uba jaoAaSi paq fiq 'uajBqaq ap uaSujjaAOjaA mo pqonz
ap 'piaqsBBMp aqfijaMnoiA ap 'piaqjapfi aqfijaMnojA ap
uajjnz ubq -pA\nqosjt!BMa8 Suicod aMnam aqja jooa
«pfipfiq fiz ufiz ubq fïuipniAiapno aiappiq naa naSap
uapoops pjooq paq spuopsuBB <(oUtpo§jaAuaMnojA<( ajsiaa
unq m uauuera ap pup uaSjoz a; jooa ia jaShpuBpsiaA
Pbm fijA paq si ubq j qfijaMnqosjB si p, iaog *ubb jb
uaiOA uba JiaaM paq puiSaq uBp ng (<j anisuS Bp//
Hi uaqaoziaA afsusp uaa mo qi Sbj\j//
j pqoozaS sjapja poua8 ufiz raoAA
jBBm ubq uappu uaip uba pjaaq SaonaS nam ua ppiOM
puapAjaA paid ap sjb jBq paq uba apjaapaS pBp pop
jaopaq qi 'jaop uapspBBj uap pop usupaS uaqqaq maq
pam <(suBp uapjaqiaA uap// aip 'safsiara ua uaMnoiA
aip jb .iooa apusqas uaa si paq 'iaoj suaqp jbbj^//
•SuipnoqpuBjsjaA apaoS aiqnf jooa
jBBdjapuiq uaa sjb 'ufiz uamoqag Ssja uap ui pam 'piaq
-fhpuBpstuo aiapuB aSiuara ooz ua atqdog Mtiojjpnf auaa
noz jBAaS uooMaSuapinq uaa q|uz ui 'ibbj\j -Sbz nof fiq
jaa psaaMaë sbm pMnojpaS 8ubj- spaaj nam aip pup ua
'uapaoM napojsaS j siapuB suaSia JBBm '[amaq uap
ui piu uaqfipMuq ap pup 'si uamau a] ubb qfijufiqos
-jbbm jaaz jooa pain paq s|b uaSSaz a} si pep uapjOM
uauuuq uaqasuam jBBd 8;qqnja§ uaa Son aijjnf uap
-psq ubq j ubb/>8$ uaiojjaA sbm azfiM afliinaip uaa qjnz
do sbjjb pain jBBm nu pip sjy mazam ufiz ui piaqqfij
-agap ua pqoBiq ua 'qfijjapm qljjuaospBj ps8ooq ua quip
uaa pam 'psaaMag si uum dsuq uaa fiq pup p§az uajy
"jqBBmag uaqqaq maq uba uapsunSuaMnoiA afhpaojA
-j3a0 uaip 'ufiz uapjoMaS pjBBsfijg apjaajagpin ap
paiu uup fiq noz jaqag; uaSuBApuo uaAaj ajaaqaS ufiz
jooa SniMuqosJBBM to) saj apaog uaa paiu pgnaf aufiz
at fiq pjaaq iuoibbm puoq aqso uaa sjb pdoqosaS
III
|(j uapnoqpin paiu jnnp uap do paq usq qi uaajyj//
1<(:uapjaai uaraus Suiq
-qaipaq apjoojiooaSuo ui aip 'muoja auaa ua UBra uaa
lain uauoM a} sinq apjjazpaq ui SipnoAuaa apiBBjqiaA
fiz sjb fiquu piaqjBBAv ap jaam jaaA laiu fiz mBAig;
^^oouaSiqoa jBBq uum aip sb^ sinqaq jBBq UBp }ip sbaa
JBBm sinq uaSia JBBq up mapjnp ap qsp uagia JBBq
japuo UBm uajBq uba sajBUuim ap pnaSfi/KZjips UBp
uaop uoq jajaq paiu 'uadoojpuo ap 'uaqqojpaS uaqqaq
ap afpoojps apspjoq paq ubb qfijuado ooz sbaa uaSajaS
uija pbm apuajapaujaA paq mo fiz pap uiJBBp qoo
jBBjq -apnoz uajaAajdo Sa.vipm uapsaq nap usjd apjad
-doag jBBq joop paq pup 'uaAaS ap qfijaS Biuay piajaq
-fiz sbm pund apspBBj pap puajpmo (i«5Bq uba pnoq
-japuo JBBq jooa Sjoz aqfqjnnpBU 'agrpnoAuaa ap apqosia
pBM ug (ipjaiaM jap goo paq ui raaau uapaoS JBBq
ubb pqoijdiaA fiz sbaa pbm ua JBBq uba piaqqfijapaz
ap apguBjjaA pbm jbbj\[ j aujBBS aoq o uajjiM pup
fiz noz anjBBg j pain paq sbm moiBBp jamaq qoy
(/uapnoqaq japuBqja uaq pbbj
PM 'Üf OTP U3JP1S uaq uaqosia apuaqajds jaqjaps
ua ajapno 'apuaraau SuiqjarauBB ui sajja 'fiz pap ubb
ia quaQ uapiaqas ap uapuaiJA apno- aqjnz ufiz paajM
qoop noz pajj// 'Biuax apgjOAjaA <('piz do ja pbm apsaq
paq si pap ubbS SubS unq az paBj UBBmog//
(juipjaq uaa qjnz
paiu fiz sbm raojBB^\ i uaqquqosjB uapBj ap appqoBM
uBAJBBp apuia paq ubb JBBq uaagpaq Jöop qoiz japuoz
aa 'uaizapmo japuoz ua pin pqoaj 'apgjOA uaAaj paq
joop 8aM uagia JBBqaip 'mooja aSipaom uaag fiz sbaa
raojBB^ -jjazqaiz jooa gujpqoBjaA adaip uaa apjaoA
-ag fig jJB piaqjBBM apoojqpuo jaaqag nu ap uba fiz
apqnj paajq apuaqqapaq apspBBj paq uaAOOJaq ap
90P
110
is 't ook met de mannenzij moeten ieeren in de
■vrouwen kleine duivelinnen te zien en niet bekoorlijke
■schepseltjes zonder eigen wil of kleine, meer of minder
'behendige toovenaressen. Alle mooie vrouwen moesten
van hare macht op de mannen zulk een gebruik ma
ken ze vangen, ze plagen en dan ze weer weg stooten;
•dan zouden die tegenwoordige onhoudbare comedie-
vertooningen van hofmaken, aanbidding, kookpunt:
afkoeling en verveling; of kniebuigende aanbidding
voor eiken vrouwenrok, totdat de krachten hun be
geven; en nog zoo vele andere uitingen van verliefd
heid, die in een krankzinnigengesticht tehuis behooren,
eindelijk van zelf moeten ophouden. De thans gebruike
lijke wijze van mannen en vrouwen om tot elkander
te naderen werkt, nog de bespottelijkheid ervan daar
gelaten, als opium. Zij is bedwelmend, verrukkelijk;
zij is juist niet gevaarlijk voor hem of haar, die er van
proeft uit nieuwsgierigheid en omdat het er nu
eenmaal zoo bij behoort; en die dan sterk genoeg is
om het bij een proefje te laten. Maar die zelfbeheer-
sching ontbreekt den meesten, zoowel mannen als
vrouwenzij geven aan de neiging daarvoor toe tot zij
•er in mindere of meerdere mate aan verslaafd zijn;
meer of minder onnoozele, dwaze, wreede schep
sels geworden zijn, die de wereld vullen en het leven
zoo onharmonisch maken, dat de wanklanken soms
niet zijn om aan te hooren."
Wederom zweeg zij, maar spoedig vervolgde zij, zonder
eene aanmoediging af te wachten, hare voordracht,
als zich bewust van de stilzwijgende belangstelling en
instemming barer éenige toehoorderes.
//Zoo, bijvoorbeeld, je OversteGoede hemel, waarom
is hij niet in zijn jonge jaren door de vrouwen weg
107
kreet zij. //Ik moet uit dezen benauwenden dampkring
weg, eer ik er in stik. Ik zal mijn leven inrichten
zoo als jij; ik zal ergens eene kamer huren, geheel
alleen wonen, en lessen geven."
//Neem er de proef van, als je lust hebt. Ik wed dat
je geen enkele leerling krijgt."
//Mijn. Fransch en mijn Engelsch zijn onberispelijk.
Op dat gebied heeft mijne arme moeder althans niets
verzuimd."
«Baat je niets, kind! Er zijn dozijnen vrouwen hier
in de stad, die naar waarheid hetzelfde van hare taal
kennis kunnen getuigen en die toch zouden verhon
geren als zij hiermede alleen in haar onderhoud wilden
voorzien. De eenvoudige reden is dat er zoovele zijnte
veel, dan dat allen daarmee den kost kunnen verdienen.
Iedereen is niet zoo brutaal als je zuster Xenia; ieder
een heeft niet het hart om het eene huis uit en het
andere in te loopen en zich aan de menschen op te
dringen. Zoo als ik je zeide, ik houd er mijn eigen
maniertjej op na jaagt men mij de voordeur uit,
dan kom ik door de achterdeur weer naar binnen.
Daartoe ben jij de persoon niet, Isa; voor jou zou
dat leven een vagevuur zijn, kindlief."
Isa plukte half krankzinnig van verdriet aan hare
handschoenen. Neen, zij zag het ook maar al te goed
in, het zou niet gaanHaar gebrek aan wilskracht en
volharding zoude reeds van 't begin af elke deur voor
haar sluiten. Het vooruitzicht dat haar een oogenblik
had toegelachen, de mogelijkheid van een vrij en on
afhankelijk bestaan, verdween als een nevelbeeld voor
de zon der werkelijkheidals er nog iets aan ontbrak,
om haar in het duister chaos van hare hulpeloosheid
terug te stooten, dan was dit het gezegde van Xenia
