sinq suaip ui a}SjaAQ nap uba qfqaMnq }aq nun }0}
fiz puq 'aa°HB|aq aqfqajgo}s '3qosiao]A}Bjd uba. pjtiA
-J3A uaaqn }jaq ua pjooq 'uaquap a} jaaA japuog
•piaqqfqiaa
a}di}s JBBq 'pnoqaqjooA puauaqaa}aq SiutaM 'jaqua
naa }aiu sua}sSooq qoo ua uaAaqjaA jajfiM} uarqa
uaAoq uajBM 'uo}qBBj Suipnoqsmq ap aip 'uaqjpqs
-Sbbja ajjB ui piaquiBBMqaq ua piaqqfqaSap aJBq }ubm
uaAuifym 'ajoojS smos 'ajBq do SniqjamuBB auaa
qioou aiqBBni ajsjaAQ ap Jbbcu fuaSnajq a} uaqosuaui
ap Japuo p]3§ }aq jsim fig 'naqazaSkraA a} JBBq 8ui§
-ipoouqn ap uapaquaëajaS aq[nz fiq °uiA}uo uauuip
-uaiJA apno jaiBq auaa Biado ap jbbu jaaq ajaqua
naa nap sjapuB qoou qfquaSia aiqdog paap UBsSqg
(<-uaSaiqa8
tuaq uba rannjsoq uaojgsBjS Miiam uaa }jaaq aiqdog//
<<(jpi9quaSa]a§ aqjoM jooa oog// „'pIoBBjAaS ua}a
ua} a)8J8A0 nap fiq ufiz fiAV ubb8ui uarooq a; uoo}
uazap do uajaioqjo ap praaajA }aiu iqajjsjOA sbm }aq
ug (((j uaqftqaq suaa }aiu afjauuodBt Mnam staiqdog at
tuo^j// stuos fiq SaojA 'raBM^aaga} }bbj}8 do smuaq uaa
3}8jaAO ap s|y -puadoqj Jooo }aq ui ua jBBq}soq pfi}}B
qoiz appaajq fiz }ubm 'uapai [aM sbm JOOAjaiq ug
•uajapuoM
-aq a} ajuuBM }atu uaiapaajq aiBBjj ua uapurais ajBq
jbjooa ua uaqatu a} ua}uami[draoo aiqdog Mnojjqnf ui
papjoOA jBBq qfi[jnn}Bu ia uaSaz azap !jim uamaou
snp|B jam 'uaSuajq uatuBMq qaozaq uaa JBBq jnap
-jajqoB ap loop smos aip 'pgnaf ajBq }m uauuipuaiiA
apno ua uajuBMjaApaojq amis iBsd uaa a}9uim ua}
uatu s|B }am fiz puq uassiuuaq uba Suijq uafha nag
*piaq}azaSMneu aSipaiqjaa }acu uajaAaq a§ipuB}sjaA ajBq
ubb apiuBBzaooqaS [aauosiad}suaip }ajj •natuBM3[ua°a}
11
-jaA }aq JBBq fiq }aoui uaoj, -s}jaqos uaaS fiz }bb}SJ8A
}und }Bp do "qfqaMnq uamouaSjooA ufiz uba °uqaap
-apaiu ap fiq 'puqaf? puq uapfij}s a} jueq }aiu pfiJ}s
ua}aaq uaa a}SJ3A0 ap }«p uaqa}jaA a} }sim
•puiq [azoouuo
"soopraa ua pjBBfaq 'qip ua }ooj8 uaa puiq Sipjuqas
-no uaa uba }saaui }aq fiz }jaaq qfqua°ig -uaSqsaAaq
a} SmSin}jaAO }in ua aznaq afiJA }in azap oio sbm
s}aiu ja ifiMja} 'pSnafjaA ua }qnjpiapuo Subj }japas
ufiz '}qoBjqa8 jaaq }0} na}8Ma§ jBBq joop SuBMp }ata
qoo UBp }aq fiz lpja}saoqaS uaqqaq |bz jbm 'a}uiBBqas
uba poA3§ aqfqaMnojA }aq }uaj}iuo afsiam Suof S}B
fiz aip 'uaSuipjOMJBBMaS apuajooqaq ao}JBBp ap
ua}}BA a} uaAaj }aq uba apfiz aqosiq}a ap }BB}S ui }aiu
-si uaSomjaAsdijSaq jjbmz jbbjj -}aiu fiz si }Bp jbbj\t
-appaaius uauuB[d azooq aip 'ja}8jaiJU}UOAB auaa
sbm muoja a}qoajs pjBBdaq uaa jbbui Son fiz sjv'
•aSiJOAo }aq paap
appiaf JBBq a}SJ8Ao ap uaip 'SaM uap uba ubbjsui
uaop ua}aotn puq 8ui}qoiJ apja}sa8jaAOua8a} uaa JBBq aip
"'Suipiaj aqfi]a}saaS ap ubb simaS ua puB}sjaA pjaqqiM
-}uo SmiaM uaa 'piaqSiuuiz}qoq uapusq auaJBAja aufiz
ui }saaMa§ }aij uaa S|B si fig 'aiqdog uba a}qoizdo
ua} qoo }p[a8 }ip 'muoja ajapus auaa uapaqSipuB}8
-uiojBBU |B (iuaqopBiv ajapua 'uaqopiqg ajapuy//
-"SmuizquBjq qfqapaz 'uapuoAaS qosuacu ptuaajA uaa
pfqjB JBBq qaq jg j uaAfqq a} sinq ui uiaq fiq Sou
^fqaMnq ufiz bu mo 'jsaq uba |BB}tijq pua}}az}UO aoq
jBBjq; ,i uaqajds piaqjBBM ap qosnaq qoo} UBp a}SJ3AQ
uap ua aiqdog Miiojjjnf aip jbao af}8Bjd }aq nog//
jJB J8A ooz
ua}SJOl[l uficu ug qioo UBp japtufuaSuo uaSoo aufira ui
sbm naAaj }ajj -pjnaqaS jaaAOOz sbm jg 'paq a} puoAB
99
70
verminderen hare toewijding schrikte voor niets terug.
Maar Isa begreep niet wat er in haar omging. Stil
ging zij naar hare kamer terug.
Toch was zij op eene vreemde wijze getroffen
niet zoozeer door het bericht der huishoudster, want
dit kon zij nog niet duidelijk in zich opnemen
maar door de buitengewone ontroering, die deze ge
toond had. Evenzoo als de barones, was juffrouw Sophie
doorgaans eene opgewekte, tevredene persoon, wel niet
met het bewuste stereotiepe glimlachje op de lippen,
maar toch met een uitdrukking op het ronde gelaat,
alsof zij over de geheele wereld en over zichzelf
altijd recht in haar schik was.
Nu was het niet te ontkennen dat de vergenoegd
heid dezer twee vrouwen uit zeer verschillende redenen
voortsproot. Bij de barones was die tevredenheid het
gevolg van haar sanguinische beschouwing van het
leven, met hare in de lucht zwevende plannen en van
haar levendige verbeeldingskracht, die alles zich ten
"beste zag keeren. Bij juffrouw Sophie was zij alleen
op stoffelijken grond gebouwd.
In het huis van den Overste had zij een welaange
naam, onbezorgd leven geleid; het had haar nooit
aan iets ontbroken en over de dubbelzinnige verhou
ding met den Overste had zij zich geen oogenblik
verontrust. De vrienden van den heer des huizes be
handelden haar zeer beleefd de dagelijksche bezoe
kers met een soort van vertrouwelijke, kalme vriende
lijkheid, terwijl de dames, die aan de grootere partijen
daar aan huis deelnamen, nimmer nalieten haar iets
vleiends te zeggen over haar uitmuntende tafel en
over de geheele, keurige inrichting, als zij de huis
houdster in de dessertkamer of op het portaal toevallig
67
liaal hebben gedaan van een halfwilden, tunischen volks
stam, waar de vader van het gezin, als zijne eerste
vrouw oud begint te worden, eene jongere erbij neemt,
zonder dat de plaats der oudste in huis voor het uiter
lijke verandert. Zij blijft het hoofd; zij geeft haar be
velen en wordt de moederlijke vriendin van hare jongere
mededingster. Dit verhaal schijnt Sophie voor waar
te hebben aangenomen; of althans heeft zij er de
voorkeur aan gegeven er die uitlegging aan te ver
binden, boven den anders onvermijdelijken stap, het
huis van haren meester te verlaten.
//Foei wat zijn dit voor akelige toestandenIk
ben geheel onder den indruk ervan en ik gevoel mij
-ook gansch niet wel. Ik weet zelf niet wat mij scheelt.
Als de Overste maar stierfZoo gelukkig zal de zaak
wel niet afloopen, vrees ik. Als ik weer beter ben zal
ik Isa eens gaan bezoeken. Zij zal misschien behoefte
hebben aan eene opwekking.
//Je vriend en tegenvoeter Örn heeft de bruiloft met
aijne tegenwoordigheid opgeluisterd."
Eenige teleurstelling had Isa reeds gedurende den
korten tijd van hare verloving nu en dan getroffen,
maar toen was haar geweten er nog slechts aan de
uiterste puntjes door geraakt. Andere gebeurtenissen
in haar nieuwe omgeving zouden dien prikkel maar
«1 te spoedig tot aan het handvatsel in heur hart doen
dringen en zich daar met ontzettende ophelderingen
hoe langer hoe meer doen vasthechten. Dit geschiedde
bij langzame opklimming. Dat juffrouw Sophie uit
sluitend de verpleging van den zieke voor hare reke
ning nam en wel op diens beslist uitgedrukten wensch,
