-SuiSaMaqspaoraaS sSuiuoq s( do pqoB naaS Saops oCbjj
<l(; jb d[nq pop |JBf jrajQ fira pBBps fig//
:paq quojq psiad
-aSjs uaSugapiBiu aqos[aq joop 'paaiqpoou uaa sjy
<(-puBq Mti ui uauBpaapuo
-iaufira pop paq Saj qj 'jbao pqmB uftra maan oog"
(<-piaqfiqBU JBBq |80a qp
*uaaq n mo spaai piBBM auuipoq aqaajq s(B[ajj -pioq
«pqoaps si 'paamaop n uspo^p aip 'pfip aQ -sgsag//
•qoiz jooa pnoqpBpj 2m puapazisy
,/apinaqaS paq laxo uaSinpaq ap uazaMpaaj
Mn mo uaquBig ap jbbu puszaS uaa8 puag -8map
apjojaS azoogiaq mii maan 'paorapoo ui n Smpp«
<<(:pBBp[aAna ufim qi
japsiaq apamiBBAi 'uapoS a8ooq aap qpojy/ uaddg aufiz
uba paq quopq puappiq sufig "pjooq aiag paq 8uiuoq
ap Sooq 'jBB[s apmaupsaSiaau uaa sjb 'SipaoraaaQ
^•uapnoM ua uauuoiq apfiM
-aS ap 's|adraap a8i]iaq ap pop uaiapBu ap jaam pioo
'puom uftra loop 'n ppaiqiaA fig j uappodsaq qaiz uepo^
qaq laramipp jn paojj -pqanzpEsq si jooja8 Mg//
,/aop pip qi pap 'paaM ftp)//
„dU00!
-aS uaq ui f;8 pup 'uaiazAaq ap Sou fiS jSbb^//
ttqjuauaoziaA
capoS ag "pqosia fiS pBM uaop saga jbz qp 'do pnojj//
•pin uapuBq
apiaq pnoqpsg apqaips SuiSaMaqspaoraaS aSuaq up
tljaató jiaAiaup 'n
oaj^" si ppaijApuo uaddg an fira fiqiaiq aip quBpq aSiuaa
ap ua uado fira iooa psmoqaop mu p8g suuqp 'pjuqas
-uauuni pjaspBBipuo uaa fira sbm uapajjaA mq maaqos
-J8A n 'aSipjaMaS ap 'loqj, uaop 'Suipauusq sjb pqonjA
S8S
828
lippen, ruwe vuisten balden zich, als het hoorngeschal
van den jachtstoet luid en luider weerklonk, als hoog
te paard, op zijn zwarten hengst, de luisteraars koning
Radboud nader zagen rennen. Dan vluchtten zij met
een plotselingen schrik en hunne verwenschiugen ver
nam slechts de suisende stilte van het woud. Het
waren door Ormr van huis en hof verjaagde Christe
nen en Heidenen mede, vrije Friezen waren het allen.
Gevlucht waren zij naar de ongebaande wildernis, in
wanhoop zwierven zij rond, zonder beschuttend dak of
eenig voedsel. Radboud begreep het, een sombere
trek legde zich om zijne opeengeperste lippen. Hij
dacht aan de spreuk der Romeinen, eenmaal op zijne
omzwervingen door hem vernomen: //Ben rijk wordt
door dezelfde middelen in stand gehouden waarmede
het gewrocht is."
Met een woeste beweging streek hij het reeds grij
zend haar terug, dat de wind hem in het gezicht blies.
Geweld had geheel zijn leven geteekend, van zijn
eerste optreden af. riij kon zijn rijk alleen in stand
houden, zijn regeering slechts doen eerbiedigen, de
kroon behouden voor zijn zoon, door geweld.
De reusachtige eiken weerkaatsten op hunne kroonge-
welven den stralenden vlammengloed der middagzon,
het werd brandend heet, schitterend licht stroomde
over de velden, de natuur hijgde naar koelte, alle
adem scheen haar ontvloden, zelfs hier in de scha
duwen van het woud. Dorst begon hem te kwellen
de tong kleefde aan zijn verhemelte, zijn gevolg was
ver weg, wild had hij zijn ros gespoord, allen was hij
vooruitgerend. Daar glinsterde een bron, koel en ver
kwikkend tusschen de slingerplanten, die zich rank
ten om de hooge stammen. Begeerig snoof de uitge-
ati do 'uamauiaA ap uapunSiaA lira uapoS ap 'uaSsz
ua°oo aufira ps^p-puBBAi puaqaq pusmaiu ft3 ps^/r
„jpaaM fiS 'japsaiig//
- uapaoA aufiz do pnoqpeg puops gS ua/unsi uaa para 'puaj
-aSSa^ <(j uapo8 aSipjaAiaS ap lasouaSap 'qnaiqpaa ubb
pqBBUi Sipjnqos qaizaip 'aSipiBqSBBj uap 'n pop pqaaids
firn loop apisog pap 'piooM paq 'pqoBjqoBB s.Jtoqg, aooq
'japqBjnq japuoz Sniuovj -jops paq ut uaq jooa n ft 8
pjapaujaA uapag a! pmiaoq uassqsaq jbz aijpp
•[9Aaq Mn do pjoomjaa uauspiapno a.wn uftz uajapsif)//
•naam pnoqpsg dmojq p§;paiuJ9A s|y -psiOA
uaqaspoap s;pue[saijg uapmaiidioop uaqqijq apuam
-rasja aufiz 'pqajpsaSpm puaSiajp sbav rojb ap 'pbbavas
soojappams uftz roaq apjjoSrao uaioojd apftM uj -japsaiid
-laddo ap puops apuaqqaqpqoBra S[B 'pqoijaSdo Soojj;
((-'*-jja si paq 'praoq paq 'pqBBu paq 'apuia
paq sunqp pqaBypp mapUBfiA apsjaj suaip para pjnaq
aip 'agijjBAjB uaa ubb uaqqajps uaSora ap jsqjaads
ua pods nap mo Sooq ap UBBps siapsaud 8(uBpo^\//
•raaq jaSaq maps ap 'apunaps pnoqpBg
^/uapoS jap qaojA uap :ua8jOAa§ ap nn Sbbjq; raadjoM
.aS n ftS pqaq puoquapsuqo uaa uba namis ap up/
•paa[8 pBEjaS Sipqanzqosiaaq uftz uba qaa[q
paq I3A0 *ap[BBips ua°oo s(o1bjj pin psp 'pqaijiaaM
paq jfiMiap 'paq quojq poopsqpop uaa s[B puamfij^
<i(:p°BB.iAaS psBi rao firn ft3 pqajj//
<(j psiM sags aip 'fiQ -apSags oqqg ubb apjopaS azap qi
iooa pMnqosiBBMaS puopsiap pain firn ft3 pqaq moiBB^//
•uapusq ap para psspS paq qaiz apqapaq pnoqpBg
(1(: pMnoqosuBB pqaq fiS uaqaap suatM nu ft8 pjasaq
'pnoqpeg 8uiuo^[ 'iaau ua8aipaojq ap jaiA uaox»
,<i BIlBtllBA\. puajBips paq ui uauuiMiaA ua uapfiips
«ip 'smq uftz uba uapsiOA aiag ua uapjaq ap uba iba
fZS
321
zijn gordel. Een wilde, wanhopige gedachte ging door
haar sidderend hoofd en krimpend hart. Gundebald
sprong terzijde, nog voor het hijgend aan hare ver
wrongen lippen ontsnapte:
//Laat mij los of ik dood mij!"
Was zij zoo grenzenloos rampzalig, reeds zoo diep
gezonken, dat zelfvernietiging haar laatste redmiddel
scheen
//Othilde 1" Brullend stiet Gundebald haar naam uit.
Hij greep haar bij de polsen, ontwrong haar den harts
vanger, kletterend vloog hij tegen den wand. Hare vin
gers bloedden en verfden haar wit gewaad, een diepe
snede had het wapen in de blanke hand getrokken.
//Wilde wolvin, hoe tem ik u!"
//Weg, weg!" kreunde nog eenmaal haar halfver-
stikte stem.
Het deurtapijt werd opgeheven, een koude hand
legde zich op Gundebald's schouders. Met een verwen-
sching slingerde hij Othilde van zich af.
//Laat af, bidt en doet boete!" sprak een stem die
hem huiveren deed door haar hollen, vertwijfelden
toon. Koning Radboud stond op den drempel.
HOOFDSTUK XXV.
De avond viel, de roode regen had eindelijk opge
houden, het volk herleefde. Met onbeschrijfelijken
jubel, met stille dankwoorden van verademing ont
vingen de Christenen het bericht, dat zij voortaan vrij
