paap[a8 rann}soj[ja}uiAA AAnaiupquo} uaa ui sbaa BAg
-ua8uBA}uo 9i jsb8 jBBq rao uojbs }aq jbbu uaddq
ap do qoB|mi]8 ugg }ara 'uapjOA\aS ufiz 91 jazflAA U9
jgpno |99a ooz qiupnt uap jgpao 'fiz 8u;8 suaqj;
•uazfiM 9i jb 'U9TAA uba U9A9 ioq rao 'qaozaq qja uaA
■0898 japjo 09 ua}oisa8do ua8np arsjaa sip ui qatz bs[
pBq '091B] 91 maq fiq JBBq SimaSiaAA aSiqqaupjBq ap
joop piA uaSsjp 9} jaqfqiaom 8on aip 'aqaiz nap mo
IsSoB JBBq 01 JBBJ\[ -OoSbJA 91 91SJ9A0 nap DBA poBisao}
uap jbbo mo '1S99AA98 ijopiuq ap bu jBBra ajaqua uaa
Son jaiq «baa fig uauaipuBB qoiz iaq araqog BAg
•nazaos 9} na8niiqoBAAJ9A
appisaSjnapi JBBq j9ao rao uaqqaq apnoz pfi} uaqs
joopjaiq fiz na uaqiz ai naaqs nazaAA apnoz }0[ JBBq
S[OAjaA i( ni iaq aoq 'uazuiad J9aoj3 fiz jaajq apuaqiz
dojBBp na pjBBq nap jbbu afqinauiBj 8bbj naa qoi} fig
t/u9AJ9ipaq iona8
qja lain 'Snijjaisjnajai aqfi|a}JBras jaufim jasaq iaq na
•uaSuip J99A J9A0 piaqisnjaSno ap naipni// 'sbaa uauaA\p
rjaA isaaS aSpsuaipaS JBBq iBpBU 'apuaizpuoj 'fiz apjai
-sinp (i'ufiz nauunq jfqqlaA Sjnajd naa }ip noz }B^//
•;nBqipa[ uajazfi aSipnozuaa iaq fiq 'uarauA\q
~}in SipjBB inoqsjaqjaAAiiAA uba safqaqnara ap uooijBd
looj8 sqpAA do 'paa[qjaojA jaquop naa i9m 'auuo}ajo
praaojqaS 'iqoij uba 8mpaappq|aqnara na uaufipjo8 iam
'naosiUBjd iaq do iqoizaS iaq iam jamBquin} auaa qfq
-uaSia sbaa igjj qqouaSui jamBqdeB[s ajsq jooa Suiuoaa
9ioojS jap apuia ajapuB iaq iibb jamBqjaa8o| naa 'afsiara
a8ipuBq japnozfiq jbbui etuBzqBBjds SimaM 'a88n|A iaq
uba d[nqaq iam |aA\n9A9 fiz psq ja}B] najn jesd nag;
•nam JBBq uba uipnaijA ap uba aiqoizdo 09}
SBjpaS JBBq ni naSuajq ai SuuapuBjaA TiaaS suoqijB
Sidoo|JOOA 'fiz loojsaq mojBBp ua uapfinnaA Saqapucq
i8
•uaqsAaS fiq sbaa jbbq -jb8 ScmSao} dsjqa}
-naM ap 101 9ip 'jnap ap jbbu qqq jBuq paajS nu ug
•nadBjsaS naqqaq 9} 'uaaqB qoo UBp }aq fiz 'juBqipai
qp ni Bnfiq qoiz apmasqos fig -uaipuaqnq uaSuip
ajapnB ajaA Sou azap }am na Suqaopaq aip fiz daajS
-aq nu o 'uatuoqqn ua}Bj a} jaaz ai pi raopjapno
ufiz japnoz naop }ioq ai lain }qai}S[OA pSnaf ajBq ubb
noz jnajq uapiaqosaq aig j iqospaq Sinnxzdjaqos aoq
laaAAnp-aasnad oba aijadiup anfiz }am so|oq napjuSjaA
uaip do qqq napuajana]djaA naa djaiAA fig -psq ua}BpaA
najOA a} }joq iaq fiz s|booz isinf paq JBBq Son pno}S
-jBBp !pminja8do iam Son sbaa jamBqdBBjs ag -azfiAA
aqfqufid naa do apjnaqaS }aq qoiz laaAAjaA fiz uoSubaa
ajBq do appnsjq aimBBqos uba sojq nag majaisnora
ai aqojapjB§ ap ni safpao|q .iBBq na naqqaj} ai uado
uapB[ 'ua[ajjBqos ai paoS JBBq japno qfijaSiniqjaAA
fiz noSaq uaraoqaS Snja) jamsq anaSia ajBq up
j iaq} j qoiz
fiz aprasBqos aoq 'q jisog "iqoniA ap do 8ui8 bsj
aq 'uaraoq fim jjq snaa |aM no afjMnojA aSipjBB }Bp uoq
uaiqossij\[ iiaq Sssiqy amajq ufim iqsBm aopj -najaag
-ap ui dsnq snaa jaaAA qfijapuia f paoS si }Bp fismp//
:apiaz ua uapajAa} aiqinq fifj
*ubb}s ai ubb japuozfiq jaaq napno nap uaaqos }ig
•mjB nap jaAO SBfmjojiun ufiz ua pmaqjaAO
uaqaj}sa8nooqos naa }am pBj}nanniq aisjaAO nap fiq
mqdog AAnojqnf ua SuiSuado mojapaAA jnap ap naoi
'nBsSnaaq apjiAA fig -japuBqja }oi 8nipnoqjaA jannnq
SnqaqqiAAino ajapjaA ap uba ua Suiiaomiuo apuaS
-jOAisjaa auunq uba naSuaqjB ua}B| ai Sbbja azap do
pjooAAiuB }aq rao uaiojsaq jjaz qoiz fiq 'do puois fig
S8
86
«ogenblik voor haar het verstandigste wezen zou en
wat de minste eiscnen zoude stellen aan haar wils
kracht en volharding onder omstandigheden die, wel
beschouwd, toch veel erger hadden kunnen zijn. Ja
veel veel erger, als die aanval van beroerte haar
niet zoo wonderbaarlijk had gered. Thans was hij voor
haar een vreemde; ja, zoo wilde zij den man, die
haar zoo schandelijk misleid en opzettelijk beleedigd
had, voortaan blijven beschouwenhem, die van haar
onervarenheid en goed vertrouwen misbruik had ge
maakt, baar had aangelokt, maar dien zij zich daarom
nu gerechtigd achtte, met alle haar ten dienste staan
de middelen op een afstand te houden.
Maar toch schreide Isa bij deze gedachtezij beweende
haar verloren illusie en beefde bij de voorstelling van het
voor haar liggende dorre leven, dat misschien nog tot
overmaat van ramp een haar vernederenden strijd in
de toekomst bewaard hield. Zou zij dien aandurven?
Zou zij er tegen opgewassen zijn?
]n hare zenuwachtige ontroering droogde zij telkens
en telkens weer hare tranen, die in een oneindigen
voorraad gedurig op nieuw vloeiden en schelde ten
laatste om hare kamenier. Zij gaf het binnentredende
meisje een paar bevelen, en zoude er gaarne de bood
schap aan juffrouw Sophie aan hebben bijgevoegd, dat
zij wenschte in het vervolg uitsluitend te worden be
diend, en alle berichten uit de ziekenkamer alleen te
-ontvangen, door dit meisje, dat zij voor haar eigen
rekening had gehuurd. Want na den blik, dien zij zoo
Onverwacht op de verhouding van den Overste met
zijne huishoudster geslagen had, kostte het haar in
spanning om de tegenwoordigheid dier vrouw te dulden.
Maar zij wilde zooveel mogelijk elke opzienbarende
83
Als een verlossing, bijna als een juichtoon werd
de gedachte door haar begroet, dat hij nooit den drempel
tot hare kamer had overschreden. Maar het zou kunnen
■zijn, dat hij, over eenigen tijd, die trap af zou komen
strompelen en zijne rechten op haar zou doen gelden.
Neen, dat nooitNooitO die oude, dwaze wellusteling,
die zich als zulk een oprecht minnaar had voorgedaan,
.maar die voorzeker niets anders dan lage, dierlijke
zinnelijkheid op het oog bad. Om in zulke bewoordingen
-over haar tegen zijne huishoudster te kunnen spreken
en dat nog wel terwijl zij, Isa, hem met ronde woorden
gezegd had, hoezeer dat afschuwelijk verhaal in het
oude testament van David en Abisag, haar tegenstond,
moest hij al zeer min over haar denken
Voortdurend bleef zij bezig met het uithalen van
stapels ondergoed en andere dingen, daarbij alles door
-elkander haspelende. Nu zag zij haar eigen beeltenis
in hare herinnering zoo gelukkig, en zonder het minste
wantrouwen te koesteren, als zij die laatste onverge
telijke dagen op Hornsholm had doorgebracht. En ook
hoe zij straks nog zich voor hem had mooi gemaakt,
•en met een hart vol goede, reine voornemens en lief
derijk verlangen als een vroom kind dat ter //aan-
meming" naar de kerk gaat, hem had opgezocht;
'en hoe wreed teleurgesteld zij hierheen was terugge-
Aeerd. En toen schreide zij bitter en hartstochtelijk
«ver zichzelf en over haar bedorven leven.
Ten laatste kreeg zij, in haar japonnenkast zoekende,
toch het bedoelde kleedje in handen, hoewel zij zelf
•niet zou hebben weten te zeggen dat dit juist was
•waarnaar zij zochthet oude, reeds eenigszins gevlekte
rouwkostuum, dat zij op zijn verzoek had uitgelaten.
Ja, zij had hem hierin gelijk moeten geven, dat zij
