-J9A jssq tin ap[tqtO ȕqBBz\:)uo 'aptuiojsuaaq juijq
tnp 'uapajaS pfjt uamimaS spaai sbm qaq 'qftjapuigj
ha nmscliooh
•aaaaoMjaAO
aAjaz qoiz pBq ftz :qaza8 uapioAA noz paojS ui pnat
-qoo nap uba uaunuBjA uajadmd ap joop BjpjaM qooj
aip 'jqonj aSooq ap ubb uep Son jaara 'jqoij )aq bbav
ijjuq JBBq ui 'apjBB ap jbao jainjs bjba naa Son piaqos
-jB tip ftq qoo ajjsni jb jbbj\j -jajsiaq s(apjiq)o JOoa
qosuaM naa m uappuq uBBjsaq aip 'napjooM 'pjas
-siMaS maq tain uapioow rued naa sqftjaAinBU sunqi
qoo pnq ft2 "pSazaS [8mjbba psq JBBq oqqyj jbbaa
qajd ap sjBBjd apjpzap do ftz pnots Son na ajqaajqjaA
jajsnaSiom ap 'praooznio napunj uajaAjiz tam spaaj
najBM 'uaAajp jatuaq uaqftjajsoo nap ubb aip 'safqjOAA
aSitqoizjoop aQ -paaiSaM oqqp] nam japaojq JBBq naot
naSjom uapnajamaqos nap tam Son paajts pjobu aQ
(j tqoBjq ftz tBp 'jago taq uba piaqtooaS ap ftq daajSag
•Sjoz jBBq jooa pjooMqnBp qftppnaiJA naa apjajsinjj ua
sjaSniA apnaAaq ap tin ubb afqmiq taq msu fïH
jooa naqqaq tpnoz Sipoon naiqossira maq ftS pip 'jqosp
qj 'paajaS si uapiaiaq uajaa] tqaq ftm ftS aip 'qusip
-stjooq aA\naiu ap JBBm 'japaojq uftui 'ftm jaaSia^//
„j Snp na][OAatiaora uap bu 'tsaaA\aS nftz Sipoon ooz n
noz tsnj SiuiaM nag jjatsnz babij 'jaiq Son ft*)//
•maq ijsbbu pnots Bpjaqtnn0
'pSajaS pj8A\ uijb nftz do pnaq aniajq naa naot 'naSats
-aSdo spaaj sbja ftjj -saaAv Sooqmo ftq jfiMia) 'Sitsnja
jaSpniQ quads ,,'iaiz oqftjaqosnara jap pjaaq tajq"
SOI
JBBq tot pnaqaaras uammats ajqocz jo sdBjqsuaa jBBq
sbai taHtqaq SiAvnaa taq ni najqainf uamjBd
-sSninniMjaAO tam psnBjqaq 'napaijsjOA nappBq pluis
napaoS nnq aip 'uatiBtsaS aijjiM jbbm uiai na japa na
sbai paoS tain aip 'uapajt at pjaM pnnSjaA pnBraam
taq niiBBAi 'napjsd ajaAinz uba natjood na uaiBi)s
uepnoS tam pn;s ap jo raiaqjaAa^j apnaqqaMSnuaA
-inq 'ajjiq jajj ,juazaiq ftz tsaora )bai 'piaqjBBM sbav
tB^ naSoo apuapuBjq ap do napneq ap atqnjp ftg
n JOOA qOO S)BB[d SI JBBp
'naSmnoAi ajaA uftz sjapBA snftm sinq taq up// nataSjaA
tain qoop 'pjooqaSnBB puagjoBUim ooz pnatqoo naip
'napjooM ap tJBq JBBq ni naqno|q Mnaindo na apiBB
ajaqnop ap ubb naSnajq taoiS napnauaSaz naa ftz
uapjiM sjb napjattiqos najjats aQ -Sooqmo ftz Sbz jaa^
•uajqajt at pjooq uaSoqaS JBBq mo qjaAiz taq sSubj
paojS uajaSMnBjq ui tooqos jBBjjsraasqijq naa*) -jamjs
uajaAjiz 'apaajq naa sjb napftjS at jaan snnqt uoSaq
UBBra jap tqaq taq na napjaqnoj najjats ap 'japjaq na
JBBjq jaajq tqanj ap JBBm 'naainq ap do paajS ftg
«io
JBBm naa sjbooz 'poopaS napaq ftm ftq pnq 'qay j najsq
ftm moq japaora 'japaora 'o 'apaJA na tsnj si jbjS
taq ui uaajjy jaanuBM 'ftm ubb tJnaq ap tmoq jaan
"nBAi naqftj ap aip 'qoo sjararai taq tjjz fiQ
SnijajfiMtJaA na jararaBf na jJBtns ajju uba tJaoASaw
SiMnaa jooa 'jba ftm aip 'jBBJtsraasqijq naSjtJBqmjBq
najaqna naaS ftm jooa nap ftS tqaq 'piniq tot napfiM jbz
BjpjaAi ftm SsjsjaraBq snaiM 'aSitqoBmjB ftS 'jBnnqj,
'q/i "tJuq JBBq ni taq qnojq ((ti nasjigmasqijq apnaSiajp
na nBBqjo apnaiaoj naaS ujojbb^ -jamaq naSip
-ajA nap jbbh do. Sbz ft^ 'naddij aqaajq ap joop nap
-nBBq SaM uaa qoiz naqqins apnannajq 'apnaSftq jfiAua)
SIT
108
tenen zag, wier godsdienst zij veroordeelde, herinnerde
zij zich opnieuw, met machtelooze bitterheid en vlij
mend verwijt. //Waarom moest die verfoeielijke, nieu
we eeredienst ook tusschen ons scheiding maken?"
klonk het hartstochtelijk in haar hart. //Ik kan geen
Christen toebehooren, ik kan nietNimmer zou mijn
vader dit toestaan. Ubbo, Ubbohoe gansch anders zou
mijn leven kunnen worden, als gij geen afvallige
waartThans zif wrong de handen, groote tranen
bevochtigden opnieuw de gouden wimpers.
Onbeweeglijk bleef zij op haar plaats, tot de sche
mering was uitgewischt, de sterren glinsterden aan
het hoog azuur en de grijze vlakte ineensmolt met de
donkere lucht, waaraan het gloeiend purper en tintelend
violet der scheidende zon, eindelijk was weggevaagd.
Daar stortte Syu weenend in het vertrek.
//Ach Othilde, mijn lieve jonkvrouw, ik kan het hier
niet meer uithouden Ik ben dit leven moe, zoo moe
Nu hebben zij weer den ouden BernlefMaar
wat zie ik! Ook uw hoofd is omwonden! Ach, wat
is geschied? Heeft uw vader zelfs zijn woestheid niet
meer kunnen betoomen, tegenover zijn eenig kind!
//Stil Syu, stil! Bedenk, dat u het oordeel over mijn
vader niet toekomt. Ik heb mij gestooten, ik bpn ge
vallen en
//Ja, gestooten door zijn toedoen, tegen den grond ge
beukt, door zijn vuistIk ken dat," hernam de voedster
en er lag een doodelijke haat in haar stem. Toen hervatte
zij klagend, de verwarde haren van Othilde ordenend
//Die lange gouden lokken doorweekt van bloed
Hij eischt het van zijn eigen kind, evenals van Feiko!"
Zij streek met den vinger langs Othildes voorhoofd.
//Ook langs haar blank gelaat kronkelt zich een drei-
109
gende slang, maar hier werd zij door bloed gevormd,,
en de adder, die zijn hart openreet
//Syukreunde Othilde sidderend het was of een
ijskoude adem over haar heenstreek terwijl zij vol
schrik het hoofd oprichtte, dat zij, als een vermoeid
kind, had laten rusten tegen de schouder der voed
ster. //Syu, spreek Wat is geschied. Uwe woorden doen
mij het ergste vreezen!"
//Niets, niets mijn lievelingstamelde de oude. //Ik
dacht, dat gij waart ingeslapen. Let niet op mijAch,
gij beeft over al uwe leden. Waarom heb ik niet ge
zwegen, waarom
//Indien gij uwe woorden niet verklaren wilt, zal
ik zelf de opheldering gaan zoeken," sprak Othilde-
vastberaden opstaande.
//Blijf, o, blijf
In doodsangst stamelde Syu deze woorden. Zij dacht
aan het bloedige, misvormde lijk, dat nog onbegraven
neerlag, terwijl, op geringen afstand, de wolf huilde en
de beer zijne blikkerende tanden wetteaan het helsch
rumoer, dat nog altijd den binnenhof vulde
//Zoo spreek of ik ga, ik moet het weten."
Dit bevel duldde geen afwijzen meer. Syu verhaalde
aarzelend, haperend en Othilde luisterde, met kramp
achtig ineengeklemde handen, huiverend over al hare
leden, met krimpend hart, dat bijna stilstond van ont
zetting. Het bleef lang doodstil in het vertrek, einde
lijk stiet zij een schrillen lach uit en strekte de armen
ten hemel.
//Zijn zij' dan allen dood daar boven Leeft niemand
meer om een bliksemschicht te richten of den donder-
keil te werpen, zoo dat dit onzalig moordhol opgaat in
vlammen en wordt verteerd tot ascb, met allen, die het
