na apSiiodsuapnq ap pj ppqftiA apoA ap na|pAUt
ua uapoBpaüf auftz uaSaiq 'sbm uaajp uaAg aatajq pm
fiq Bjpooz jbb^[ -uarauiajs aj ua]qoB.p isaoni qoiz jooa
Sqsan§ SooMaq qaiz fiq uijbbm ppjaM aniapj ap
ppjaM ap fiq pp 'apuapoAaS Siptnpuipui 3jba\ pq
sp 'uajpzdo Svz naqosnani apoj8 ap pp ftq sp ooz
'jqotzaS Spqaajd ua ffrpma uaa SnuaSrao aufiz ubb
fiq apuooi afpiaqsfiAV uiajq uaa spy "jouaS uba poos
3(ja uba uaop aj pusisjB rao qosia ua8uajp s(buubjj
uaSai 'uaqBuuaA ap qoiz mo pqouz ajjfipmnpn ufiz
ua pqoBjqsfinippaqjaA aqfti auftz pm '8m8 naïef aufiz
uaAOq I8A aip 'pfiip uaSiqqaupiBq uaa paaips fijj
■uaraooip apAAUBuaq raaq pqaBjq
ua uaqods iooa Susq maq pq apBBtu spqosu s, ua
ifhpazaSuo na jaquop ua°Bp aufiz apqBBtu pq na jpBUi
-ioa ibbu uaqosuaM auiapj aufiz uaqossnp puaqqiiqos
-p pftpu qaiz appsjd pp u;j -ayuiisaq 'Suimiajpo
japuoz 'pBBM5I Pq a'P 'sbaa laqajAA qfipaoziaAUO na
Suajp uaa por) pp ua 'uapid uoq qftppmp ftq Jaa
Sou 'sbaa (<apuoz aap jbb[S// uaa fiq pip 'pSazaS spaai
inaq pq pnq buubjj 'piooAY pq ubb „sinq spo*)//
ui jaiq pftpp qoop pp sbm apsSia pq jbbui fpqosu
ftq ua Sup fiq apsnipuoiaA tuaq pp uap.waS sooq uaa
puamppiooA pBq uaAg auia|;\[ 'naraoq ap SaM raiq uba
uaSuBj.iaA ufiz uio na uizuaSap ufiz mo uapqosiaA daip
inaq uaqosuam apuaSfiAiz 'afhpsuia aip p qoo na pp
josp si pajj -puappazpuo tuaq p!oBB|d qup paq ui raaq.
uaAoq '°oo apuaiziaau uaqosuatu ap do qfijaSaaAiaq
-no pftpp 'auaa pp pioo^ -jpMaS apq 'apooiS pp
ui nappaA ua uiajq qfipsaaiA ooz qoiz paoAaS fifj
•uapnqjBBp 'uaSuip laqfipqBmiaA snp
ua uadfuSaq ap tuaq joop japaq 'aiapuB uba uapaiu
-aS aj na uapjiaA ua°om ai qraq agiuopuaa 'aSipjp
261
196
angstig scharrelen in de gevreesde duisternis.
Hij was eenvoudig het offer van de dweepzucht zijner
oude kindermeid. Voorheen was zij reeds als kinder
meid bij zijne grootmoeder in dienst geweest en toen
het dochtertje groot geworden was en getrouwd was, had
Hanna de jonge vrouw, als oude getrouwe dienstmaagd^
in de nieuwe woning vergezeld. Zij had het jongge
boren knaapje in hare armen ontvangen en aan de
stervende moeder plechtig beloofd er voor te zullen
waken dat hij een geloovig christen worden zou:
//één van de onzen, Hanna."
Maar ook zonder deze belofte zou Hanna's richting
ten opzichte van den godsdienst zich in denzelfden
graad hebben doen gelden als nu. Zij herinnerde zich
uit haar eigen kindsheid niets anders dan dat zij een
wereldsch kind geweest was, in rustige verzekerdheid
gewiegd; en dat er een zware strijd aan was vooraf
gegaan, eer haar oproerig tegenstribbelend harte ge
bogen werd' en zij haar schuldgevoel en haar gebrek
aan geloof had kunnen belijden voor den Heer. Het
was ten laatste aan Arndt, en het Nieuwe Testament
en ook aan de geloofsformulieren van Schartau, gelukt
haar tot die bekeering te brengendeze laatste had
zij in alle vrije oogenblikken met den grootsten ernst
gelezen en herlezen. En thans onwrikbaar zeker
als zij was op den goeden weg te zijn, bracht zij op
den kleinen jongen diezelfde methode in toepassing,
die voorheen zoo uitstekend werkzaam was geweest op
het wilde, hardnekkig genotzuchtige dienstmeisje, dat
op de bals der //Vereeniging" had gedanst en dat niet
al te schuchter tegenover de jonge mannen in haar
kring geweest was. En hier was dit vooral noodig
omdat de kleine Sven in de erfzonde geboren was ert
auaa SuipnoqSmai aqft|iapin auftz rapqoB aip 'ajapuu
ap ua iuaqqajpp pap ibbs ua puBBAiuaA sp maq aip
'auaa ppapiaA uafipred oaAAi ui uojbaa samsp aip
tuamouafoui maq pui qfi|apjBBMJOOAUo ooz pin qoiz
uapuoo:) ëuuBAja jadfu uba uaAvnoJA uaapy -uauaqai
uoq maq do pniaë puaiJA sp nam pp ua pnq pjooq
japjaq uaa fiq pp piw nam !Sb[ uapqosraA uapoBp
-a§ uba ppjaAA auaa pjaM uaqoidsaS maq joop pp
aSiuia.w pq japoB pp ubb aapoa ja appjfiAü} puBmaiu
f paA pin subbSjoop jpids fijj 'uaspMJf at rao SaouaS
diaqos pin jbbui 'ufiz at qfipjpunaA rao uatqBBra
Saoua§ tUBnbid raaq azap pp 'Siuspooz jatspjBjj ufiz
ui ppq8;tsaa§ uajoqaSuBB ajaqaz uaa tam napam
-ap auappqasiaA apSiuaajaA ftj[ -uaAfijp.ioop uapiAV
at poon Suiuaam atsipaq ufiz mo sba\ SaouaS SipuBts
-J3A fiq pp Sou mBMq ftqjaiq pia.vi uaizaS oujbbS
jaaz uaaaaq jap Suiiq nap ui qoo fiq pp uaqusp at
uBBiaiq taq fiq pBq uaiqossij\i -aiqBBra jBsq^BBuaSuo
saftMUOJA atpnbooap jooa maq 'SupaSmo aufiz pm tods
uatqaq uaa joop ppssiMaSjB sraos 'uazaM ihpuia na
poq suizsSiuaa ufiz pMaoq 'pBtsaiauiAOid jap ppjazA
-samup ap ui pj atooj§ uaa fiq appads 'Suipnoq aqfp
-auunm aquip uaa ua spAauq apuo|q atqoBZ jbb6 uaa
'siadmiM ajaquop aSuBj tatn 'ua°oo apuaSnapuo p«
pjA smos 'apuaqaozjapuo 'azluS aioora msd na tam
tdaqaq ua8orajaA qfipiaizuBB uaa pui ïjBBUA»npa^
•sbm uaizaS aujBB§ ua 'tsnS amoqpA\ uaa |bj3A0 ftq
pp 'uatqBBra uapaqSiucpaoq aqftpqqajtUBB apA auftz
ua apjaaj fiq uijbbav uapaqSipuBprao aQ 'uaajp raoiaiq
tain jbbui uapp[ at na uapup at pn saftapadsdsqospz
-a8 aqftpqBmiaA ua aSipjBB pjjajp mo papt japuozfiq
ufiz uba a][iM jat 'tqouaS uoosjadpjooq ap sp Suuif
uaupjq uap ui uaamaSp pjaM fiq tuamoqaS sbm.
00S
197
onherroeppelijk verloren moest gaan, als zijn jonge
ziel niet den vuurdoop van geloof en bekeering ontving.
Van 't begin af moest hiervoor worden gezorgd de
booze invloed van de wereld moest worden voorkomen.
Wie kon het weten misschien waren de dagen niet
meer ver-af dat Hanna er niet meer wezen zou om
haar arm klein lam tegen de besmetting der booze
wereld te beschermen.
Vooral meende zij in den laatsten tijd reden tot
bezorgdheid te hebben omtrent de gewichtige gevolgen
van hare trouwe waakzaamheid voor het zieleheil van
den kleinen jongen. Svens vader, een zeer wereldsch-
gezind man, had zich verloofd met een evenmin recht
zinnig jong meisje, dat zeer met haar aanstaand stief
zoontje scheen te zijn ingenomen. Totnogtoe had Hanna.
volkomen en onbeperkte heerschappij in de kinder
kamer mogen uitoefenen, en niet alleen daarook de
huishouding had zij geheel alleen bestuurd. Sedert
eenige weken was zij van tijd-tot-tijd op een tegen
stand gestooten, die haar voor den invloed der nieuwe
macht deed vreezen, ten opzichte van haar ernstige
plicht. De wapenen des geloofs werden door haar aan
gegord en het dagelijks rantsoen van geestelijk voedsel
van kleine Sven werd verdubbeld.
Daarom moest hij nu ook op dezen heerlijk-schoonen
Meidag mede naar de kerk. Met een onverstoorden
ernst op het doorschijnend bleeke gezichtje, met de
bruine kijkers recht voor zich uit starende zooals hij
dit de groote menschen zag doen en met de spitse kin
eventjes voorovergebogen, zit het ventje naast Hanna,
die heden werkelijk met hem tevreden is; want blijk
baar luistert hij opmerkzaam naar de woorden van den
Voorganger der gemeente.
