piaqSipuBjsrao apuajqacziaA ajsjBBj ap uba jjoo uaS
-mp ap rao uba Sbjs nap ia Biuax psq J^ai ug j sum
jaiq S9[jb jjfijaMnqosjB aoq 'uaaraaS qfqajfiiqosaquo
aojj j qsiAA snag j( Biuax S1B 'O 'a39U! draoiq usf
(('UajB[ 9J J9AO JBBq UBB tU9q
rao uaqqaq jjnz uapuoAa§ qfijaqijBuiaS jaaz aoj-8on
-joj jaq of jap paorai9A qj 'naAalo aj jaaq uepno nap
UB8 Saipao§.i9A8qos aaaa sjb jpzaf jqoqdiaA qoo af uaq
nap jbbiu 'uaqosia Miioijjnf aip uba SuuapfiMiaA ap
siamrai junq af \i8ao jmjsaq japuB uaa Son af jjfqq
ja ug; qaiu jap jquqq Sipjee aoj af raajs jji 'Bf
•nauuaxf a} jagaijBBUi uaa squz
uba aaajjjB jBBq bsj jb8 jBBqaS jjfqapmp uaa ja]$
•uooj uaSi)jBqiqDt)[ iBeq do jaaM nn 'fiz apiaz (/jb
pao§ Sou jBAaS jqa ui ja af rnoxf usp uapsjaq aj
jin pjaSjBBf ijfquaosjBj uaa al uaSuiMp raaq junq af
ua Smpiaqosjqoa auaa joop ua>[Bi jfiAiq apno uap junq
af'nujaM// iapai ap ui jajsnz ajBq Btnax PP „'Sub[
jiapas fiM uauuajf uapjooM aioora aip [B b[ Bf//
-jji +Bp
uauooj jam ppiaM jap pq iji poj\[ uajjBAaSpM uapj
Suippusqaq apaajapamaA auaa jqnz uap fira qipoj^//
(<-U8q uapapioo jaAoia jp jbaooz jooa spi^"
pqoBZ ua puaraara
-pap fiz apiaz '„afjsBqsmagjnos// pq uba uooj uouoav
-aS JBBq do pru jjpjjspA uooj uaqljpjiBq uaa do
ua uajjiz JBBq jsbbu afsiara omuj ooz sjapue pq 8ui8
<((j uauuiSaq qoó} 3(t pora cpraop jji UBq
SaojA uoo) uapnaSsjq uaa do ua japiaau adsuBO ap do
pidaSqn appBj uaj jajqoa bsj uaoj, 'uappioM a; Suu
-aojjuo aJBq pm mo pfij uap jb japuz aqfu ajBq pi|
ua jbbSis ajBq ubb safqBBq jBBd uaa paap Biuax
j pBBjaS p|iazjaA fiz sbm uapaqSpqoajaSuo uba pod uaa
SOI
jap piaqSiAaq azap qoo peq ooz 'uamo5| 95 Sutpjuq
-pn auaa p} mo ';pjOM posiajaj qaap jagqaoAaS suiz
-sSiuaa uaa jbbui Sou ja pp qdooqaSdo uapjOAA apra
auaa jpnz p) liz pj 'pptuBzagdo uapjOAx U3!|uoa ua
uaqqudappds auOMaS ap aiAV jjq 'sjaptuBq aSipiqasjaA
-no jo 'aS;p[npaS suaAaj sap uapaqmBsuaSuBBUo aqos
-qfipSsp auiajq ap jaAOuaSaj 'apaam ap (jq sjb uaAg
•uaqqaq pjapuoMJOA sqfipAvnBu Suiraraap aSip
-jooMuaSaj ajBq ui 'qoiz bsj uoz nop qoo 'paaj!|Mnaaus
aptM jaq ui nn sjbooz uba spujd ui 'uBBjsag pBq JBBq
jooa paajjj uaojgajuaj uarao5[pA uaa ui Suqaspjd uiajd
-qjaq bubj^ pq do raooq apojg ap uaipuj "puapnui
-jiu 'pjajaM jap jaauooj jaq do 'uassqnoa jap Sauap
-UBJ3A auaa 'aipjooap aMuaiu auaa ajssd 'ubbjs uajaaj
pBq apjaaj liz uijbbm uapaqgjpuBprao ap do uu fiz uaip
'jjqq uaMuara uap fiq submuojj, -do jaiu ja ajpj fiz
jbbui psq uapzaS japuz ajBq (iq fiz pp jnn pq ut
uaraouaSuBB xjfijjajin japuB uaa uappoq uapjjs aQ
•uaMUaaus aj uauuiSaq pq sbm a|fiMJapppij\r
•uBjd aSipjBB pp ubb jaara piu jaaqaS
ui fiz jqoup sasqj jbbui ua^jiiuqaS aj jBBUiSBppiiu
pq uauiBS juBJUBjsaj sjuiy uaa ui jajBj ua uaop ubb§
aj 'sbm puaqaq japuira JBBq aip 'jjfuispBjs aJifqapinz
ap joop SuqapuBM auaa Biuax pra sbm paaMaS suara
-aujooA fiz pprao uapuozaSSaM StujfiJ pq pBq fig
■qojjiaA ua jajsnz ajBu uba piaqosjB uibu
'apjo ui jaaM japoj 'jqaBjqaS apjouBM ui ijijquaSoo jaq
uba piaquapuoMaSdo ap ui 'JBBq jqoBjq fig -ubbS aj
uaaq rao do qooj fiz puojs ajspej uaj, ueeu apuagfiMZ
ja apjajsin[ bs[ ua uajqpijaoj djaMjapuo jip jbao uaps
-uiSaq ajBq sood uaa Sou Biuax jaajq azfiA\ azap dp
^•jaspaoA ua Suiuajao ubb 5[ajq
-aS jin'uaAjajsjin jjazuBA 'jjaq ua pjooq ui piaqgjpaj
KIl
108
//Overigens, als ik had wat jij bezit, geld en schoon
heid en als ik dan alleen gebonden was door dien
kleinen, echtelijken band, die toch over kort of lang
breken moet, want zoo veel ouder kan die oude heer
toch niet worden dan hij nu is zie je, dan wist
ik wel, dat ik
//Ook dit nog! Xenia breng er mij niet toe dat
ik mij zelf moet gaan haten en verachten
//Ochals je geleerd had evenals ik, alle toestanden
in de wereld tegen elkander te vergelijken, overal de
zonde in te zien steken en telkens op oorlog, twist en
bederf te stooten dan zou je moediger zijn en eer
lijker. Zooals ik zeide, met de voorrechten, die jouw
deel zijn, behept, zou ik den looppas geven aan elk
verdriet en tegelijkertijd aan dat gepeins over wat de
kortzichtige, schijnheilige wereld op mij zou hebben
aan te merken. Ik zou die twee zeer grootmoedig
samen laten omspringen, maar mij zelf intusschen op
een andere wijze schadeloos weten te stellen. Mijn
geld zou alle deuren voor mij openen, maar in de
eerste plaats de deuren van 't genot; en met mijne
schoonheid zou ik alle mannen voor mij in 't stof
doen kruipen aan mijn voet,"
Ondanks hare hevige ontroering moest Isa toch met
eene zekere belangstellende nieuwsgierigheid hare zuster
gadeslaan, die als afwezig voor zich uit in de ledige
ruimte staarde en wier tanden een oogenblik op elkander
knersten als in eene opwelling van gulzig verlangen
om in de verboden vrucht te mogen bijten.
//Dat weet ik althans," vervolgde zij, //dat ik dan
niet langer de rol van den eenvoudigen toeschouwer
van de comedie der wereld zou willen spelen. Ik zou
in het leven dan willen zien een een ja, nu
109
ben ik er een enkele grappige kreeftenvisscherij^
Ik herinner het mij nog zoo goed hoe dolprettig ik
die vroeger vond. O het zou een genot voor mij
wezen te zien, hoe die domme dieren schuifelend,
geen kwaad vermoedend zich haastten het uitge
worpen lok aas op te happen, om zich een oogenblik
later ervan te overtuigen dat zij reddeloos verloren
zijnWat zou het verrukkelijk zijn om, als ik ze op die
manier tot mij getrokken had, mijne hiel op hen te zet
ten, en ze bespottend, onder mijne voeten te vertreden 1
De vrede der vrouwen en ook die der goede mannen
eischt dat men alle gluiperds aldus behandelt."
Zij zweeg. Maar haar woordenvloed was een pijn
stillend middel voor 't gemoed van Isa, wier smart
hierdoor als het ware werd overstemd. Isa luisterde
werktuigelijk naar dien stroom, in die stille hoop, dat
uit de driftige gevoelens, die dezen opzweepten, een
enkele toon tot haar zoude mogen doordringen, dien
zij kon vasthouden en die haar tot steun mocht dienen
in haar onzekerheid.
//Hoe verklaar je dat?" vroeg zij daarom; toen die
opgewonden stem zweeg, had zij 't besef van een in
de duisternis verdwaald geraakten mensch, die zijn
stompje kaars ziet uitgaan.
//Ja zie je die manier om de mannen aan te
lokken of om bij mijne vergelijking van straks te
blijven kreeften te vangen, die, als hun angst het
toppunt heeft bereikt weer in het water geworpen
worden, kan tot waarschuwing voor de toekomst dienen.
Langzamerhand komen de dieren dan hunne akelige
gewaarwording wel weer te boven en zij scharrelen
ook wel weer naar 't strand maar voor die verleide
lijke brokjes zullen zij in't vervolg beter oppassen. Zoo
