}ip apuaqjaq qj •uajqfjjd uadooquaajs ap uaqossnj uanp
-aojq 9ja2 uba }Bqos naa jam ua uassBira; uaioqosaff
-jBBq srapuB ap uba pi9°niM uapij.tt jam aip 'pajsBq
9j9§aoiA }gq uba a9[jBAA\noq ap sSutq uapaj fx^
■pjBBd apno apcuBqsoxaS jqoajs }aq
uba safqo[A auiajq jaxu 'uadB jcud uaa s]B pjBBqaq
SUO pUIAA aip pBD U9}S90UI U9Z9M fliA JBBAA U3JB4A
qfxppma Cim uaoj, "Saw uap ubb sjaqqxi ap jaAO ua
apiaq aSxpuiauo ap j9ao apjaxS puiM ap ua qsp si
qaajjspuB[ a(j 'Saajq JBBq }in spin s[B paoS ooz qx ua
'qaa[q SuaqprooAi japuozfxq qoo jaxspoq aqfxjappoS
auftra JBBp jaatn aj t UBBpa8uado puom uaa§ jaqaz
qx psq uap 'puojs ua;qoBAv a} uaqaA\ apuagfOAjsraa
ap ux fxxu uaaSjaq jsao uaSuajq a} uapjd pq ubb
jBeq uamouaSjooA psq jam fira qx sjy -aoq qaiu }SIav
jbbxu 'uapaz a; 8ub8 ux qajdsafl uaa }saq ufxra paap-
qj -xnajq amjBM 'aquBjq a.iBq qijquaSoo uaaS uaroj
-I8A uappiq sp°na} ap axp 'uapuBq ajqapaquo antajq
ap sjp2 qp puajaqqxq xüjb ufira jsbbu fiz jsz ua§
-UBM apooj aqossxjj qay\r 'qfijac Cjz psq uaxqossxj\f
•ua.xaAixiq paap fxra aip 'nfiz 'uapfu a} gxnjfxj uado uaa--
pra xuo ajuooAsaSuo aufira qfijufiqosjBBAV xioz pq Isbaa
pnoq jam jqajpjOA pq pp apuaSSaz 'jooAJBBp ajqunpaq
ftz jbbxu 'uajaap napiAv jaxspoq ufira pm aip psq qj
•uaijojax aoq xujbav nu fira qx uijbbav 'uapnoqaS uaqqaq
a} fira fiq uaqapsxaj nfxm apfqq qx sbax mojBBp !pum.
ajn§ uaa sbaa ja ua °ub[ qfipuxB} fira apjnnp °aAA a(j
•uaop a} uapaqoip'
-UBpmo ajjB japno }ip 'uamouaffiooA Sipap qoo qoo;,
fira psq qx ua J8ao fx in jooa spiu xa jaajq sxapuy
•uapnoq aj }ooxS fixu ua uagaoA a} aq[j|apfiiniaAUO pq ux
fxtn psq qx 'ixupy^ -qaxqaS uaaS susqijB sbax pxaqqfxi
-aqqcmaSuo ua piaqqlqaaf ubb faxpiUBj aqjxpapB xauaa-
LZ
sxnq} 'janiBqdBBjs aqassx.xj aSipazaS azuo jbbu uaSuBjxaA
ua siuxa^ja ]oa psq ufixu pj\[ jqfxpsaajA sea\ pjj
•uazB[qa8}m uaqqaq rxoz xuaps ua}S}BB[ ufiz paq }ip do
'ai}Biaua§ aqos(uo|quiopj jap pi| SipjBBMjaa uaa jaM
uaxqassixu pp uappsq uadBjsaS japuo ja uaqosuaxu
aqaiz q(i|u[jqosjBBA\ 'uajods aSixnuxos jbbu uajaapjoo a}
'pp uaSBpagpn jo <(iqan[aS« uapjaM }ioou 'najBM Ciz
s[B ua}oqosjaA ua pno 'suaqap axp pp prnjjiBq °uxq
-qaAido aufxxu joj apxaz qj 'pjaxq jqaxj }aq japuo puaM
~noj}UBM az qx uaoj pxaqqasxjjuo aip ajqap}uo qx uaq
-qoxjaS 'ua§BZ}ia qosijj 9A|Bqaq sa|[B ja axp 'uassBjpxu
ap ui uajst jjapas najiXAX uapa]ai[icnBj aqfipapBSooq
jap ua°uixuasBAA}xn a(j j jqotq uaa qjaA\ q "}daqaq
Sxpao[AjaAO aauiJBBp qi uaq SBBjaq ua ixxzaq jaoAaS
ujxj uba afquoA uaa jbbxu qoo axp 'puBiuax jooa ufxz
aj qfqaSornuo SxpnoAuaa qaajq paq jajj 'Sou lUBMq
a}s§ja jaq jbbj\[ -puojs uaop a} fxux jbm uaSaAijaAO aj
pjBBpaq tuo uadmjq paq ux BUJBBp ap[XM ua 'pjoqdaos
uooMaS uaa nap sbax jajoojS jaaA jaxu axp 'moqqosBAA
uaa ux }BB[a8 puaxaojS sxujagja uba ufxux appBBq qj
•uajxxjs aj uapauaq jbbu pxam ap uap do sjapuB spin
fxm jooa ja }bz 'paq uadiOMaS jxiua pq ux afpaoq
ua|in} Ainaxu ufira jaxdadxaop uba pspxqmo pq uba
spBjdui ua uaqojqaS psq (<BuiJBg aiJBj^# ajqoa qosap
uaa uaqqojpS paq pxj jaq jxxx jjaq uapOA araja aufxra
gxpuaqpjBq qfxpmsx fxz jBpsu jbbj^[ Saaxq uapusq
ux fxz }ap qnjs Axtiaxu qp fiq 'uauuaq aj SunapuoAxaq
apsuaj§aquo ua SuxzBqjaA 'piaq8ijai°SAMiaxu uba uaxpap
aj[B jb§ afjqoxzaS SxpuaAaj 'pms jbbjj maiz a} 8xzaq
aarajBBp puxq }aq aipamoa uaa sbm }aq jbbj/^ uaxjaz
paajaS pjaj ap do uapqxjjBppo} ajsSxpoou ap ua uaqqsd
-jin spjjojuad aufira 'uaqqajjjxu uazjBB] aufxm jasq
joop fxm qx jaxj sbaa pxaomjaA qx jbbq "uadooj uauuig
OS
26
om zich tegen de onverdragelijke nederbuigende goedheid
of tegen den toon van meei'derheid van anderen te ver
schansen. En onder de bij de familie Hornklou bestaande
omstandigheden, heeft Isa zoowel de eene als de andere
te verwachten van menschen, die haar niet kennen.
Zij wierp een zijdelingschen blik op mijn keurig
reiskostuum en monsterde mijne koffers op een veelzeg
gende stille manier, die mij intusschen verlegen deed
staan tegenover dit meisjeik gevoelde mij niet waar
dig zoo hoog boven haar bevoorrecht te zijn als een
lid van den meer gegoeden stand. De koffers zouden
later met den vrachti'ijder nakomen, zeide zij, want
zij had geen knecht bij zich.
Ondanks mijn heftig protesteeren pakte zij mijn
reistasch en plaidrol op en droeg deze naar de stal
ling, waar zij het paard liet rusten. Of ik al gegeten
had? Zoo niet, dan zou het voor mij geraden zijn
dit nu te doen, want wij zouden niet veel vóór het
koffieuurtje op Hornsholm aankomen. Nu stelde ik
haar voor met mij samen in een restaurant te gaan
middagmalen, maar dit weigerde zij beslist, hoewel mijn
verzoek haar blijkbaar aanlokte. Ik ben er bijna zeker
van dat zij zich met een paar medegenomen boter
hammen, die zij op eene bank in het doodstille plant
soen van X-Köping opat, zal hebben vergenoegd.
Ik gebruikte een haastig middagmaal op het stad
huis en juist was ik daarmee gereed toen de Horn-
klou'sche équipage voor de poort stond. Ik rilde. Het
vierwielig voertuig, met een bekleede bank voor ons,
beiden en een wagenbak achterin voor mijn kleine ba
gage en eenige «pakjes en zakjes," waarschijnlijk
benoodigdheden voor de huishoudiug bevattende, ge
leek eer op een vrachtrijderswagen dan op de équipage
31
te Stockholm, die nu ledig, donker en //ingepeperd""
staat, kroop ik op de canapé in de hoeken in mijn
dikke reisdeken gerold, bracht ik een ellendigen nacht
door.
Wat moest ik doen Hoe zou ik de zaak aanpakken
Hier blijven kon ik nietzelfs niet voor een paar weken
was dit uit te houden. Maar het ging mij geducht aan
het hart mijn mooie plan om buiten te zijn, in de
buurt van mijn besten man, op te geven; en dan
aan die vriendelijke barones in haar lachend gezicht
te vertellen, dat ik het in baar ongezellige, slordige
huishouding niet harden kon was ook niet aange
naam. Zij had haar best gedaanzelfs hare eigene
slaapkamer ontruimd, zooals ik van mijne //twaalfjarige"
kamenier hoorde; en het scheen in de verte niet bij
haar op te komen dat ik eenige reden tot ontevredenheid
zou kunnen hebben. De schouders optrekken over
sommige menschen, als zij er niet bij zijnde gebreken
en zwakheden van mijne kennissen af te keuren als
zij het niet hooren kunnen dat is misschien al te
gemakkelijk. Maar om de menschen hier, die zoo
vriéndelijk voor mij waren, ronduit onaangename din
gen te zeggen, hiervoor ontbrak mij de moed. Zoo heel
erg boos als ik voor zoo iets had moeten zijn was ik
nog niet; alleen niet prettig gestemd en weinig ver
kwikt, toen ik den volgenden morgen mijne huisdames
aan het ontbijt terugzag. De aandoenlijke, moederlijke
bezorgdheid, waarmede de oudste mij bediende en bij
het inschenken van de koffie naar mijn welzijn vroeg;,
daarenboven de onderzoekende oogen van de jongste
en de blos van verlegenheid op haar gezichtje, doof
den ook de laatste vonk van lust in mij uit, om met
mijne op- en aanmerkingen voor den dag te komen.
