Sgqanj ooz ja qi uaoj 'qaajq fiz piaA\ jbjW 'nayBA
-aS Sijsbj uaq apuaya ufira jam jam jBBq qi jnp paoS
jbbui sbm jajj// -sbm Saw fiz naoj safjqoöz ajqraq bsj
•qoijiaA ua do fiz pnojs
Sipaodg 'pSsBfaS ua SijqoBMnuaz JBBq ajqBBtu jpzqaiz
do ajqanpaS aig uaqajiaA aj uapaqSipuBjsuio aiap
-uozfiq aisq m susqi jip JBBq ajjqos uopciaS jam jaq
uipuaiiA aSuof JBBq jsp 'pjBB uaip uba uaiqossira uajaap
-apaui uauunq noz fiz uaaSjaq sbm jq "uaqaids uau
-unq aj jbao ja too sbm daip a} ua Sijsuia a; bsj fiq paa|
jaq }Bp 'jasufiqosjaA qfijaquapaq uaa jaq puoA bajj
<tjuapioM unq jqmiq
-aS aip }Bp jSjoz jbbui nu at }Bp 'af qi Saz jnp ibbjq
-qjnfdoop ap uba ajqoizdo ua} uanunS a; Subiiooa
nap fim 'qi qaozjaA |BAaS q[a u[ madooq a} uaqqaq
Sipoou Tim }bm japuB ua uaa }aq mo jm doja qi bS
Sou SsspuB^ ma[Bq }bb8 sjbSuia ajsiomaq jqui }ara
aqjnz afjiapaom s|B 'jSfijq jazjm qfyiooqaq uaa auiajq
3}q0BMi9A ap }Bp uaSioz a} rao uapjoM qBB} ufira
pM }aq pz nap// 'ui ajqmp paA }am bsj pu t'Qn
(1(iuapap a} apam uaMnojjjaA m nu fim af qaq
JB^j-jinaq Mnof jaq si nu//'qfqajiBq fiz appz (1'bsj//
•uaiz najjnz a} pnq jqaBMiaA jb
mSaq }aq uba jbbui 'psq uaizaS jam 30} nu }0} fiz
}bm jqapjuo japuB ua uaa }aq ua uaqaqaS puoj puaqaoz
-japuo uamoquauuiq pq fiq spaaj psq ja}qoa bajj
•sbm fiz piaoijuo aoq uaqaam ua}B[ aj uba sjaiu ia
jajsqaozaq ajBq mo jm }UBq uaiapuB uaa Sbz fiz ua
uaSoo JBBq uapjajsinpjaA uauBj} ag jqnpS paA oog
•ubbSui jam uoo} uaqfipoJA uaip do uoq bsj jbbj\[
<<(j UBAja af jqunp
}bm apuajjiz pjByfijqos auaSp aufiz ubb japai
'fiz ua fiq samqog aip ufiz JBBd}qoa pjaqqiMjuo
68
((jsbm (pfqBBz uba SBBq ap//
jaiq fiz jo s[B jqaizaS uaa jam apiajsuom fim aip ua
JBBq uaSaj qi jo dayuBB fim uaSaj apiqijsaA
ap ui aip muoja aip 'qosuam aqqip }Bp sbm ai^j
•djaMjapuo uba fiz apjapusjaA azfiM
aSipaomppa 'auaSp JBBq do ua jam ja}snz laisq Sup
-aoijuo ap SuiSjuo 'ajqiamdo sajp aip 'Biuax n«V
•uaSfiMZ ua
uaSuBAjuo uapaqqfipjBq ap Ijz jsaora pjooq uaSoqaS
jajq \iaam jaiu jip fiz uoq njq; -pSmjaS uaqqaq uaj
-[b aip uaSaj jay ua uaAaqaSdo uaqqaq pjooq }aq fiz
noz uapapS nam aSmpM ajaqug jqo ^appapiooaq
qfipMuq JBBq ppjaM ap }Bp snpp jaq sb^ 'qftpS
uaraoqpA qftpS siammi paq Biuax JBBra uayoj}
-a§ mBBuaSuBBUo qoiz appoAaS fig -ajqaajqjaA bsj
<(-uadjaMjapuo jaora ppjfiMjaSuo nu af fit ubbjbbm
'uapaqSipuBjsrao ap uba uaS|OAaS ap jam uapapjooAaq
ua}8[ a} fim rao fim jpaiqjaA apjBBMuaSp uba pOAaS ufim
ua uapnoqaSjaAO }JBq afjsaj upjq uaa Sou qi qaq uaAoq
-ua jbbq -pBjnjq na qfipqBuuaA 'dooqpaoS uaq qi }ubm
qajqaS jioou qi qaq ubbjbbq -qjaM ufira qaq qi
}bm qi pnoqaq UBp paoS njq// -puaqaB| bsj appjooM
-jus (('ubbS qfqjBBMzaq pz jbq// (<(j uajjsqasjaA paop
-J8AO fim af un^j "spin qi uaqja uaqossnjJBBQ 'snaj
aufira si }Bp 'pao[AJ8AO ua appaM ui uaAaj qfipqqBm
-aS uaa jo uaqjaM pJBjj j afquBg quaqosaS Siuaa jo
uaAaS uayiM ppS ftra jpnoz af 'uaSSaz aj si }bq//
<tmayiM oujbbS ooz noz qi// 'psaap
-aq fiz SaojA .^Biuax 'uaop af jooa sjai qi ubaj//
jpiqosjaA ui Suqpjsjnapi ua
simaS uba uajsf pjuBB uaa Sou paq fiz 'sBBpjj
(i uaqajds aj 'apjap jauaa aip jbao sp uaSuqassiMjoasjoj
ajaq J3AO ua uaiz uauunq aj Snjaj uapagaA JBBq do
96
92
//Maar Xenia hoe durf je!"
//Och's morgens gebeurt het nu en dan dat jonge
arbeiders, die naar hun werk gaan, in 't voorbij loopen
mij zoo iets toeroepen van//Ga je nu al naar huis
straatmeid 1" en 's avonds vergist de een of andere
meneer zich wel eens in een donkere slop, en spreekt
mij aan. Maar de eersten lach ik in 't gezicht uit en
den ander slinger ik mijn pak boeken naar de beenen
dan weet hij ook hoe het is."
Isa kon zich hare twee stiefzusters niet goed anders
herinneren dan van een portret in haar //aannemings
kostuum," dat de barones in een oud, versleten album
bewaarde. Zij hadden beide de ouderlijke woning ver
laten toen zij nog een kind was een sedert had zij één
enkelen keer Xenia teruggezien en toen nog zeer vluch
tig, bij haar onverwachte verschijning op Hornholm, na
eene onaangenaamheid met haren zwager. Toen was zij
even haastig vertrokken als zij gekomen was. Zij was er
juist niet met overgroote hartelijkheid ontvangen en
op hare verklaring dat zij er voor bedankte langer bij
hare zuster en zwager in huis te wonen, bad men er
zich toe bepaald, haar te verstaan te geven, dat het
haar eigen schuld was, die het voor hare bloedverwan
ten tot een droevigen plicht maakte, haar naam te ver
geten in den familiekring. Het zonderlinge meisje was
hierdoor bijna eene nieuwe kennis voor Isa, die ondanks
haar verdrietige stemming, zich toch door hare origi-
neele manieren aangetrokken gevoelde.
//Zeg eens, wist je dat ik getrouwd ben, eer je mama
gesproken had?"
//Wel wis en drieIk zag in de courant dat de ba
rones, en de freule te Stockholm waren aangekomen
en haar intrek in //hotel Grand" genomen hadden.
93
Mijne leerlingen spraken over niets anders dan over
de brillante partij, die je deed. Immers de Overste is
een in de eerste kringen welbekend officier en ook nog
in sommige andere. Ik heb er over gedacht mij bij je
bekend te maken, om dan ook op de bruiloft te worden
genoodigd. Maar ik monsterde mijne plunje en toen
vond ik het beter het niet te doen. Natuurlijk was ik
wel voornemens je later eens te gaan opzoeken, maar
dit werd van den eenen dag tot den andereu uitgesteld
nu echter gaf mijne ontmoeting met je mama gisteren,
er den stoot aan. Ik dacht zoo
//Als mevrouw Below mij onaangenaam ontvangt dan
ga ik eenvoudig weer weg. en kom nooit terug.' Ik
ben niet bijzonder teergevoelig, maar op enkele punten
toch een beetje precies: menschen, die mij over den
schouder aanzien val ik verder niet met mijn gezel
schap lastig."
//Maar Xenia hoe kon het in je op komen, dat ik
//Wel dat was zoo vreemd niet. Zoo'n oude wilde
eend als ik is er niet naar, om het prettig te vinden,
de bloedverwantschap met haar te bekennen. Maar, zie
je, ik ben je er dankbaar voor, dat je geen leelijk ge
zicht getrokken hebt."
Zij drukte met een plotseling opkomende hartelijk
heid Isa warm de hand, zag een oogenblik teeder naar
het bevallige jonge vrouwtje alsof er een groot verlangen
in haar opkwam de fijne wang te kussen en Isa tu
omhelzenmaar even snel was die opwelling verdwe
nen en met een schaterlach, die wel wat al te vroolijk
was om natuurlijk te zijn, riep zij uit:
//Ha ha haAls ik denk dat jij onze kleine, slordige
Isa bentJe bent verbazend mooi en elegant geworden r
dat moet ik je zeggen
