ua°iotu nap qi dnqospfqq naa qja.w jam uapaotuiaA jaitr
uauunq 'jpaiqasaS? apiBB do jbm uajqoiiaq saps *puB{
-japBA ufim hba joojaS jaq sua§[oa 'japsAjy nap aip 'naA
-bj 8(ujpo sj[a2« -puapajjjapBu pnBq ajqajjsaSjin jam
sdBjqsuaa fiq qsjds j cuoqiaM ajinq uba fiui jsaa^//
•uaqosiaaqaq a; qaiz 'SuiuuBdsui
aqftiaqasnamnaAoq jam 'qfijapuia maq ajqnjaS jaq na
uapiajsaatuiaAO maq aip 'napjaaq apuajajiBtn ap ubb
uaqqnijuo pjaAsaS jaui qoiz jjbcus aqfqacuBqoq joop fiq
apijm sjb qosaa|a jaq at s{a°bu ap qoiz ajqnip fipj
maq jooa uaddq ap do qaojA naa jam 'uaiappis
paap maq aip 'ua§oo ap ui Suiqqnipjm naa jam 'jqaijs
-aSjm paaq ap jam 'paojq jam pjadmdaS ua jqaaM
-joop 'uaqqoj uapnoS 'apjaoMaSsoj jam 'aaooja aqaajq
'auooqos naa 'uaSoo aufiz jooa saai p[oaq aapuB uag;
moiBBM SuippaqjOA apjajsjno raufiz jqooipaSuBAA
naa jooa usp fiq apsaajA mojBB^ i uoozsSuiuoq uap
uba aip ui pSajaS uapiOM jam jajqoop janfiz puaq ap
napaq nog jqosm janfiz jnnddoj jaq do jam fiq pnojg-
napaq jsinf tiiojbbm 'uapiajjoj maq aip 'Stuaj uaSuu
-auuuaq ap fiq Suojp pjaAAaS jam 'apiaAinq jraio
j jpaapsira fi§ jbbu uapjaSjaA n na °bb|
-japau ui uaiaaqiaA naop jbz jBBjda^az ami aip 'fi§
UBp nfiz |Bz jggijqoBm aip jmoq snaj japaoq a\n do
saaj^/i jqonjaSpfijjs ajsaoA\ jaq uaAoq quojq uinzsq
uaiadoq naa sjb aip 'majs naa jaq apiooq ua uajaiq
-pfujs apjiM joo ufiz miinjaA 'uammBjA na qooi ut
SniSdo aqjaAi 'ajBjs ajqoaq naa fiz naSBg I napapaA
sfijf? jaq ni uaiz aj Smaj uaSuoAipaS fiz uojbav jo
jscuoqaoj ajjaA ap ui uaqqqq fiz napji^\ qoiz
uapnBds s[addB§oo aufiz 'uadsjs ap jbbu maq paojq
jaq apjjoïf pp^ cjuiaq bu noz naqosiaaq aiAA fiq
Jsim 'jajsaara ufiz pnoq ap apua^j 'ajqaajqjaA imiQ,
6ZI
jam ubbjiooa naq qi jsp 'n jaaAvz qi 'jraiaqosaq fig
aip 'nanajsiiqQ ap qi apSfOAiaA aoj nu joj, -uaqiaAA
-uaraBs j|im fira jam fxS sjb naapB qoo(j "fiS uf
pjOOAV
-japoAi ajjoq jaq qnojq psBBqjaA soojnazuajf) <(j qj//
•pnaSnijp jraio maujaq <('nara
-oqiooA fiS jnnq nanBjj aip na aiuoj uaip (B ujj//
•naSniMp aj ajmjBq joj 'ajqooq ua
ajsmjq maq ui aip 'SmFipiBBAAjuoiaA ap mo uaAjaz
qoiz jam pnajajsjOAA 'oqqjj quids ^'uaAaqjaA siapiaoA
-jm ap s|B qosjoojg uaAa si UB|d jajq jnapuAiaA aj
nanBjj na paojq 'piaqpjaapjaA 'jaraniBf 'aauoj jam pnBj
-japBA nfiz mo naqfqq jqoom SaonaS qiajs jai{\[
jqoBm na8;a ufiz naipni 'sjapjaoA
-ubb ua uammBjs janunq naSSaz aj aoj d|nq ap maq
mo jaiq najnazaS aqosisqBg ap ufiz jaop jip uba Sniq
-lajaq jaj ua uajBA uajBj aj napoSjB auunq ua«uiA\p
pjaA\aS jam uauajsuqQ ap (im fipj "OABjg ua UBpoy^
jooa Sooq qoiz q[OA aqosuaS jaq uaoj 'jaajaAv uba
uaSBp ap joj uaiaoASnjaj puBjeauq |iaa ftq ajjaaSaq
apjjazap jjajsaoq *ua88a[ aj do ap§bba\ uazauq nap
jajjBjq [ajbaj jap 'sbm aSioaa jaq SaijjBqos aqosqfi|jBBf
uaa uooqosjo 'quBjj uaqfi|apBZjaAUO nap uba si jsbm
-aSuiM uaa§ puB[ ufiz jaAvaoq pnoqpBjj qoQ 'uai
-apBA janunq jsuaipspo8 uap ua piaqfiJA unq :uajBzaq
spaajs fiz jba\ uajaAOjaq aj ajsjBBqjsoq jaq uauadBAt
uba pjaMaS jam mo 'uaqajM aj uooq uapapS uap
mo 'paaiaS pusjsdo uaAAtiam uaa joj qoiz uaqBra
'apjazfuqiaA 'qjOA aqosuaS jaq uba mopSqiaq jaq 'pnz
-uarajj unq aip 'uapnoM apfiMaS auunq ubb daajSjaA
qoiz 'uaraaou I(ajoojj) uap// fiz uaip 'piBAj Suiuoq
jaiAi 'uaquBj q jap jqoBraiaAO ap joop 'uaSsz uaSiqsaS
uapuaqjaSaj auunq jBBf uapajjaA aip 'sjasqBg sq//
981
132
volgt over verwoest geluk en gebroken levens, gij
Met een kreet viel Ormr hem in de rede:
//Ubbo, spreek gij, wat dwingt men mij hem aan te
hoorenGij, die mij reeds zoovele jaren kent
//Hoor eerst wat ik u te zeggen heb", sprak Liudger
beslist, //thans is het tusschen ons. Luister en zwijg.""
Onwillekeurig, ondanks zich zeiven, gehoorzaamde
Ormr aan de zedelijke overmacht, die hem gebood te
zwijgen. Liep ademhalend, als kostte zijne woorden
hem oneindige smart, ging Liudger voort:
//Toen ik zooeven uw voorhof betrad zag ik een lijk,,
het lijk van hem, die gisteren nog een krachtvol
jongeling was, de eenige steun en troost van een diep.
gebogen vader, die hem als zijn oogappel beminde.
Dat lijk was geworpen voor de roofdieren, op uw bevel.
Ik zag, hoe een beer zijne klauwen had geslagen in
het lichaam van den doode, hoe een jonge wolf wroette
in zijne ingewanden. Te vergeefs trachtte ik de woud-
dieren hun prooi te ontrukken, uwe speerknechten
stieten mij terug. Vruchteloos verzocht ik hen mij het
koude lichaam aftestaan, hoongelach klonk mij in de
ooren. Nog eenmaal wendde ik mij om, de dieren hadden
reeds tot een onherkenbaren klomp misvormd, wat.
eenmaal een menschelijk lichaam was geweest. En dit.
gruwzaam tooneel zal leven in mijn herinnering tot het
einde mijner dagen. Verhalen zal ik wat hier geschied
de van oord tot oordluide zal uw schanddaad weer
klinken in de schamele hutten der armen, in de ver
sterkte verblijven der edellingen, wraak zal zij eischen
tot voor des konings troon. Hier verklaar ik: van
dit uur zal ik niet rusten voor de golven spoelen en
de zee bruist om het schip, dat u heenvoert van onze
kusten, u, de geesel van mijn ongelukkig vaderland..
133
Niet uw leven begeer ik, dat kostbaar is in het oog
van God, Die, in Zijn almacht, ook u nog eenmaal van
een Saulus kan maken tot een Paulus, doch uw on
zalige macht zal u ontrukt worden, dat zweer ik u."
Hij wendde zich af, en verliet de hal. Ormr strekte
de handen uit en rekte zijne leden als wilde hij zich
op den vermetelen spreker werpen, doch twee armen
omklemden hem, de oogen van Ubbo boorden zich
in de zijne, met vlammenden blik. Ontsteld deinsde
Ormr terug, weer rezen zij voor hem op, de beelden
van het verleden. Waar had hij nogmaals die oogen
aanschouwd, wanneer, waar? Eenige oogenblikken
heerschte een diep stilzwijgen, toen sprak Ubbo ernstig
//Wilt gij een moord begaan, omdat hij herhaalt, wat
de bladeren ruischen, wat de steenen spreken, wat de
menschen weeklagend uitroepen, door het gansche
land?"
//Ubbo, dat zegt gij, die zoo menig jaar met mij
samenwerkte
//Die u dulden moest."
Ormr sloeg zich met de vuist voor het voorhoofd.
//Houd op, ik begrijp alles. Gij weet wiens bruid
Othilde genoodzaakt is te worden. Vandaar uw plot
selinge vijandschap. Welnu, nog is het huwelijk niet
gesloten, en het zal dit nooit, indien gij u slechts
verbindt
//Ga niet verder," brak Ubbo heesch zijne woorden af.
//Uw dochter is geen koopwaar, die gij nu den eene
moogt uitveilen, dan den andere aanbieden, volgens
de ingevingen van uw eigenbelang. Gij zijt ver
buiten de perken uwer macht getreden, doodslag hebt
gij gepleegd, een vrijen Fries gekerkerd, die onder
mijn rechtsgebied en bescherming stond. Misdaad eischt
