaqJBBM ajapiq 'apoA 'piaqjBBM jbbui
'qaajds ooz qi pp'uizubbm uaaS si pq// 'puazaj papS
ufiz do ajqospaS aip 'fiz appaqiaq (1juaau 'uaafj#
•uaqnap a; cuo
puiljjaSuo ai 'qfpagotnno sbm pjj "pBBJiaA pq ubb
uaqqaq pap uaaS uoq fiz 'jm ja fiz Sbz Sipjnqosao ua
iqoBzaojj (jdooquBM ua perns joop uapiOMaS Sinuiz
-quBjq fiz sb^y qsSuB uaSuaq ui fiq dau j/Cjbj^;//
(ij uapiaq siio aaM
'fiui aaM 'qiaM ufiui uaapB sbm pounaoj^ uba Sup
-adtuojjaAO a(j 'uapuBfu omu ubb pjaAapfljaAO n qaq
uaaps qj j fim poop 'assauaqj uba UBf 'fiui poOQ//
:paiq uaSidoquBM uap piu Snxa;
qaaM fiz jbbcu 'pn jBsq jbbu uauiJB ap ajqajp fijj
•uauuiMjaAO 31 JBBq JOOA.
pjajaM uaa mo 'uaAaSaS uaqqaq noz iqoBjq ap uiaq
'IJopaSui uaqqaq uoz uaAaj Mnaiu uiaq fiz joopjBBM
'daqosSaipsq nfiz ui aopazaSjaA ap|iM uiaq 'pS[OA
-aS sbm jaiq pi inaq fiz pp 'qnpS puarapA\paq |OA
68
uaj3ip[djaA noz auop uaj ua
uaquiz uaaui paap JBBq pp 'iqoiM uapooj uaa fuaS
-Sa|do uauunq psq poo jasq fiq aip 'pjp apiBBMz] ap
sbav fiz 'SuijqoBjaA aip ua 'uaAjap ai puaq ufiz aoop
apjnaq Sip jbbm piu sjpz JBBq fiq pp 'jaazooz JBsq
apqoBjaA fijj qqoaj pBq fiq ua JBBq apqoBjaA [jjj
^uaaqjBBAV 'uaponp aj uaaqjBB^
•uaufij adjaqos JBsquaqsirauo ui piBBq
-jaaM Sbz ppaq JBBq fiz uijbbm uapnoqaSjooA JBBq
fiq psq pSaids uaa 'sasqi pq piM fiz 'SuiSipjBBMpo
-J8A ua ujooi ufiz ui paaMaS SipjBBAiqoai sbm fijj
•piaq pq ui iqasu
uaiJBMZ ua JBBq uaAoq piuaq uaiaquop uap pm
'aSmuizu8BM uaa sp pSssfaS 'aipqapooq uba paaiao|S
'apnoq uba puajaAinq 'uaiz a; do japuoz 'puapquBM
SuiS ua dooquBM aqlipjfuqosaquo ]Oa pajq uaa
aiqBBjs 'uapjooM apuapfius aufiz ftq uaaui doiojq fig
„in iqotï
-J3A qi 'bS 'pBBJiaA Mil joop pSipiujBA 'pSijiaqjuo si
ppa ua Sooq pa sa|p ui joo|aS ufiui 'uaAaSaS Sbjs
-apBuaS uap uaqosuaui ap do uaMnojpoA ufpu 'apjapn
pq pi uaAajpaS fim iqaq fiS 'jaaiu piu n qi UBq
uaAoopS 'uaajp ficu psj 'n piq qi 'nu ug uapap
-situ uiaq fiz jbbu uapjaSaaA a; uaq xuo uapuiqjaA pz
iqoBjq piu pp ua usq siqoajs pp fiq jbbm 'uapaiq pz
puBpjaaM uaSiuuiA uaq aip 'iqaMjaA uaqqaq pusliA
uapois uaa MapuBisuaSai uaSuaq uaa fiz pp 'suaAai
uaq MnqosjBB^\ -pnqos uapoA aufitu uba SiMnaa
jooa 'pjapoaSdo pnj ufpu ua pnqaS paA qaq pfii ufiui
pfiip 'pSBBMaS qaq uaAa[ ufiui pBuiSmaiu ooz qi
jooajbbaa 'puBjjapBA ufiui uba jojs pq qi pp 'uaSii
-qoijdapaiu aMn Saz ua ufiztjq an uba nu Lira Bispo
qaoQ -6i uaqfipoSxaA ai spiu joop aip pnsppraqos
Zf
38
om bevelen te geven voor de reis naar Holland.
In eene eenvoudige woning, even over de Vlaam-
sche grenzen, zat met het hoofd in de handen Jan
van Renesse hopeloos voor zich uit te staren. Zijn le
ven was gered door zijn schildknaap, die hem zwaar
gewond wegdroeg uit het gevecht, toen de snel vallende-
duisternis nauwelijks vriend van vijand liet onderschei
den. Zijn leven was gered, inaar moest hij dit een geluk
achten nu alles wat dit leven waarde gaf hem was-
ontvallen, nu het verraad van hen die hij had vertrouwd
hem tot een gebroken man had gemaakt, nu de felle
haat van zijn doodvijand hem had vernietigd?
En Mary Nog altijd klonken die woorden, die vree-
selijke woorden welke hem wakend en droomend ver
volgden, hem in de ooren, die woorden hem door
Hendrik Wissel toegeroepen terwijl zij samen op leven
en dood streden.
//Jonkvrouw Scotte heeft haar belofte gehouden,
haar daDken wij onzen zegepraal. Zij was de vertrouwde
van den ruwaardDat had uw trots niet vermoed, ha,
ha!"
Zijn hart kromp ineen. Het was niet waar, het kon
niet waar zijn. Neen, duizendmaal neen Het was een
vond zijner vijanden geweest, of zij was misleid evenals
hij
De deur ging open en een witte gedaante] gleed
geruischloos naar binnen.
Kon hij zijne oogen gelooven of tooverde hem slechts
zijn verbeelding zijn goudgelokte bruid voor oogen
die hij zoo innig liefhad en nog een oogenblik te
voren gewaand had nooit terug te zullen zien? Hij
durfde het zich bijna niet toefluisteren die gedachte
43
Een sombere herfstdag rees aan den hemel en rid
der Hendrik Wissel reed langs de puinhoopen zijner
nieuwe bezitting met al hare gronden en aanhoorig-
heden hem door toedoen van den voogd van Holland
geschonken: het jammerlijk verwoeste Moermont.
Er dreef iets op de grijze golven der slotgracht,
hij kwam naderbij en zag een witte gedaante, waar
mee het water speelde en die, door hare lange, gouden
lokken in biezen en rietpluimen verward, belet werd
verder af te drijven. Haar doodsbleek nog in den
dood wanhopig vertrokken gelaat was omhoog geheven
en de laagdrijvende wolken lieten er hare medelijdende
tranen op neerdruppelen, zacht en stil.
//De witte vrouw van Moermont, zij heeft den
ondergang van het huis niet willen overleven," mom
pelden de dienstmannen, doch hun meester bewaarde
ontzet het stilzwijgen.
Hij had de bleeke doode herkend die vergetelheid
en ruste had gezocht in de kille golven. Vond zij
die dus?
Doodsbleek werd het gebronsde gelaat van den
ruwaard toen hij dit bericht ,vernam. Dat had hij
niet verwacht. Mary [voor hem verloren voor altijd,
juist nu bij haar als zijn werktuig en medeplichtige
in zijn macht waande. Hij sloot zich op in zijn ver
trek en verleende den ganschen dag niemand toe
gang-
Doch tegen den avond kwam een renbode die zich
niet af liet wijzen en de tijding die hij bracht scheen
den ruwaard zijn kalmte te hergeven, althans hij be
richtte eenigen tijd later den Graaf, dat IJsselstein
voor het geweld der Hollandsche wapenen had gebukt
