ap jbbu q|OA pq ajiqot)|A soojadopj deqospaoiA
ap jam fiz uapjapunqjapuo suBqj ua uaAaSaq juBg
pq do sinqpeBi pq jbbu qoiz uappsq fiz 'uauioq
-a§ pBjs ap ui /fng uba uajUBzaS ap uaiBM uapajj
(jqjoA azoojapBi pp '[apB uaSoqaëiaau
uaip 'uapizaq uauunq naq uoz aiM 'uajoq aj uaaq
uaAvupBqos ojjbanz ap joop ufiz ajqoBtu fiq jaiq noz
uoz aqja^ <j uajjaz noz paojS ui Mnaiudo muA apjoop
-aSjin iBBqufiqos jaq aip ,'quoA ap jaiq sbaa jbb^
•Suijsiuaq
ua jsm pro qoop 'puaqaapS jjbuis joop 'piapmpiaA
aauoi joop 'apgnaiA japuoz 'dooq japuoz 'uapaq pq
'pjaA\ uapoqaS uaq pq sjbooz napjBBAUBB uapaq pq fiz
uapjiM uBp 'uapSiaA uapioM uoq uapajiaA 'apraooip
-J8AO paojq pm 'pq 6jqoa[s sp 'pm jbbu uapSfiq
fiz 'aoj suaAiap 50; jqBBiuaS apaom siauoAiaq aufiz ua
jndaSjm puB[ pq psq 'apjaaqjaAO puaqojj tiajsf apoA
-ooz spaar nu aip '§fiiq apuapaoAuaA 'aqfipsaaiA 8(q
•uauiBA\q uaq jbao aip
p[3A\a8 pq ua latutuBf nap jb [jq. uaddojq uauunq aj
uaëBjs japans pin dsqosranjg ni Sou mo praaSjB aj
'uaAOopS jo uadoq uaAjnp aj °ou mo apaom aj 'apaom
uajiBq ap 'ynsiaA uoibm uapjooq a<q maquap uba
-inp a-j jaaMuaSaj ubb japuoz qoiz uaSoq uajaA ug
•jqoaiuo ua °uio[OAjaA 'Suiqqmpjapuo uba qnf uap
-oiq pq japuo uagoq qoiz aip 'iiapfq uajsaora uapuaAaj
ap jbaa jam uapiAv ua 'uaAinoqosuBB aj uaAaoqaq puBj
-|Ofj uba §UB°japuo uap jam uappnq fiz 'Sbjs uap ui
uapBAaS jo jqnia88a.w uaiBM uajBf jap laojq uap ui aip
uaq suaAau'uapoop ap uazaid Siqqn[a8 uaq uapuajaj ap
jbbm 'uaSoq ap s8ubj uajqosini uajqoBjqiarauiBf uaa][B
'uaA|aMa8 ap uapjnA ububjj ua ua)qonz sjqoap '8ooqrao
uazaj uauojquBp uaaS qoop 'uaqiaq ap uojbaa jo^
Ifl
pqua uaa sjqoa|s qoop ajgjs adaip ajqosjaaq go^;
•do qfqapuia [jq ppiq jqoojraapB uadajp uaa pj^j
(<j uajauaSaz pom [j§ ua uaAjazn
jaajA jpJO^\ qqoBjq uagia loop uajqoaj aAvn JjBBq
-puBq 'piaqqfqaquBqjBuo A\n jjaAOjaq 'uaqqnjpjapuo
uajBj jam qoiz Ssm 'jjbbm uaAinaa spuis [j§ sp qjoA
[ua nag maAjajs jo uauuiMjaAO jaq jppS sunqj 'uai
-aAOjaq sa[p [im uauunq Sb[s uapuassipaq uaa jooq//
■qniaS uba Sup uajAnam uaa uba ufiz noz uajojgpnaj
-qon jaq aip piaqqfqaquBqjBuo 'uaqossiAijin noz psBcns
uapapS uap aip psidaSaz (('piaqfuA/r ua l(8uiu
-uiMjaAO// uapjooM aSqiaq ap fiq jaqaus uajdop uaj
-jBq ap ua uapufuqos ua uapiaojg Mnaiudo 'piaojgjaA
uajBA\ uauaqaajjij joj spaaj fiz jbba\ 'jBBp qoo fiz jo
'uappuBjq Japaj uapuoM ua°B[sa§ ap jo sbm japj
•piaqfuA ua piaqqfipquBqjBuo :jqoaj
-uaqosuam apfiAiaS ajsSqiaq jaq jooa apfujs uaj daudo
uaq fiq nu 'apuoqjaA piaqSijpAjsSuB a|p pp 'qaajjs
sjapjooqaoj jaufiz uajjsq ap jbao uaAaj pMnaiujaA
uaajaiqqoo jo sbm jaq ua uaddi) ap uba apaj appiz
-aq uljz maq apraoojjs uapjooM apuaiao[8 uj maSaAA
ua uaqqjAY japjaA joj pfij uaaS unq jaq fiq qoo(j
•pjBMjaA uaSaMZ
uajsgqpAjsSuB ap qoo 'pjooMjUB uaaS quop suBqj,
„jjizaq JsSqiaq unq sp pjBBAAaq ua paoqaq uappBq
JBBq aip 'siapnojooA auunq uba uapjia piaqfuA ap j[az
aqpAi 'fiz *uap8a[ sjapnoqos ap do SuiqosjaaqjaAO
jap qnf jaq suo aip 'uamBujuo paquaqosuam ajsSooq
jaq suo aip jjaz uajapBA azuo uaiBAV jajj« uajqonz
uajpz jbjS A\n fiq uajapuiq aAiin suaa pp aiqoup
-a8 ap fiq uaAiajs uauunq Sijsnj asp [18 jpnog*
•jqoBrajaAO aqosmBBj^
ap jaAouaSaj uajjajs aj jaSaj uaa sbaa qfqaëorauo
8tl
144
denken, zijn erfgrond opgeven? Dat ware schande^
eeuwige onuitwischbare schande voor land en volk
beide Al mijn invloed, al mijn kracht zal ik aanwen
den om die ontzettende vernedering, die onherstelbare
ramp van Holland te weren!"
Yol verbazing zagen zijne toehoorders elkander aan.
//Wie zijt gij dan?" klonk het eindelijk weifelend.
Nu werd het helmvizier teruggeslagen, op zijn wenk
de banier ontrold en terwijl zijne fonkelende oogen
zachter glansden hernam hij
//Wie ik ben Ik beet Witte, en was Grave Floris zoon."
Graaf FlorisDat was de naam die in het hart van
het volk opwelde, als zij aan lang vervlogen, nooit
vergeten dagen van vrijheid en voorspoed dachten, dat
was de toovernaam die den tijd terugriep, toen zij
werden beschermd tegen willekeur en niemand het
waagde hunne rechten en vrijheid aan te randen.
Graaf Floris die zijn land tot nieuw leven had gewekt,
die was gevallen te midden van dat bloeiende land
als het slachtoffer van zijn liefde voor zijn volk en hun
vrijheid
En thans was zijn dappere zoon gekomen, zonder
om eigen gevaar .te denken, evenals zijn vader, om hen
te redden nu de nood op het hoogst was, mocht men nog
zonder tegenweer het land overgeven nu hij was ge
komen om het te bewaren voor ondergang? Het uit
gedoofde vuur had* opnieuw vlam gevat, de zon brak
door, de uitgebluschte moed herleefde.
//Hollanders! volgt mij, gordt u aan ten strijde,
nog is het niet te laat. En moogt gij niet overwin
nen, toch zult gij als vrije mannen sterven, niet als-
slaven ondergaan!" t
Krachtig en fier stond hij daar, de held. De len-
145
tezon liet haar gouden stralen vallen op zijn omhoog
geheven edel gelaat en weerspiegelde zich in zijne
groote oogen, die schitterden van moed en bezieling.
Het scheen het volk bijna of de engel der vrijheid
zelf tot hen was nedergedaald om hen mee te deelen
van zijn geestdrift en heldenkracht om hen te voeren
tot overwinning en glorie. En niet tevergeefs was zijn
beroep geweest op hun moed en geestkracht.
Vastberaden klonk het antwoord:
//Te wapenOp ten strijdeVoer ons, wij volgen
u, als het zijn mag ter overwinning, als het moet
tot in den dood, doch altijd daar waar de vrijheid
wenkt, waar Grave Floris' zoon ons voorgaat! Heil
onzen redder! Heil heer Witte!.
//Heil heer Witte!" Die woorden zij drongen ook
door tot de stille raadzaal op het Sant, waar thans de
verdeeldheid tot het hoogst was gestegen.
//Het is onmogelijk langer weerstand te bieden,'^
herhaalde de ernstige stem van Claes van Bakenesse,
//een eerlijk verdrag is het eenige wat ons kan redden,
er rest géén andere uitkomst meer. Gansch Holland
is overwonnen, hier ware verdere tegenstand roeke
loosheid, wij mogen den vijand niet nutteloos uittar
ten, het is nooit schande doch steeds wijsheid geacht
voor de overmacht te wijken."
//De heraut van den gouverneur van Vlaanderen
heeft gedreigd, dat deze de stad zal bestormen als wij
zijne voorstellen afslaan," merkte de Overman van het
weversgilde aarzelend aan, //en dan wordt alles te vuur
en te zwaard verwoest, de wallen en torens zijn slecht
bezet, ook ontbreekt het ons aan koggen om het Spaar-
ne te verdedigen, ware er nog eenige kans om te
