-j3a Saw wn na paojq 5am juaqaaj uapajqos aawn
japai aip fiQ ^qouaS ufjz JOOA uaaunq uBBjsaq
CtS 5pno2 :§bbja 11 qi sp qaaidg j piaq8iq.qoa.iaS
ua 5qoai snaS[oa 'iqaaiw uajBppsra jap pao|q pq
ua jqoajuo ajp uaSa} 5u1005 aig pop uaa qooQ//
((-si apjaq uba pog naa japBAjy wn pp '}pfipq
spaap aip 'pnotn wn 5m fiz 5quqq Suipapuoz aoq
na apaj wn si pjsq na japiq aoq 'jaSpnpj appg//
:Sipaomioo ftq OTBUiaq qooj, ubbmz raaq
piA 'naSnowp raaq 'SranfiwpjaA aSiiqoBjaspBBJ sjajuaag
joop iqawaS 'saajA ap 'uapaqSipuBpmo ap aojiBBw
paoraaap ap 'apuauuiq ufiz ui aiqooq ua ajsmjq pq
jBBiu 'Snja; apajqos uaa juijo Pa3P pStpiujaA sjy
uiqfi[a8 uaq qftz
'aSBipa^ uba pSooApuB| 'fi£) (<-uaiaa]qsdBBqos m ubbS
-rao aip 'u8a|ow ufiz fiz 'uapjoid aqosiBA ap jooa n
jqoB^uaAajqosaS pnp sjaaSjaA jam 'jbbwjoo^//
:uapioow aufiz uaquojq uaSu[siamBq
sp ua Sniai laSpnig pan pjooqjooA pnojjaS ^ajy
(/fi§ s|booz 'uapjow aj apjaajaS
uaa 'uaioqosaq 531 u fira sbw qnp§ jBsqiaapiBBwno
pq 'iqoijiaA dnqosuapM Jap uoz ap jararaiu yaaq fijq
•}sjoa ufiz jooa uaSuBAjuo 05 uapuow ua uapfup usp
pjaajaS ijaaq spin aip 'uaq UBmsSfuq SipnoAuaa uaa
sjqoapqipp 'quapag 1 uapiaq uamjB uaa pm uagiz
a; UBB rao 'japBA araojA 'uaiqas Sooq a; pin qoo; n
5]uz fiQ "5qoBw sno aip 'uaAaSaq qosip nap jbbu 'pjap
-jaqaSdo s; puupjaASim qxp nu 'snp suo fiw uapg//
uaSjOAjaA aj pus rao ajquuqaS juijo 1bP
'qijquaSoo uag 'Sbzubb psBBqjaA qqquaSoo uaa raaq
jaSpnig pp 'qfipaa ua SipnoAuaa ooz quojq ppj
<('sa|p si pg qjBjpaS-
Snaip uBjd pq uba sjaSSajuBB ap ua uaAaSaSSnja^
181
130
begroet, die u zoo onverwacht tot mij voertU, edele-
Liudger, de redder en helper van zoovele lijdenden en
ongelukkigen en u mijn trouwe vriend Ubbo, wiens
daden in het landsbestuur ik bewonder, bij wiens
woorden in den raad ik vaak de echo meen te hoo-
ren der gedachten, die sluimeren in mijn eigen hart
Een donkere blos purperde Ubbo's gelaat, hij wilde
spreken, doch Liudger voorkwam hem. Met den gloed
der verontwaardiging op het voorhoofd trad hij een
schrede nader.
//Na alles wat geschied is, waagt gij het zoo te
spreken, ons op deze wijze te ontvangen?"
//Geenszins op deze wijze!" hernam Ormr snel, zoo
welwillend als het slechts in zijn macht stond, //Volgt
mij toch, ik bid u, naar het zijvertrek, daar is de
ontbijtdisch gereed en zijn de banken reeds bijgescho
ven. Wel is het, helaas! niet veel wat ik u bieden
kan, maar wat mijn eenvoudige woning oplevert staat
u ten dienste."
Hij wilde hen voorgaan, doch afwerend strekte
Liudger de hand uit en hoogernstig klonk zijn diepe
stem, toen hij antwoordde:
//Ik kom in uw huis om maaltijd noch drinkgelag,
doch om gerechtigheid te eischen voor het schuldeloos
bloed, dat uw onzalige hand vergoot."
Ormr werd krijtwit, zijne oogen schoten vonken,
met oneindige inspanning beheerschte hij zich zoover,
dat hij op kalmen toon kon antwoorden:
//Bloed vergieten, ik? Gij dwaalt of zijt verkeerd
ingelicht. Het is waar, gisteren, in mijn afzijn, hebben
eenige mijnner knechten in hun brooddronkenheid een
paar landlieden gevangen genomen. Toen mij echter het
feit ter ooren kwam, heb ik hen terstond de vrijheid
üuaiudo fiq uauv jam 'uoozsSniuoq uajsaoM uap uba
SuqapunS 3Q -pnoqpBg suijd uaëuof uap uba uap
-joaa a; Suijapun? ap 'suaAjaMzrao paA bu 'qftppuia
JBBp rao 'pnq ajjaA s.puBpaiig ubb ajpz poa uap ua
agqonp puBjjapuA qospioo^ ufiz ïtn '8b[subiu suaSaM
'fiq uaoj, -puaqaquo 'paopui japuoz 'sbm Snof fiq uaoi
'pfg uajaSjaA jararaiu 'uapap® Sub[ ap 'do raaq jooa
uaoiziA uaa ui sp 'uapapaA pq saaj Jaa^ jaauuBAA
'jaauuBAi 'uaizaS a;p f;q pBq jbbav 'uaSoo atp jbbiu
'uauuBtujaA 35 qoiz ajiqoBj; fijj <j Liq apsaajA 'ajjqonp
'uaraoqaë jbaooz spaaj ;aq sb^ 'SuiSaMaq aip fiq 'uap
-ub} ap do apjsuq fiq 'gnja; apajqos uaa juijq poop
SunaqajjiMuo 'ua}oqos uamraBjA Mnaiudo uaSoo aufiz
jfiAAja} 'poq oqqjq qnjds (<'uapjoorajaA uazoopaa^//
na uauaajaA uaSunpq azno raojBBp sno jBBg
'uaSorajaA sa|p pSiuaajaA 'spm uappqosaS Ciaa aoq
'ua[aoA\ puBpaijj ui uafipBd ap aoq paA\ fig ficu
jooq 'uftqos nap joop uapuqqjaA piu n }BBrj -appq
sno jooa uaqfijq pz SijsunS n pp 'uaop aj pisjooA
uaa n qaq qj// 'puapp fiq noSaq ,,'oqqg jopitig
•aoj Suijppa
uaSuof uap do 'jinjsaq Sutpsiojd uaa }ara 'uaoj pnj} ua
pjooqjooA jaq uba spddnjp aracoBpj ap qoiz fiq aiqosiAi
soopqBjdg 'iJBq ufiz ui }aq quojq (<*}idsjapuo }aq
qi jpp 'jagpnrj na fiq sp sjapuspnaioa} aaMj iajq//
uajBjqjaA Suijaoj}uo aip liq pao ra aopj
•jaajq }qjama°douo }aiu pep uap jooa aip 'raajs apuap
-inipAi spqqg ui SuiuaopuBB adaip uaa appjj jg
(I-appaj uaq am pBBpiapui paA\ qp
jajqoop amjB ufiz pra japjag qi a}pora}uo SaM uficu
do 'uaSsjpaSao; }jaaq qoiz sajp aoq }aaM qi 'sp//
<(-paiqosa8 si sajp aoq spaaj appsqjaA q[//
uaqqaq dooj ufiz iqoaj }aq pz n jooa qoo na Saip[oSja\
m
135
moest vluchten, na den, door hen aangestookten moord
op den grijzen Bonifacius, na den bloedigen dood van
zoo menigen Crhistenedelling, zoo menige geloovige
edelvrouw
O, die oogen, die oogen. Waar had hij hen aan
schouwd, waar?
Nog steeds wachtte Ubbo opeen wederwoord, doch
dit woord bestierf den Jarl op de lippen, de blik zijner
oogen werd strak en ijl, een rilling liep door zijne
leden. Wat zag hij, wat? Met bevende handen gordde hij
zijn slagzwaard vaster en mat de hal met groote schreden.
Ubbo," begon hij eindelijk, stilstaande, //ik bezweer
u, luisterWend u niet van mij, diep, diep zoudt gij dit
eenmaal betreuren. Gij beaamt ten volle wat hij straks
uitsprak //dat ik Eriesland's geesel ben," welnu, als gij
mijn voorstel afwijst, zult gij dit voortaan worden, in
oneindig grooter mate dan ik het ooit ben geweest.
U volgt blindelings het volk, de koning ziet door
mijne oogen, nog eensvereenigd konden wij
//De grootst mogelijke dwingelandij uitoefenen. Een
macht die ik niet verlang, die gegrondvest zou zijn
op de ellende van mijn volk."
//Ook niet als ik u, op gevaar van mijn leven, mede
deel, wat het eigenlijk doel is der afgezanten van
Wituchint, die zich thans te Medemelacha bevinden
Het heet, dat zij komen onderhandelen over het
huwelijk van prins Gerbrand, Radbouds tweede zoon
met de dochter vad den Saksischen hertog. Een ver
bintenis die eenmaal een uitgestrekt gebied in Saksen-
land het eigendom zou doen worden van den prins, maar
het eigenlijk doelUbbo, ik vertrouw u een geheim
toe, nog slechts Radboud en mij bekend, maak daaruit
op hoezeer ik u vertrouw, hoe hoog ik u schat!
