SarfpodsWeehblad aan HIJ BOUWDE 'T VREDESPALEIS. Personalia. T.V.S. Nieuws Stichting „Het vierde Prinsenkind" Denk met deze koude om de vogels. R.K. Kerk Santpoort 27e Jaargang No. 7 Redactie Terrasweg 31 Kerkerinklaan 45 Uitgave van Drukkerij Cornegge Telefoon 8619 Vrijdag 17 Febr. 1956 Administratie en advertenties Drukkerij Cornegge Terrasweg 31 Telefoon 8619 Kerkerinklaan 45 na 6 uur tel. 7029 DE MAN OP DE ACHTERGROND Peinzend stond de kleine Andrew bij zijn konijnenhok. Hij hoorde de vele scherpe tand jes gretig bijten in het malse ver se gras, dat hij zojuist in de rui ven had gestopt. Het was een ge luid als het vallen van de koren halmen, wanneer in de zomer het akkertje van zijn vader werd gemaaid. Och, een arme Schotse weversfamilie hield er niet veel genoegens op 11avoor An drew waren het de konijnen en een paar duiven. Hij strooide een handvol tarwe op de schrale bodem om ze alle maal bij elkaar te zien. Eigenlijk wilde hij ze verkopen. Met konij nen kon je veel meer uitrichten, daar was wat aan te verdienen, maar ja, wie 111 Dunfermline gaf in deze tijd geld uit voor sier- duif jes Enfin, dat moesten dan de ko nijnen maar goed maken, ai viel het niet mee om genoeg voer te geven op geregelde tijdenZe moesten op de goedkoopst moge lijke manier vet worden Er moest iets op gevonden wordenméér konijnen, méér voer, méér verdienste. Hij zou er zijn vriendjes voor kunnen in schakelen, samen gras snijden op vrije middagen na schooltijd, maar hoe kreeg je die lui daar „warm" voor Ineens grinnikte de jonge Car negie, hij „had" het „Zeg jongens, ik heb een reuze plan. Die witte, weet je wel, daar komen binnenkort jongen van, vast mooie beestjes. Als jullie nu elke keer meegaat gras halen dan zal ik de jong'e konijntjes jullie naam geven!" Met gejuich gaf de verzamelde dorpsjeugd blijk van instemming en het werd voor Andrew Carne gie. zijn eerste practische succes. Later heeft het hem eerlijk ge speten, dat hij zijn vriendjes zó voor zijn kar had gespannen en en het is typerend voor de stich ter van het Vredespaleis, dat hij jarenlang kosten noch moeite heeft gespaard om te weten te komen, waar die jongens ergens ter wereld waren gebleven. EMIGRANT Andrew Carnegie is in zijn le ven zakenman, diplomaat en fi lantroop geweest, maar alles in de beste zin des woords en met een glimlach. In het arme, toekomstloos geworden Schotland heeft hij een sobere, tamelijk har de jeugd gehad, maar hij heeft het nooit als zodanig gevoeld. Toen zijn ouders naar de U.S.A. emigreerden, was hij daar als gezinslid bij, maar de nood die hem dreef, wenste hij nadrukke lijk niet te zien. „De zonzijde is...." dat kon men altijd te horen krijgen. Ot „daar moet iets op te verzinnen zijn, wacht 'esZijn humeur was van nature pessimistisch, doch hij verlangde die humeurig heid niet. Het werd zogezegd: 'n omtoveren van eenden in zwa nen. Dichtbij Pititsburgh kwam het weefgetouw van vader Carnegie te staan. Zijn vrouw haalde wat extra verdienste uit schoenrepa raties voor het snel groeiende dorp, .Allegheny. Andrew ging zich een „baantje" aanmeten. Die lagen in de jaren 1850 niet voor het opscheppen. Ten slotte kwam hij met zijn vader, die zelfstandig niet meer tegen de moeilijkheden was op gewassen, in een katoenspinnerij. Van de vroege morgen tot de late avond stond de kleine jongen achter de stoommachine. Hij kreeg letterlijk nachtmerries van de regulateur, te weinig spanning of teveel, de alarmbel, de tempe ratuur.... hij kon er vaak niet van slapen of eten... Ja, zó was het beginnetje van de „staalkcv ning", de man die later miljoenen zou uitdelen voor de ontwikke ling, de veiligheid en de gezond heid van al zijn medemensen op deze aarde. Zijn baas, daar aan het begin van Carnegie's loop baan, was een gemoedelijk man, die heme af en toe uit zijn geest dodende werk haalde voor wat administratieve karweitjes. OP EIGEN BENEN. Van de katoenspinnerij vertrok Andrew naar (het telegraafkan toor. Eerst als loopjongen in de bezorging zoiets als een training voor de hardloperij.hij kreeg er spoedig genoeg van. Na zich zelf te hebben geoefend in het beluisteren en weergeven van de morsetekens, mocht hij tele grafist zijn. Hij viel als steeds op door de grondigheid, waarmee hij zijn betrekking aanpakte. Hij trok daardoor ook de aandacht van de inspectie der Pennsylva nia Spoorwegen die hem tegen een aardig loon overnam Het was een treinongeluk, dat Andrew Carnegie met zijn negen tien levensjaren een zelfstandig- man deed worden, die het er bij afwezigheid van zijn chef op waagde alle stations zodanige in structies te geven, dat het hele treinverkeer zonder vertraging kon doorgaan. In die dagen een optreden, waarvoor men niet an ders dan grote waardering kon hebben. 1 let werk bij de Spoorwegen is Carnegie lange tijd goed beval len. Hij wisselde nogal eens van functie en plaats, maakte pro motie en had volop gelegenheid zijn aangeboren koopmanschap te gebruiken. Een prettige relatie van Carnegie, een bankier, had ook voldoende vertouwen in hem zodat hij zelfs aandelen kon ko pen van de Pennsylvania Rail road. Na de burgeroorlog van Lincoln in 1861 waagde Carnegie de eer ste grote stap en stichtte een maatschappij voor het vervaardi gen van spoorrails. Daarnaast begon hij met een paar compag nons een grote fabriek voor loco motieven. Enige maanden later volgde nog een maatschappij voor bruggenbouw. Achteraf be schouwd was het eenvoudig; suc ces verzekerd. Want de spoorwe gen waren nog jong, moesten heel Amerika nog gaan veroveren met rails en materiaal alles van Carnegie. De jongste firma werk te nauwelijks, of Andrew kreeg olievelden in 't oog, die nog' niet in exploitatie waren gebracht! MILJOENAIR Na zijn dertigste jaar begon de bloei van zijn snel uitgegroeide industrie. Toen werden ook in Engeland en Zweden relaties aangeknoopt. Yan gewoon ijzer werd afgestapt en het staal ge bruikt, waarmee de naam Carne- nie zo nauw is verbonden. Up- merkeiijk dat elke beslissing' en elke verandering of uitbreiding door Carnegie persoonlijk werd geleid, zonder inmenging van an deren te dulden. Een kleine stat van vertrouwde medewerkers sloot hem al van vreemde en on deskundige invloeden. Bekend is, dat hij zich in het kiezen van zijn vertrouwensmannen zelden vergiste. Was dat toch eens hel geval, dan wist men dat Andrew een zwak ogenblik gehad had! De verhouding met de duizen den arbeiders was zo uitstekend en veie jongeren zouden wel voor hun Carnegie door het vuur heb ben willen lopen. Éénmaal wa ren opruiers van buitenaf door gedrongen en hadden de werk lieden van enkele fabrieken over om loonsverhoging te vragen.... aan welk manifest de grote di recteur toen zijn eisen vaststelde met de mededeling dat hij in af wachting van de aanvaarding zijn fabrieken een poosje ging sluiten.Spoedig was de kwes tie van de baan. Carnegie heeft niet anders dan dankbare gezich ten gezien. Trouwens, de werk nemers hoefden er geen spijt van tc krijgenNiemand heeft op latere leeftijd meer bibliotheken, ziekenhuizen, fondsen, scholen en instituten voor zijn mensen ge sticht dan Andrew Carnegie. Het Vredespaleis-idee ging niet van Carnegie uit. Het duurde daardoor ook nog al even, voor dat de beminde miljoenair zijn fiat gaf. De Czaar van Rusland had al eens in Den Haag' de proef op de som genomen met een verga dering, waarop vele landen ver tegenwoordigd waren, doch de sfeer was niet bemoedigend ge weest. Als altijd in de wereldge schiedenis waren er een paar na ties, die uit diplomatieke overwe gingen het spelletje meespeelden om later hun slag te slaan. Carnegie was te veel diplomaat om g'een inzicht te hebben in de bedoelingen der verschillende politici. Overigens, het paste in zijn opvattingen voor 't verdelen van geld: de mensheid dienen. De bekostiging geschiedde uit zijn inkomsten, te weten een salaris van 40 millioen dollar per jaar (op zijn 33ste jaar waren het er nog „maar" dertigduizend ge weest), zonder het kapitaal aan te tasten. En let wel, dit Vredes paleis, dat Andrew Carnegie be roemd heeft gemaakt over de hele wereld behoorde tot één van de „kleinste" giften: 1 i millioen dollar. Weinigen weten, dat in een ge deelte van het Vredespaleis een enorme bibliotheek is onderge bracht op het gebied van inter national recht (die iedereen op verzoek mag' raedplegen bij zijn studie). Daarnaast bevindt zich in een speciaal gebouw de Acade mie voor Internationaal Recht. De weversjongen Carnegie gaf tot dit alles de stoot, toen hij 78 jaar oud was. Voor het in Januari gehouden praktijk-examen Nederl. Handels correspondentie slaagde onze plaatsgenote Mej. Ineke Heeren. Onze Santpoortse gymnastiek vereniging neemt a.s. Zondag 19 Februari deel aan de door de Amsterdamse Turnbond uitge schreven verenigingswedstrijden en wel met een groep dames, die zullen aantreden voor het nummer „klassikaalbrug". De wedstrijden zullen plaats vin den in de turnhal aan de Marnix- straat en de T.V.S. dames zijn om 13.45 uur aan de beurt. De actie ten behoeve van boven genoemde Stichting is thans af gesloten en over het resultaat mag men tevreden zijn. De opbrengst bedrasgt: Verkoop artikelen f 1572. Opbrengst filmavond f 518. Particuliere giften f 24. Totaal f 2114. Het bestuur der afdelirig Velsen betuigt haar hartelijke dank aan allen die op enigerlei wijze hebben bijgedragen om dit mooie resul taat te bereiken. HET SPELEN OP HARDE TERREINEN. Het is nog niet zo heel lang geleden, dat men jin bns land bepaald afwijzend stond tegen over het spelen op hard bevroren terreinen. Consuls kregen op dracht tot afkeuring der terrei nen over te gaan, wanneer zij van mening waren, dat het spelen er op gevaar voor de spelers zou kunnen opleveren. Men kan dan ook zeggen, dat er in die tijd in ons land maar zelden op wer kelijk harde velden gespeeld werd en geschiedde dit al eens, dan was de critiek in de regel lang niet mals. Nu is er echter in ons voet- balbestel zo een en ander ver anderd: We hebben het betaalde voetbal gekregen en nu, zo ver luidde het, moesten we, net als in het buitenland, onder alle om standigheden spelen. Moddervel- den, dik besneeuwde terreinen, harde velden, ze mochten geen beletsel voor de profs vormen om achter het bruine monster aan te hollen. In de praktijk is hiervan ech ter nog niet zoveel terecht geko men. Op 5 februari j.l. gingen van de vastgestelde profwedstrij den er slechts een paar door en toen de leiders dezer clubs vooral die der thuisclubs tot de ontdekking kwamen, dat de meeste andere ontmoetingen af gelast waren, hadden zij spijt als haren op hun hoofd, dat hun spelers wel in actie waren ge weest. We schreven, dat het in het bijzonder de leiders der thuis clubs waren, die van het door gaan spijt hadden en dat is te begrijpen, omdat het hun in hun financiën aanzienlijk had ge scheeld. Eén dezer clubs diende zelfs 'n officiéél pretest in tegen deze gang van zaken. En nu zondag j.l. Kon men van 5 februari nog zeggen dat het in de nacht van zaterdag op zondag ook nog gesneeuwd had, dit was op 12 februari niet het geval. Maar desondanks werd er ook toen niet gespeeld enwij konden er ons volkomen mee ver enigen. We weten zeker, dat nóch clubbestuurders nóch spe lers er op „gebrand" zjjn onder zulke abnormale weer- en ter reinomstandigheden te spelen. En we vermoeden, dat het nog wel heel lang zal duren, eer we, onder alle omstandigheden zullen voetballen. Je moet maar pech hebben. p Het „veni vidi vici" ik kwam. ik zag, ik overwon van zekere Romeinse keizer was zeker niet van toepassing op de „veteraan" van een KNVB-derde klasser, die men uit het elftal gelaten had, omdat men meende een hetere kracht gevonden te heb ben. Men had hem echter als reserve-speler medegenomen en in die kwaliteit zat hij geruime tijd in trainingspak langs de lijn. Toen een groot deel van de speel tijd der tweede helft reeds ver streken was, ging hij zich vast kleden, maar nauwelijks was hij hiermee bezig, of zijn aanwezig heid was od het sportveld ge wenst, daar een clubgenoot uit gevallen was. Het duurde nu even voor hij zich weer in sport tenue had gestoken, maar toen hij eenmaal de grassprieten rook, stormde hij het veld op, werd aanstonds in het spel betrokken en.... plaatste de bal zo zuiver naareen tegenstander, dat deze wel scoren móést. In de vol gende minuut was hem weer een rol toebedacht. Toen kreeg hij n.l. van 'n tegenstander zo'n lelijke trap, dat hij niet verder kon spelen en naar dezelfde kleedkamer moest worden gedra gen, die hij drie minuten daar vóór met zoveel goede moed ver laten had. Hij kwam, hij zag en retireerde! WAT ONS ZONDAG A.S. (ALWEER MISSCHIEN) TE WACHTEN STAAT. Voor db komende 'bondag is het oorspronkelijke programma van 5 Februari vastgesteld. Vol gens dit programma zou Terras- vogels tegen Kinheim moeten spelen, maar we nemen als vrij wel vaststaand aan, dat er ook de komende zondag door onze amateurs niet gevoetbald zal worden. DE BEKEERDE VOETBAL ZONDAAR. Het gebeurde onlangs bij een wedstrijd voor de 3de klasse van de KNVB ergens in Noord-Hol land. Op een segeven ogenblik vergat een voorhoedespeler van de thuisclub zich en gaf de rechts back der bezoekers met opzet 'n dusdanige trap, dat deze, krim pend van de pijn, het veld moest worden afgedragen. Gelukkig voor de overtreder had de scheids rechter de opzettelijke handeling niet geconstateerd en kon de „onverlaat", zoals velen hem al betitelden, rustig blijven mee spelen. Maar dat hij toch niet zo'n zwarte voetbalziei had, als men gemeend had. bleek des avonds. Toen rinkelde op een gegeven ogenblik de telefoon bij het „lij dend voorwerp", die gelukkig al weer in staat bleek de hoorn zelf ter hand te nemen. Wie schetst zijn verbazing, toen hij aan de andere kant van de lijn de stem hoorde van degene, die hem enig'e uren daarvóór zo „mishan deld" had, maar hem 'nu zijn verontschuldiging aanbood en hem verzocht eens in de loop van de komende week per brief te m°lden, hoe het met hem ging! Het „slachtoffer" stelde één en ander zo op prijs dat men door de telefoon tot een „shake hands" kwam! ZONDAG 19 FEBRUARI H.H. Missen 6.45 - 8 uur, 11.15. De Hoogmis te half tien. Te 7 uur Lof, waaronder eerste Lijdensmeditatie door de Weleerw. Pater H. Hermans M.S.C. VRIJDAG 24 FEBRUARI Te half 8 H. Kruisweg. ZATERDAG 25 FEBRUARI Te half 8 Broederschapslof. CONTACTAVOND der Parochie Na de prachtig geslaagde con tactavond zullen wij op Maandag 20 Februari acht uur een tweede avond organiseren in Zomerlust, waar een boeiende geluidsfilm in kleuren wordt gedraaid over Pakistan, getiteld: „Waar woes tijnen bloeien gaan". Pakistan is een jonge natie, gesticht langs de benedenloop van de Indus. Oost en West ontmoeten elkaar in de hoofdstad Karachi, het knooppunt der voornaamste wereldroutes. De film is toegankelijk voor iedereen.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Weekblad Huis aan Huis | 1956 | | pagina 1