Heldenherdenking op den Grebbeberg
Mussert herdenkt de gevallenen in Rusland.
„In het manend appèl der
gesneuvelden wordt het
front van het nieuwe
Europa opgebouwd."
Boerenbedrog.
Dc voornaamste der bijeenkomsten welke
op verschillende plaatsen in ons land, op
den eersten dag der lente, ter herdenking
der gesneuvelden werden gehouden, was die
op den Grebbeberg bij Ilhenen, waar de
gevallen Duitsche en Nederlandsche solda
ten, die hier in de Meidagen van 1940
tegenover elkaar stonden, temidden eener
schoone natuur een gezamenlijke laatste
rustplaats hebben gevonden.
De graven waren met dennegroen, tulpen
en narcissen gesierd. Rond het centraal ge
legen groote kruis, waarbij de oorlogsviag
geheschen was en uit twee flambouwen
vlammen flakkerden, hadden zich deelen eis de definitieve beslissing moet brengen
van het Ersatzbataljon der SS-Standarie den soldatendood gestorven zijn. Zij hebben
Germania, een ai'deeling van de weermacht het aardsche omhulsel afgelegd en staan aan
Führer dragen wij het op de plaats waar hij
ons stelt en deze plaats zal altijd zijn: strijd
en overwinning.
Kameraden, wij hebben onze doode hel
den herdacht en wij allen nemen weer met
frisschen moed onze dagelijksche taak op
en van deze heilige plaats uit geven wij
den Führer de verzekering dat wij hem
trouwe volgelingen zullen zijn, zooals deze
helden, deze doode kameraden die voor ons
gestreden en overwonnen hebben. Kamera
den, wij gedenken onzen Führer met den
ouden strijdkreet: „den Führer Adolf Hitler,
sieg Heil!"
Rijkscommissaris aan het woord
Vervolgens richtte de Rijkscommissaris
zich als volgt tot de aanwezigen:
„Kameraden. Het is een mooie, met ons-
karakter overeenkomende gedachte, om op
een bepaalden dag in het jaar al degenen
te gedenken, die door hun optreden als sol
daat hun leven gegeven hebben voor hun
aan de graven op den Grebbeberg. Hoe dik
wijls zullen in afzondering deze vragen ge
steld zijn: Mijn God, waarvoor? Was dit
noodig? Was dit niet te vermijden geweest?
Is het offer niet tevergeefs geweest? Ik wil
op dezen dag en op deze plaats niet trachten
deze vragen te beantwoorden. Een vast ge
loof beheerscht ons, n.l. dat 's werelds loop
niet bestaat uit een reeks toevallige gebeur
tenissen of erger nog, vergissingen, maar
dat alles geschiedt volgens een welgeordend
plan, ook al doorgronden wii 'dit dikwijls
niet.
Dat vaste Godsvertrouwen, het geloof dat
alles wat gebeurd is, zoo heeft moeten zijn,
moge een steun en een troost zijn op den
weg van zoovelen, die hun dierbaarste be
trekkingen verloren en die toch, hoe ver
moeid van harte ook, door het leven weer
werden opgericht. Maar tevens legt het ons
den plicht op er naar te streven, dat in de
toekomst zulk een botsing niet meer moge
lijk zal zijn, want wij hebben een verant
woordelijkheid niet alleen ten aanzien van
de levenden, maar ook ten aanzie» van de
dooden.
Niet alleen gedenken wij nu diegenen, die
in de Meidagen van 1940 vielen, maar allen,
die in deze grootste worsteling van alle
tijden tot op dezen dag van heden hun leven
ten. Neerland's zonen gingen ten onder
Heimat", hun vaderland, hun volk. Zo i de Java-zee, op Insulinde's eilanden, op de
zijn zij allen thans bij ons, die in den eer
sten wereldoorlog en in dezen nieuwen strijd
en een militaire kapel der Waffen-SS op
gesteld. Dof glommen de helmen der onder
't geboomte in dichte gelederen verzamelde
manschappen. Voorts waren deputaties aan-
we7Üg van de N.SD.A.P., de N.S.B., de
Nederlandsche politie en den Nederland-
schen Arbeidsdienst, benevens verwanten
der gevallenen.
Omstreeks twee uur betrok de vaandel-
wacht haar plaats achter het spreekgestoelte.
Spoedig daarop arriveerden de weermachts
bevelhebber in Nederland, generaal der
vliegers Fr. Christiansen, de Rijkscommis
saris Rijksminister Seyss Inquart, de Höhere
SS- uiid Polizeiführer Gruppenführer- en
Generalleutnant Rauter, die den Reichs-
führer vertegenwoordigde, en Mussert, met
gevolg het terrein. De bevelhebber der Waf
fen-SS, General-leutnant en SS-Gruppen-
führer Demelhuber meldde hun de gelede
ren, waarna zii deze inspecteerden.
Nadat de kapel koraalmuziek ten gehoore
had__gebracht, besteeg Generaal Christiansen
het spreekgestoelte voor het uitspreken zij
ner herdenkingsrede.
Rede Generaal Christiansen
Nauwelijks zijn de woorden van den
Führer Adolf Hitler voorbij, of wij staan
hier aangetreden op dit kerkhof, dat een
symbool is voor de Duitsche en Nederland
sche kameraadschap om ook diegenen te ga-
denken, die voor ons streden, overwonnen
en voor volk en vaderland vielen. Wij Duit-
schers hebben na een zwaren wereldoorlog
jaren moeten doormaken, waarin op dén
voorgrond steeds het meedoogenlooze woord
„strijd" gestaan heeft. Wij geloofden in 19" s
toen onze Führer Adolf Hitler in ons rijk
vrede en orde had geschapen, dat wij toen
een aantal vredige jaren voor ons hadden
om datgene, wat wij in een wereldoorlog en
in de jaren daarna veroverd hadden, te sta-
biliseeren en uit te breiden. Wij hebben
het echter alleen weer moeten beleven, dat
precies zooals generaties geleden, dezelfde
vijanden zich weer gereed maakten om
tegen ons op te trekken en zich weer be
wapenden en dat wij op zekeren dag ook
weer zouden moeten aantreden voor een
heiligen strijd voor volk en vaderland.
Thans staan wij al weer jaren aan alle
fronten hetzij te land, in de lucht of op de-
wereldzeeën. Doch, kameraden, in dezen
wereldoorlog is het toch geheel anders als
in den vorige, toen wij de geheele wereld
tegen ons hadden. Thans staan namelijk
verbonden volken aan onze zijde. Al deze
landen weten ""wat bolsjewisme is. En zoc
scharen zich thans als strijders aan onze
zijde de naties._ die met ons strijden voor
de overwinning en die het bolsjewisme van
de hand wijzen.
Wanneer wij van helden en strijders spre-
"ken, dan is dit zeer in het bijzonder in
dezen oorlog gemotiveerd, want nog nooit
is een oorlog zoo hard en meedoogenloos
geweest. Wie thans helden eeren en geden
ken wil, die moet zelf een strijder zijn, op
dat hij zich kan scharen in hun gelederen,
want hij weet zelf thans niet wanneer hij
het Walhalla als 'strijder en overwinnaar zai
binnengaan, orecies zooals diegenen, die
ons zijn voorgegaan.
Thans is er slechts één eer, één arbeid, en
één strijd, n.l. dat man en vrouw zich naast
elkaar oprichten in geheel Europa tegen dit
meedoogenlooze Oosten. Wij weten, dat 'na
dezen strijd aan ons de overwinning zal
zijn, want voor ons marcheert de Führer en
voor den Führer staat de strijd, doch achter
den strijd staat de overwinning.
Wij staan thans op dit heldenkerkhof, dai
bijzonder geadeld is door onze SS, die thans
weer in het Oosten in het brandpunt van
den strijd staat Naast de hier gesneuvelde
SS-helden liggen .onze Nederlandsche kame
raden, aan wie wij precies zoo denken. Zoo
was dit jaren geleden nog niet voorzien
Daarom zei ik aan het begin, dat dit helden
kerkhof een symbool is. Wij hebben nu de
gebeurtenissen in het Oosten beleefd, dezen
strengen winter aan welks einde het woord
Stalingrad stond. Wanneer men misschien
geloofd heeft, dat dat het begin van het
einde zou zijn. dan weten zij nu, dat het
precies anders uitgekomen is. Deze helden
van het Oostelijke trout zijn opgestaan om
het front te dekken en daarom gedenken
wij nu zeer in het bijzonder het Oostelijke
front.
In onzen geest marcheeren de gevallen
helden uit den grooten wereldoorlog, uit de
beweging en uit den tegenwoordigen oorlog
mede. De heldengedenkdag is voor ons niet
zooiets als een- plicht, doch is iets vanzelf
sprekends geworden. Daarom nemen wij
steeds van dezen dag weer moed en een
fanatiek geloof mede. Wij dragen dit fana
de overzijde van de nauwe beperktheid
waarin wij ademen en werken. Zij geven
hun leven op een oogenblik, waarop hen
het rythme der heldhaftigheid omvangen
gehouden heeft.
Onze gedachten gaan in het bijzonder uit
naar die kameraden, die op deze plek ge
vallen en hier begraven zijn: de soldaten
van de weermacht, de mannen van mijn
eigen geboortestreek, de SS-standarte „Der
Führer", die hier de beslissing hebben ge-
iorceerd en de Nederlandsche soldaten, die
bij de vervulling van hun opdracht hier hun
leven hebben gelaten. Thans, met_ het in
zicht en het bewustzijn van de bëteekenis
van dezen de geheele wereld omvattenden
strijd, zijn wij vervuld van de zekerheid,
dat ook deze strijd om dezen berg een bouw
steen was in het geweldige werk der Voor
zienigheid en dat die strijd ons,thans laat
aantreden voor de laatste beslissing, want
niets wat grootsch is wordt ons geschonken,
'het moet door strijd en daarom ook-door
lijden verworven worden. Het bloed van
hen, die hier gesneuveld zijn, werkt als een
niet tot zwijgen te brengen vermaning aan
allen, die in de gevechten der Meidagen
van 1940 nog niet het opvlammen en ver
branden der laatste scheidingsmuur willen
zien, die onze mannen en volkeren nog ge-
cheiden wilde houden tegenover een lot.
dat gemeenschappelijk door strijd moet
verkregen worden en naar gemeenschappe
lijke welvaart moet leiden, een vermaning
dus aan allen, voor wie deze gesneuvelden
iec'nts doellooze offers moesten blijven.
Maar deze vermaning heeft niet tevergeefs
geklonken. Van hieruit dringt onophoudelijk
het denkbeeld naar buiten tot de harten der
Nederlandsche mannen, die dezen roep ver
staan. Voor elk der hier gesneuvelden zijn
reeds tien en meer mannen opgestaan en in
het gelid van onze strijders getreden. In
alle formaties, vooral in de Standarte West-
land, het Vrijwilligerslegioen en 't N.S.K.K.
hebben zij getuigenis afgelegd van de man
moedigheid van Nederlandsche mannen, en,
om slechts een voorbeeld te noemen, onlangs
kon onze Führer aan een Nederlander als
eerste soldaat der Germaansche broedervol
keren het ridderkruis verleenen' en hebben
zijn kameraden van de afdeeling pantser
jagers naar 'aanleiding van gelijke wapen
feiten 6 ijzeren kruisen 1ste klasse en 20
ijzeren kruisen 2de klasse ontvangen
Zoo wordt heden in het manende appèl
der gesneuvelden het front van het nieuwe
Europa opgèbouwd voor een goede en recht
vaardige zaak, want dit verheft onzen strijd
zoo torenhoog boven de gejaagdheid van
onze vijanden, dat hun overwinning vernie
tiging en een nieuwen oorlog zou beteeke-
nen, onze overwinning daarentegen vrede,
opbouw en een levende rechtvaardigheid
zal brengen, opgebouwd op de volkeren van
dit werelddeel als de door God gewilde
bouwsteenen van de menschheid.
Het leger der gesneuvelden heeft de wa
pens niet neergelegd, het marcheert in wer
kelijkheid in de gelederen der strijdende
soldaten mede. Het staat als vermaning en
nationaal geweten voor ons allen: front en
vaderland. Zijn eeuwig zwijgen is de ge
biedende stem, d> ons allen oproept tot de
grootste medewerking. Wij hooren de stem,
wij volgen.
Hierna betrad Mussert het spreekgestoelte.
„Op dezen dag, den 21sten Maart, is officieel
de winter voorhij .en de lente is gekomen.
Lente beteekent ontwaken, jong leven, hoop,
toekomst. Het is wel een schrille tegenstel
ling een nieuwe lente en het herdenken van
het einde van zoovele jonge levens, tenzij
deze jonge levens geofferd zijn voor de
komst van een nieuwe lente in het leven der
volkeren. Dit gelooven wij muurvast, niet
tegenstaande de somberte der tijden, daar
uit ontleenen wij het recht en den plicht
om de gevallenen te herdenken in eerbied
en dankbaarheid.
Wij staan hier op den Grebbeberg, op de
plaats waar Nederlandsche soldaten hun
leven lieten om de bezetting van hun vader
land te voorkomen en waar Duitsche sol
daten vielen voor de bittere militaire nood
zaak om de Noordzeekust te bereiken ter
afweer van de Engelschen en de Franschen,
die aan hun vaderland den oorlog hadden
verklaard. Zij deden hun plicht en bij de
uitoefening daarvan brachten zij het groot
ste offer: hun jong leven.
Drie jaren zijn welhaast voorbij gegaan
sinds de graven op den Grebbeberg gedol
ven werden. Drie jaren zijn kort in het
leven van een volk, maar hoelang zullen
zij voorkomen aan de achtergeblevenen, de
vérwanten, die hun zonen, hun broers, hun
vaders of haar echtgenoote of verloofden
verloren voor het leven. Welk een berg van
tieke geloof vooraan. Óp bevel van denverdriet van wanhoop soms, is verbonden
oceanen en in Rusland's onmetelijke ruim
ten. En nog gaat er geen dag voorbij, zonder
dat doodsberichten binnenkomen van hen,
die vrijwillig naar het Oostfront vertrok
ken, in de rijen der Waffen S S, het
legioen en het N. S. K. K„ om het
gevaar van het bolsjewisme af te
wenden, om de bolsjewistische legers te hou
den uit ons Europa. Meer dan iemand anders
ben ik verantwoordelijk voor de offers, die
het Nederlandsche volk brengt aan 't Oost
front. Duizenden zijn gegaan op mijn aan
sporing, omdat zij en ik overtuigd zijn van
de noodzakelijkheid van den afweer van
het bolsjewistische gevaar voor gansch Euro-
sa. Vele. vele honderden van hen zijn geval-
en, hun graven zijn nu nog onbereikbaar
voor ons, daar ginds aan de Dnjepr, aan
het Ilmenmeer en op zoovele andere plaat
sen. Daarom rust op mij meer dan op
iemand anders de plicht orh hen te geden
ken, die in Rusland hun jong leven lieten
in trouwe plichtsbetrachting. Üit liefde voor
ons vaderland. Wij zijn nu met onze ge
dachten bij hen en hun verwanten, die zij
moesten achterlaten en danken hen voor'de
offers, die zij brachten.
Of men Nederlander is of Duitscher,
Zweed of Spanjaard, wij wenschen allen
een Europa, dat noch uit het Oosten, noch
uit het Zuiden, noch uit het Westen in de
toekomst meer bedreigd zal kunnen worden,
een veilig Europa, dat niet te gronde kan
worder® gericht door machten, vijandig aan
ons werelddeel en dat de gemeenschappe-
lijke woonplaats zal zijn van vrije, fiere
volkeren, die elkander waardeeren en res
pecteeren en die in broederlijke samen
werking een tot nu toe óngekenden bloei
zullen bereiken.
Het nieuwe Europa, dat ons voor oogen
staat, zal geen Siegfriedlinie kennen, noch
een Marnelinie, noch een Grebbelinie, maar
zal zijn een solidair Europa. In dit nieuwe
Europa zullen de volkeren hun eigen aard
en hun beste krachten kunnen ontplooien
om daardoor ieder hun aandeel te leveren
in den bloei en voorspoed van het groote
continentale geheel, waarin vrede en wel
vaart, geluk en levensblijheid opbloeien.
Dit schijnt zoo veraf in de somberte van
deze kommervolle tijden. Wij laten ons
daardoor echter niet afdrijven van ons ge
loof aan de komst van dit nieuwe Europa.
Gij Duïtschers wenscht uw ontzaglijke
krachtsinspanning, uw zware offers, be
loond te zien door de overwinning, die uw
vaderland veiligheid waarborgt, u in staat
zal stellen de geslagen wonden te helen
en ongestoord de werken des vredes weder
ter hand te nemen.
Wij Nederlanders zullen al onze krachten
inspannen om te komen tot een herrijzenis
van ons volk, beter en sterker dan het
ooit geweest is, en te samen leggen wij
de gelofte af er tegen te waken, dat ooit
Duitsche en Nederlandsche soldaten tegen
over elkander zullen komen te staan.
In dezen geest herdenken wij de dappe
ren die vielen, wenden wij ons tot hun na
gelaten betrekkingen met onze overtuiging,
dat hun offers en hun leed niet vergeefsch
zijn geweest èn dat er eens zal komen een
lentebegin, een 21ste Maart waarop voor
aller oogen duidelijk zal zijn. dat ook een
nieuwe lente is aangebroken in het leven
van onze volkeren, dank zij de plichtge
trouwheid en de vaderlandsliefde, de in-
zetbereidheid en de opofferingsgezindheid
van al diegenen, wier nagedachtenis wij
heden eeren.
Kransen worden gelegd.
Nadat de muziekkapel, terwijl de vaan
dels neigden, zacht „Ik had een wapen
broeder" had gespeeld en de Befehlshaber
der Waffen-SS met woorden, ontleend aan
den Führer, de gevallenen had herdacht,
werden aan den voet van het hoofdkruis
kransen neergelegd van den Rijkscommis
saris Rijksminister Seyss Inquart, van den
Eeichsführer-SS. den Weermachtsbevelheb
ber. den Befehlshaber der Waffen-SS in den
Miederlanden, den Höheren SS- und Polizei
führer, van Mussert,van het SS-Panzer-
Grenadier-Ersatzbataljon Germania en
van de Ortsgruppe Grebbe-Veenendaal der
N.S.D.A.P.
Generaal Christiansen besloot de in
drukwekkende plechtigheid met erop te
wijzen dat deze herdenking der gevallenen
den aanwezigen nieuwe kracht zal geven
voor de vervulling hunner dagelijksche
plichten. Van deze gewijde plaats gaf hii
den Führer namens hen de verzekering,
dat zij hem in fanatiek geloof zullen vol
gen. De door hem aangeheven strijdroep
werd met 'n driewerf „Sieg heil" bearitword
waarna de kapel de volksliederen speelde.
Voor dat de autoriteiten de begraafplaats
verlieten, overtuigde generaal Christiansen
zich nog persoonlijk van den toestand der
graven. Gesierd met de eenvoudige kruisen
en kleurige bloemen, maakten deze onder
hun kleed van mos een weiverzorgden
indruk.
Bs. De geestelijkheid, die naar beste
vermogen medehelpt om het bolsjewisme
in Europa ingevoerd te krijgen, heeft eens
niet geweten hoe zij haar volgelingen met
voldoenden nadruk op het gevaar van het
bolsjewisme zou kunnen wijzen. Dat was
in een tijd toen nog niet het besef tot
haar doorgedrongen was, dat er een oogen
blik komen kon waarin het bolsjewistische
gevaar wérkelijkheid zou kunnen worden.
Nu dat oogenblik zich hard en dringend
aandient, voelt zij merkwaardigerwijs niet
langer de noodlottige dreiging, meer. Daar
voor moet een aanleiding bestaan. Zii is
er ook, want deze bedienaren van den gods
dienst meenen nu, dat eerst een ander
gevaar n.l. de zekerheid, dat zij
bij een overwinning van het Na-
tionaal-Socialisme, gedwongen zullen
zijn zich uitsluitend met kerkelijke- en
niet met politieke zaken te bemoeien, de
kop moet worden ingedrukt. Voor het
bolsjewisme heeft zij niet langer oog,
omdat zij intusschen de overtuiging ge
kregen heeft, dat een Angio-Amerikaan-
scbe overwinning waarin zii even hecht
als in het evangelie gelooft, het bolsje
wisme wel den weg afsnijden zal.
Dus meent zij, met verwaarloozing
van alle verschijnselen, eerst haar
politieke doelstellingen te moeten verwe
zenlijken. Deze geestelijkheid speeit met
vuur in de overtuiging, dat haar toch niets
gebeuren kan en als men vraagt, waarom
de gruwelen niet langer gruwelen zijn en
uitroeiing van den Godsdienst geen uit
roeiing meer heeten mag, dan wijst ook zij
er op, dat het brutaalste internatonalisme
van Moskou overgeslagen is in deugdelijk
nationalisme en burgerlijke deugdzaamheid.
Stalin is plotseling een braaf man gewor
den, wien kwade bedoelingen vér iggen.
Het is dezelfde naieve zelfbegoocheling,
waarmee de Engelsche plutocraten' zich
trachten heen te helpen over het gevaar,
dat hen vanwege het bolsjewisme bedreigt.
De juiste situatie komt klaar en duidelijk
tot uiting door de benoeming van den jood
Ilja Ehrenburg tot verkondiger, van idt
nieuwe Russische nationalisme. De berich
tendienst „Antikomintern" zegt daarom
trent: „De vaste overtuiging. dat deze
leuze, die door een uiterst radde tong wordt
verspreid, aan den overkant van den
Oceaan door sluw-monkelende rasgenooten
met dankbaarheid opgevangen en voorziet!
van het noodige kommentaar verder zal ge
dragen worden, spoort Ehrenburg aan tot
beweringen, die door hun driestheid de
onderkruipende taktiek van het bo'.sche-
visme moeten blootleggen en dat zelfs aan
diegenen voor wie de politiek een doode
letter is. Ziin Amerikaansche luisteraars
kan hij zonder blikken of blozen opdis-
schen: „Rusland is den dag van vandaag
nationaal en vaderlandsch gezind. Op dit
oogenblik kan er in het nationale Rusland
geen sprake meer zijn van een Internatio
nale. Evenmin kan er gesproken worden
over een wereldverovering die werd ge
predikt door heethooden, die thans niet de
minste beteekenis meer hebben
Ten gerieve van hen, die in de Vereenigde
Staten gebeurlijk nog zouden twijfelen aan
de oprechtheid dezer woorden en die de
„Groote leermeesters Stalin en Lenin" nog
als heethoofden kunnen aanzien, voegt d
kommentator van Boston er vroom aan toe:
„Tot hiertoe heeft niemand buiten Ehren
burg zoo duidelijk en een soudi s uiteen
gezet dat de moreele grootheid eeuwig is"
Ziedaar, het grofste hn»nb'-Hrog dat
men zich denken kan.
Maar een bedrog waaraan plutocratie
en met haar de geestelijkheid medewerk!
om de massa der lichtgp,om*!'»fn in slaag
te wiegen.
Wèl mocht Hitier gister m zijn rede nog
opmerken „Wat de Duitsche en de met
hen verbonden splda!en thans in het Oosten
beschermen, is niet het steenen gelaat of
het sociale en geestehike kenmerk van dit
continent, maar het zijn dg eeuwige men-
schelijke substanties vanwaar sinds de vroe
ge tijden waarden zijn uitgegaan, dip niet
alleen aan Europa en Amerika, maar nog
vee! verder aan de geheele menschelijke be
schaving haar huidige ui+drukkina geven."
'Eens zal de tijd komen waarin de geeste
lijkheid ook deze waarheid erkennen zaL
eens als Europa veilig gesteld is. maar zii
zal niet kunnen zeggen, dat zii haar plichr
gedaan heeft
JEUGDSTORMLEDEN GEÏNSTALLEERD
Zaterdag zijn op het Binnenhof -driehon
derd leden van den Nationalen Jeugdstorm
geïnstalleerd door den hoofdstormer Van
Geelkerken. Onder de genoodigden. die d«
installatie bijwoonden, waren o.m. baroa
van Haersolte, gemachtigde van den leider»
en Houptbannmadelfuhr°rin Hasemense»-
namens den B.D.M.
Bijzondere vermelding verdient, dat eeS
groep, bestaande uit Nederlandsche jongen*
die dienen bij N.S.K.K.. legioen Waffen-
SS, org. Todt. Arbeidsdienst, hulppolitia
enz., in een rij over de geheele breedte vaa
den weg voor de defileerende jeugdstor-
mers uitliep en eveneens sar h^t defil'
deelnam.
De installatie van de Meta's", meisjer
van 1822 jaar, die zich zullen wijde*,
aan sociaal werk, zooals kinderverzorging;,
hulp in hospitalen, hulpverleening bij bom
bardementen en andere ongevallen en di«
eveneens de arbeidsters uit de fabripkert
tijdens hun vacantie zullen aflossen, wan
tót nader order uitgesteld
AANMELDING BIJ DE NEDERLANDSCHfe
KULTUURKAMER.
De voorloopige bewijzen van aanmelding
bij de Nederlandsche Kultuurkamer wordeif
alleen uitgereikt aan hen die de hun toege
zonden formulieren volledig ingevuld en on
derteekend terug gestuurd hebben. In ver*
band met een zeer binnenkort in te stelle»
controle wordt hierop r,og eens gewezen.
Indien de toegezonden formulieren in het
ongereede zijn geraakt, zullen op verzoek
nieuwe exemplaren uitgereikt worden. Om
gaande terugzending is noodzakelijk.
