L 9
•niajj uba SuipAOi] gppuai
-BAJ3A sp 'oqisj UBA uooz USASjqsSlSAO SlUSS Sp
'SuipSuof U9SSBA;U0 USIBfaspup usp 85[fipAnBU 'qUBJS
U8Q -piSOAsSlOOA SnsSuBAsS S]S}BB[ Sp piOA USOJ,
uspfiz s|[B
ibbu pusismniBt'ustuoqsS SoApuB[ usp do 'ug;;qonjA
us pSmfaSjm ;iood sp usSBfsdssAz jam 'usSuiSisjp
-sq sjbmz ispuo 'uspisM f|2 'ppsqiooA unq pusisp"
-pis uspS[oa usuubui aSiuag; -usismz a; jb ususpiiqg
lapjoopS ;aq us poScaiaqosaq spnoqpBjj Suiuoq ubb
usisjjo uapnz a; jb ayopS sp fiz uspSsj pusAsg uauuoiq
apfiAaS sp iooa uaSpq uspnz a; 'uaSfiAz Sipoajd ui
'Anaiudo qoiz 'ajisojj poS usp uba ;saaj apuBBjsuBB ;aq
fiq 'usmousS uspasM aooqisA ;aq ui nu sip 'usmiioja
suspisqosisA uapjoojaq Sui;;azjuo uba puibjjsa Bufig
•ptUBBZiooqaS |SAsq
ufiz isa ft [oa pism s;iaqos sqospq 'gam ispuo usp-
-iooa szsp fiq do quop isipS pjiA 'qosjaS ;sao^
„•uaSnsqaSdo uspxoM uspnz fiz uiibba 'uajqoBAjs
inn pq qfiguauiBzaS fiz uauunq usp 'Buia;qoB iBBq
insq ;puaz// ojpjj uba tuBsqoij spuspso;q *azoo;a;
-snAsq pq uaSa; SejsdaaAz uss pui <(us 'uaSjoA
iBBq 2bin fiq 'jjaijaq spno usisddep usip ;b^//
■qssiou rang jBAaq f('uaSuaiqfiq-iaaA iBBq jbz
pp 'ssqisA pq ui uaddai; sp p uba iBBq ;dia^«
•pjSISA sp uba Sou 'SA(SZ qSIZ uba issui piU JSIA us ussui
fizquoz'jiBiussqfipSBipuoiOop pmsupsQ uiBsqoij
aiaSua; pq uba uspisqossS 'SuqsAsq iBBq uba sfpjooq
spuojq pq Sbz fig 'PbbmsS iBBq uba tuooz usp spisd
-ind isgo;qsB[s suisp pq uba psojq pjj 'jpopissM
sSiuuizubbm isuss sip sp 'jaaiq sp[iM uss 'usSoo sp
fiz spusdo pfi^. -piu qsiz spisonsA bmoij iBBpj
,j ubb pd 'AvnoiA isijj •ustuoqiooA n uaqossn; pfiip
ui uspdmop piBBMZ ufun 'psojq unq ;am usisdind
qi noz puoiS usq// 'uspiooM sufiz spioojjOA 'isjqsop
isufiz qsijisA pq uba isjsusa pq ibbu qqq aSi;qoB
-jsspBBi uss t(sip 'sip 'uisfj j raaq jBUSAoq us
'sjqsojAisA sip 'laSpmq 'ubbjsissa usAinp qfiftrsdo
fiiu sip 'pisAStnijj do usjq j us|p 'ubbS usop uoq Ssa
uspjpzusp us psq fiui iooa ooz us|p usq qi pp 'o"
ipussiBuq uspuB; sp do 'spjsdmom us pq Sbz fijj
•ins|qpoo]q uss pin Ssa ufiz apuaqaa; us pB[sS pq ui
uspip spusisojS iBBq insq disiA 'ssz sqosuBBCuisQ
spusininqos sp ui quozSsA pq usisdind sSijqoBsnsi
uss sp sip 'noz spuBBSispuo sq 'suijs ufiz IBBU ui
SsA usp SsO|s US jb| qoiz ItUIO SppUSA UBBp[OAp^
i(-UBB;s;qosis; Suiuoq usp jooa uspnz fig "b8ui|is;ss^
uba psiqsSsjqosi pq p; usiooqsq fig -pisoAisi uspiOA
nqoBptusps}^ ibbu uspsq Sou uspoui AnoiA ufiz us
ojpjj -insq pin Ss^y -jpsAjuo si dBBpSsppitu ufiz pu
fiq sjb uBBSussq usq fiq 'jjsipq doqsfiaS usp p^V"
•psq pjspiOApo psq
-sS hu qoiz Suiqs sp jimbba 'puszfiA oqpQ uba qfij
pq do 'iiuio pAsq (1'jjBqssiSA puoAB usqfipqBuiiSA
uss suo us iqoBiq[oa ;qoi[d ufiz jjssq fijj 'do usAoq
usussp sibaz is 1008 us |inq uss ui insq dis^//
•usAnoqosuB8 uspom s; puiq ufiz uba uspfp pq so;
spuis us; mo spiBBAsq ispBA uszfiiS ufiz SuiraJjAzsq
sSi;iBqmiBq uss jfiAis; *;qni;no moid unq sba uspus
-fiA uspusisiAsSsz usufig 'pisqpssi/a s;sqfipqssusrauo
isp isjg;o;qoBp pq isao praisjpo qoiz psq poop sq
issui ufid qoou ;iBms sunq; sppoAsS fijj mspsije
-joa pfii;s sSunpSuB[ 'sSuBq sp sba qfippuis 'fiqiooA
uspftj s|p sba msq ioOjy 'issra piu pq ;sia spppsm
-sS sp ibbjy qsssAsS sba qospS qospq 'ioqos uss
;qoB;q smraop ufiz do piooAjUB Smss isia 'uspsq.
*9
60
willen verdedigen tegen de talrijke overmacht, die-
hem nu omringde. Zijn inmenging zou den toestand
der ongelukkigen slechts verergeren. Toch herhaalde
hij nog eenmaal waarschuwend„Wees op uw hoede,
de koning zal vernemen wat hier geschiedt. Uw hal
treed ik niet binnen, ik begeef mij terstond tot hem."
//En gij krijgt geen gehoor."
//Dat zullen we zien."
De edelling zat reeds te paard en rende spoor
slags naar Medemelacha, zich zeiven verwenschend,
omdat hij was uitgereden, zonder gevolg dat hem had
kunnen bijstaan om de gevangenen te redden.
Nog dringender vervolgde Feiko, terwijl hij Ormrs-
mantel krampachtig tusschen zijne vingers knelde:
//Heer, die honden, de Franken van Karei Martels-
leger, welke Friesland binnendrongen en den zege
bevochten aan de Bordine, die zij rood kleurden door
het bloed der Friezen, heetten ook Christenen. Zij ver
brandden mijn heem en geeselden mij tot ik voor dood.
neerlag. Ik had de beide heilige paardenkoppen, die wa
ren vastgenageld boven mijn deur, niet willen verwij
deren. Toch hebben hunne striemen, hunne slagen mij
niet gedood: Wodan beschermde mij. Nooit heb ik
aan de nieuwe goden geofferd. Voor Stavo en Meda
buig ik mij neer. En ook mijn zoon zal ik weer tot
hen brengen. Ach! vertrouw hem mij slechts toe!""
//Ieder komt op voor zich zeiven en wordt geoor
deeld naar zijn werken. Al aanbidt gij Stavo dit
verzoent de schuld van anderen niet."
Bevelend wendde hij zich tot den jeugdigen gevan
gene: //Spreek, zijt gij bereid den goden te offeren
De vuistslag, die zijn woorden vergezelde deed den
jongeling wankelen. Liefderijk legde zijn vader den
61
arm om hem heen en fluisterde//Feiko, mijn eeniger
uw broeder stierf, een uur geleden. Nu geldt het uw
leven! Ach heb erbarming, erbarming met mij!"
Verscheidene gevangenen, nog niet ondervraagde
vrouwen en kinderen, door wachters met getrokken
zwaard bewaakt, verdrongen zich om hem, als wacht
ten ook zij bijstand en hulp van hëm.
//Red mij, Feiko!" riep een oude visschersvrouw.
//Zij meenen, dat ik ook tot hen behoor, die zich laten
onderdompelen om gedoopt te worden. Als zij eens
wisten hoe ik hen haat met hun kruisen en kaarsen
Frankische krijgers van Karei Martel stieten mijn
man een speer in de borst, toen hij hen niet wilde
nazeggen: //Wodan zweer ik af eu Stavo en Meda en
al de booze alfen, die hen omringen." Mij wilden zij
ook doopen, een half uur lang, het hoofd onder water
Het zou voor goed zijn geweest, ha! ha! Maar ik
ontkwam aan de handen mijner pijnigers. Een blik
semstraal schoot neer en verblindde hen de oogen.
Dat deed Thunar, de groote, getrouwe. Machtige god
bescherm mij ook thans!"
Zij zonk neer met het'aangezicht naar het noorden.
«Waarom hebt gij dit niet terstond gezegd, half
krankzinnig vrouwmensch!" bruldeOrmr. «Voort, drijft
die bende met zweepslagen de poort uit. Zij brachten
ons op een dwaalspoor en hebben ons willen misleiden.
Straks hieven zij de handen op naar het Oosten, even
als de Christenen. Dit zij hun strafEn nu deze: Zult
gij den goden offeren Feiko liet zijne heldere oogen
vastberaden op den geduchten Jarl rusten. «Neen, Jarl
Ormr," antwoordde hij bedaard.
Waarom laat ik mij nog verder met u in. Gij adder-
gebroedselAls ik uw grijnzende, stompzinnige, stijf-
