naqqojqjaA puauooq uaqdnusqao uaSuiqosuaMjaA opp^
•qBBq uaqfqapoop uba puaiaojü 'puaqaiqasjmiA 'aazuajap
-B|q auaojS ap joop uapmrqS uaSoo aqsao^ 'aqpqspnoM
apuaqosmi jap uappini a; uapinjaS ajapnB Son uaqno[5[
sraos qooQ ^qonjA uapaus naa 50} uaqdaj safqaiM
apuaquq ap fiz s[« *na;B°j»A ua8uBzjo[ aqaoz antmq
a;p safSoo apaoj 'aëuaiSsMnara jam s[a°OA auiajq ap
's[aSna[A ajaaq unq do uaSuBA napjiM pnoS puaAaj uba
jBBjqsqqaq naa fiz |0 puaAaMZ 'sjapuijA aquoq ap 'pnoM
qaq uba sjanoMaq aMnqos ap uaqqqonjA ubq pnoqpdnajjj
aqqaip qaq joop qu.iq uBBq qoiz fiq jbbm 'jaan p[iM qaq
jjiioz napojiaS qfqapoog -qsmA ofiz ai qaudsqqoBf apaara
-fijA ap appjj pjiAV '°ooq ufiz fiq apusds apaoM aSimrauS
qaj\[ •pnoMjapajjf qaq ni apSsnC pnoqpB-p ëuiuoq 'aap
-{Bqos suajoqqqofil '[aqos ua pmj 'do Jfao^q sBqa^paojj
•puspaijg
uba jaqsaudjaddo 'o[bjj uba uaSuBAquo qsuj nauiiaq
-aS naa nappBq naprap •uaqjauiauaQ uba paujpog
Suiuoq jbbu 'uapjooqaqaoq jjaz pnoqpB-y; aip 'aadaqos
-uaquip aSStqA jap uaa do 'sjaMmrj ap ubb paqsuozg
qm 'appaz p|Bu"«y •raapoqpiBB nap uba uogjapjOA
aapnz aq uauaqsuqg apB nappsq uajOMzaS aip !aqq
-mmjqj; ui sjasqeg apuajapunjd na apuaAOOj ap jbbu
sgB|SJOods apaaj qorai^ -qoiz jaqqoB ojjoa uajBdsuajS
sjpUBisaijg naquBzaS aaMq uaqaq jnn apjpzqaq uj
l(-jaqqoB qjfqq jjsp jujjq 'pnoMjaqajvj qaq ui
uaJosf ubb8 fijW j puoqsjaq 'aqqizdo qaoqsqqoBf ufim qng//
■j[U0[qjaaM uooq apuapfius nag "do najoq ufiz fiq jaiq
uaoj, -soopaoj pfiq naminjaS fiq jaajq spremSoj^
(cjqs§uB qm apjBBAvp jji qaq qaaM
fig jjauljra n uunqja 'aaqosnani jap na uapoS jap
aaqqoaj'aqisoj jpnaqsnj lira do ujooq s^Bpo^v 'naraon
LZ 8
326
//Het zal geschieden als gij wenscht."
//Gij hebt de invrijheidstelling bevolen van Thekla
Cammingha en haar echtgenoot. Thans blijven beiden
gevangen, tot hun vonnis is geveld?"
Zwijgend boog Radboud het hoofd.
//Aan mij blijft de beslissing omtrent Ubbo'slot?"
//Ja." Hard en rauw klonk het. //Ga nu, het is ge
noeg. Hij is de eenige, die mij eerlijk zou hebben ge-
-diend. Waarom moet ik ook van bem worden beroofd
//Het is niet genoeg, meineedige koning Gij zweert
Wimot te zenden naar de Saksers, die bij Daventra
zijn gelegerd; gij zult uw besluit omtrent de Denen
handhaven
//Ja, ja!"
//Taeke Cammingha
//Is uit zijn kerker ontsnapt," sprak een sombere
«tem. Ormr stond op den drempel. Met geweld bedwong
zich de opperpriester, ofschoon woede bijna zijn stem
verstikte.
//Het doet niets ter zake. Opnieuw zal hij worden
■opgevangen. Het is de wil der goden, dat hij weldra
sterven zal. Thans o, koning, ga ik om hen te bidden,
■dat zij genadig uw groote schuld uitwisschen. Ormr
Jarl, volg mij I"
Als gebieder ging hij, met een zegevierenden glim
lach op zijn sluw gelaat en liet Radboud achter
wezenloos, vernietigd, neergetrapt. Strak staarde hij
voor zich uit, roerloos, uren lang.
De flauwe^ glans der sterren begon te verbleeken,
de lentenacht verstreek, smeltende rozetinten, bleek
opaal verkondigden het eerste morgengloren, voor hij
ontwaakte uit zijn, bijna krankzinnige verdooving.
//Uit mijn regeering ontzet! Alle macht mij ont-
uba jb }BB[ f18 'uauaa nap fi§ qjoojaq qsuaipspoS hba
PPlfHA isdBiqsnaa ug "Sfijq uaüqiaq nap qoq fiS qfiz
uaqojsaq 'uaAjapjaA aq uauaqsuqg ap fi§ qqaq najoMZ
-ag j napaa aA\n fi2 qpnoq ooz 'pnoqpeqj °uiuog//
"nadBjs ap rao snBjqnaqia uapnaqosinj naa
'pBBMaSqqoaqd qi,« nfiz ni raaq jooa puoqs 'jaqsaudjad
-do ap 'oCbjj -rao qoiz pnoqpnqj appnaM. jpjqas qajA
"napjooAi azap naqnoqq pnaiaqqa|dja^
^•piaqsoopasniSaq qara 'aSipBAjB qara ufiz pnapinjsnaa
uibbh A\n jbz nusqjooA "najopaA jaanaqsjOA A\n naAai
Ain UBp jaara napaq qqaq f18 n 8az j °ubj Mn uba
najB[qj8A naqaora peq napBAjaA Sub[ spaar uara naip
'flO d uUz 91 1BP [jS qiiBB^ ^gninoq naa fiS qfig//
(,i IjS qqaoz qBM 'jBBp si 01^// 'do saar fijj
1<(jSniuo5[ naa uba piaqg|pjooMuaSaq ni qi uagv/
:piaq
-fiqBn a^fqiappirauo ufiz ni Snqasqoid qaq qnojq jog
•pjooqrooA araniB[q qaq jaAo qoiz qaajqs na
apjaAinq (jpj -naqqajqsqin raaq jbbu puagiajp narajB agiq
-qoBqoods ap ua naqaoq ap ni uararaoiqdo aip naMnp
-Bqos ap sqqoajs °bz fiq 'uaa||B Mnaindo sbm pnoqpBjj
qaraaq nap ubb naqniqjaonqjBBd aqsq8B| ap na qajoiA
qaq qoo uaqqaajqraA ]B 'apjBB ap joao naAvnpBqos qoo
qoiz uapraSaj jb qjaq ,ia]3A ni qaq sbm qqoig 'uaAjaz
qoiz jooa SniqqoB ap 'piaqfiJA na piaqqfijaqneqjBno
- naqaoqni naqaora noz qqoarrooA pnonaMnaa 'aqs°ooq
nljz 'paoS aqsgqiaq ufiz puBjsaijg fiqjBBM 'napnBjq
-quo uaop napnz aq Sfuq uaaS pnq najOMzaS Sniuoq
ap qBp 'Suipftq ap 'iraepaSaoq najBM aA\naiu qaq jo
naSniquBB joojaS apno qaq liz qBp 'fizqaq 'nappnqjaij
puBj unq aip 'naj[B uaraBaraA uaquozqno sbm uaq
uajaqqa[djaA aq apgiajp saj|B aip 'qsB| naa jo jaoAaS qaq
qajq 'qsnaipspog jannnq nanajaojm qaq ui nliz uapnoz
Z28
323
het andere. Meineedige, nietswaardige! Vloek over u
en uw huis! Nu weet ik waarom Friesland's kroon
ter aarde is gevallen!"
Wel moest de ontzetting Radboud bijna wezenloos
hebben gemaakt, wel moest er dien dag veel zijn om
gegaan in zijn hart, dat hij een onderdaan, dat hij
zelfs dezen priester toestond dus tot hem te spreken.
Met starren blik zag hij hem aan.
//Hebt gij, gij alleen, dan het wonder niet aanschouwd
Nauw hoorbaar kwam het over zijne lippen. Onver
biddelijk hernam Hajo:
//Meer dan dat heb ik aanschouwd. Thor heb ik ge
zien, dien men hierThunar noemt; hem, den geweldige."
//Machtige Thor, bescherm ons!" mompelde Radboud
ontzet.
//De donderkeil trilde in zijn vuist, zijn vlammen-
baard golfde op den adem van den wind, bliksem
schichten flitsen om zijn hoofd, dreigend klonk zijn
dreunende stem:
//Wend u tot Radboud van Friesland, met de vraag:
of hij thans zijn eens gezworen eed veracht? Dan vloek
over hem en zijn gansche geslachtEenmaal nog wil ik
hem, evenals de afvalligen van zijn volk, een teeken
geven, om hen te nopen tot boete en berouw. Bekeeren zij
zich niet, dan wee hen, wee den vorst, die speelde met
de heiligste eeden, wee het volk, dat zijne goden ont
troonde Doch wee Gundebald het meestOp zijn hoofd
zal de zwaarste straf dalen. Een ellendige stroodood zal
hem treffen, terwijl zijn meineedige vader, neergeworpen
in Nevelheim als hij, verpletterd doorzijn onuitwisch-
bare schuld, zal worden gefolterd door den einde-
loozen, knagenden slangenbeet van het vruchteloos
berouw. Zijn jammervol bestaan zal hij voortslepen,
