puBtuaiu eqpM 'iBqsSuiuoq jap pdraajp uap do uaqqapv.
ajaquop ap 'qoj? qoiz pj uaqqqq ap AAuaiudo spaap qoo^
aip 'qajd ap uba uappuoMjB qoiz uaSoo ejqiiqosjaA sp
uamoujaA pJ3M 'pjoqapnoo 'Suiuoq uaSiJOA uap uba
uibbu ap uijbbav 'pdraomaS uaaS ja quojyi ,:a^qosia
qBBJAi ajqonpa§ ujooj apniB[Ajuo iqoq ufiz jaauuBAi
'uapuopaq pnoqpeq jooa uazuaiS qoou uapaajpp 'ubb
pin ja na|pza9s8uiuo5[ jap nafu ap m uaS?uidB§ apA
qoo napjaunijapj (juoojq ufiz ibbu aqqonp ja8nipapam
uaa spaap aip 'pnMjaApaojq uapnauBAiSjB 'tiaSiponz
-qosjaaq nnq pro üuiqBiuBB aiapai pjaq fiz napain
-ja^ 'naman a; ui uapjooqaq Subjjooa uap 'qimq
-oS pnojB sua§[OA 'aip 'napBAuaApaojq aufiz japoa
uajBAs jbjhbb ui Suijar) -smq ufiz uba ,(ua(pza°s8niu
-051na naSnqppa ap 'apguiimo pnoqpsy pp 'nanuBiu
-puajp agipiMfiJA uba °[OAaS qfippjOA pq sbaa ppj
•part uaqosjoj ua§
-inara uba qoqos uap fjq 'napppj siaspBdSuu |fiA\
-ja; 'uapajqos ojbmz uba SDBqj apuuajp 'apjaoA pq
-ap jbbu qjadpfijp pq qn aip 'Som api8ABjdaS oq
•qjaAi
-pud napaojAJOop uaujoop pin 'iqoaq uaa joop
pmiaqasaq pBqaaqnq nap ubb 'jbai napjBB 'naSu
-ap uaa joop uappmo sbm uaSijooquaSp ua sjBBuaip
jooa uaSuiuoAA ua uajpp 'uaMUoqa°fiq apA aufiz pin
joqsSuinoq a^qajpaSqu apaqaS aQ 'puiapaq (<ua|pzaS
-sSuinoAi ap// na 'uaSuqppa ap jooa uaSuiuajaosüfuq p;
'qiadpfiip pq °B[ japjaA SiuiaAA ua;q 'uaquoqasaS jpz
aBP°AV JOOP (ïP!nl S°BS 9P JBBn) JBBq 'napqspq nanaap
-ujBq 'aisqpoq naa^'naiUBSuisiigv/ nap.iBBuuaA uap put
pjaisjaA'ppaq uapnoS paqa8'ptnaojaq jsBq qoiz puoA
-aq uipo§ apjaajazSooq jap pdraa; uazap uj "Bfpjj aqas
-aijQ ap '8paj\r 'uipoS jap puoAaq pdma; apA\noqe°puoj
Qil
174
had Galama eens, in een opwelling van bitterheid ge
zegd en zijn woorden waren weldra op aller lippen,
vonden een weerklank in de meeste harten.
Vele der edellingen, die herhaaldelijk, vol bitteren
haat, deze woorden hadden uitgestooten, zou het zwaar
zijn gevallen zich, op den zonnigen lentemorgen die thans
was verrezen, naar waarheid de ijzige //gryma herna"
voortestellen. De regen, die in den nanacht had neer-
gedruppeld was weggetrokkeneen enkel donzen
wolkje dreef nog aan den hemel, waarnaar de trotsche
eiken, die het vorstelijk verblijf te Medemelacha om
gaven, hunne groene armen uitstrekten. Het was een
groot, plomp gebouw deze koningshof, gedeeltelijk
uit gebrande tegels en harden leem, gedeeltelijk uit
hout opgetrokken. Hoe hoog het zich ook verhief,
het werd echter nog door een alleenstaanden toren
overschaduwd, die staatkundige misdadigers ten ker
ker strekte en gewoonlijk De Zuidertoren werd ge
noemd.
De breede, statige ingangspoort van het hoofdge
bouw voerde rechtstreeks naar de hal, die in barbaar-
sche overdaad, schitterde van bonte versieringen en,
vaak smakeloos overladen pracht. Forsche, met schrille
kleuren beschilderde zuilen schraagden de hoog ge
welfde zoldering, aan de muren schitterden overal, om
ronde schilden gegroepte, wapentrofeeën. Met roode
randen omboorde beerenvellen verborgen de toegan
gen tot de zijvertrekken; de vloer was ingelegd
met groote, verglaasde steenen, door vreemde koop
lieden met veel moeite en onkosten aangevoerd uit
verre, zuidelijke landstreken. Uit de vensters der hal
had men het uitzicht op den ruimen, belommerden
binnenhof, waar, aan de tegenovergestelde zijde, zich de
'uoMnqos uaa pq sjauoAAaq auunq nap°r,BA\ uappz
sjqoa|g -aaSumoAA uamao[ na uadjnp uapii apiaids
-J8A uba 'SuiAaSmo afhiapan ufiz qn 'do 'uaquejj jap
Suiuoq apfiuaq jo apjapuoMaq 'apsaaiAaS uap 'pJByp
joop pMnoqaS 'mn§BraoiAO£j a| jfqqiaAnapjOA ajqoaq pq
ui ajapjaam uftz uaaqe 'poajqy a; joqsdoqassig ajqjap
-J8A pq ui puoA apegjaaAA ufiz spoap aip 'BqoB|ara
-apaj^ a; poinqsSuiuoq aqospj; ap saaj 'poa uaiazft
pm uapaJuaA a} 'apjadsjaA Saw uap maq paa 'saps
piaiaq 'uapaiq aj puBpuaSaj maq uaprajaA noz qoiz
aip 'japai do 'paiAA puajaqajdjaA pra 'uappjaau uaop
a} piuA napoo] uftz paajah 'snaj spuaÜiaip uaa sjy
'iix xnisGd:ooH
•U8I0A 8} 8|B J83AA pq SB AA
pig maqiujis ap uaqossiq uaaAipjaA pja°ui|sa8 poq
pjaMsmi^ jbbu SuiqasuajAjaA apjiAA ufiz aip 'aqap
-a8 ap 'jaau rajB uajaqaSdo ap quoz guqasp|,j
•puoj pq ui apajA uapuaqosjaaq uap pm apmioA Suqpp
-uaSai aquqos uaa aip 'pajqciajp aqfqasaajA uaa sp
quojq pq jbbcu 'pjooM pqua uaa s|qoa[s sb.w pjj
„iqBBJjj\// :apuuajp
raap aqoq uaa na do qoiz piq pspS uaSaojMJaA uaa
'jqajpaSqn pjaw iujb uaa 'uaaqosaaA apBBpaë ajaquop
uaj[ 'uazja ap uaqossrn sdB|qsuaa pq apqBBjq jbbq
•pnj jap ppBra uap ui uaquoz.iaA saqB °bj suaSuaAO
'3|B[AjaA|iz pjnjqaS poq uhz joao 'sjBq uaquBj uap
aaj aquBjs uaa °ooq jo jojbaa pq qn do qosiA uaa
.Suojds smog -apAAnpdo safjjoS auiajq p| puiMpoBU
uaAsn] uap uba raape uap pp 'jaara pq Sb| sjaAao
auaojS auftz uaqossnj puaraooiQ 'aiuaj jap apjaaM
-uaraaoiq apuaddouq ap jbao uapjaaM pu puazuiqS
Oil
171
beschroomden blik te werpen naar de muren, welke
alleen de spits van den hoogsten toren zichtbaar lie
ten. Het verblijf van hun somberen gebieder, die zich
het liefst verborg voor de blikken van zijn volk, dat
alleen op uitdrukkelijk bevel het waagde zijn troon
te naderen. De tijd scheen reeds zoover af, hoewel de
jaren nog gering waren in aantal, dat de Friezen on
beschroomd en vrijmoedig hun koning naderden, vaak
met bede of klacht op de lippen, steeds met een zege-
wensch in de vertrouwend opgeslagen, oogen. Verzon
ken in de grijze nevelen van het verleden waren de
dagen, toen hun gebieder in hun midden trad, deelend
in hun vreugde, deelnemend in hunne nooden, ver
raad noch moorddolk vreezend bij de zekerheid, dat
hij zich geliefd wist en geëerd, door een vrij, eensge
zind volk.
Thans legerden zich dreigende wolken over Friesland.
De onzalige geest van partijschap en verdeeldheid had
zijn vlijmend wapen gewet en het waren de besten
en edelsten des lands, die zijn vinger had geteekend.
Kadboud, die zich het liefst onzichtbaar maakte voor
de blikken van zijn volk, wien afzondering, in kille
hoogheid, de eerste voorwaarde scheen van het koning
schap, had landvoogden of potestaten aangesteld over
elk zijner Friesche zeelanden, als de onderscheiden
gewesten des lands werden genoemd. Uit deze hoofde-
lingen had hij zich een raad gevormd, naar wier raad
echter nimmer werd gevraagd, doch waarvan elk lid
hem niet slechts nauwkeurig elk voorval in zijn ge
bied moest berichten, maar ook zijne bevelen over
brengen aan de Volksvergadering, in wier midden hij
voortaan beslist weigerde te verschijnen.
Een storm van verontwaardiging en aanklachten
