SarfpodsWeehblad
aan
HIJ BOUWDE 'T VREDESPALEIS.
Personalia.
T.V.S. Nieuws
Stichting
„Het vierde Prinsenkind"
Denk met
deze
koude om
de
vogels.
R.K. Kerk Santpoort
27e Jaargang No. 7
Redactie
Terrasweg 31
Kerkerinklaan 45
Uitgave van
Drukkerij Cornegge
Telefoon 8619
Vrijdag 17 Febr. 1956
Administratie
en advertenties
Drukkerij Cornegge
Terrasweg 31
Telefoon 8619
Kerkerinklaan 45
na 6 uur tel. 7029
DE MAN OP DE ACHTERGROND
Peinzend stond de kleine
Andrew bij zijn konijnenhok.
Hij hoorde de vele scherpe tand
jes gretig bijten in het malse ver
se gras, dat hij zojuist in de rui
ven had gestopt. Het was een ge
luid als het vallen van de koren
halmen, wanneer in de zomer
het akkertje van zijn vader werd
gemaaid. Och, een arme Schotse
weversfamilie hield er niet veel
genoegens op 11avoor An
drew waren het de konijnen en
een paar duiven.
Hij strooide een handvol tarwe
op de schrale bodem om ze alle
maal bij elkaar te zien. Eigenlijk
wilde hij ze verkopen. Met konij
nen kon je veel meer uitrichten,
daar was wat aan te verdienen,
maar ja, wie 111 Dunfermline gaf
in deze tijd geld uit voor sier-
duif jes
Enfin, dat moesten dan de ko
nijnen maar goed maken, ai viel
het niet mee om genoeg voer te
geven op geregelde tijdenZe
moesten op de goedkoopst moge
lijke manier vet worden
Er moest iets op gevonden
wordenméér konijnen, méér
voer, méér verdienste. Hij zou er
zijn vriendjes voor kunnen in
schakelen, samen gras snijden op
vrije middagen na schooltijd,
maar hoe kreeg je die lui daar
„warm" voor
Ineens grinnikte de jonge Car
negie, hij „had" het
„Zeg jongens, ik heb een reuze
plan. Die witte, weet je wel, daar
komen binnenkort jongen van,
vast mooie beestjes. Als jullie nu
elke keer meegaat gras halen
dan zal ik de jong'e konijntjes
jullie naam geven!"
Met gejuich gaf de verzamelde
dorpsjeugd blijk van instemming
en het werd voor Andrew Carne
gie. zijn eerste practische succes.
Later heeft het hem eerlijk ge
speten, dat hij zijn vriendjes zó
voor zijn kar had gespannen en
en het is typerend voor de stich
ter van het Vredespaleis, dat hij
jarenlang kosten noch moeite
heeft gespaard om te weten te
komen, waar die jongens ergens
ter wereld waren gebleven.
EMIGRANT
Andrew Carnegie is in zijn le
ven zakenman, diplomaat en fi
lantroop geweest, maar alles in
de beste zin des woords en
met een glimlach. In het arme,
toekomstloos geworden Schotland
heeft hij een sobere, tamelijk har
de jeugd gehad, maar hij heeft
het nooit als zodanig gevoeld.
Toen zijn ouders naar de U.S.A.
emigreerden, was hij daar als
gezinslid bij, maar de nood die
hem dreef, wenste hij nadrukke
lijk niet te zien.
„De zonzijde is...." dat kon
men altijd te horen krijgen. Ot
„daar moet iets op te verzinnen
zijn, wacht 'esZijn humeur
was van nature pessimistisch,
doch hij verlangde die humeurig
heid niet. Het werd zogezegd: 'n
omtoveren van eenden in zwa
nen.
Dichtbij Pititsburgh kwam het
weefgetouw van vader Carnegie
te staan. Zijn vrouw haalde wat
extra verdienste uit schoenrepa
raties voor het snel groeiende
dorp, .Allegheny. Andrew ging
zich een „baantje" aanmeten. Die
lagen in de jaren 1850 niet voor
het opscheppen.
Ten slotte kwam hij met zijn
vader, die zelfstandig niet meer
tegen de moeilijkheden was op
gewassen, in een katoenspinnerij.
Van de vroege morgen tot de
late avond stond de kleine jongen
achter de stoommachine. Hij
kreeg letterlijk nachtmerries van
de regulateur, te weinig spanning
of teveel, de alarmbel, de tempe
ratuur.... hij kon er vaak niet
van slapen of eten... Ja, zó was
het beginnetje van de „staalkcv
ning", de man die later miljoenen
zou uitdelen voor de ontwikke
ling, de veiligheid en de gezond
heid van al zijn medemensen op
deze aarde. Zijn baas, daar aan
het begin van Carnegie's loop
baan, was een gemoedelijk man,
die heme af en toe uit zijn geest
dodende werk haalde voor wat
administratieve karweitjes.
OP EIGEN BENEN.
Van de katoenspinnerij vertrok
Andrew naar (het telegraafkan
toor. Eerst als loopjongen in de
bezorging zoiets als een training
voor de hardloperij.hij kreeg
er spoedig genoeg van. Na zich
zelf te hebben geoefend in het
beluisteren en weergeven van
de morsetekens, mocht hij tele
grafist zijn. Hij viel als steeds op
door de grondigheid, waarmee hij
zijn betrekking aanpakte. Hij
trok daardoor ook de aandacht
van de inspectie der Pennsylva
nia Spoorwegen die hem tegen
een aardig loon overnam
Het was een treinongeluk, dat
Andrew Carnegie met zijn negen
tien levensjaren een zelfstandig-
man deed worden, die het er bij
afwezigheid van zijn chef op
waagde alle stations zodanige in
structies te geven, dat het hele
treinverkeer zonder vertraging
kon doorgaan. In die dagen een
optreden, waarvoor men niet an
ders dan grote waardering kon
hebben.
1 let werk bij de Spoorwegen
is Carnegie lange tijd goed beval
len. Hij wisselde nogal eens van
functie en plaats, maakte pro
motie en had volop gelegenheid
zijn aangeboren koopmanschap
te gebruiken. Een prettige relatie
van Carnegie, een bankier, had
ook voldoende vertouwen in hem
zodat hij zelfs aandelen kon ko
pen van de Pennsylvania Rail
road.
Na de burgeroorlog van Lincoln
in 1861 waagde Carnegie de eer
ste grote stap en stichtte een
maatschappij voor het vervaardi
gen van spoorrails. Daarnaast
begon hij met een paar compag
nons een grote fabriek voor loco
motieven. Enige maanden later
volgde nog een maatschappij
voor bruggenbouw. Achteraf be
schouwd was het eenvoudig; suc
ces verzekerd. Want de spoorwe
gen waren nog jong, moesten heel
Amerika nog gaan veroveren met
rails en materiaal alles van
Carnegie. De jongste firma werk
te nauwelijks, of Andrew kreeg
olievelden in 't oog, die nog' niet
in exploitatie waren gebracht!
MILJOENAIR
Na zijn dertigste jaar begon de
bloei van zijn snel uitgegroeide
industrie. Toen werden ook in
Engeland en Zweden relaties
aangeknoopt. Yan gewoon ijzer
werd afgestapt en het staal ge
bruikt, waarmee de naam Carne-
nie zo nauw is verbonden. Up-
merkeiijk dat elke beslissing' en
elke verandering of uitbreiding
door Carnegie persoonlijk werd
geleid, zonder inmenging van an
deren te dulden. Een kleine stat
van vertrouwde medewerkers
sloot hem al van vreemde en on
deskundige invloeden. Bekend is,
dat hij zich in het kiezen van
zijn vertrouwensmannen zelden
vergiste. Was dat toch eens hel
geval, dan wist men dat Andrew
een zwak ogenblik gehad had!
De verhouding met de duizen
den arbeiders was zo uitstekend
en veie jongeren zouden wel voor
hun Carnegie door het vuur heb
ben willen lopen. Éénmaal wa
ren opruiers van buitenaf door
gedrongen en hadden de werk
lieden van enkele fabrieken over
om loonsverhoging te vragen....
aan welk manifest de grote di
recteur toen zijn eisen vaststelde
met de mededeling dat hij in af
wachting van de aanvaarding
zijn fabrieken een poosje ging
sluiten.Spoedig was de kwes
tie van de baan. Carnegie heeft
niet anders dan dankbare gezich
ten gezien. Trouwens, de werk
nemers hoefden er geen spijt van
tc krijgenNiemand heeft op
latere leeftijd meer bibliotheken,
ziekenhuizen, fondsen, scholen en
instituten voor zijn mensen ge
sticht dan Andrew Carnegie.
Het Vredespaleis-idee ging niet
van Carnegie uit. Het duurde
daardoor ook nog al even, voor
dat de beminde miljoenair zijn
fiat gaf.
De Czaar van Rusland had al
eens in Den Haag' de proef op
de som genomen met een verga
dering, waarop vele landen ver
tegenwoordigd waren, doch de
sfeer was niet bemoedigend ge
weest. Als altijd in de wereldge
schiedenis waren er een paar na
ties, die uit diplomatieke overwe
gingen het spelletje meespeelden
om later hun slag te slaan.
Carnegie was te veel diplomaat
om g'een inzicht te hebben in de
bedoelingen der verschillende
politici. Overigens, het paste in
zijn opvattingen voor 't verdelen
van geld: de mensheid dienen.
De bekostiging geschiedde uit zijn
inkomsten, te weten een salaris
van 40 millioen dollar per jaar
(op zijn 33ste jaar waren het er
nog „maar" dertigduizend ge
weest), zonder het kapitaal aan
te tasten. En let wel, dit Vredes
paleis, dat Andrew Carnegie be
roemd heeft gemaakt over de
hele wereld behoorde tot één van
de „kleinste" giften: 1 i millioen
dollar.
Weinigen weten, dat in een ge
deelte van het Vredespaleis een
enorme bibliotheek is onderge
bracht op het gebied van inter
national recht (die iedereen op
verzoek mag' raedplegen bij zijn
studie). Daarnaast bevindt zich in
een speciaal gebouw de Acade
mie voor Internationaal Recht.
De weversjongen Carnegie gaf
tot dit alles de stoot, toen hij 78
jaar oud was.
Voor het in Januari gehouden
praktijk-examen Nederl. Handels
correspondentie slaagde onze
plaatsgenote Mej. Ineke Heeren.
Onze Santpoortse gymnastiek
vereniging neemt a.s. Zondag 19
Februari deel aan de door de
Amsterdamse Turnbond uitge
schreven verenigingswedstrijden
en wel met een groep dames, die
zullen aantreden voor het nummer
„klassikaalbrug".
De wedstrijden zullen plaats vin
den in de turnhal aan de Marnix-
straat en de T.V.S. dames zijn
om 13.45 uur aan de beurt.
De actie ten behoeve van boven
genoemde Stichting is thans af
gesloten en over het resultaat
mag men tevreden zijn.
De opbrengst bedrasgt:
Verkoop artikelen f 1572.
Opbrengst filmavond f 518.
Particuliere giften f 24.
Totaal f 2114.
Het bestuur der afdelirig Velsen
betuigt haar hartelijke dank aan
allen die op enigerlei wijze hebben
bijgedragen om dit mooie resul
taat te bereiken.
HET SPELEN OP HARDE
TERREINEN.
Het is nog niet zo heel lang
geleden, dat men jin bns land
bepaald afwijzend stond tegen
over het spelen op hard bevroren
terreinen. Consuls kregen op
dracht tot afkeuring der terrei
nen over te gaan, wanneer zij van
mening waren, dat het spelen er
op gevaar voor de spelers zou
kunnen opleveren. Men kan
dan ook zeggen, dat er in die tijd
in ons land maar zelden op wer
kelijk harde velden gespeeld
werd en geschiedde dit al eens,
dan was de critiek in de regel
lang niet mals.
Nu is er echter in ons voet-
balbestel zo een en ander ver
anderd: We hebben het betaalde
voetbal gekregen en nu, zo ver
luidde het, moesten we, net als
in het buitenland, onder alle om
standigheden spelen. Moddervel-
den, dik besneeuwde terreinen,
harde velden, ze mochten geen
beletsel voor de profs vormen
om achter het bruine monster
aan te hollen.
In de praktijk is hiervan ech
ter nog niet zoveel terecht geko
men. Op 5 februari j.l. gingen
van de vastgestelde profwedstrij
den er slechts een paar door en
toen de leiders dezer clubs
vooral die der thuisclubs tot
de ontdekking kwamen, dat de
meeste andere ontmoetingen af
gelast waren, hadden zij spijt als
haren op hun hoofd, dat hun
spelers wel in actie waren ge
weest. We schreven, dat het in
het bijzonder de leiders der thuis
clubs waren, die van het door
gaan spijt hadden en dat is te
begrijpen, omdat het hun in hun
financiën aanzienlijk had ge
scheeld. Eén dezer clubs diende
zelfs 'n officiéél pretest in tegen
deze gang van zaken.
En nu zondag j.l. Kon men van
5 februari nog zeggen dat het in
de nacht van zaterdag op zondag
ook nog gesneeuwd had, dit was
op 12 februari niet het geval.
Maar desondanks werd er ook
toen niet gespeeld enwij
konden er ons volkomen mee ver
enigen. We weten zeker, dat
nóch clubbestuurders nóch spe
lers er op „gebrand" zjjn onder
zulke abnormale weer- en ter
reinomstandigheden te spelen.
En we vermoeden, dat het nog
wel heel lang zal duren, eer we,
onder alle omstandigheden zullen
voetballen.
Je moet maar pech hebben.
p
Het „veni vidi vici" ik kwam.
ik zag, ik overwon van zekere
Romeinse keizer was zeker niet
van toepassing op de „veteraan"
van een KNVB-derde klasser,
die men uit het elftal gelaten
had, omdat men meende een
hetere kracht gevonden te heb
ben. Men had hem echter als
reserve-speler medegenomen en
in die kwaliteit zat hij geruime
tijd in trainingspak langs de lijn.
Toen een groot deel van de speel
tijd der tweede helft reeds ver
streken was, ging hij zich vast
kleden, maar nauwelijks was hij
hiermee bezig, of zijn aanwezig
heid was od het sportveld ge
wenst, daar een clubgenoot uit
gevallen was. Het duurde nu
even voor hij zich weer in sport
tenue had gestoken, maar toen
hij eenmaal de grassprieten rook,
stormde hij het veld op, werd
aanstonds in het spel betrokken
en.... plaatste de bal zo zuiver
naareen tegenstander, dat
deze wel scoren móést. In de vol
gende minuut was hem weer
een rol toebedacht. Toen kreeg
hij n.l. van 'n tegenstander zo'n
lelijke trap, dat hij niet verder
kon spelen en naar dezelfde
kleedkamer moest worden gedra
gen, die hij drie minuten daar
vóór met zoveel goede moed ver
laten had. Hij kwam, hij zag en
retireerde!
WAT ONS ZONDAG A.S.
(ALWEER MISSCHIEN) TE
WACHTEN STAAT.
Voor db komende 'bondag is
het oorspronkelijke programma
van 5 Februari vastgesteld. Vol
gens dit programma zou Terras-
vogels tegen Kinheim moeten
spelen, maar we nemen als vrij
wel vaststaand aan, dat er ook
de komende zondag door onze
amateurs niet gevoetbald zal
worden.
DE BEKEERDE VOETBAL
ZONDAAR.
Het gebeurde onlangs bij een
wedstrijd voor de 3de klasse van
de KNVB ergens in Noord-Hol
land. Op een segeven ogenblik
vergat een voorhoedespeler van
de thuisclub zich en gaf de rechts
back der bezoekers met opzet 'n
dusdanige trap, dat deze, krim
pend van de pijn, het veld moest
worden afgedragen. Gelukkig
voor de overtreder had de scheids
rechter de opzettelijke handeling
niet geconstateerd en kon de
„onverlaat", zoals velen hem al
betitelden, rustig blijven mee
spelen.
Maar dat hij toch niet zo'n
zwarte voetbalziei had, als men
gemeend had. bleek des avonds.
Toen rinkelde op een gegeven
ogenblik de telefoon bij het „lij
dend voorwerp", die gelukkig al
weer in staat bleek de hoorn zelf
ter hand te nemen. Wie schetst
zijn verbazing, toen hij aan de
andere kant van de lijn de stem
hoorde van degene, die hem
enig'e uren daarvóór zo „mishan
deld" had, maar hem 'nu zijn
verontschuldiging aanbood en
hem verzocht eens in de loop
van de komende week per brief
te m°lden, hoe het met hem ging!
Het „slachtoffer" stelde één en
ander zo op prijs dat men door
de telefoon tot een „shake hands"
kwam!
ZONDAG 19 FEBRUARI
H.H. Missen 6.45 - 8 uur, 11.15.
De Hoogmis te half tien.
Te 7 uur Lof, waaronder eerste
Lijdensmeditatie door de Weleerw.
Pater H. Hermans M.S.C.
VRIJDAG 24 FEBRUARI
Te half 8 H. Kruisweg.
ZATERDAG 25 FEBRUARI
Te half 8 Broederschapslof.
CONTACTAVOND der Parochie
Na de prachtig geslaagde con
tactavond zullen wij op Maandag
20 Februari acht uur een tweede
avond organiseren in Zomerlust,
waar een boeiende geluidsfilm in
kleuren wordt gedraaid over
Pakistan, getiteld: „Waar woes
tijnen bloeien gaan".
Pakistan is een jonge natie,
gesticht langs de benedenloop
van de Indus. Oost en West
ontmoeten elkaar in de hoofdstad
Karachi, het knooppunt der
voornaamste wereldroutes.
De film is toegankelijk voor
iedereen.