Revlon
\/y
V
Arend R
eym
AUTOVERHUUR
„KENNEMERHOF"
Markens Predikant vertelt van zijn
avonturen met „De Hoop
A.fiRDFKMFULEN
In dit jaar
een kloek besluit,
De kolenhaard
de kamer uit.
H. J. P. HANDGRAAF
Bloemendaalsestraatweg 69
Santpoort-St. Telefoon 8767
50 ct
Nagellak Lipstick Handcrême
Drogisterij Brederode
Oprichtingsbijeenkomst
Pacifistisch Socialistische
Partij afd. IJmond.
Wil wensen atie lezers een
Gelukkig en i/oorspoedig
105B.
Uirgevers
Sanrpoorrs weekblad
0^'
Ook in 1958
voor de juiste tijd
Voor al uw
Rijbewijzen
Volgt nu een cursus
motortechniek
met geheel gedemonteerde
en draaiende automotoren
Hagelingerweg 134 Tel. 8930
En dan stoken met de
Esso Petroleum
Bij grotere afname belang
rijke korting.
HAGELINGERWEG 12
TELEFOON 7573
H. BAKKER
Alléén nieuwe Opel-
Records 1957
per dag, week, maand
of langer termijn
All risk verzekerd
Ook 6 en 7 persoons wagens
JTeiigd cii Muziek KeiiiiemerJand.
Openingsavond ICennesnerlaud Zuid
Zaterdag 18 Januari 20 uur
Hervormd Jeugd gebouw Hern brand (laan 45
I Jmuiden-Oost
Groot Jeugd-Orkest - J. M.
afd. A'dam o.l.v. Nico Hermans
Disco-Causerie - Beginselen
moderne Jazz-muziek door
J. Hofland en G. van Gelder
Kaarten verkrijgbaar bij
Boekhandel Erasmus, Hoofdstraat 200, Santpoort
Boekhandel Broeze, Bloemendstraatweg 129, Santpoort
en eventueel 's avonds aan de zaal
Toegang
LEDEN
V R IJ
Bloemendaalsestraatweg 152 Telefoon 8860
Op 30 december j.L, werd te Santpoort
bovengenoemde bijeenkomst gehouden.
Daar het geen openbare vergadering was,
maar een samenkomst van leden die eeij
definitief bestuur kozen, had de avond
ook meer een huishoudelijk karakter. Met
algemene stemmen werd het bestuur voor
afdeling IJmond gekozen. Deze bestaai
uit: C. Spoor, Santpoort: voorzitter,
Mevr. L. Keja-Jambroes, Santpoort: se
cretaresse; Mevr. J. Erents, Santpoort:
penningmeesteresse; C. Oderkerk, Sant
poort: bestuurslid.
De afdeling IJmond bevat de plaatsen-.
Santpoort, Driehuis, IJmuiden, Velsen-
Zuid, Velsen-Noord en Beverwijk. Daar
de P.S.P. candidaten heeft gesteld voor
de Statutenverkiezingen in maart 1958,
werd ook de lijst van candidaten voor
de verkiezingslijst doorgenomen, zodat
het hoofdbestuur, voorgelicht door een
daartoe aangestelde commissie, een prae-
advies aan de leden voor te leggen had.
Deze candidatenlijsten werden ook ak
koord bevonden.
Na deze ledenbeslissing nam C. Spoor
allereerst het woord. Hij wees er op, hoe
belangrijk het was dat de Pacifistisch
Socialistische Partij het pacifisme bij de
naamgeving van de jonge partij had la
ten voorgaan. Dit was ook het richt
snoer geweest van de oprichters van de
nieuwe partij. Immers, zei hij, het is
slechts mogelijk in een land waar het
pacifisme ook daadwerkelijk is, het so
cialisme te grondvesten.
Daarna hield de voorzitter van het Ge
westelijk Bestuur Noord Holland, de heer
Brandsen een korte causerie. Hij zette
uiteen, hoe belangrijk het was welke men
sen wij op de candidaten-lijst voor de
verkiezingen hadden gekozen. Op de
twee candidaten-lijsten komen 25 namen
voor. Wij verbeelden ons niet dat wij
vele zetels zullen halen. Maar één toch
zeker. Maar de andere 24 moeten toch
namen zijn, waar wij mee voor de dag
kunnen komen. Een ieder tot candidaat
gekozene moet n de kring van zijn of
haar bekenden, vertrouwen geven. Daar
om kan de leden ook niet met genoeg
klem aanbevolen worden de lijst van
namen goed te bestuderen en niet maar
luk-raak aan te nemen van de commissie
van prae-advies wat. deze het hoofdbe
stuur van de P.S.P. heeft geadviseerd.
Gaarne hebben wij critiek van onze le
den, daar leren wij van. Evenals wij ge
leerd hebben aan onze eigen fouten en
die van onze tegenstanders. Alleen zelf
denkende mensen hebben wij nodig en
geen ja-knikkers die alleen maar hun
contributie betalen en het verder maar
geloven. Slechts zó kan een partij gees
telijk groeien. Wij hebben geluk dat onze
voorhoede bestaat uit intellectuelen die
door hun volwassenheid ons ook tot ver
dere volwassenheid kunnen doen groeien.
Iedere critiek is ons dus van harte wel
kom, want in de tegenstelling der me
ningen groeien wij en worden dan ook
pas groot. Ook in de verhouding ten op
zichte van onze politieke tegenstanders
dient onze critiek niet voornamelijk af
brekend te zijn maar opbouwend.
Als derde en laatste spreker nam Mevr.
Keja-Jambroes het woord. Zij wees ef
op dat de P.S.P. net op het goede psy
chologische ogenblik was geboren. De
tijd, dat de P. v. d. A. heeft bestaan nu,
doet ons helaas bemerken dat het goede
baanbrekende werk dat de voormalige
S.D.A.P. voor ons sociaal welzijn heeft
gedaan, door de P. v. d. A, wordt afge
broken. Als de grote Troelstra in zijn
graf zou kunnen opstaan, zou hij zich
met schrik afwenden van zijn partijgeno
ten. Maar deze voorvechters mogen nnu
opstaan en hun blik naar de P.S.P. wer
pen en ons beginselprogramma, want dan
zullen zij zien dat wij het vernieuwende
socialisme weer over Nederland willen
doen gaan, al was het alleen maar ter
hunner nagedachtenis!
Hoe beschamend is het, dat de P. v. d. A.
als Nederlands' socialistische partij, met
Frankrijk de enigen zijn die voor de
atoombasisvestiging waren. Over Fran-
krijk's Socialistische partij verwonderen
wij ons eigenlijk niet, gezien de misda
dige houding die Franse militairen in
Algerië hebben aangenomen. Een com
missie van onderzoek bracht rapport uit,
dit is zolang mogelijk achtergehouden.
Maar de waarheid is toch aan het licht
gekomen. Uiteindelijk zal de waarheid
altijd zegevieren, maar hoeveel offers
moeten daar niet voor gebracht worden!
De strijders voor de vrijheid zullen echter
altijd weten dat hun leven hierbij op het
spel is. Dat is altijd zo als je voor de
waarheid en het recht opkomt. Het begon
al met Jezus, die zei ook de waarheid
en predikte liefde. Hij werd gekruisigd,
maar nu bewierookt. Hoevelen zullen de
laatste Kerstboodschap van H.M. Juliana
hebben verstaan? Door de meesten werd
deze alleen maar gehoord. Maar we die
nen door deze woorden te worden aan
geraakt, en in praktijk te brengen wat
ons juist daardoor mens doet zijn.
De spreekster wees er verder ook nog
op, dat met het sluiten van het jaar de
P.S.P. verrijkt is geworden met een groot
aantal nieuwe leden. Als één van de
laatsten heeft Prof. Donkersloot zich als
lid van onze partij aangemeld en heeft
hij de P. v. d. A. verlaten. De verant
woordelijkheid, als mens met een gewe
ten en als socialist kon hij als P. v. d. A.-
er niet meer aan, omdat de P. v. d. A.
het geweld laat prevaleren. Dan de aan
sluiting van de meerderheid van het be
stuur van de Socialistische Unie. De
P.S.P. die door haar tegenstanders bij
de oprichting werd gekwalificeerd als
een „doodgeboren kindje" -dat was
n.l. een wensdroom bewijst zo'n zuig
kracht te hebben, dat de werkelijke so
cialisten naar ons overlopen. Mede door
hun bijstand zullen wij dan ook kunnen
groeien tot de socialistische partij die
Nederland zo dringend nodig heeft. Het
socialisme door de één verzaakt en ver
loochend, zal door de Pacifistisch So
cialistische Partij en de élan van haar
leden weer worden uitgedragen tot heil
van het Nederlandse volk dat door be
stedingsbeperking en drukkende lasten
van verhoogde huren en prijzen der le
vensmiddelen vaak al niet weet hoe de
eindjes aan elkaar te knopen. Oogschijn-
lijk zijn wij nog welvarend, want staat
er op het dak van menige arbeidswoning
geen televisiemast? Die arbeiders heb
ben het toch maar het beste, zegt een
jaloerse buurvrouw wier man ambtenaar
of onderwijzer is. Maar ach, het is maar
schijn. Deze televisie werd gekocht toen
de arbeider zwarte lonen verdiende en
er geen bouwvakarbeiders genoeg aan
genomen konden worden. We moesten ze
zelfs van elders halen. Maar nu stromen
de fabrieken leeg, bedrijven draaien op
halve kracht. De oorlog zal hopelijk uit
blijven, maar de werkeloosheid zal toe
nemen en wij bevinden ons op het hel
lende vlak van een grote crisis. Dat wij
dit begrijpen als de verkiezingen voor
de deur staan. Volwassen leiders dienen
wij te kiezen. Geen theoretici, maar men
sen van de praktijk en ervaring. Geen
dilletantisme waar wij allen de dupe van
worden en onze kinderen de wrange
vruchten van plukken. Wij hebben de
jeugd toch al een bijkans failliete boe
del gegeven. Is het wonder dat de jeugd
niet veel respect voor de ouderen meer
heeft? Wij hadden voorbeeld moeten
zijn, maar werden een aanfluiting. Wat
ons gedrag betreft te midden van niet
gelijk gezinden, dienen wij vooral te let
ten op dat wat ons bindt en niet wat ons
scheidt. Wij leven in een democratische
gemeenschap waar ieder het recht heeft
zalig te worden op eigen wijze. De ge
lovige doet dit om God te dienen. De
socialist, humanist, communist (ja, die
ook!) doet dit om de mensheid te dienen.
De wegen zijn dus wel verschillend, maar
het doel is dezelfde: DIENEN. Daarom
is het zo jammer dat er in de huidige we
reld alleen maar haat gezaaid wordt
Voor Hitier waren het de Joden, voor
de Amerikanen de negers en de commu
nisten, voor Europa de communisten, die
zijn nu weer eens de steen des aanstoots.
Het rietje daartoe was Hongarije vooral.
Dit kwam voor de anti-communisten op
een zeer gunstig psychologisch ogenblik.
Maar laten de andere landen maar de
balk in eigen oog aanschouwen en niet
de splinter in die van een ander. Maar
het is toch zó, dat van de vriendjes alles
met de mantel der liefde wordt bedekt
(FrankrijkAlgerië) en van de vijanden
alles met de mantel der haat (Rusland-
Hongarije). Zolang haat regeert, zullen
de volkeren ook tegen elkaar opgehitst
worden door machten die daar de be
langen van hun brandkast inzien. Het
"olk betaalt altijd het gelag voor de stre
ken der grote heren. Als in deze liefde
loze wereld de liefde tot de medemens
niet gaat prevaleren, zal de wereld aan
haat en oorlog ten gronde gaan. Dit heb
ben wij dan ook verdiend als wij niet
bijtijds wakker worden. Broeders zijn wij
allemaal, welke etiket van geloof of po
litiek wij ook dragen. Het komt er hele
maal niet op aan wat wij zijn. Als we
dat maar zijn en toepassen wat ons be
ginsel van ons vraagt: werkelijke Chris
ten of werkelijk Mens, of dat nu een
socialistische, humanistische of commu
nistische is. Onder elk koren zit kaf, en
daarom mogen wij ook niet generaliseren.
Dit is een tout, die wij allemaal, stuk
voor stuk, vaak maken.
Voor een goede zuiver zaak vechten,
daar is moed voor nodig. Doch moed is
de bescherming van alle deugden. Wij
staan daardoor sterk en krijgen niet al
leen kracht naar kruis, maar ook kruis
naar kracht! Deze geestelijke winst, deze
innerlijke rijkdom, geeft je de kracht om
je medemens te helpen. Daarvoor zijn wij
hier ook geplaatst. Wij hebben allen een
taak. Deze in praktijk te brengen, is nu
harder nodig dan ooit. De Pacifistisch
Socialistische Partij is het huis dat voor
allen openstaat die van goede willen
zijn. Met elkaar zullen wij dan het zo
noodzakelijke doen. Het kunnen is niet
iedereen gegeven, maar het WILLEN
wél.
Na deze toespraak werden nog wat gra-
mofoonplaten gedraaid, Christmas Carols
en enige lieaeren uit de Driestuivers-
opera. De aanwezigen konden op deze
eerste ledenbijeenkomst niet nalaten
elkaar toe te voegen: „Zo'n avond heb
ben wij in lang niet meer beleefd!' Dat
deze belevenis ook verder wordt uit
gedragen, is de hoop van het bestuur
van de afd. IJmond der P.S.P.
95
Geen honderd procent zeeman Blieft
dominé nog een lekker gebakken vissie?
Dagsluiting ging toch door Met de
dansende rubberboot naar de loggers
Alles was één kliederpartij! De beman
ning is tegenwoordig best te spreken
over de voeding Liever geen tonnetjes
als zitplaats n Bijzondere dienst waar
heel Katwijk e.o. van genoot Onder
de Engelse kust kregen we zo'n vuile
bries Op weg naar huis liep „de
Hoop averij op Eind goed, al goed!
Het was voor mij geen vreemde gewaar
wording meer, toen ik, eenmaal in volle
zee met het hospitaal-kerkschip „de
Hoop", bemerkte, dat ik nog lang niet
voor honderd procent zeeman was. M.
a.w. mijn maag begon al spoedig teke
nen van onbehagen te melden, tot groot
leedvermaak van de bemanning. Zo nu
en dan kwamen de vissers met hun jovi
aalste gezicht in mijn hut en vroegen
of dominé nog een „lekker gebakken
vissie een „kopje koffie" of iets anders
lustte.
Ook werd er direct gevraagd of er 's
avonds „uitgezonden" zou kunnen wor
den. Weliswaar was het de gewoonte
niet op vrijdagavond, maar woensdags
was er ook niet uitgezonden, omdat „de
Hoop in de Amsterdamse haven had
gelegen, en dus...?
Geen vuiltje aan de lucht
Natuurlijk liet ik mij niet kennen en zond
s avond een dagsluiting uit, al was
het alleen maar om de vrienden op Mar
ken - die hun toestel op de visserijband
hadden afgestemd te laten merken
dat er „geen vuiltje aan de lucht was".
De volgende dag ging alles gelukkig al
een stuk beter, zodat de zondagse kerk
diensten geen probleem meer vormden,
's Maandags (7 oktober) kreeg ik voor
het eerst gelegenheid enkele loggers te
bezoeken en op sommige ervan een korte
dienst te houden. Met de dansende rub
berboot werd ik overgezet, terwijl ook
met diezelfde boot een of meer patiënten
voor onderzoek naar „de Hoop" gingen.
Meestal duurde het wel enige tijd voordat
dit onderzoek was afgelopen, zodat ik
dan ruimschoots de tijd had met de log-
gerbemanning een goed woord te spre
ken en een dienst in het voor- of achter
onder te houden. Vooral op de Katwijkse
loggers werd mij heel dikwijls gevraagd
naar de welstand van de Markers, die
zich, in verband met andere werkzaam
heden, de laatste tijd niet meer op zee
hadden vertoond. En van mijn kant infor
meerde ik naar allerlei dingen, die ik
nooit eerder gezien of vermoed had.
Drijfnet visserij, een vak apart
Want nu zat ik voor het eerst werkelijk
tussen de mensen van de drijfnetviss^rij;
het vorig jaar in de Duitse bocht had ik
slechts met de platvisvangst te doen ge
had. Vaak denk ik nu: „wanneer je toch
niet zelf meerdere malen midden op zee
een logger bezocht hebt, kun je je toch
eigenlijk geen voorstelling maken van
het leven op zo'n schip, ook al heb je er
weeleens een film van gezien of een boek
over gelezen."
Om te beginnen was alles aan boord
spek en spekvet. De verschansing waar
aan ik mij op moest hijsen om binnen
boord te komen, het dek dat op sommige
logers vol haring zat, zodat ik er tot de
knieën door moest waden, de ijzeren
trap naar de brug, waar de schipper te
vinden was als hij niet naar beneden
had kunnen of willen komen, de trap
jes of laddertjes naar het voor- of achter
onder: alles was één grote kliederpartij.
Al had men ook z'n uiterste best gedaan
om de boel nog een klein beetje netjes te
houden, hoe kon het resultaat anders zijn?
Als de vleet binnen was gehaald, waren
de spetters alle kanten opgevlogen, ter
wijl iedereen op en tussen en onder de
haring had gestaan!
Verder viel het mij op, dat het met de
voeding van de bemanning blijkbaar veel
beter gesteld was dan vroeger: nergens
hoorde ik klachten over het heden, wel
over het verleden! Dikwijls kreeg ik een
homp brood met kaas aangeboden, waar
van de kaas zwaarder was dan het brood.
Spoelkommen vol koffie moest ik op
drinken, soms tegen heug en meug. Dan
gaf mijn maag weer een seintje en geluk
kig hebben ze het op geen enkele logger
beleefd, dat ik de vaak benauwde sfeer
in het matrozenverblijf ontvluchten moest
om aan dek frisse lucht te happen. Wat
zouden de mannen gelachen hebben, want
er is tenslotte niets vermakelijkers op zee
dan een dominé die „er niet tegen kan"
hoezeer men het ook waardeert dat de
predikant het Evangelie aan boord
brengt! Ook bij het beklimmen en het
verlaten van de loggers wordt er terdege
op gelet of de dominé het een beetje
handig deed of niet. Het was dan ook
met een zekere voldoening, dat ik op een
bepaald moment niet mijzelf, maar mijn
„koster", matroos Piet Keus, kopje onder
zag gaan. Dat was een machtige „kur-
perGevaar was er overigens niet bij,
want niemand mag ,de Hoop" zonder
zwemvest verlaten of bezoeken. Toen ik
echter op zekere logger dienst op dek
kon houden en van de matrozen een
tonnetje kreeg om op te zitten, rolde het
tonnetje om; gevolg natuurlijk binnenpret
en strakke gezichten, die met moeite in
de plooi bleven. Op de „Marker Hoek"
heb ik voor dat tonnetje dan ook maar
feestelijk bedankt!
Na averij behouden thuiskomst
Het laatste deel van de reis verliep niet
zo spoedig als het begin. Er stak een
„vuile bries" op, zoals we de schippers
onder elkaar hoorden seinen en „de
Hoop" kroop onder de Engelse wal, er
gens bij het plaatsje Southwold, dat wij
duidelijk zagen liggen. De kerktorens
trokken natuurlijk mijn belangstelling,
maar de mannen van „de Hoop" wisten
mij te vertellen dat het met de kerkgang
van de Engelsen in de kustplaatsen maar
droevig gesteld was. In Hart-le-pool had
den de Hollandse vissers in de maand
augustus kerkdienst gehouden in een van
te voren aangevraagde Methodistenkerk.
Toen de 125 Hollandse kerkgangers een
bedrag van 3.- (ongeveer dertig gul
den) afstonden van hun eigen collecte
voor „de Hoop", werd dit door de pre
dikant met tranen in de ogen geaccep
teerd: in geen dertig jaar had de goede
man in zijn kerk een dergelijk bedrag
bijeengezien!
Van de Engelse wal moesten wij echter
weer weg, omdat er ernstige zieken af
te halen waren. Wij wisten dat het nodig
kan zijn, zoals wel gebleken was o.m.
bij onzer Marker vriend Jan de Groot en
bij een Duitser, die hals over kop in
Scheveningen geopereerd moest worden,
toen wij hem aan wal hadden gebracht.
Dus werd het weer stomen en... slin
geren dat het een lieve lust was! Wij
stoomden namelijk in een richting die ons
de zee dwarsscheeps deed trotseren.
En dat hield de achtermast op zeker
ogenblik niet meer. Wij zaten juist te
eten toen de boel met enkele geduchte
klappen naar beneden kwam. Natuurlijk
viel de zender-apparatuur, het toplicht
en het gatzeil mee naar beneden, maar
door snel ingrijpen werd 't ergste onheil
toch voorkomen.
Daarna ben ik maar gaan slapen, ik heb
geen scheepje meer gevoeld en 's morgens
lagen wij voor Hoek van Holland. Deze
reis is ondanks het slechte einde een zeer
dankbaren reis van „de Hoop" geweest.
De kapitein heeft via de radio gevraagd
mij het volgende jaar mee naar Dieppe
te laten gaan. Maar ook zonder dat kan
„de Hoop", wat mij betreft, op mij reke-
t.o. Overbildtweg
Ook in 1958
Brood- en Banketbakkerij
J.
Hagelingerweg 50 Tel. 8928
No. 1 voor al uw Koek
en Gebak
Gediplomeerde
Auto- en Motorrijschool
