n
ap loo a joop giqqaupjaq 'sauojBq ap apiaz <('jmoq
[jz jap fqq naq qi na jqoaiaj saga jraoq jap 'Q"
(('ua[aqjaA aqfgaqaniiaA jooa jjaAaj jojs jaaq jap *naiz
gaonag fiz naq si mop jaia fiz sjb nsAaS jez uba
uauuipuaiJA ajaq naa ja fiz aip guufiiqasaq ap uba
guigajsiooA ap fiq ja gj qi n 'uajjaz a; nado amsp
apraaaiA jauaa uagoo apuajajsuom gggqasiaAuo na jaoq
ap jooa guipnoqsmq apuajajjiqos lapuim azno maBU
-aguaa jain jsmf qoo jaq si jam qfqjnnjau Jjfqq ftz
jubm sjaiu jooa naqqaq uagnz jasqrao na ajiaoui fiM
jap najajagjaap 8oj^ pMnqosasaAiag guimaujapuo azap
na§aj ja nigaq jaq hba n qaq qi 'afjjapaoui 'Bp//
„•ufiz aqajds jioou gipiooM
-uagaj unq 'naqqaq najqoom suaa |ajA qfqjaaAA qooj fiAA
aip 'naA8[ qagqfqaSap jaq ui uaguiqqaMdo auiajq ua^
majagnoqjaA aj naAaoqaq jam fiM jap 'gaonag jsinp
J3A0 gnipnoqsinq ap jooa jainam aip do ja Jjfqq Jbm
na ufiz uaguip ape jooa ja uajaom uajuajq ua najsgis
*uflAV-npo8[ jsaora paodsnagaj uaip |a mo jjnaq
ajaq do nn aip 'asj nagaj sauojaq ap apgaajq ,,'pfij
najsjBBj nap ni piapuajaA jaaqag ooz si japaA ap//
•ajjqoeAUaA
napaj jam fiq aip 'jajqoop ua muoja jaufiz fuaqarajinq
ap jaAonagaj uapajjdo quip 'sjapua sja ooz jam fiq
uoq S8M smq uba (jq nn uajojsaggaAv azap fiq paq
piaqgijqoizjooA apuaqajaqjaM jam ua uaAOOjaq aj ap
-[aaM ajagaojA uba uajasjfqqjaAO ajsjaaj ap uba raaq mo
apjajsaoq jazdo sooq jaq uam jap paqag snan nap ui
jaq puq (Iiajsaaj\[ na jaajj// aMiijs jaapj -pjapuajgag
na najojsag jnap ap fiz puoA guigajsmajaj jaeq jog,
"sbai najaq aj ja jbm uajaq ubb8 aj jamaq apjaaqaq
-no nn aip jin mo jaajjod jaq uba apfizjaAO ap jbbu.
qaiz sanojaq ap ajjsaaq qajjjaA ufiz au qftgappirauo
LI
-apuoMaq auaa gipajs noz j aamjaap apajaqsara ajsjaaj
ap jin jnngg naa pA\ qaapg fiz piu jaaf jaq uba
jajuam azawp aip ap -ajqaajag guiqqnuaA-safsiaui
qooqos uba jjoos auaa ui spuojsuaa qi jap 'uooqaspiaaq
ua jsjaqiaga ooz 'afjqaizag uaa japuojaap qi ajqapjuo
'jqaajag sba\ puaAAag qfqajjodsaq azap puojs 'jgaajp
safjagoq ajjajd jam uapaoq agaj naamag|B uam nn
gooq jajara aAjaq naa uba paoq nap naa jsiaa qi
naoj jbbj\[ qasinqrao fvp joop ajqapjuo jam ujaq ap
jsiaa qi jap paajqag qosjaMjapno ua jamaqos ooz sba\
amap aguof ag pjasqagja uoosjad uagia ni uojqujojj
ajnajj joop qi p.iaAA guido^j-y aj uoijbjs jaq nay
;snp jajsing
•uagajjaA saga ja uigaq jaq uba at jaz qi qaog
jooz jaara fuajaorajno aj jsoq
uagiuinz na jaraBq agigazagno naa piaiaqjooA do fim
ja paq qj magizftM aj uiz ufiui jbbu azap jo 'uaflaoA
aj uajBMzaq aip ui lira 'naguijds aj mo napaqqfqiaom
ap jam mo juajBj nfira do 'piaqjqaAAagdo aufira do qi
apMUOJjiaA uaAoqnajaag -uaAaj jaq uaa <(j]d// naAag
uaguissauaA ag -gaonag nap jaam qi qaq 8aa\ uapuaq
-aqjaAO 'nadoojagjajd nap ub^ "apnaqaqno naqfqjnnj
-UOAB jaq joj 8ni8ian ajaquaajsjaaMno uaa [aaranaa
nn qaq qi jasra pMUqasjaaMag ooz lira nappaq uojbaa
puaqaq uojqnjojj uipniaj ap jam aip 'uapajaraaq ap
na fif -naizagja qaq naag aj uajmq jbbu mo uajd jip
uba ua qaq pjajsiiqag paaj nazfiM at jbbu jaiu qi jap
jammaf jqonpaS si jajj j paqag qfqag qooj jqaq ap
ofoj BfsaqMJp uCi[\r
•innp U9pf'[ OSp MU0H8NU0JJ
•araqog uajsjoj,
juanajmp 'joouagjqaa najaq naa amqog MiiojAaj^
20
nog maar een handvol klontjes en geen crediefc
meer bij den kruidenier. Het was vreeselijkMaar, zij
zag het aankomenmet een vriendelijk lachje en onder
allerlei vermakelijke verhalen zou hare moeder stroop-
balletjes in de koffie doen, die zij haar gast aanbood..
En dan, welke koffie!
De oude vierbeenige vriend schraapte te vergeefs
met de voorhoeven over den grond en zijn gehinnik,
dat van avond bijzonder droefgeestig klonk, had ook
al geen beter gevolger werd heden niet op klontjes
getrakteerd; het kon er niet af, zelfs niet ééntje.
Hij moest tevreden zijn met een stukje roggebrood
en het vriendschappelijk streelen van de zachte meisjes
hand over zijn mageren rug, eer hij naar de ruif in
zijn verlaten stal werd gebracht, bij hooi en stroo en in
het volle genot van den voorjaarsnachtwind die onge
hinderd overal toegang had en waar morgenochtend
het daglicht zoo vroeg en vriendelijk door de reten en
spleten van het oude getimmerte zoude schijnen.
Isa bleef op den eenen boom van het karretje, dat
op de plaats was achter gelaten, zitten en somber
zag zij neer op het plaveisel waar gras en onkruid
tusschen de steenen woekerde, tot de stem harer moe
der, die uit het raam der dakkamer riep dat zij in
huis moest komen, haar in die onverkwikkelijke be
schouwingen stoorde.
Toen zij boven kwam lag mevrouw Hornklou reeds
te bed en het was bijna donker in dat kleine, dom
pige vertrek. Van licht opsteken kon geen sprake zijn.
Dit was ook niet noodig. Isa wist prompt waar zij
alles vinden kon. Een smal veldbed aan iedere zijde,
aan de lange muren; een paar harde stoelen; voor
het raam een waggelende, ledige kist, die met een
21
dekje erover, dienst moest doen als schrijftafel, wan
neer de barones door eene opwelling van haar dichter
lijken geest gedreven, daaraan behoefte had. Een
tweede ledige kist, die met licht katoen bekleed en
versierd was met de resten van een paar oude over
gordijnen, waartusschen een spiegel met drie verschil
lende stukken glas, zoodat hij die erin keek zich
driekleurig mocht zien, dit was de kaptafel der
dames Hornklou. En dan stond er in een anderen
hoek, dicht bij de deur een derde kist -- allegaar
ledige wijnkisten uit vroegere dagen van weelde
waarop het waschgereedschap, onder een geruiten,
wollen omslagdoek verscholen stond.
Stil kleedde zij zich uit en kroop in bed. Zij was
vermoeid van de drukte van dien dag, waaraan zij
niet gewoon was. Doorgaans voerde Isa niets uit, maar
liep rond of zat te lezen. Als zij er toe was aangezet
zou er eiken dag genoeg voor haar te doen zijn ge
weest. Maar om stof af te nemen dat niemand hinderde,
zoolang het geen week oud was; de kamers op te
ruimen en op te knappen, die niemand zag dan zij
zelve; in die akelige keuken bezig te zijn, waar nooit
een lekker schoteltje mocht worden klaar gemaakt;
zichzelf op te knappen, terwijl zij niemand had om
zich aan te vertoonen en zelfs indien die '/iemand"
er geweest ware, met een zeer droevig resultaat
neen, dan was het vrij wat beter door bosch en veld
te gaan dwalenhaar toilet te laten voor hetgeen het
was en een scheur of torn met de hulp van een paar
spelden te genezen of als dit niet kon, met een
paar //galop-steken" aan te halen. Het kwam er im
mers toch niet op aan, hoe men er hier in huis uit
zag! Niemand lette op die dingen. En weldra had
